Θεραπεύεται η κατάθλιψη

Πρώτη φορά έπεσα στην κατάθλιψη το καλοκαίρι του 2014, σε ηλικία τριάντα πέντε ετών. Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια με έντονο άγχος, κρίσεις πανικού και νοσοφοβία.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν είχα σημάδια και παλιότερα (ήμουν χαμηλών τόνων παιδί και για πρώτη φορά στις αρχές του 2000 εμφάνισα έντονο άγχος, κρίσεις πανικού και κοινωνική φοβία) αλλά παρόλες τις δυσκολίες απολάμβανα τη ζωή. Σημαντικό ήταν ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολιόμουν και με κάτι τις δημιουργικό. Είτε ζωγραφική, είτε μικρογλυπτική, γράψιμο, γραφιστική, συντήρηση και κατασκευή επίπλων, τέλος πάντων είχα σχεδόν κάτι το δημιουργικό μέσα στην καθημερινότητα μου. Τώρα που το σκέφτομαι η περίοδος του διαβάσματος (εκεί κοντά στο 2000) ίσως ήταν η μοναδική κατά την οποία αναγκάστηκα να καταπιέσω εντελώς τη δημιουργικότητα μου.

Μετά λοιπόν από το εκείνο το άσχημο καλοκαίρι του 2014 και ενώ έκαναν ψυχοθεραπεία, οδηγήθηκα στο να λάβω φαρμακευτική αγωγή. Για δώδεκα με δεκατέσσερις μήνες πήρα αντικαταθλιπτικά και πέρασα χάρμα :) Με το που διέκοψα την αγωγή ένα πρόβλημα σωματικής υγείας με έσπρωξε και πάλι, μετά έντεκα μήνες από τη διακοπή των χαπιών, σε ένα νέο κύκλο αντικαταθλιπτικής αγωγής. Σχεδόν δύο χρόνια κράτησε η δεύτερη απόπειρα "θεραπείας".

Αυτή τη στιγμή έχω επτά μήνες που έχω διακόψει τα χάπια. Συνεχίζω την ψυχοθεραπεία (τέταρτος χρόνος με την νυν θεραπεύτρια ενώ έχουν προηγηθεί εξίμισι χρόνια με άλλη θεραπεύτρια στο παρελθόν) αλλά νιώθω και πάλι να κυλάω στα ίδια. Να είμαι κοντά τέλος πάντων. Δεν θέλω να πάρω και πάλι χάπια δίχως αυτό να σημαίνει ότι αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο δεν θα το κάνω. Απλά νιώθω ότι καταβάλω προσπάθειες. Δέκα χρόνια ψυχοθεραπεία, δυο κύκλοι φαρμακευτικής αγωγής, κάνω πράγματα και πάλι νιώθω να είμαι κοντά.

Θεραπεύεται η κατάθλιψη;

Έχω κουραστεί παιδιά. Έχω κουραστεί πραγματικά και για μένα αλλά και για τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου.

Τι είναι αυτο που σε ρίχνει τοσο πολύ; Τι σου λείπει απο την ζωη; Τι σε τρομάζει;

Δεν ξέρω αν θεραπεύεται η κατάθλιψη. Ειμαι ενας άνθρωπος που μια ειναι καλα, μια οχι. Αλλα ειμαι αισιόδοξος.. θα έρθει ασπρη μερα και για μαςςςςςςςς

H κατάθλιψη αν είναι παθολογικής φύσεως δεν θεραπεύεται αντιμετωπίζεται όμως. Αν το πρόβλημα είναι γνωστική διαστρεύλωση,
δλδ το πως ερμηνεύουμε με την σκέψη ένα γεγονός ΝΑΙ αντιμετωπίζεται.
Προτείνω να αλλάξεις ψυχολόγο και να βρείς έναν γνωσιακό ή συνθετικό...
Επίσης να πίνεις 3-4 φορές την ημέρα τσαί από Μελλισόχορτο, διώχνει την μελαγχολία, ίσως όμως χρειαστείς και κάποια αγωγή.
Βοηθάει επίσης το Υπερικό(Βαλσαμόχορτο) στην Κατάθλιψη.

