Άγχος, φοβίες, πρόβλημα στο να μένω μόνη μου

Καλημέρα σας!

Είπα να σας γράψω για να εξωτερικευσω αυτά που μου συμβαίνουν και να ζητήσω συμβουλές για όποιον θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί μου.

Ο λόγος που πήρα απόφαση να γράψω σήμερα εδω, είναι κατι που μου συνέβη πρώτη φορά. Πέρασα ένα βράδυ χωρίς να καταφέρω να κοιμηθώ καθόλου.

Από μικρή(παιδικα χρονια-εφηβια) είχα φοβιες με σεισμούς και κλέφτες. Μια περίοδο δεν μπορούσα να κοιμηθώ αλλα καποια στιγμη απλά άρχισα να κοιμάμαι.

Τα τελευταία χρόνια έχω περασει κάποια ζόρια.
Αρχικά διαγνώστηκα με λύκο. Μια ασθενεια που με πλήγωσε σαν διάγνωση και δεν ήθελα να το δεχτώ με τίποτα. Αντίστοιχα και την θεραπεία. Έγινα κατα φαντασίαν ασθενής και ότι μου έφταιγε κατηγορούσα την θεραπεία. Παρόλα αυτα, λόγω μη καλυτέρευσης αυτή τη στιγμή έχουμε διπλασιάσει την δόση της θεραπείας.

Μαζί με την διάγνωση και κάτι προσωπικά προβληματα ξεκίνησαν οι πρώτες κρίσεις πανικού. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κοιμόμουν 2-3 ώρες και ξυπνούσα πάντα την ίδια ώρα 2-3-4. Ξυπνούσα με τρομερές ναυτιες. Η ζωή μου ήταν χάλια δεν μπορούσα να πάω στην δουλειά και πήρα αναρρωτική για ένα μήνα.

Πήγα σε ψυχίατρο για τον ύπνο και μου έδωσε ελάχιστη δόση μιρταζιπινης και όντως βοήθησε. Απο τους 2 μήνες που μου είχε πει να τα πάρω παίζει να τα πήρα 2 εβδομάδες γιατί ήθελα να το παλέψω μόνη μου.

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα ότι θα πήγαινα να μείνω μόνη μου. Με τις φοβίες αρχικά ζοριστηκα πολύ. Πάλι αϋπνίες, φοβίες και αγχος. Κάποιες φορές πήρα και το χαπακι για να κοιμηθώ πιο εύκολα.

Και γενικά συνήθως την πάλευα. Μέχρι που διπλασίασαν την δόση της θεραπείας και λόγω της άρνησης άρχισα να αισθάνομαι χειρότερα και ψυχολογικά εκτός από σωματικά.

Παράλληλα μπήκα σε μια πολύ όμορφη σχέση και άρχισα να κοιμάμαι περιστασιακά στο σπίτι του συντρόφου μου. Αποτέλεσμα αυτού να αρχίσω να μην μπορώ να κοιμηθώ πάλι μόνη μου. Ο φίλος μου με εμψυχώνει να δοκιμάσω να πάω σπίτι μου για να το αντιμετωπίσω. Αλλά αισθάνομαι άβολα μόνο και μόνο να πάω να πάω να πάρω πράγματα μονη μου.
Κερασακια ο θάνατος ενός φιλου, και ο σεισμός που έγινε τις προάλλες.

Η ψυχολογική μου κατάσταση έχει χειροτερέψει αρκετά. Έχω ψυχοσωματικά, και δεν μπορώ να βρω ηρεμία πουθενα γιατί δεν αισθάνομαι πουθενά σπίτι μου. Σημερα γύρισα στο πατρικό μου και δεν κοιμήθηκα καν. Οπότε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος πεταγομουν χωρίς προφανές άγχος.

Έχω αρχίσει ψυχοθεραπεία αλλά είμαστε στην αρχή ακόμα. Έχουμε βρει πραγματακια που πρέπει να δουλέψουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως να δουλεύω μόνη μου όμως.

