πρωτη φορα με αντικαταθλιπτικα

καλησπερα σας. ειμαι 27 και διαγνωστηκα προσφατα με καταθλιψη και κοινωνικο αγχος. η αληθεια ειναι οτι εδω και 6 χρονια πρεπει να εχει ξεκινησει η καταθλιψη με αποκορυφωμα φετος που σταματησα τη δουλεια και ξαφνικα ηταν σαν να εχασα την οποια σταθεροτητα που ειχε απομεινει. δεν με γεμιζει τιποτα απο αυτα που με γεμιζαν, μονο ο υπνος με ανακουφιζει, δεν εχω ορεξη για πραγματα που αλλοτε θα ειχα, σκεφτομαι διαρκως οτι δεν υπαρχει νοημα να ζω και οτι πρεπει να εχω βρει εναν τροπο να "φυγω" πριν τα πραγματα φτασουν στο απροχωρητο. στο σπιτι τα πραγματα δεν ειναι ευκολα ο πατερας μου ειναι σε προχωρημενο Alzheimer και προσπαθουμε να ανταπεξελθουμε η μητερα μου πιο πολυ που ειχε αναλαβει τη γιαγια μου πριν τον πατερα μου και τον παππου μου ακομα πιο πριν, ολα συνεχομενα. οπως καταλαβαινετε δεν μπορω να εχω τη στηριξη που θα ηθελα πραγμα που κατανοω και που ισως να μη βοηθουσε κιολας στο σταδιο που εχω φτασει. εδω και ενα μηνα ηταν τοσο εντονα τα συμπτωματα θλιψης και αγχους που αποφασισα επιτελους να παω στο γιατρο μετα απο ποσα χρονια γιατι δεν αντεχα πια τον εαυτο μου και μου εκανε τη διαγνωση που προανεφερα. μου εγραψε xanax και zoloft ξεκινωντας με 25mg, μετα στα 50mg, την αλλη εβδομαδα 75mg και τωρα ειμαι στα 100mg. εχω κλεισμενο ραντεβου την επομενη βδομαδα και ηθελα να σας ρωτησω τη γνωμη σας. την τελευταια εβδομαδα που αυξηθηκε η δοση ενιωσα το αγχος μου να χτυπαει κοκκινο, με πιανουν τα κλαματα απο το πουθενα περισσοτερο απο ποτε, νιωθω ακομα πιο κενη απο ποτε, υποφερω στη σκεψη οτι δεν μπορω να βρω εναν γαληνιο τροπο να ξεφυγω οταν το αποφασισω και πιανω τον εαυτο μου καθημερινα να σκεφτεται συνεχως τροπους αυτοκτονιας για το μελλον. η γιατρος οπως και οι οδηγιες αναφερουν οτι τον πρωτο καιρο ενδεχεται επιδεινωση των συμπτωματων αλλα τωρα παει ενας μηνας. ειναι λογικο να νιωθω ετσι; υπαρχει καποιος με εμπειρια στο zoloft;

Καλησπέρα. Είχες τα προηγούμενα χρόνια αυτοκτονικές σκέψεις;;

παντα η σκεψη οτι αν ζορισουν τα πραγματα υπερβολικα θα μπορω να φυγω με καποιο τροπο που θα επιλεξω με καθησυχαζε ως εφεδρικο πλανο εσχατης λυσης. πλανοταν ας πουμε σαν ιδεα και οταν αγχωνομουν το σκεφτομουν και ηρεμουσα. σαφως υπηρχαν περιοδοι μεσα στην 6ετια που δεν μου ερχονταν τετοιες σκεψεις στην αλλα οταν δυσκολευαν τα πραγματα παντα μου ερχοταν η ιδεα στο μυαλο. σιγουρα ομως οχι οπως τωρα.

Αν δε το ανέφερες καλό είναι να το κάνεις. Ίσως η κατάθλιψη να έγινε πιο ανθεκτικη. Αν δεν σου χορήγησε κάποιο αγχολυτικό παράλληλα πχ tranxene είναι βραδειας δράσης ίσως το αντικαταθλιπτικο να φέρνει υπέρ υπέρ υπέρ ένταση. Καλύτερα να πάρεις τηλέφωνο και να το πεις μήπως κλείσεις ραντεβού νωρίτερα. Αυτές είναι οι σκέψεις μου και έχω χρόνια εμπειρία με ssri αντικαταθλιπτικα και αλλαγές. Με υπομονή θα βρεθεί η άκρη.

