Προβλήματα στη παρεα μου

Γειά σας! Έχω κάποιες ανησυχίες σχετικά με τη παρέα μου που όσο υπερβολικό και να φαίνεται με κάνουν και αισθάνομαι απαίσια. Νιώθω πολλές φορές ότι αποτελώ την τελευταία επιλογή η οτι με βγάζουν στην απέξω. Πολλές φορές όταν είμαστε έξω συνήθως τα υπόλοιπα μέλη (αλλα 3)συνεχώς γελάνε η πειράζουν ο ένας τον άλλο και γενικά φέρονται σαν κανονικοί φίλοι, ενώ εγώ συνήθως απλά τους ακολουθώ και δεν ασχολούνται ιδιαίτερα μαζί μου. Αυτό, κάθε φορά που γυρνάμε απο κάποια έξοδο, μου δημιουργεί τρομερη θλίψη και χάνω όλη τη διάθεση μου για αρκετές μέρες, δεν θέλω να σηκωθώ απο το κρεβάτι δεν τρώω κ αισθάνομαι πολύ απομονωμένος δεν ξέρω γιατί με επηρεάζει τόσο πολύ. Όμως, παρότι όπως προείπα όταν είμαστε όλοι μαζί αισθάνομαι αποκομμενος, με τον καθένα ξεχωριστά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Πάντα με βοηθάνε αν θέλω κάτι η κάνουν αρκετά πράγματα για μένα. Έτσι είμαι τελείως μπερδεμένος,αφού δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως νοιάζονται και με αγαπάνε η όχι και αυτό με κάνει χάλια ψυχολογικά
Έχετε κάποια άποψη πάνω στο θέμα?
Ευχαριστώ πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by Mirallas

Γειά σας! Έχω κάποιες ανησυχίες σχετικά με τη παρέα μου που όσο υπερβολικό και να φαίνεται με κάνουν και αισθάνομαι απαίσια. Νιώθω πολλές φορές ότι αποτελώ την τελευταία επιλογή η οτι με βγάζουν στην απέξω. Πολλές φορές όταν είμαστε έξω συνήθως τα υπόλοιπα μέλη (αλλα 3)συνεχώς γελάνε η πειράζουν ο ένας τον άλλο και γενικά φέρονται σαν κανονικοί φίλοι, ενώ εγώ συνήθως απλά τους ακολουθώ και δεν ασχολούνται ιδιαίτερα μαζί μου. Αυτό, κάθε φορά που γυρνάμε απο κάποια έξοδο, μου δημιουργεί τρομερη θλίψη και χάνω όλη τη διάθεση μου για αρκετές μέρες, δεν θέλω να σηκωθώ απο το κρεβάτι δεν τρώω κ αισθάνομαι πολύ απομονωμένος δεν ξέρω γιατί με επηρεάζει τόσο πολύ. Όμως, παρότι όπως προείπα όταν είμαστε όλοι μαζί αισθάνομαι αποκομμενος, με τον καθένα ξεχωριστά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Πάντα με βοηθάνε αν θέλω κάτι η κάνουν αρκετά πράγματα για μένα. Έτσι είμαι τελείως μπερδεμένος,αφού δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως νοιάζονται και με αγαπάνε η όχι και αυτό με κάνει χάλια ψυχολογικά
Έχετε κάποια άποψη πάνω στο θέμα?
Ευχαριστώ πολύ!

---

Για να κάνουν πράγματα για σενα προφανώς και σε αγαπάνε... Συμμετέχεις στις συζητήσεις που κάνουν; κάνεις εσυ πείραγμα ή εισαι μαγκομενος;

Καλημέρα Κέβιν : )

Λες κάνουν πειράγματα και γελάνε και έχουν άνεση μεταξύ τους και με εσένα δεν ασχολούνται. Εσύ όμως ασχολείσαι ή είσαι κλειστός τύπος και δεν παίρνεις πρωτοβουλίες σε μία συζήτηση;

Είσαι τυπικός introvert/εσωστρεφής (όπως και εγώ) και αυτό μπορεί να βελτιωθεί λίγο αλλά όχι να αλλάξει τελείως. Οπότε, αν νιώθεις άβολα, μη βγαίνεις ή βγες πιο σπάνια με όλους και προτίμησε να βγαίνεις με έναν από την παρέα κάθε φορά για να είσαι ανετότερος, δεν είναι κακό. Κι εγώ μια ζωή με έναν-δύο το πολύ βγαίνω και σπάνια γνωρίζω έναν φίλο μου σε έναν άλλον.

Η περίπτωση μου θεωρώ είναι κάπως διαφορετική
Επειδή όταν βλέπω ανταπόκριση απο τον άλλο, γίνομαι η ψυχή της παρέας γελάω συνέχεια κάνω πειράγματα μιλάω δυνατά και γενικά έχω πολύ ενεργεια. Όταν όμως διακρίνω ότι κάποιος απο τη παρέα δεν αλληλεπιδρά ιδιαίτερα με μενα (ενώ ταυτόχρονα το κάνει με κάποιον αλλο) , τότε είναι που πέφτω πολύ ψυχολογικά και σταματάω και να μιλάω και να γελάω και νιώθω ενα βάρος

Νομίζω ότι γίνεσαι κάπως κτητικός και άδικος με τους φίλους σου. Μήπως ασυνείδητα ζητάς αποκλειστικότητα; Λες ότι γενικά αυτοί οι φίλοι σου έχουν φερθεί σωστά, μπορεί σε κάποια πράγματα να δένουν καλύτερα μεταξύ τους και σε άλλα καλύτερα με εσένα. Έχω φίλους οι οποίοι ας πούμε σε κάποια πράγματα έχουν άλλη αίσθηση του χιούμορ ή άλλο μέτρο από εμένα π.χ. στο πως βλέπουν τα ερωτικά ή πόσο ανοίγονται σε ανθρώπους με συγκεκριμένους χαρακτήρες σε συγκεκριμένες στιγμές. Δεν υπάρχει λόγος να με θίγει αυτό το πράγμα.
Δεν ξέρω αν κατάλαβες πως ακριβώς το λέω.

Καταρχήν ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την απάντηση. Ναι το έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές οτι γίνομαι άδικος μαζί τους αφού φαίνεται να νοιάζονται για μένα, πάντα είμαι μέσα στα πλάνα τους και είναι διαθέσιμοι να κάνουν πράγματα για μένα. Όμως κάποιες φορές μου δείχνουν το αντίθετο και δεν μιλάω μόνο για τις στιγμές που ανέφερα παραπάνω. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνουν καιρό να επικοινωνήσουν μαζί μου αν δεν κάνω εγώ προσπάθεια, η θυμάμαι μια άλλη φορά που γυρνούσαμε ξημερώματα απο διασκέδαση τέσσερα άτομα και εγώ ήμουν σχετικά χάλια απο το ποτό και παρα το γεγονός οτι χρειαζόμουν προφανώς κάποια βοήθεια, δεν ασχολήθηκε κάνεις μαζί μου. Κάτι τέτοια περιστατικά είναι που με κάνουν και αισθάνομαι έτσι χάλια και το θέμα είναι οτι το σκέφτομαι συνεχώς, με επηρεάζει σε υπερβολικό βαθμό