Καταθλιψη. Ιστορια και Ερωτησεις

Καλησπερα...
Ζω στην επαρχια και ειμαι 28 χρονων. Στα 12 μου εχασα τον πατερα μου. Απο την ημερα εκεινη, αρχισε η καταθλιψη μου. Σε συνδυασμο με την χρηση χασις, η οποια την διεγειρε μου (κατα την αποψη μου), καθως και προσωπικες αποτυχιες σε συνδυασμο με καποιες ενοχες για παλιες αμαρτιες εις βαρος αλλων ανθρωπων, η κατασταση μου χειροτερεψε. Δεν ηθελα να αποκαλυψω σε κανεναν την κατασταση μου, αφου η κοινωνια που ζω ειναι μικρη, καθως και οτι ποτε το οικογενειακο μου περιβαλλον, δεν εχει εισαγει την εννοια "ψυχικα αρρωστος", και η ζωη μου κυλουσε "κανονικα".
Η κατασταση μου ομως χειροτερευε. Περνοντας στο πανεπιστημιο, και μακρια απο το οικογενειακο μου περιβαλλον, αρχισα να πιστευω πως μονο αν το ελεγα σε καποιον δικο μου, και πηγαιναμε σε εναν γιατρο θα καλυτερευα. Ετσι ειπα στην μητερα μου πως αισθανομουν, και πηγαμε στον ψυχιατρο.
Το test εβγαλε 14/15. Και η διαγνωση "Μειζον Καταθλιψη". Ειχα τεραστια διψα να γινω καλα. Η γιατρος μου εδωσε Dagrilan.
Ενα στην αρχη... Ανακαλυψα πως ειναι να ζεις!!! Πως ειναι να απολαμβανεις την αποτυχια της στιγμης, να απολαμβανεις τη στιγμη, να γελας με την καρδια σου, να κοιτας τον κοσμο στα ματια, και αλλα συναισθηματα και καταστασεις που για τους υγιεις ανθρωπους ειναι καθημερινοτητα και για τους καταθλιπτικους ειναι ονειρο. Ξεχασα να αναφερω πως ειμαι και υπνοβατης. Δεν ξερω τι πραγματικα δηλωνει αυτο...
Τελος παντων. Ενοιωθα υπεροχα. Κοιμομουν ηρεμος, ξυπνουσα χαρουμενος κλπ κλπ. Τα Dagrilan μου εφεραν μια αυξηση βαρους, και μια πτωση της λιμπιντο. Επειτα απο λιγο καιρο, αρχισαν να επανερχεται η καταθλιψη με την μορφη θυμισης. Δηλαδη, ελεγα "ετσι αισθανομουν", "ετσι σκεφτομουν" κλπ κλπ κλπ. Ξαναεπισκεφτηκα την γιατρο και μου διπλασιασε το χαπι. Εκει πραγματικα η ψυχολογια μου απογειωθηκε. Ομως δεν κρατησε για πολυ. Ο λογος ειναι οτι με την παραινεση της μανας μου, καθως και με την πεποιθηση οτι μπορουσα να το διαχειριστω χωρις φαρμακα, τα διεκοψα. Χωρις να ειδοποιησω την γιατρο μου, ουτε να τα σταματησω σταδιακα. Μαχαιρι.
Για λιγο καιρο δεν ειχε αλλαξει η διαθεση μου, αλλα με τον καιρο, επανηλθε η καταθλιψη.
Και εδω και καποια χρονια βιωνω την ιδια κατασταση... Η καταθλιψη εχει ριζωσει μεσα μου.
Εχω μερικες ερωτησεις προς εσας για να με διαφωτισετε.

1) Η υπνοβασια τι δηλωνει ψυχοπαθολογικα?
2) Γνωριζει κανεις για τα Dagrilan?
3) Αν δεν ειχα καταθλιψη, πως θα ενεργουσαν τα αντικαταθληπτικα επανω μου? Δηλαδη, το οτι τα Dagrilan μου αλλαξαν τελειως την ψυχολογικη μου κατασταση,σημαινει απαραιτητα οτι εχω καταθλιψη?
4) Η ιαση της καταθλιψης σημαινει εφ ορου ζωης χρηση φαρμακων?
5)Υπαρχουν αντικαταθλιπτηκα, χωρις παρενεργειες?



Δεν χρειαζετε να ειστε διδακτορες ψυχιατρικης για να μου απαντησετε. Την αποψη σας θελω. Εστω απο βιωματα, εστω απο συζητησεις.


Ευχαριστω

Γεια σου dodeka. Ως προς τα ερωτήματά σου

1) Η υπνοβασία μπορεί να συσχετίζεται με την κατάθλιψη, καθώς και με άγχος. Πιστεύω πως αν ασχοληθείς με την κατάθλιψη που σε εμποδίζει να νιώσεις καλά και γενικότερα με ζητήματα που έχουν επηρεάσει τον ψυχικό σου κόσμο και ως σήμερα δεν έχεις επεξεργαστεί, θα ξεπεραστούν και τα επεισόδια υπνοβασίας.

2) Τα Dagrilan περιέχουν μια από τις πιο συνηθισμένες ουσίες για την αντιμετώπιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Είναι η ίδια ουσία που περιέχει το prozac, το χάπι που στο εξωτερικό θεωρήθηκε \'χάπι της ευτυχίας\', ακριβώς επειδή έχει την επίδραση που και εσύ περιέγραψες. Όμως δεν αποτελεί από μόνο του θεραπεία για την κατάθλιψη. Μπορεί να είναι ΜΕΡΟΣ μιας ολοκληρωμένης θεραπευτικής αντιμετώπισης. Αλλιώς, είναι πολύ λογικό να συμβεί αυτό που και πάλι περιέγραψες, δηλαδή να μην αρκεί η χορήγήση του καθώς και να επανέλθουν τα συμπτώματα με τη διακοπή του. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις πραγματικά ασχοληθεί με την ΑΙΤΙΑ των συμπτωμάτων.