@YokoChoco Βαλσαμόχορτο έπαιρνα για πολύ καιρό σε μορφή χαπιών. Να σου πω την αλήθεια δεν μου έκανε κάτι. Λέω να δοκιμάσω το 5HTP. Το παίρνει ένας φίλος και λέει ότι έχει δει βελτίωση. Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα έπαιρνα βιταμίνες, συμπληρώματα, διάφορα πράγματα αλλά με τα χρόνια κουράστηκα.

@george1520 Δεν μπορώ να απαντήσω απόλυτα και ξεκάθαρα σε αυτά που με ρωτάς. Πιστεύω ότι το υπόβαθρο της κατάθλιψης μου, αυτό το οποίο δουλεύει για καιρό από κάτω πριν εμφανιστεί, είναι η ανησυχία για όλα. Το άγχος για τα πάντα. Ακολουθεί πρώτα μια μεγάλη περίοδος (μπορεί να είναι και μήνες) με έντονες ανησυχίες (για την οικογένεια, για τη δουλειά και άλλα πολλά) και μετά έρχεται η κατάθλιψη. Υπάρχουν περίοδοι που δεν το έχω καν. Με τρομάζει ο θάνατος, το ενδεχόμενο να μείνω χωρίς δουλειά, το γεγονός ότι δεν έχω κανένα περιουσιακό στοιχείο ως ασφάλεια, πάρα πολλά πράγματα. Τι να πρωτοπώ δεν ξέρω.

Νομίζω ότι παιρνώ εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπαρξιακή κρίση. Το ότι μεγαλώνω, το ότι γερνάω, οι αλλαγές στην εξωτερική μου εμφάνιση. Όλα αυτά με οδηγούν σε ανησυχία. Έτσι ήταν νέα και η μητέρα μου. Μέσα στο άγχος και στον πανικό. Μεγάλωσα παρατηρώντας μια αγχωτική μητέρα να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι είναι καταθλιπτικός ως άνθρωπος. Μέσα στην τρελή χαρά είναι. Γελάει, χορεύει, βγαίνει καθημερινά τη βόλτα της και ας είναι εβδομήντα ετών. Είπα διάφορα και μπερδεμένα

@black crow = το μαύρο κοράκι... ωραίο! Για χρόνια μου άρεσαν ήρωες σκοτεινού στύλ (the crow brandon lee, neo the matrix, black spiderman, terminator κτλ).
Θα έλεγα να δοκιμάσεις ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ αφού το βαλσαμόχορτο απέτυχε( και σε μένα δεν πιάνει το βαλσαμόχορτο, το μελισσόχορτο όμως κάνει δουλίτσα).
Πίνε 4 ποτήρια την ημέρα, θα σε βοηθήσει πιστεύω. Μην πίνεις καφέ ούτε τσάι, μπορείς όμως να πίνεις πικρό κακάο καλής ποιότητας πχ Valrhona ή Green and Blacks
ή Van Hauten(όχι ίον και τέτοιες βλακείες) ή να τρώς καλής ποιότητας μαύρη σοκολάτα(ως επί το πλείστον βιολογική).
Δοκίμασε Γιόγκα ή Ταί Τσι, να περπατάς πολύ και να μην πίνεις ενεργειακά ποτά. Η διατροφή σου να είναι ''καθαρή'' και όχι τσιγάρο.
Ενδιαφέρον το 5HTP αλλά έχει βαλεριάνα και θα σε ''ρίξει'', εμείς θέλουμε να ''ανέβεις''.