το έχω αναφέρει δυστυχώς δεν γίνεται νωρίτερο ραντεβου.. Μου χει γράψει xanax 1mg να παιρνω μισό πριν τον υπνο και αν νιώθω υπερένταση/αγχος μες στη μερα μπορω να παρω ακόμα δυο μισά σε ξεχωριστες καταστασεις. Αλλά δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω είναι υπερένταση. Νιώθω ζωντανή νεκρή, εγκλωβισμένη.. προσπαθω να σκεφτώ θετικά αλλά είναι αδυνατο. είμαι μοναχοπαίδι και στη σκέψη ότι κάποτε οι γονείς μου δε θα είναι εδώ χάνω τον εαυτό μου.. έχω λίγους καλους φίλους αλλά είναι σαν να μην με αγγίζουν πια. δεν νιώθω καλά όταν βγαίνω απλά είμαι στο χώρο. λόγω του κοινωνικου άγχους μου ειναι δυσκολο τρομερά να ψάξω εργασία έχω απελπιστεί και εκεί και στη σκέψη ότι μια μερα θα μείνω όλο μοναχή δεν έχω τίποτα πια να ελπίζω... θέλω να φυγω αλλά δεν μπορώ να βρω ένα τρόπο να φυγω γαλήνια, δε θέλω να σκέφτομαι ποσο θα υποφερω ακόμα και στις τελευταίες μου στιγμές ειδικά να τυχει να σωθω. δεν μπορώ να κρατηθώ από πουθενα πια. δεν ξέρω αν φταίει το χάπι που νιώθω έτσι να ζητήσω αλλαγη ή να κάνω υπομονή; αλλά ποσο ένας μήνας περασε. επίσης να αναφερω ότι παω σε κέντρο ψυχικής υγείας και όχι σε ιδιώτη και επειδή είναι δημόσιο φοβάμαι μην κάνουν δουλειά "στο ποδι". ψυχοθεραπεία μου είπαν από Σεπτέμβρη και το καλοκαίρι μόνο με φάρμακα...

Αν εχει περασει ενας μηνας κ δε βλεπεις βελτιωση ισως να πρεπει να παρεις αλλο φαρμακο.βεβαια θα το συζητησεις με τον γιατρο σου.παρτον τηλεφωνο.

εχει περασει ενας μηνας αλλα ξεκινησα καθε βδομαδα με διαφορετικη δοση δηλαδη αρχικα zoloft 25mg, μετά 50mg, μετά 75mg και τωρα 100mg και τυχαινει απο οταν φτασαμε τα 100 να ειμαι τοσο χαλια... πρεπει να περασουν μερες μηπως επειδη αυξηθηκε η δοση; ή να ζητησω αλλαγη φαρμακου; μηπως ευθυνεται οτι δεν κανουμε ακομα ψυχοθεραπεια; αν γνωριζει καποιος ας μου πει τη γνωμη του γιατι πραγματικα εχω χαωθει δεν ξερω καθολου απο αυτα δεν εχω εμπειρια γιατι αργησα να απευθυνθω δυστυχως σε γιατρο...

Σίγουρα η ψυχοθεραπεία βοηθά να νιώσεις και λιγότερο μόνη με τόσες αγωνίες που σε βασανίζουν. Αλλαγή σε φάρμακο χωρίς συγκατάθεσή επιβλεποντα ούτε καν. Πρέπει να του πεις πως επιμένουν οι σκέψεις να φύγεις από την ζωή. Εχεις κάνει μια κουβέντα με τους γονεις σου; " έχω υπαρξιακό άγχος τι θα απογινω αν σας συμβεί κάτι. Δεν μπορώ ούτε από το σπίτι να βγω πανικοβάλλομαι" είναι σημαντικό να γνωρίζουν πως είσαι σε δύσκολη κατάσταση. Δεν έχουμε ειδικούς ψυχιατρους εδώ για να πουν εγκεκριμένες γνώσεις για τα χάπια τις ουσίες και το χρόνο δράσης. Ίσως να χρειαστεί να πας σε ιδιώτη για να σου πει και τη γνώμη του για το ζολοφτ. Ζήτησε βοήθεια από κοντινούς. Όσα προβλήματα και εάν έχουν οι γονείς σου παιδί τους είσαι! Θα δεις ότι θα το παλέψουν.

καταρχας ευχαριστω πολυ για τις γνωμες ολων σας... ο πατερας μου δεν εχει επικοινωνια ειναι σε προχωρημενο Alzheimer και στη μητερα μου ναι της τα εχω πει απλα θεωρω οτι δεν εχει αποδεχτει τη σοβαροτητα ισως γιατι τη θλιβει. μου λεει διαρκως οτι πρεπει να σκεφτομαι θετικα και οτι ολα θα πανε καλα πραγμα που δεν μπορω να πεισω τον εαυτο μου να το πιστεψει. σε στιγμες απελπισιας εχω αναφερει τα παντα ακομα και τις αυτοκτονικες τασεις αλλα πιο πολυ βλεπω να την στενοχωρω και επελεξα να μην συζηταω για αυτα καθολου γιατι το περιβαλλον δεν μπορει να κατανοησει τη θεση μου. θα τα πω στη γιατρο στο ραντεβου μας και ελπιζω να βρεθει μια λυση...