3) Επομένως, τα χάπια δεν άλλαξαν πραγματικά την ψυχολογική σου κατάσταση. Αυτό που έκαναν ήταν απλά να αλλάξουν τον τρόπο που λειτουργούσε το νευρικό σου σύστημα και έτσι να μειώσουν τα συμπτώματα.

4) Η θεραπεία της κατάθλιψης φυσικά και δεν σημαίνει εφ\' όρου ζωής χρήση φαρμάκων. Τα φάρμακα, αν απαιτηθούν, παρέχουν μια βραχυπρόθεσμη διευκόλυνση. Για να ασχοληθείς πιο ουσιαστικά με το θέμα της κατάθλιψης χρειάζεται να συνεργαστείς συστηματικά με κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο και να κάνεις ψυχοθεραπεία. Να συζητήσεις το θέμα της απώλειας του πατέρα σου απ\' όπου λες ότι ξεκίνησε η κατάθλιψη (εξάλλου και το ψευδώνυμό σου υποθέτω ότι αναφέρεται σε αυτό το σημαντικό για τη ζωή σου γεγονός), να δεις πως σε επηρέασαν άλλα γεγονότα (όπως οι \'προσωπικές αποτυχίες\'), πώς τα ερμηνεύεις, πώς επηρέασαν ενδεχομένως την αυτοεκτίμησή σου, να επεξεργαστείς το θέμα των ενοχών που έχεις. Και να δεις πώς όλα αυτά και πολλά άλλα δημιούργησαν και συντηρούν τα συμπτώματα. Ούτε η ψυχοθεραπεία είναι εφ\' όρου ζωής. Θα σου προσφέρει όμως καλύτερη κατανόηση & διαχείριση του εαυτού σου και πιο γερές βάσεις για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

5) Ναι υπάρχουν ουσίες με αντικαταθλιπτική δράση χωρίς τις παρενέργειες των συμβατικών ψυχιατρικών φαρμάκων. Όμως μην ξεχνάς, η θεραπεία δεν βρίσκεται σε ένα χάπι που παίρνουμε. Βρίσκεται μέσα μας και μπορούμε να την ενισχύσουμε και να την διευκολύνουμε με πολλούς τρόπους. Και με προσωπική προσπάθεια και με καθοδήγηση ειδικού.

Πρωτα απο ολα να σε ευχαριστησω που απαντησες με ξεκαθαρο τροπο. Δεν ξερω αν εισαι γιατρος αλλα η απαντηση σου ειναι αρτια.

Quote:

---

Originally posted by marina38
1) Η υπνοβασία μπορεί να συσχετίζεται με την κατάθλιψη, καθώς και με άγχος. Πιστεύω πως αν ασχοληθείς με την κατάθλιψη που σε εμποδίζει να νιώσεις καλά και γενικότερα με ζητήματα που έχουν επηρεάσει τον ψυχικό σου κόσμο και ως σήμερα δεν έχεις επεξεργαστεί, θα ξεπεραστούν και τα επεισόδια υπνοβασίας.

---

Οταν επερνα Dagrilan, κοιμομουν σαν πουλακι. Ηρεμος. Τωρα, εχω το κλασσικο \"κοιμαμε και δεν ξεκουραζομαι\". Για να εξειδικευσω την υπνοβασια μου, θαλω να πω οτι πετιεμαι στον υπνο μου, τρεχω πανικοβλητος μεσα στο σπιτι, φωναζω κλπ. Δεν υπνοβατω με την εννοια, σηκωνω τα χερια ψηλα, και προχωραω. Το λεω για καποιους που ισως δεν ξερουν την εννοια της υπνοβασιας.

Quote:

---

Originally posted by marina38
2) Τα Dagrilan περιέχουν μια από τις πιο συνηθισμένες ουσίες για την αντιμετώπιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Είναι η ίδια ουσία που περιέχει το prozac, το χάπι που στο εξωτερικό θεωρήθηκε \'χάπι της ευτυχίας\', ακριβώς επειδή έχει την επίδραση που και εσύ περιέγραψες. Όμως δεν αποτελεί από μόνο του θεραπεία για την κατάθλιψη. Μπορεί να είναι ΜΕΡΟΣ μιας ολοκληρωμένης θεραπευτικής αντιμετώπισης. Αλλιώς, είναι πολύ λογικό να συμβεί αυτό που και πάλι περιέγραψες, δηλαδή να μην αρκεί η χορήγήση του καθώς και να επανέλθουν τα συμπτώματα με τη διακοπή του. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις πραγματικά ασχοληθεί με την ΑΙΤΙΑ των συμπτωμάτων.

---

Η δοση του ενος την ημερα δεν αρκουσε. Αλλα πιστευω τα δυο χαπια την ημερα αρκουσαν. Βεβαια ποτε δεν προλαβα να το επαληθευσω ή να το διαψευσω αυτο, αφου τα σταματησα. Δεν καταλαβαινω οταν μιλας για αιτια. Ενταξει... ας υποθεσουμε οτι βρηκα το αιτιο (χαμος του πατερα). Πως αυτο θα ειναι εφαλτηριο για την ιαση μου?

Quote:

---

Originally posted by marina38
3) Επομένως, τα χάπια δεν άλλαξαν πραγματικά την ψυχολογική σου κατάσταση. Αυτό που έκαναν ήταν απλά να αλλάξουν τον τρόπο που λειτουργούσε το νευρικό σου σύστημα και έτσι να μειώσουν τα συμπτώματα.

