Παιδική αυτοπεποίθηση

Γεια σας. Θα ήθελα τις ιδέες σας για ένα θέμα που με απασχολεί.
Η κόρη μου είναι σχεδόν 6 ετών και πηγαίνει προδημοτική. Το Σεπτέμβριο θα αρχίσει Δημοτικό. Το πρόβλημα είναι ότι έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση στο σχολείο ή σε χώρους εκτός του σπιτιού. Ενώ στο σπίτι είναι δυναμική και διεκδικητική στο σχολείο απ’ότι μου λέει και η δασκάλα της ενώ έχει απεριόριστες δυνατότητες δεν τολμά να τις αναπτύξει. Όταν της ζητήσει να δώσει απάντηση για κάτι, ενώ το ξέρει και το λέει συνεχώς δείχνει αγχωμένη μέχρι να απαντήσει.
Επίσης αγχώνεται με οτιδήποτε καινούργιο θα κάνουν στο σχολείο (π.χ. ένα πάρτυ γενεθλίων κάποιου συμμαθητή της) και τις περισσότερες φορές κλαίει.
Χτες θα πηγαίναμε το απόγευμα στα γενέθλια κάποιου συμμαθητή της και πριν φύγουμε από σπίτι πονούσε την κοιλιά της. Όταν πήγαμε εκεί δεν κάθισε με τα άλλα παιδάκια να φάει και όταν πήγαν να παίξουν, έμεινε να τους παρακολουθά για μισή περίπου ώρα πριν αποφασίσει να συμμετάσχει στο παιχνίδι.
Με αγχώνει η προσαρμογή της στο δημοτικό λόγω αυτής της συμπεριφοράς της.
Έχετε καμμιά ιδέα πως να τη βοηθήσω να "ανοιχτεί".

Ευχαριστώ

Γεια σου ypomoni,δεν είμαι ειδικός αλλά έχω την εντύπωση ότι εκεί που πρέπει να βοηθηθεί η κόρη σου είναι στον τομέα της αυτονομίας.Μήπως είσαι-είστε λίγο υπερπροστατευτική?
Μήπως νιώθει ασφάλεια σπίτι γι\'αυτό κ εκδηλώνει ελεύθερα τον εαυτό της ενώ εκτός σπιτιού νιώθει ανασφάλεια?
Νομίζω(δεν είμαι ειδικός,δεν έχω παιδιά οπότε κ εμπειρία)πως όταν είμαστε υπερπροστατευτικοί με ένα παιδί στην ουσία νιώθει ασφάλεια επί το πλείστον μέσω των γονιών κ όταν βρίσκεται εκτός σπιτιού η σφάλεια του αφανίζεται.Έτσι θα πρέπει στο βαθμό που είναι εφικτό να αυτονομηθεί,να κάνει πράγματα μόνο του,να αρχίζει να αναπτύσει υπευθυνότητα στο βαθμό της ηλικίας του κ να μην υπάρχει πάντα κάποιος στο οτιδήποτε να το προστατεύει.
Καταρχήν είσαι υπερπροστατευτική???

Λέγοντας υπερπροστατευτική, τι ακριβώς εννοείς. Πάντως δεν είμαι η μαμά που δεν μπορεί χωρίς τα παιδιά της λεπτό. Την κόρη μου μάλιστα την άφησα και ολόκληρη εβδομάδα στη γιαγιά και πήγα ταξίδι.

π.χ.να πέσει κ να είσαι ήρεμη,να μην τρέξεις κατευθείαν από πάνω της,να ανησυχείς να την αφήσεις να παίξουν με μια φίλη της μόνες στο δωμάτιο,να κλαίει κ να αντιδράς κατευθείαν ή για να την ικανοποιήσεις ή να τη μαλώσεις.Να την ελέγχεις σε κάθε κίνησή της ακόμα κ με τον τρόπο που παίζει ή τι κάνει στο δωμάτιο,όλα αυτά υπέρμετρα.
Γενικώς πιστεύω ότι μέσα σου καταλαβαίνεις αν είσαι υπερπροστατευτική.Είσαι?

Πάντως πιστεύω το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις τη γνώμη ενός παιδοψυχολόγου.Μόνο έτσι θα πάρεις έγκυρες απαντήσεις.
Καλή συνέχεια στην ανατροφή της κορούλας σου:)

Αν είναι αυτά που λες, τότε όχι δεν είμαι καθόλου, μάλλον το αντίθετο. Λίγο ο πατέρας της ίσως, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Σε ευχαριστώ πάντως.

Να σαι καλά!:)
Ένας παιδοψυχολόγος πάντως θα σου απαντήσει έγκυρα...
Να χαίρεστε την κορούλα σας!

Καλημέρα Ypomoni, μπορεί το παιδάκι να φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει, γι\' αυτό τόνιζε της με κάθε ευκαιρία τα θετικά τις στοιχεία, τις δυνάμεις της, πέστης μπράβο για όσα πετυχαίνει, βοήθησε την να θέτει μικρούς στόχους που θα πετύχει.