Σκέφτομαι και την λύση της αγωγής. Μου κοστίζει όλο αυτό και το ότι με χτυπάει στον ύπνο μου χαλάει την καθημερινότητα. Σίγουρα είναι η εύκολη λύση, αλλά έχει νόημα να περιμένω μόνο την ψυχοθεραπεία να κάνει δουλειά? Εάν μου δώσουν αγωγή αυτή τη φορά θα την ακολουθήσω μέχρι τέλους.

Θα μπορέσω να ηρεμήσω και να ζήσω μόνη μου ξανά χωρίς φοβίες και να χαλαρώνω μόνη μου?

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

Quote:

---

Originally Posted by papardela

Καλημέρα σας!

Είπα να σας γράψω για να εξωτερικευσω αυτά που μου συμβαίνουν και να ζητήσω συμβουλές για όποιον θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί μου.

Ο λόγος που πήρα απόφαση να γράψω σήμερα εδω, είναι κατι που μου συνέβη πρώτη φορά. Πέρασα ένα βράδυ χωρίς να καταφέρω να κοιμηθώ καθόλου.

Από μικρή(παιδικα χρονια-εφηβια) είχα φοβιες με σεισμούς και κλέφτες. Μια περίοδο δεν μπορούσα να κοιμηθώ αλλα καποια στιγμη απλά άρχισα να κοιμάμαι.

Τα τελευταία χρόνια έχω περασει κάποια ζόρια.
Αρχικά διαγνώστηκα με λύκο. Μια ασθενεια που με πλήγωσε σαν διάγνωση και δεν ήθελα να το δεχτώ με τίποτα. Αντίστοιχα και την θεραπεία. Έγινα κατα φαντασίαν ασθενής και ότι μου έφταιγε κατηγορούσα την θεραπεία. Παρόλα αυτα, λόγω μη καλυτέρευσης αυτή τη στιγμή έχουμε διπλασιάσει την δόση της θεραπείας.

Μαζί με την διάγνωση και κάτι προσωπικά προβληματα ξεκίνησαν οι πρώτες κρίσεις πανικού. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κοιμόμουν 2-3 ώρες και ξυπνούσα πάντα την ίδια ώρα 2-3-4. Ξυπνούσα με τρομερές ναυτιες. Η ζωή μου ήταν χάλια δεν μπορούσα να πάω στην δουλειά και πήρα αναρρωτική για ένα μήνα.

Πήγα σε ψυχίατρο για τον ύπνο και μου έδωσε ελάχιστη δόση μιρταζιπινης και όντως βοήθησε. Απο τους 2 μήνες που μου είχε πει να τα πάρω παίζει να τα πήρα 2 εβδομάδες γιατί ήθελα να το παλέψω μόνη μου.

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα ότι θα πήγαινα να μείνω μόνη μου. Με τις φοβίες αρχικά ζοριστηκα πολύ. Πάλι αϋπνίες, φοβίες και αγχος. Κάποιες φορές πήρα και το χαπακι για να κοιμηθώ πιο εύκολα.

Και γενικά συνήθως την πάλευα. Μέχρι που διπλασίασαν την δόση της θεραπείας και λόγω της άρνησης άρχισα να αισθάνομαι χειρότερα και ψυχολογικά εκτός από σωματικά.

Παράλληλα μπήκα σε μια πολύ όμορφη σχέση και άρχισα να κοιμάμαι περιστασιακά στο σπίτι του συντρόφου μου. Αποτέλεσμα αυτού να αρχίσω να μην μπορώ να κοιμηθώ πάλι μόνη μου. Ο φίλος μου με εμψυχώνει να δοκιμάσω να πάω σπίτι μου για να το αντιμετωπίσω. Αλλά αισθάνομαι άβολα μόνο και μόνο να πάω να πάω να πάρω πράγματα μονη μου.
Κερασακια ο θάνατος ενός φιλου, και ο σεισμός που έγινε τις προάλλες.