---

Δεν ξερω. Εγω αννοιωθα οτι ειμαι ενας ψυχικα υγειης ανθρωπος. Για παραδειγμα, αρνιομουν (χωρις να ξερω το γιατι) να ακουσω καταθλιπτικα τραγουδια. πχ το αγριολουλουδο του καζαντζιδη. Δεν ηθελα με τιποτα να ακουω τετοια τραγουδια.
Το ερωτημα μου ειναι αν το οτι τα dagrilan μου αλλαξανε διαθεση, ειναι αποδειξη οτι πασχω. Δηλαδη, σε εναν υγιη, υπαρχει περιπτωση να τον ανεβασουν ψυχολογικα, ή βρισκουν εφαρμογη μονο στους αρρωστους

Βεβαια εχω και τις αμφιβολιες μου. Επειδη δεν δουλευω, ωρες-ωρες λεω μηπως εχω πεισει τον εαυτο μου οτι πασχω καθως και το οτι η καταθλιψη αποτελει ενα τεραστιο αλλοθι για την τεμπελια μου. Γενικα μεσα στο μυαλο μου υπαρχει μια συγχηση. Βασικο μου δογμα ειναι \"μηπως συμβαινει αυτο\"? \"μηπως συμβαινει για αυτο\"?.

Σε καθε περιπτωση, τι με συμβουλευετε να κανω? Να παω σε ψυχολογο (που πιστευω οτι με δεν θα με βοηθησει), να παω σε ψυχιατρο. Γενικα πως να αρχισω?

Ευχαριστω.

Τι ακριβώς σημαίνει για σένα \'πάσχω\'? Αναφέρεις στο κείμενο σου ότι δεν ένιωθες καλά και γι\' αυτό αναζήτησες βοήθεια. Επίσης λες για το παρόν, ότι η κατάθλιψη έχει ριζώσει μέσα σου. Εσύ λοιπόν πώς νιώθεις σε σχέση με αυτό που θα ήθελες, είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό σου, από τη ζωή σου, από τις σχέσεις σου? Αν εσύ θα ήθελες να νιώθεις διαφορετικά και κάτι σε ενοχλεί μέσα σου, αν βλέπεις ότι μόνος σου βασανίζεσαι και δεν βγάζεις άκρη, δεν χρειάζεται άλλη \'απόδειξη\'. Έπειτα και ο ίδιος σου ο οργανισμός σου στέλνει μηνύματα, κάποια ανησυχία εκφράζεται με την υπνοβασία.

Το ότι το φάρμακο σου άλλαξε τη διάθεση, όχι δεν είναι απόδειξη ότι \'πάσχεις\'. Από την άλλη, το να μην θέλεις να ακούς στενόχωρα τραγούδια, δεν είναι απόδειξη ότι είσαι \'ψυχικά υγιής\'. Γνώμη μου είναι απλά να σκεφτείς πώς θα ήθελες να είσαι και πώς μπορείς αυτό να το πετύχεις. Αν υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει, τι είναι αυτό και γιατί υπάρχει.

Μιλώντας για \'αίτια\', ο χαμός του πατέρα σου δεν είναι η αιτία, είναι ένα γεγονός και μια απώλεια που δημιουργεί φυσιολογική θλίψη. Από τη θλίψη όμως ως την κατάθλιψη υπάρχει απόσταση. Ποιοι είναι λοιπόν πραγματικά οι παράγοντες που τροφοδοτούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά σου? Δίνεις ήδη κάποια ένδειξη για τις σκέψεις σου, λες \'μήπως η κατάθλιψη αποτελεί άλλοθι για την τεμπελιά μου\'. Θα μπορούσες να αναρωτηθείς επίσης \'μήπως η αδράνεια ενισχύει την κατάθλιψη\' και αν ναι, \'μήπως δεν θέλω να δραστηριοποιηθώ, γιατί φοβάμαι ότι θα αποτύχω?\'. Γενικά, ο ειδικός θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις αυτή τη \'σύγχυση\' που υπάρχει στο μυαλό σου. Είτε είναι ψυχολόγος, είτε ψυχίατρος χρειάζεται να είναι εκπαιδευμένος σε κάποια μορφή συμβουλευτικής ή ψυχοθεραπείας και να έχετε τακτικές συναντήσεις.

Quote:

---

Originally posted by dodeka
Καλησπερα...
Ζω στην επαρχια και ειμαι 28 χρονων. Στα 12 μου εχασα τον πατερα μου. Απο την ημερα εκεινη, αρχισε η καταθλιψη μου. Σε συνδυασμο με την χρηση χασις, η οποια την διεγειρε μου (κατα την αποψη μου), καθως και προσωπικες αποτυχιες σε συνδυασμο με καποιες ενοχες για παλιες αμαρτιες εις βαρος αλλων ανθρωπων, η κατασταση μου χειροτερεψε. Δεν ηθελα να αποκαλυψω σε κανεναν την κατασταση μου, αφου η κοινωνια που ζω ειναι μικρη, καθως και οτι ποτε το οικογενειακο μου περιβαλλον, δεν εχει εισαγει την εννοια \"ψυχικα αρρωστος\", και η ζωη μου κυλουσε \"κανονικα\".
Η κατασταση μου ομως χειροτερευε. Περνοντας στο πανεπιστημιο, και μακρια απο το οικογενειακο μου περιβαλλον, αρχισα να πιστευω πως μονο αν το ελεγα σε καποιον δικο μου, και πηγαιναμε σε εναν γιατρο θα καλυτερευα. Ετσι ειπα στην μητερα μου πως αισθανομουν, και πηγαμε στον ψυχιατρο.
Το test εβγαλε 14/15. Και η διαγνωση \"Μειζον Καταθλιψη\". Ειχα τεραστια διψα να γινω καλα. Η γιατρος μου εδωσε Dagrilan.
Ενα στην αρχη... Ανακαλυψα πως ειναι να ζεις!!! Πως ειναι να απολαμβανεις την αποτυχια της στιγμης, να απολαμβανεις τη στιγμη, να γελας με την καρδια σου, να κοιτας τον κοσμο στα ματια, και αλλα συναισθηματα και καταστασεις που για τους υγιεις ανθρωπους ειναι καθημερινοτητα και για τους καταθλιπτικους ειναι ονειρο. Ξεχασα να αναφερω πως ειμαι και υπνοβατης. Δεν ξερω τι πραγματικα δηλωνει αυτο...
Τελος παντων. Ενοιωθα υπεροχα. Κοιμομουν ηρεμος, ξυπνουσα χαρουμενος κλπ κλπ. Τα Dagrilan μου εφεραν μια αυξηση βαρους, και μια πτωση της λιμπιντο. Επειτα απο λιγο καιρο, αρχισαν να επανερχεται η καταθλιψη με την μορφη θυμισης. Δηλαδη, ελεγα \"ετσι αισθανομουν\", \"ετσι σκεφτομουν\" κλπ κλπ κλπ. Ξαναεπισκεφτηκα την γιατρο και μου διπλασιασε το χαπι. Εκει πραγματικα η ψυχολογια μου απογειωθηκε. Ομως δεν κρατησε για πολυ. Ο λογος ειναι οτι με την παραινεση της μανας μου, καθως και με την πεποιθηση οτι μπορουσα να το διαχειριστω χωρις φαρμακα, τα διεκοψα. Χωρις να ειδοποιησω την γιατρο μου, ουτε να τα σταματησω σταδιακα. Μαχαιρι.
Για λιγο καιρο δεν ειχε αλλαξει η διαθεση μου, αλλα με τον καιρο, επανηλθε η καταθλιψη.
Και εδω και καποια χρονια βιωνω την ιδια κατασταση... Η καταθλιψη εχει ριζωσει μεσα μου.
Εχω μερικες ερωτησεις προς εσας για να με διαφωτισετε.

1) Η υπνοβασια τι δηλωνει ψυχοπαθολογικα?
2) Γνωριζει κανεις για τα Dagrilan?
3) Αν δεν ειχα καταθλιψη, πως θα ενεργουσαν τα αντικαταθληπτικα επανω μου? Δηλαδη, το οτι τα Dagrilan μου αλλαξαν τελειως την ψυχολογικη μου κατασταση,σημαινει απαραιτητα οτι εχω καταθλιψη?
4) Η ιαση της καταθλιψης σημαινει εφ ορου ζωης χρηση φαρμακων?
5)Υπαρχουν αντικαταθλιπτηκα, χωρις παρενεργειες?



Δεν χρειαζετε να ειστε διδακτορες ψυχιατρικης για να μου απαντησετε. Την αποψη σας θελω. Εστω απο βιωματα, εστω απο συζητησεις.


Ευχαριστω

---

;)νομίζω ότι η marina38 σε κάλυψε σε πολλά θέματα εγώ το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι η υπνοβασία δεν είναι κάτι για να αγχώνεσαι άρχισε να μετράς εγώ κ τα 2 μου παιδιά η γιαγιά μου κ όλοι οι θείοι-ες ο αδερφός μου κ τα ανήψια μου:)

dodeka,καλώς ήρθες:)

καταρχην να σου πώ πώς δεν ειμαι ειδικος, απλα γραφω την εμπειρια μου:η μητέρα μου ειχε κατάθλιψη, κ εγω πέρασα ενα εντονο καταθλιπτικο επεισοδιο. Η μητέρα μου ειχε απευθυνθει σε ψυχιατρο κ ακολουθησε φαρμακευτικη αγωγη. Βεβαια αυτο 20-25 χρονια πριν...Επανήλθε αλλα βλεπω πώς εχει πολλα αλυτα θεματα ακομα ή πώς η διαθεση της οταν πεφτει ειναι πολυ ευθραυστη. Αλλες στιγμες μου χει εξομολογηθει πώς \"στα καλα καθουμενα πεφτω πολυ αποτομα\"...πραγμα που με κανει να αναρωτιεμαι ποσο καλα ειναι τελικα...

Για μενα τώρα, οταν δεν ημουν καθολου καλά, πηγα σε ψυχοθεραπευτρια με σκοπο να δω τί γινεται κ σερνομαι...Με βοηθησε πολυ η ολη διαδικασια. Δεν πηρα φάρμακα. Η ίαση της κατάθλιψης δεν περναει απαραιτητα απο τον δρομο των χαπιων. Γι αυτο μπορει να σε βεβαιωσει κ ενας ειδικος. Τώρα για το αν εχεις οντως κατάθλιψη ή οχι, δεν ξέρω ποση σημασια εχει.Εννοώ να το προσδιορισεις ή να πεις στον εαυτο σου \"εχω κατάθλιψη\". Ακομα κ αν σου έλεγαν οτι δεν εχεις, θα εφτανε αληθεια αυτο να σε κανει να νιωθεις καλα? Μπορει να ναι ενα καμπανακι, που να σου δειχνει οτι πρεπει να φροντισεις τον εαυτο σου, να δεις τι έχεις κ τί δεν εχεις...τί σου χρειαζεται για να πεις \"ειμαι καλα\".

Τελος, η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ενας τροπος να μαθεις μονο το αιτια μιας σειρας καταστάσεων που σε κανουν να νιωθεις ασχημα, αλλα κ ενας τροπος να μαθεις πώς θα εισαι καλυτερα.Να δεις πιο ολοκληρωμενα οχι μονο τα προβληματα σου αλλα εσενα μεσα απο αυτα. Κ δεν σου λεει καποιος ειδικος τα αιτια κ τις \"λυσεις\". Σε βοηθάει να τα βρεις μεσα σου.Δημιουργώντας εσυ τις προυποθεσεις που χρειαζονται για να νιωσεις καλυτερα.