@blackcrow είσαι καλλιτεχνική φλέβα, αφού ασχολείσαι με γλυπτική, ζωγραφική κτλ όταν λές γράψιμο; γράφεις ποιήματα; μυθιστορήματα;
εγώ γράφω ποίηση και διηγήματα κ παλιά ζωγράφιζα υπέρ-ήρωες κ λέω να το ξαναξεκινήσω.. τραγουδούσα κιόλας κ έχω καλή φωνή κ σκέφτομαι
να ασχολήθώ ίσως με εκκλησιαστική μουσική που ηρεμεί αρκετά... θα ήθελα μελλοντικά να ξανακάνω γιόγκα ή να ασχοληθώ με ταΐ τσί. :)

Quote:

---

Originally Posted by YokoChoco

@blackcrow είσαι καλλιτεχνική φλέβα, αφού ασχολείσαι με γλυπτική, ζωγραφική κτλ όταν λές γράψιμο; γράφεις ποιήματα; μυθιστορήματα;
εγώ γράφω ποίηση και διηγήματα κ παλιά ζωγράφιζα υπέρ-ήρωες κ λέω να το ξαναξεκινήσω.. τραγουδούσα κιόλας κ έχω καλή φωνή κ σκέφτομαι
να ασχολήθώ ίσως με εκκλησιαστική μουσική που ηρεμεί αρκετά... θα ήθελα μελλοντικά να ξανακάνω γιόγκα ή να ασχοληθώ με ταΐ τσί. :)

---

Με τη ζωγραφική πια ασχολούμαι με γρήγορα σχέδια κάρβουνο / μολύβι και όχι χρώμα. Αραιά και που. Τη μικρογλυπτική την έχω αφήσει. Προσπαθώ με το γράψιμο τώρα αλλά με αργούς ρυθμούς. Ασχολούμαι σχεδόν καθημερινά βέβαια αλλά το ψειρίζω αρκετά και αυτός είναι ένας λόγος άγχους.

Γιόγκα έκανα τρία χρόνια. Δυστυχώς μετά από ένα μυοσκελετικό πρόβλημα την παράτησα αν και παρατηρούσα ότι όσον αφορά την ψυχολογία μου έκανε καλό. Ίσως και να ξεκινήσω ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Γιόγκα έκανα τρία χρόνια. Δυστυχώς μετά από ένα μυοσκελετικό πρόβλημα την παράτησα αν και παρατηρούσα ότι όσον αφορά την ψυχολογία μου έκανε καλό. Ίσως και να ξεκινήσω ξανά.

---

Είναι λογικό αν έχεις κατάθλιψη να παρατήσεις πολλές από τις ασχολίες σου,εγώ παίζω μουσική για παράδειγμα δεν το παρατάω γιατί μπορώ να βγάλω συναισθήματα πάνω στην κιθάρα και επειδή δεν έχω κανέναν να τα πω ούτε θα πιάσω έναν οποίος δεν τα έχει περάσει να του τα πω,ίσως είναι ένας ακόμη λόγος που είμαι 24 και είμαι ακόμα ζωντανός κι ας έχω "πεθάνει" μέσα μου.Και επίσης χωρίς να θέλω να σε αγχώσω κάποιοι από εμάς πρέπει να παίρνουμε τα χάπια αυτά για μια ζωή αλλιώς κατρακυλάμε πάλι στα ίδια με πριν.Προσπάθησε να καταλάβεις πως δεν είναι κακό αυτό ειδικά αν σε βοηθήσουν και ξαναβρείς την ζωή σου,σκέψου πως υπάρχουν άλλα χάπια που απλά μπορούν να δώσουν σε κάποιον άλλο μόνο λίγες εβδομάδες παραπάνω ζωής..