Η ψυχολογική μου κατάσταση έχει χειροτερέψει αρκετά. Έχω ψυχοσωματικά, και δεν μπορώ να βρω ηρεμία πουθενα γιατί δεν αισθάνομαι πουθενά σπίτι μου. Σημερα γύρισα στο πατρικό μου και δεν κοιμήθηκα καν. Οπότε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος πεταγομουν χωρίς προφανές άγχος.

Έχω αρχίσει ψυχοθεραπεία αλλά είμαστε στην αρχή ακόμα. Έχουμε βρει πραγματακια που πρέπει να δουλέψουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως να δουλεύω μόνη μου όμως.

Σκέφτομαι και την λύση της αγωγής. Μου κοστίζει όλο αυτό και το ότι με χτυπάει στον ύπνο μου χαλάει την καθημερινότητα. Σίγουρα είναι η εύκολη λύση, αλλά έχει νόημα να περιμένω μόνο την ψυχοθεραπεία να κάνει δουλειά? Εάν μου δώσουν αγωγή αυτή τη φορά θα την ακολουθήσω μέχρι τέλους.

Θα μπορέσω να ηρεμήσω και να ζήσω μόνη μου ξανά χωρίς φοβίες και να χαλαρώνω μόνη μου?

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

---

Αρχικά με τον λύκο δεν πρέπει να αγχώνεσαι γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου.Είναι λογικό να έχεις κάποιες φοβίες,αρκεί να μην σε επηρεάζουν στην καθημερινότητα σου.Από τη στιγμή που άρχισες ψυχοθεραπεία δώσε λίγο καιρό να δουλέψει..Αν δεις ότι ζορίζεσαι συζήτησε και με έναν ψυχίατρο μήπως θες και φαρμακευτική αγωγή παράλληλα.Γενικά όταν έχεις κάποιο αυτοάνοσο το άγχος και η αυπνία δε βοηθάει.Σκέψου την υγεία πρώτα από όλα.

Γεια σου ... Λοιπόν σαν πρόσφατα ασθενής με κάτι παρόμοιο σαν εσένα θα σου πω τη γνώμη μου ... Φοιτητής στο Βόλο πρώτο έτος ... Μετά τον θάνατο ενός συγγενικού μου προσώπου ... Εμφάνισα ταχυκαρδίες πόνους στο στήθος έκτακτες συστολές ... Διοτι αγχωνομουν ψυχολογικά και σωματικά με την καρδιά μου ... Έφτασα στο σημείο να φοβάμαι να μείνω μόνος να ξυπνάω με κρίσεις πανικού και να φοβάμαι να βγαίνω έξω .... Από το περασμένο Μάιο μέχρι αυτόν τον Μάιο κράτησε ... Μπορώ να πω ότι λίγο τα συγγενικά πρόσωπα λίγο οι φίλοι μου με βοήθησαν ... Αλλά πιο πολύ ο εαυτός μου ... Προσπάθησε να καταλάβεις την κατάσταση έστω και αν αργήσει να φύγει ... Μίλα με τον εαυτό σου σαν να έχεις ένα ψυχολόγο απέναντι σου ... Το θέμα για να λυθεί το πρόβλημα είναι να κατανοήσουμε το πρόβλημα ... Ξέρω ότι είναι δύσκολο και ότι δεν σου έδωσα συγκεκριμένη λύση ... Διότι ούτε και γω το πολέμησα βρίσκοντας κάποια λύση ... Έφυγε μόνο του ... Και τώρα έχω 3 μήνες περνάω την καλύτερη φάση της ζωής μου ... Βγαίνω πάλι έξω το γλενταω όλη μέρα με τους φίλους μου όπως παλιά και είμαι όλο χαμογελο ... Πάλεψε το μέσα σου ... Ο εχθρός είναι ο εαυτός του ... Βοήθησε τον να καταλάβει την κατάσταση

k γω θα σου πω, πως εγινε ο σεισμος φρικαρα κ απο τοτε δεν μπορω το σκοταδι, φοβαμαι σαν 5χρονο κ εχω ξεκινησει ψυχοθεραπεια κ ελπιζω να φυγει κ αυτη η φοβια, γτ για αλλο ξεκινησα κ προεκυψε κ η νυχτοφοβια τωρα..φοβαμαι τοσο πολυ που δεν μπορω να παω σε αλλο δωματιο του σπιτιου χωρις φως, ουτε να παω γκαραζ να παρω το αμαξι μου...πακετοο..