Καλή δύναμη:)

Quote:

---

Originally posted by marina38
Τι ακριβώς σημαίνει για σένα \'πάσχω\'? Αναφέρεις στο κείμενο σου ότι δεν ένιωθες καλά και γι\' αυτό αναζήτησες βοήθεια. Επίσης λες για το παρόν, ότι η κατάθλιψη έχει ριζώσει μέσα σου. Εσύ λοιπόν πώς νιώθεις σε σχέση με αυτό που θα ήθελες, είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό σου, από τη ζωή σου, από τις σχέσεις σου? Αν εσύ θα ήθελες να νιώθεις διαφορετικά και κάτι σε ενοχλεί μέσα σου, αν βλέπεις ότι μόνος σου βασανίζεσαι και δεν βγάζεις άκρη, δεν χρειάζεται άλλη \'απόδειξη\'. Έπειτα και ο ίδιος σου ο οργανισμός σου στέλνει μηνύματα, κάποια ανησυχία εκφράζεται με την υπνοβασία.

---

Νοιωθω ασχημα. Νοιωθω οτι κατι δεν παει καλα. Και οσο παει και χειροτερευει. Αργα αλλα σταθερα. Οταν ρωτας ικανοποιημενος? Εχω παρει ενα πτυχιο ΤΕΙ, αλλα δεν εκανα και τιποτα. Περα απο αυτο και ενα ECDL. Την ζωη μου... Εχω ενοχες που με βασανιζουν... η καθημερινοτητα μου ειναι τελειως διεκπερεωτικη. Παει κι αυτη η μερα.
Εχω μια σχεση 5 χρονια, αλλα δεν ξερω αν την αγαπω. Ο οργανισμος μου στελνει μηνυματα. Περα απο την υπνοβασια που δυστυχως δεν αντιμετωπιζετε απο τηνη οικογενεια μου ως συμπτωμα εχω και και αλλα ψυχοσωματικα.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Το ότι το φάρμακο σου άλλαξε τη διάθεση, όχι δεν είναι απόδειξη ότι \'πάσχεις\'. Από την άλλη, το να μην θέλεις να ακούς στενόχωρα τραγούδια, δεν είναι απόδειξη ότι είσαι \'ψυχικά υγιής\'. Γνώμη μου είναι απλά να σκεφτείς πώς θα ήθελες να είσαι και πώς μπορείς αυτό να το πετύχεις. Αν υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει, τι είναι αυτό και γιατί υπάρχει.

---

Τα δεχομαι αυτα που λες. Θελω να γινω Δ.υπαλληλος. Το θεμα ειναι αν εχω και αλλα απαραιτητα οπλα περα απο τις γνωσεις μου. Το γιατι θελω να γινω Δ.Υ. ειναι απλο. Απο ανασφαλεια.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Μιλώντας για \'αίτια\', ο χαμός του πατέρα σου δεν είναι η αιτία, είναι ένα γεγονός και μια απώλεια που δημιουργεί φυσιολογική θλίψη. Από τη θλίψη όμως ως την κατάθλιψη υπάρχει απόσταση. Ποιοι είναι λοιπόν πραγματικά οι παράγοντες που τροφοδοτούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά σου? Δίνεις ήδη κάποια ένδειξη για τις σκέψεις σου, λες \'μήπως η κατάθλιψη αποτελεί άλλοθι για την τεμπελιά μου\'. Θα μπορούσες να αναρωτηθείς επίσης \'μήπως η αδράνεια ενισχύει την κατάθλιψη\' και αν ναι, \'μήπως δεν θέλω να δραστηριοποιηθώ, γιατί φοβάμαι ότι θα αποτύχω?\'. Γενικά, ο ειδικός θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις αυτή τη \'σύγχυση\' που υπάρχει στο μυαλό σου. Είτε είναι ψυχολόγος, είτε ψυχίατρος χρειάζεται να είναι εκπαιδευμένος σε κάποια μορφή συμβουλευτικής ή ψυχοθεραπείας και να έχετε τακτικές συναντήσεις.

---

Επειδη δεν εχω γνωσεις ψυχολογιας, πιστευω οτι αυτο ηταν η αιτια. Και με την χρηση χασις, γιγαντωθηκε. Οταν πηγα πρωτη φορα στον ψυχιατρο, με το που μπηκα ξερεις τι του ειπα? Καλησπερα, λεγομαι dodeka και γεννηθηκα με ψυχολογικα προβληματα. Το πιστευα τοτε.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
dodeka,καλώς ήρθες:)

Για μενα τώρα, οταν δεν ημουν καθολου καλά, πηγα σε ψυχοθεραπευτρια με σκοπο να δω τί γινεται κ σερνομαι...Με βοηθησε πολυ η ολη διαδικασια. Δεν πηρα φάρμακα. Η ίαση της κατάθλιψης δεν περναει απαραιτητα απο τον δρομο των χαπιων. Γι αυτο μπορει να σε βεβαιωσει κ ενας ειδικος. Τώρα για το αν εχεις οντως κατάθλιψη ή οχι, δεν ξέρω ποση σημασια εχει.Εννοώ να το προσδιορισεις ή να πεις στον εαυτο σου \"εχω κατάθλιψη\". Ακομα κ αν σου έλεγαν οτι δεν εχεις, θα εφτανε αληθεια αυτο να σε κανει να νιωθεις καλα? Μπορει να ναι ενα καμπανακι, που να σου δειχνει οτι πρεπει να φροντισεις τον εαυτο σου, να δεις τι έχεις κ τί δεν εχεις...τί σου χρειαζεται για να πεις \"ειμαι καλα\".