Με...υπομονή όπως λέει και το ψευδώνυμο σου και ηρεμία βγάλε το άγχος της αποτυχίας από πάνω της δείχνοντας και με τη στάση σου και με τα λόγια ότι δεν πειράζει να μην τα κάνουμε όλα καλά, όλοι κάνουμε λάθη και κανείς δεν είναι τέλειος, μοιράσου μαζί της δικές σου εμπειρίες από την παιδική ηλικία και πες πόσο δίσταζες, επίσης στην καθημερινότητα σας να παραδέχεσαι και να αντιμετωπίζεις με χιούμορ και αισιοδοξία όσα δεν πάνε όπως τα είχες προγραμματίσει, δίνοντας της έτσι να καταλάβει ότι δεν υπάρχει λόγος για υπέρμετρο άγχος.

Συχνά είναι το άγχος των γονέων που το παιδάκι εισπράττει και αντιδρά κι εκείνο με τη σειρά του αγχωτικά όταν πρόκειται να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Μην την πιέζεις να κάνει πράγματα για τα οποία δεν νιώθει έτοιμη, δείχνοντας κατανόηση στο άγχος που νιώθει, αλλά χωρίς να υποχωρείς σε κάτι που έχετε συμφωνήσει ότι θα γίνει, π.χ. να πάει σε ένα πάρτυ.

Ο σκοπός είναι να αντιμετωπίζουμε τις πιέσεις και όχι να τις αποφεύγουμε, ταυτόχρονα όμως είναι πολύ σημαντικό να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που καταλαβαίνουν τα συναισθήματα μας. Μην της δείχνεις την ανησυχία για τη μελλοντική προσαρμογή της, αντίθετα δείξε σιγουριά ότι θα τα καταφέρει.

Quote:

---

Originally posted by Ypomoni
Γεια σας. Θα ήθελα τις ιδέες σας για ένα θέμα που με απασχολεί.
Η κόρη μου είναι σχεδόν 6 ετών και πηγαίνει προδημοτική. Το Σεπτέμβριο θα αρχίσει Δημοτικό. Το πρόβλημα είναι ότι έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση στο σχολείο ή σε χώρους εκτός του σπιτιού. Ενώ στο σπίτι είναι δυναμική και διεκδικητική στο σχολείο απ’ότι μου λέει και η δασκάλα της ενώ έχει απεριόριστες δυνατότητες δεν τολμά να τις αναπτύξει. Όταν της ζητήσει να δώσει απάντηση για κάτι, ενώ το ξέρει και το λέει συνεχώς δείχνει αγχωμένη μέχρι να απαντήσει.
Επίσης αγχώνεται με οτιδήποτε καινούργιο θα κάνουν στο σχολείο (π.χ. ένα πάρτυ γενεθλίων κάποιου συμμαθητή της) και τις περισσότερες φορές κλαίει.
Χτες θα πηγαίναμε το απόγευμα στα γενέθλια κάποιου συμμαθητή της και πριν φύγουμε από σπίτι πονούσε την κοιλιά της. Όταν πήγαμε εκεί δεν κάθισε με τα άλλα παιδάκια να φάει και όταν πήγαν να παίξουν, έμεινε να τους παρακολουθά για μισή περίπου ώρα πριν αποφασίσει να συμμετάσχει στο παιχνίδι.
Με αγχώνει η προσαρμογή της στο δημοτικό λόγω αυτής της συμπεριφοράς της.
Έχετε καμμιά ιδέα πως να τη βοηθήσω να \"ανοιχτεί\".

Ευχαριστώ

---

καθυστερησε ισως πολυ η αναποφυχτη φαση της απεξαρτησης απο το οικογενειακο περιβαλλον υπομονη και αυτο θα εχει ως συνεπεια η απορριψη να ειναι ισως πιο εντονη , απο οτι αν πχ ειχε παει απο την βρεφικη ηλικια σε ενα παιδικο σταθμο
καλιο αργα παρα ποτε ομως!
1.Αρχισε απο τωρα να βλεπεις με τι τροπο θα της αλλαξεις το περιβαλλον του δωματιου της , αλλαζοντας πχ τα χρωματα με την ποσθηκη πχ ενος χρωματιστου χαρτιου στον τοιχο , την θεση των επιπλων , γενικα οτι θα μπορουσε να φερει ενα διαφορετικο αισθητικο αποτελεσμα....
ανακαίνιση του χώρου θα το ονόμαζα, σαν επιχείρηση
2.αρχισε αφου κανεις το 1 να φερνεις στο σπιτι παιδια της ηλικιας της να παιζουν μαζι εκει ....
3.πηγαινε την οσο πιο συχνα μπορεις σε συνενοηση με την δασκαλα του δημοτικου , μεσα στην ταξη της 1ης δημοτικου σε ωρες δημιουργικης απασχολησης η του ελευθερου μπαλλετου , συνοδευοντας την καιαφου ενημερωσης την δασκαλα η τον δασκαλο οτι εχει προβλημα πιθανης απορριψης για να προσαρμοστουν και να βοηθησουν στην ομαλη οικειοποιηση με το σχολικο περιβαλλον.
Εν αναγκη αν δεις οτι επεσες πανω σε στουρνους , ψαξε απο τωρα να δεις αν εχεις εναλακτικες λυσεις στην γειτονια σου , γιατι του χρονου στην ταξη της θα πρεπει να θελει να παραμεινει στο σχολικο περιβαλλον και οι δασκαλοι δεν θα εχουν τοσο καιρο για να απασχοληθουν με ενα μονο παιδι...