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

Το ξέρω ότι το άγχος μου σαμποτάρει την θεραπεία και κανει τα πράγματα χειρότερα.. Σε αυτή την φάση όμως δεν το ελεγχω. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Τις προηγούμενες ημέρες κοιμήθηκα κανονικά. Σήμερα πάλι τα ίδια.

Αν και δεν το θέλω μάλλον θα καταλήξω στην λύση της αγωγής. Το συζήτησα και με τον θεραπευτή μου. Είπαμε ότι αυτός είναι μεν ο εύκολος τρόπος, αλλά μου χαλάει η καθημερινότητα χωρίς ύπνο και δεν έχω την πολυτέλεια να υπολειτουργω και να σερνομαι ακόμα.και στην δουλειά.

Μπορώ να σε καταλάβω απόλυτα.Αν αυτό σε ανακουφίσει έχω κι εγώ ένα αυτοανοσο και σπάνιο σύνδρομο το οποίο είναι πιο επικίνδυνο από το λύκο και δεν έχει θεραπεία...μόνο κάποια φάρμακα για τις εξάρσεις και τίποτα παραπάνω...ζω διαρκώς με ένα φάντασμα μέσα μου,φοβάμαι να μείνω μόνη μην τυχόν και μου συμβεί κάτι και δεν με προλάβουν κλπ κλπ...Σημασία έχει όμως ότι το παλεύω,προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως θα μπορούσε να μου συμβεί οτιδήποτε οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή ακόμα και με πολύ κόσμο και ότι ο μόνος που μπορεί πραγματικά να με βοηθήσει σε αυτόν τον πόλεμο μυαλού και ψυχής είμαι εγώ!!!Κάνε τον αγώνα σου,σκέψου πόσα όμορφα πράγματα υπάρχουν για να ζήσεις εκεί έξω και αφιέρωσε τον χρόνο σου όσο πιο θετικά γίνεται σε κάτι.Διαβασε κάτι όμορφο,παιρνε τη θεραπεία σου κανονικά,Κάνε συνεδρίες,βγαίνε με τον φίλο σου και παρέες,εξωτερίκευσε τους φόβους σου με όσους θα σε καταλάβουν και άσε τους να σε βοηθήσουν να ξεχαστείς....

Τι ακριβώς εννοείς ότι έχεις άρνηση με το λύκο papardela; Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι έχεις πραγματικά αυτή την ασθένεια και αμφισβητείς τους γιατρούς; Αυτό εννοείς; Και κάνεις δεύτερες σκέψεις ότι η αγωγή για το λύκο μπορεί να σου δημιουργήσει άλλα προβλήματα ας πούμε;
Εγώ θεωρώ ότι πολλά από τα προβλήματά σου προέρχονται από αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Τι ακριβώς εννοείς ότι έχεις άρνηση με το λύκο papardela; Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι έχεις πραγματικά αυτή την ασθένεια και αμφισβητείς τους γιατρούς; Αυτό εννοείς; Και κάνεις δεύτερες σκέψεις ότι η αγωγή για το λύκο μπορεί να σου δημιουργήσει άλλα προβλήματα ας πούμε;
Εγώ θεωρώ ότι πολλά από τα προβλήματά σου προέρχονται από αυτό.

---

Συνήθως αυτό ονομάζεται διαταραχή προσαρμογής μου το είχε πει κι εμένα ο ψυχίατρος...δεν μπορείς να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ασθένειας...απόλυτα φυσιολογικό απλά θέλει χρόνο....

δεν βρισκεις ηρεμια πουθενα γιατι εισαι υπερβολικα προσκολημενη στην υλη και δεν ψαχνεις το πνευμα πχ εγω που εχω συνηδειτοποιησει οτι η υλη ειναι ψευτικη και το πνευμα εχει σημασια εμεινα απαθης οταν εγινε ο σεισμος