---

Επειδη με τα φαρμακα ημουν απιστευτα καλα, πιστευω οτι εχω καταθλιψη. Ετθεως κατηγοριοποιω τον εαυτο μου. Θελω να γινω καλα και αυτο ειναι το πρωτο βημα. Να ξερεις τι εχεις. Αν μου πουν οτι δεν εχω τιποτα, νοιωθω τοσο οργη για αυτους, γιατι απλα δεν εχουν την δυνατοτητα να καταλαβουν, και παρολα αυτα επιμενουν. \"ελα μωρε τιποτα δεν εχεις\", \" νομιζεις οτι εχεις κατι αλλα στην ουσια δεν εχεις τιποτα\" και αλλα τετοια εκτος κλιματος. Θελω καποιος να μου πει. \"Δεν αισθανεσαι καλα αγορι μου? παμε σε ενα γιατρο να σε δει. Ετσι, να δουμε τι τρεχει. Υπνοβατεις κι ολας. Ας παμε. Δεν εχουμε να χασουμε κατι\"
Το θεμα δεν ειναι τι μου λειπει για να ειμαι καλα. Οτι και να εχω δεν ειμαι καλα. πχ πριν παρω το πτυχιο μου ελεγα οτι δεν θα μπορεσω να το παρω ποτε. Και τωρα που το πηρα λεω \"τι εκανα? πηρα ενα πτυχιο οπως τοσος κοσμος\". Η χαρα μου κρατησε ενα απογευμα το πολυ. Το απογευμα της ορκομωσιας. Μου χει γινει βιωμα αυτο που δεν εχω να με πληγωνει αφανταστα που δεν το χω και μολις το αποκτησω, σε μερικα λεπτα απομυθοποιειτε και τσαφ... τελεος η χαρα!

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Τελος, η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ενας τροπος να μαθεις μονο το αιτια μιας σειρας καταστάσεων που σε κανουν να νιωθεις ασχημα, αλλα κ ενας τροπος να μαθεις πώς θα εισαι καλυτερα.Να δεις πιο ολοκληρωμενα οχι μονο τα προβληματα σου αλλα εσενα μεσα απο αυτα. Κ δεν σου λεει καποιος ειδικος τα αιτια κ τις \"λυσεις\". Σε βοηθάει να τα βρεις μεσα σου.Δημιουργώντας εσυ τις προυποθεσεις που χρειαζονται για να νιωσεις καλυτερα.

Καλή δύναμη:)

---

Οκ. να δεχτω εγω οτι καποιος σου λεει: ξερεις μεγαλε... πανε γυμναστηριο. θα νοιωσεις καλυτερα. κανε αυτ, κανε εκεινο και θα νοιωσεις καλυτερα. Προσωπικα βαριεμαι να παω. Κουραζομαι. Δεν ξερω την ορολογια της καταθλιψης, αλλα εμενα με εχει κυριευσει. Εκτος του οτι δεν νομιζω να με βοηθησει περα απο 5 λεπτα, ειμαι και εναντια σε τετοια ψυχολογικα τερτιπια. Δεν τα εχω σε πολυ εκτιμηση. Επισης βαριεμαι. Ξερω οτι ισως σας ξενισει αυτη η εννοια, και να πειτε κοιτα τον τεμπελη, αλλα ο φυσιολογικος ανθρωπος και υγιης, δεν βαριετε. Το οτι βαριεμαι να κανω οτιδηποτε και εχω πεσει σε ληθαργο σημαινει κατι Το οτι τα συναισθηματα μου ειναι παγωμενα εδω και τοσα χρονια σημαινει κατι. Το οτι βαριεμαι να ξυριστω και εχω μια γενιαδα μεχρι κατω και ειμαι απεριποιητος σημαινει κατι.

Το θεμα ειναι οτι, εγω προσωπικα περνω μια ζυγαρια. Απο τη μια βαζω, λεγομενα των φιλων μου και αλλων που λενε οτι δεν εχεις τιποτα (εχω ακουσει απο φιλο μου οτι θα θελα να ημουν εσυ!!!), τις δικιες μου αμφιβολιες (λες να νομιζω οτι εχω καταθλιψη για να μην παω να δουλεψω) και διαφορα αλλα και απο την αλλη εναν dodeka που με τα αντικαταθλιπτικα, ηταν ενας dodeka, ετσι οπως θελει να ειναι. Να μην φοβαται να δει παλιους συμμαθητες, να μην φοβαται να κανει νεες γνωριμιες μην πουν \"κατι εχει αυτο το παιδι\", να μην φοβαται να βλεπει τους παντες στα ματια. Να μπορω ειμαι εγωκεντρικος και αλλα. τετοια. Ξερετε τι ειναι να ντρεπεσαι να πεις μια γνωμη? Ξερετε τι ειναι να κατασκευαζεις γνωμες για να κατασκευασεις μια προσωπικοτητα? Οταν επερνα αντικαταθλιπτικα, αυτα δεν τα ειχα.
Επισης το αισθημα κατωτεροτητας που εχω δεν το ειχα με τα φαρμακα. Η ζυγαρια γερνει προς τα φαρμακα. Δεν ξερω αν το κανω σαν ευκολη λυση, αλλα αυτη τη λυση βλεπω.
Ματινα, νομιζω οτι θα ηταν καλο να το κοιταξεις για την υπνοβασια. Εγω παραλιγο να χασω τη ζωη μου απο υπνοβασια.

Σας ευχαριστω ολους που με βοηθατε να καταθεσω το προβλημα μου και να το αναλυσω παρεα σας. Πραγματικα σας ευχαριστω.

12,
αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι εχεις βγαλει ηδη διαγνωση στο τι εχεις, πως θα το λυσεις κλπ κλπ.... αραγε απο μονος σου η βγηκε απο διαγνωση ενος ειδικου??
Αν συμβαινει περισσοτερο το πρωτο τοτε ξερεις τι παιζει???
Να εχεις βγαλει λαθος συμπερασμα, να σου εχει σφηνωθει η ιδεα για αυτο,
και ετσι να οδηγηθεις σε περιπετειες ανευ λογου.

