Νιωθω σαν να ερχετε το τελος

Ειχα ξανα ανεβασει ποστ ομως δεν μπορω να το διαχειριστω αλλο φιλοι. Εδω και εναν μηνα περιπου ειμαι με ζαλαδες και πονοκεφαλους το κεφαλι μου ειναι βαρη και εχω συνεχεια ασταθειες, καμια φορα βοηζουν και τα αυτια μου, νομιζω οτι σε λιγο καιρο θα πεθανω, οτι εχω κατι πολυ σοβαρο και αυτες ειναι η τελευταιες μερες μου, μπορει και να ειναι... λυπαμε γιατι ειμαι μολις 24, πηγα στον παθολογο μου λεει δεν εχεις τιποτα, ολοι μου λενε οτι δεν εχω τιποτα, και ομως αυτη η σκεψη του επικειμενου θανατου με εχειτσακισει, δεν ειμαι πια ο εαυτος μου...δεν αντεχω αλλο με ολο αυτο, δεν μπορω να κοιμηθω δεν μπορω να αποδοσω στην δουλεια μου, δεν μπορω να διαβασω, μενω ξυπνιος το μισο βραδυ και την υπολοιπη μερα ειμαι σαν ζομπι. Απλα λυπαμε γιατι αγαπω πολυ τους δικους μου και δεν θελω να τους αφησω ακομα.

καλημερα.
σε ψυχοθεραπευτη, πηγες;
οταν οι γιατροι δεν βρισκουν τιποτε, συνηθως το θεμα ειναι ψυχολογικο.

Giorge καλημέρα.
Μόλις σου ξεκολλήσει από το κεφάλι αυτή η ιδέα, θα υποχωρήσουν και τα συμπτώματα πάρα πολύ. Ανατροφοδοτείς το άγχος σου με αυτές τις χαζές ιδέες. Φυσικά και δεν θα πεθάνεις τώρα κοντά, εκτός κι αν πατήσεις το σαπούνι, πέσεις στην μπανιέρα και σπάσεις το κεφάλι σου ή αν πας να περάσεις αφηρημένος τον δρόμο και σε πατήσει κανένα αυτοκίνητο. Σοβαρά τώρα, δεν είσαι καμια εξαιρετική περίπτωση. : )
Αυτά που περιγράφεις τα περνάνε ή τα έχουν περάσει εσύ κι άλλοι χιλιάδες και μπόλικοι που γράφουν εδώ μέσα (μαζί με αυτούς κι εγώ, ευτυχώς όχι τώρα πια).
Προσπάθησε να μην κάνεις τέτοιες σκέψεις, αντίθετα να λες "δεν είναι τίποτα, θα περάσει, τόσο καιρό το έχω και δεν έπαθα τίποτα, ούτε τώρα θα πάθω". Κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν, μην κλείνεσαι στο καβούκι σου, συνέχισε την καθημερινότητά σου. Θα φύγει με τον καιρό, αρκεί να μην το ανατροφοδοτείς.

σονια ευχαριστω για τα καλά σου λογια, απλως δεν μπορει να μου βγει απο το μυαλο οτι θα πεθανω σε λιγο καιρο, ειχα και πιο παλια αρρωστοφοβικες τασεις ομως τωρα πραγματικα δενξερω τι να κανω, απλα θελω να τελειωσει ολο αυτο, προσπαθω να μην το δειχνω στα προσωπα που αγαπω ομως υποφερω πολυ, τα γραφω ολα αυτα γιατι θελω να βγαλω απο μεσα μου, δεν θελω να στεναχωρω αυτους που αγαπαω, θα προσπαθησω να ακολουθησω την συμβουλη σου, ομως οι ζαλαδες δεν με αφηνουν να το ξεχασω

Αν θεωρείς ότι έχεις όντως προσπαθήσει πολύ και δεν μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου, ζήτα βοήθεια ψυχολόγου. Πρέπει όμως να πας και να είσαι ανοικτός να ακολουθήσεις τις συμβουλές του, να μην έχεις άρνηση. Επίσης να είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί να πάρει λίγο καιρό, δεν υπάρχει μαγικό κουμπί να το πατήσετε και να εξαφανιστούν όλα μέσα σε δευτερόλεπτα. Όσο πάντως το αφήνεις, σε αφήνει.

Εντάξει θα κάνω μια προσπάθεια ακόμα, ευχαριστώ για την βοήθεια

Καλη σου μερα Γιώργο . Και εγώ νέος ειμαι εδώ στο φόρουμ και είδα ότι τα λεγόμενα σου μοιάζουν με τα δικά μου .
Κοιτά , κάποτε έπαθα μια κρίση πανικού . Ήμουν έξω για βραδινή βόλτα και ήρθε ξαφνικά ! Οκ, ο φόβος ήταν απερίγραπτος όμως από τότε έως τώρα φοβάμαι και εγώ πως κάτι έχω , επιμένουν οι ζαλάδες , το βραδυ κεφάλι , μια διάθεση λίγο ταραγμένη και πεσμένη .

Θα σου πω τι πιστεύω ότι γίνεται μιας και δεν ειμαι ειδικός Αλλα είμαστε κοντά στην ηλικία άρα σε βλέπω σαν σύμμαχο, συνοδοιπόρο σε ένα θέμα κοινό !