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Πιστεύω ότι το υπόβαθρο της κατάθλιψης μου, αυτό το οποίο δουλεύει για καιρό από κάτω πριν εμφανιστεί, είναι η ανησυχία για όλα. Το άγχος για τα πάντα. Ακολουθεί πρώτα μια μεγάλη περίοδος (μπορεί να είναι και μήνες) με έντονες ανησυχίες (για την οικογένεια, για τη δουλειά και άλλα πολλά) και μετά έρχεται η κατάθλιψη. Υπάρχουν περίοδοι που δεν το έχω καν. Με τρομάζει ο θάνατος, το ενδεχόμενο να μείνω χωρίς δουλειά, το γεγονός ότι δεν έχω κανένα περιουσιακό στοιχείο ως ασφάλεια, πάρα πολλά πράγματα. Τι να πρωτοπώ δεν ξέρω.

Νομίζω ότι παιρνώ εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπαρξιακή κρίση. Το ότι μεγαλώνω, το ότι γερνάω, οι αλλαγές στην εξωτερική μου εμφάνιση. Όλα αυτά με οδηγούν σε ανησυχία. Έτσι ήταν νέα και η μητέρα μου. Μέσα στο άγχος και στον πανικό. Μεγάλωσα παρατηρώντας μια αγχωτική μητέρα να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα.

---

Πόσα κοινά πια...

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Πρώτη φορά έπεσα στην κατάθλιψη το καλοκαίρι του 2014, σε ηλικία τριάντα πέντε ετών. Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια με έντονο άγχος, κρίσεις πανικού και νοσοφοβία.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν είχα σημάδια και παλιότερα (ήμουν χαμηλών τόνων παιδί και για πρώτη φορά στις αρχές του 2000 εμφάνισα έντονο άγχος, κρίσεις πανικού και κοινωνική φοβία) αλλά παρόλες τις δυσκολίες απολάμβανα τη ζωή. Σημαντικό ήταν ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολιόμουν και με κάτι τις δημιουργικό. Είτε ζωγραφική, είτε μικρογλυπτική, γράψιμο, γραφιστική, συντήρηση και κατασκευή επίπλων, τέλος πάντων είχα σχεδόν κάτι το δημιουργικό μέσα στην καθημερινότητα μου. Τώρα που το σκέφτομαι η περίοδος του διαβάσματος (εκεί κοντά στο 2000) ίσως ήταν η μοναδική κατά την οποία αναγκάστηκα να καταπιέσω εντελώς τη δημιουργικότητα μου.

Μετά λοιπόν από το εκείνο το άσχημο καλοκαίρι του 2014 και ενώ έκαναν ψυχοθεραπεία, οδηγήθηκα στο να λάβω φαρμακευτική αγωγή. Για δώδεκα με δεκατέσσερις μήνες πήρα αντικαταθλιπτικά και πέρασα χάρμα :) Με το που διέκοψα την αγωγή ένα πρόβλημα σωματικής υγείας με έσπρωξε και πάλι, μετά έντεκα μήνες από τη διακοπή των χαπιών, σε ένα νέο κύκλο αντικαταθλιπτικής αγωγής. Σχεδόν δύο χρόνια κράτησε η δεύτερη απόπειρα "θεραπείας".

Αυτή τη στιγμή έχω επτά μήνες που έχω διακόψει τα χάπια. Συνεχίζω την ψυχοθεραπεία (τέταρτος χρόνος με την νυν θεραπεύτρια ενώ έχουν προηγηθεί εξίμισι χρόνια με άλλη θεραπεύτρια στο παρελθόν) αλλά νιώθω και πάλι να κυλάω στα ίδια. Να είμαι κοντά τέλος πάντων. Δεν θέλω να πάρω και πάλι χάπια δίχως αυτό να σημαίνει ότι αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο δεν θα το κάνω. Απλά νιώθω ότι καταβάλω προσπάθειες. Δέκα χρόνια ψυχοθεραπεία, δυο κύκλοι φαρμακευτικής αγωγής, κάνω πράγματα και πάλι νιώθω να είμαι κοντά.

Θεραπεύεται η κατάθλιψη;

Έχω κουραστεί παιδιά. Έχω κουραστεί πραγματικά και για μένα αλλά και για τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου.

---

δεν νομιζω να θεραπευεται.....υφεση εξαρση εχει