Δεν θα σου πω κανε γυμναστηριο αν νιωθεις κουρασμενος.
Θα σου πω ομως βρες ενα ειδικο που θα τον εμπιστευεσαι και αρχινα να κανεις δουλεια μαζι του.
Το οτι εχεις προβλημα ειναι προφανες και οποιος σου λεει κατι αλλο απλα αδιαφορει.
Αυτο το λεω γιατι αν εσυ λες οτι εχεις προβλημα, ε τοτε το τι λενε οι αλλοι περισευει.
Ομως απο το εχω προβλημα μεχρι ποιο προβλημα ειναι αυτο υπαρχει μια αποσταση που ειναι σημαντικη.

Μην χανεσαι στον εαυτο σου και κατοστρωσε ενα σχεδιο μεταβατικο.
Μικρο βημα και οταν μπορεσεις μεγαλυτερο.
Σχεδιασε τα ολα αυτα με καποιον ειδικο και εκει συντομα θα βγεις απο το τουνελ.
Τελος μια συμβουλη: Σε ολη αυτη την πορεια μην ανακατευεις κοσμο που ειναι ασχετος η δεν μπορει να καταλαβει τι λες, το μονο που θα καταφερει ειναι να σε μπερδεψει και να σου δημιουργησει νεες ενοχες.

dodeka πριν λίγο σχόλασα δεν είμαι γιατρός κοίταξε να δεις πάλι το γιατρό σου τα φάρμακα δεν κόβονται έτσι απλά.εγώ σταμάτησα να μιλάω ξέρω τι θ΄ακούσω κ από αυτούς που μ\' αγαπούν, δεν έχεις τίποτα, η ιδέα σου είναι, εσύ είσαι το γελαστο παιδί της παρέας.έγινα ένας χαμελαίοντας δεν υπάρχει λόγος δεν μπορούν να καταλάβουν ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ.κατάλαβα ότι γινόμουν κουραστική αναμασώντας τα ίδια απομάκρυνε τους γύρω μου.ο ίδιος ο αδερφος μου είπε να μην του ξαναπώ τίποτα γιατί δεν μπορεί να βοηθήσει κ αυτό τον κάνει ράκος.αυτό που ζούμε θα το ζήσουμε μιλώντας σε ειδικούς.πες μου πως σου καρφώθηκε η ιδέα για την υπνοβασία;κάποια στιγμή σκέφτομαι να γράψω βιβλίο για όσα έχω ζήσει με όλο το σόι.εμείς όταν λέμε για τις νυχτερινές μας δράσεις γελάμε.για πάρτο λίγο αλλιώς.και προς θεού αν κάποιος ειδικος σου δώσει φάρμακα μν τα κόψεις.ασε το δημόσιο πλέον παίρνουν με συμβάσεις κ μισθούς πείνας κ από δουλειά κόλαση κ σε βρίζουν κιόλας έτσι γιατί είσαι εσύ εκεί.:cool:

Krino, Δεν ξερω αν διαβασες παραπανω. Γραφω οτι εχω παει σε ψυχιατρο, και μου διεγνωσε Μειζον Καταθλιψη. Πιστευω οτι πασχω απο καταθλιψη γιατι πολυ απλα, τα φαρμακα που που εδωσε η γιατρος μου επιασαν τοπο. με κανανε αλλον ανθρωπο. Με γιατρεψανε. Αντε, ας μην με γιατρεψανε. Με κανανε να νοιωθω καλα, να ειμαι ηρεμος και να μην ξεφυσαω καθε τρεις και λιγο. Εκτος απο αυτο εχω σχεδον ολα τα συμπτωματα που διαβαζω κατα καιρους στο ιντερνετ , περιοδικα κλπ κλπ. Και τα τεστ που κανω. Ολα αυτο δειχνου.
Πολλα εξαρτωνται αγαπητο κρινακι απο τους αλλους. Μεχρι και να σε πεισουνε μπορουν οτι δεν εχεις τιποτα. Και καμμια φορα το πετυχενουνε. Και να οι αμφιβολιες, και να το μπερδεμα. Εκει παιζετε ολο το παιχνιδι.
Το μεταβατικο σχεδιο, ειναι αυτο που μου φαινετε βουνο. Που με κουραζει. Δεν εχω καταλαβει τι ακριβως εννοεις, αλλα το να μπω σε διαδικασιες, \"σκεψου θετικα\" και αλλα τετοια (σορρυ που ειμμαι τοσο αρνητικος σε αυτα) μου ειναι πολυ ψυχοφθορα.
Υπνοβατης ειμαι. Εδω και παρα πολλα χρονια, υπνοβατω. Οχι με την απλη εννοια του ορου.
Πεταγομαι στο υπνο μου και βιωνω το ονειρο. Παντα, ονειρο (οχι εφιαλτης) το οποιο ειναι τρομακτικο. Ειτε με κηνηγαει καποιος να με σκοτωσει, ειτε κουβαλαω μια βομβα και πρεπει να την κρυψω καπου για να μην εκραγει στα χερια μου κ.α. Αντιλαμβανεστε? Δηλαδη, υπαρχει περιπτωση να βλεπω πχ σημερα, ενα αλογο να με κλειδωνει σε ενα δωματιο και να θελει να με σκοτωσει πατωντας με. Με ξυπνησε η μητερα μου καθως βαρουσα ολα τα ντουλαπια για να κανω θορυβο για να με ξυπνησουν. Υποσεινηδειτα.
Το ξαναλεω. Εχω φτασει πολυ κοντα στο θανατο λογω υπνοβασιας. Δεν θελω να αναφερω το περιστατικο τωρα. Και η μαμα μου γελουσε, και ελεγε οτι και ο μπαμπας σου πετιοτανε στον υπνο του και γελουσαμε.
Καθαρα δικια μου αποψη ειναι οτι δεν ειναι ΚΑΘΟΛΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ. Οπως προαναφερθηκε η ψυχη σου στελνει μηνυματα. Πρεπει αν οχι να τα αποκωδικοποιησεις τουλαχιστον να τα δεχτεις και να σε υποψιασουν. Δεν θελω να ταυτισω την δικια μου περιπτωση με την δικη σου, αλλα θα σου προτεινα να το συζητησεις, εστω και σε φιλολογικο επιπεδο με καποιον ειδικο. Οποιον νομιζεις εσυ. Απλα για τον φοβο των Ιουδαιων που λεμε μην το αφησεις. Ετσι, για το 0.001%.