Είναι δύσκολο μεν Αλλα όσο εστιάζουμε σε ένα άλλο θέμα τόσο αυτό φεύγει .
Θέλει προσπάθεια , δεν θα σταματήσει έτσι εύκολα .

Όσο όμως κολλάει το μυαλό μας σε αυτό το θέμα τόσο το ποτίζουμε και μεγαλώνει !

Καλό είναι να μιλήσεις και με έναν ειδικό , θα δεις ότι είναι ωραίο γιατι θα σου δώσει αρκετά ωραία Tips .

Ευχαριστώ πολύ, ξέρεις πρώτη φορά περνάω κάτι τέτοιο, δεν είχα ιδέα ότι το άγχος και άλλα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να σωματοποίηθουν, συνήθιζα να είμα σκληρός από την άποψη ότι αυτά τα θεωρούσα αδυναμία και χαζό να ασχοληθεί κάποιος με αυτό, όμως να που τελικά με έπιασε και εμένα. Θέλω να προσπαθήσω να το ξεπεράσω, επίσης κατάλαβα το ότι πρέπει να είμαστε πιο συμπονετικοί σαν άνθρωποι και να δείχνουμε την αγάπη στους οικείους μας όσο πιο συχνά γίνεται, γιατί αν πεθάνουμε-ακόμα και αν αυτό είναι απλά μια ηλίθια σκέψη-αυτο που τελικά μας νοιάζει είναι αυτοί που αγαπάμε.
Παλιά ειμουν στον κόσμο μου, σκεφτόμουν δεν βαριέσαι θα τους δω αύριο, όμως τώρα που σκέφτομαι συνέχεια ότι θα πεθάνω, αυτό που με λυπει περισσότερο είναι ότι δεν θα ξαναδώ τα αγαπημένα μου πρόσωπα

Φίλε μου δείχνεις ωραίος άνθρωπος !
Έχεις δει και την δύσκολη πλευρά από αυτά τα πράγματα , τα ψυχοσωματικά ας πούμε .

Είδες πως έρχονται για να δείξουν ένα μάθημα . Δεν έρχονται για κακό μερικές φορές , έρχονται για να μας δείξουν έναν δρόμο που ίσως δεν είχαμε δει κάποτε .
Όμως να σου πω κάτι ; Λες ήσουν σκληρός , δεν σε επηρέαζαν . Ε για ποσό ; Λογικό δεν είναι να κουραστεί λιγάκι και αυτή η σκληρή πλευρά σου ; Εξάντλησε την ενέργεια της και τώρα θέλει λιγάκι τον χρόνο του να επανέλθει , δεν είναι κάτι .

Αυτό για τους ανθρώπους να το κανείς , να δίνεις αγάπη χωρίς να σκέφτεσαι άσχημα πράγματα . Δώσε αγάπη γιατι απλά είσαι άνθρωπος και όλοι θελουμε να δίνουμε και να παίρνουμε !

Για να δεις την θέα άλλωστε πρεπει να ανέβεις την ανηφόρα στο βουνό . Εκεί λιγάκι όλοι θα κουραστούμε Αλλα μετα θα απολαύσουμε οποία θέα υπάρχει .

Ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά και εσύ φίλε, με υγεία πάνω από όλα

Υγεία και όμορφες στιγμές φίλε μου !

Φίλε έχεις φτάσει στη φάση της παραίτησης. Ήρθε η ώρα να πας στη φάση της ανοικοδόμησης. Άρχισε να διαβάζεις για να μάθεις τι είναι αυτό το ψυχολογικό που περνάς. Μάθε για μεθόδους αντιμετώπισης όπως γνωσιακή και συμπεριφορική αντιμετώπιση. Παράλληλα πηγαινε σε ψυχολόγο να ανοίξεις τις σκέψεις σου και να σε καθοδηγήσει. Θα εκπλαγείς από αυτά που θα ανακαλύψεις για τον τρόπο που έχεις φτάσει να σκέφτεσαι. Θα εξερευνήσεις τις αιτίες πίσω από τις σκέψεις αυτές και τις συμπεριφορές σου.
Αυτές οι εμπειρίες μας αλλάζουν σαν ανθρώπους είτε είναι στα 15, είτε στα 25, είτε στα 45. Όταν βγεις από αυτή τη φάση θα έχεις περισσότερη αυτογνωσία, περισσότερες γνώσεις ψυχολογίας και θα μάθεις τι να κρατάς και τι όχι στη ζωή σου καλύτερα.
Φρόντισε εσύ τον εαυτό σου, έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου. Φρόντισε εσύ όσο μπορείς να τα περάσεις όπως εσένα σου αρέσει.

Ευχαριστώ φίλε, είναι δύσκολο γιατί βλέπω τελικά πόσο αδύναμος είμαι ακόμα, και.οτι δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου, ίσως λίγο η παιδική ηλικία ίσως ότι δεν μου πάνε και όλα οπως.τα θελω, δεν ξέρω απλώςθέλω να γίνω ξανά υγειης και ίσως και καλύτερα.
Νομίζα ότι γνώριζα τον εαυτό μου καλά, όμως μετα από τέτοιες πιέσεις καταλαβαίνω πως υπάρχουν και άλλα να ψάξω και να βρω για εμένα