Το θεμα της καταθλιψης ειναι το ποιο συνθετο και το ποιο απλο απο ολα. Δεν εχει εμφανη συμπτωματα(εννοω οργανικα κυριως) οπως αλλες ψυχικες ασθενειες. εχει γινει μοδα απο πολλους και ετσι οσοι ισχυριζονται οτι πασχουν απο καταθλιψη, αντιμετωπιζονται με καχυποψια. Δεν ξερω πως να εκφρασω ολα οσα θελω να πω.
Η γιατρος διεγνωσε καταθλιψη. Δεν ξερω αν ηταν σωστη διαγνωση αλλα τα φαρμακα που μου εδωσε ηταν θαυματουργα. Οπως λενε καποιοι \"ξαναγεννηθηκα\".
Σιγουρα με την καταθλιψη πασχω και απο αλλα ψυχικα νοσηματα. Δευτερευοντα οπως αγχος κλπ.
Οκ. ας προχωρησω στο επομενο βημα. Πηγαινα σε μια ψυχιατρο στην Θεσσαλονικη. Παρολο που μου χορηγησε τα Dagrilan, Η συνεχεια της θεραπειας δεν ειχε προγραμματισμο. Πηγα αλλη μια φορα, μου διπλασιασε την δοση και τερμα. Ειχε και μια ψυχολογο που συνεργαζοτανε, η οποια ελεγε συνεχεια ΟΧΙ στα φαρμακα. Απο την μια η ψυχιατρος σου δεινει φαρμακα που σε κανουν ανθρωπο, και η αλλη σου λλει κοψτα, κανουν κακο κλπκλπ.
Εγω ομως θελω μια γιατρο, που να μου δωσει ενα πλανο ιασης. 1+1=2.
Οποιος μπορει να μου προτεινει εναν καλο γιατρο, σε θεματα καταθλιψης, και οχι σε θεματα Altzhaimer (ισως την φωτογραφιζω τωρα στους θεσσαλονικεις) που ειδικευοταν η γιατρος μου, θα του ημουν ευγνωμων αν το εκανε.


Ματινα οποια πληροφορια θελεις για τα βιωματα μου στην υπνοβασια ειμαι στη διαθεση σου.

Τα νευρα μου ειναι χαλια... οτιδηποτε και να μην μου παει οπως τα σχεδιαζω, εστω και ενα ραντεβου, τα νευρα μου χτυπανε κοκκινο. Τρελενομαι και θολωνω. Οτιδηποτε μου παει στραβα, με εξοργιζει. Θελω να αρχισω να χτυπαω και να δερνω κοσμο, να σπαω πραγματα, να βριζω χυδαια, και να κατηγορω ανθρωπους για οτιδηποτε. Δεν ξερω αν αυτο συνδεεται με την καταθλιψη μου, αλλα ο οργη που νοιωθω ορισμενες φορες ειναι για παγκοσμιο ρεκορ.

Επισης, οταν στεναχωριεμαι για κατι (εστω και για μικρο πραγμα) λεω απο μεσα μου: \"που εισαι ρε ταδε να πιω λιγη ηρωινη, να ηρεμησω. να αποδρασω απο αυτο που ζω τωρα\". Τροπος ζωης μου ειναι αποδραω απο οτιδηποτε δεν μου αρεσει, και νομιζω οτι ειναι κι αυτος ενας τροπος να αποδρασω απο την στεναχωρια μου.
Επισης οταν ερχομαι σε δυσκολη θεση ή στεναχωριεμαι \"βλεπω\" συνεχεια το ιδιο εργο... Ενας, οποιοσδηποτε, καθως εγω περπαταω στον δρομο ή εκει που καθομαι να με πυροβολει στο κεφαλι απο πισω. Και αυτο με ανακουφηζει... Αυτο το εργο βλεπω συνεχεια... να με πυροβολει καποιος στο κεφαλι, απο πισω, εξ επαφης (χωρις εγω να το ξερω). Δεν θελω να πεθανω αλλα ωρες-ωρες θα ηθελα καποιος να με ειχε σκοτωσει, χωρις να το ξερω...

Με το που ξυπναω το μυαλο μου σκεφτεται με 10.000 στροφες. Με το που ξυπναω, ολα βαρανε κοκκινο στο κεφαλι μου. Το μυαλο αρχιζει να σκεφτεται τα παντα... Σκεψεις συνεχεια, ξανα κ ξανα κ ξανα...
Το ιδιο συμβαινει και οταν παω να κοιμηθω.
Επισης οταν κανω μπανιο ή οταν ειμαι μονος μου, απο μεσα μου συνεχεια τα \"χωνω\" στη μανα μου διοτι κατα καποιον τροπο την θεωρω υπευθηνη για αυτο που ζω, καθως και για το οτι δεν μπορει να καταλαβει οτι κατι εχω. Αυτο συμβαινει και σε αλλες στιγμες...