Originally Posted by
Constantly curious
Εχω διπολικη διαταραχη αισθηματος F31.0 dsm-5. Ολα ξεκινησαν ως αγχος και μετα βιωνα εντονες περιοδους αυπνιας υπερδραστηριοτητας καταχρησης.Ακολουθουσε μεγα καταθλιψη. Ο μονος που με διεγνωσε σωστα μου ξεκινησε λιθιο και ενιωσα σαν να εφυγαν 20 χρονια βαρους απο τη ψυχη μου. Εκανα ψχοθεραπεια γνωσιακη και καταλαβα πως εχω δυσκαμπτα κομματια. Σε αλλα βελτιωθηκα σε αλλα οχι. Εχω εργαστει αλλα πανω απο 6 ωρες κλαταρω. Μου κανει καλο να βοηθω ανθρωπους αλλα τρωω και φρικες μοναξιας. Το πιο δυσκολο κομματι για εμενα ειναι η διαχειριση της αυτοκαταστροφης " η φωνη μεσα μου" που με παροτρυνει στην αυτοχειρια. Ολα αυτα επι 9 χρονια. Πλεον καταλαβαινω ποτε μιλα η παθηση και ποτε οχι. Παλευω περισσοτερο για μια σωστη διαχειριση αισθηματος. Δεν ειμαι μονο η διπολικη. Αυτο μου τονιζω. Καθε μερα καλουμαι να ξεχωριζω την ταση μου για ασπρο μαυρο και να επιλεγω το γκρι.Εισαι τυπου 1 ή 2 ; εισαι σε σωστη αγωγη; στηριξη δεν εχω.η μανα μου με θεωρει τζανκι χαπιων και γενικως οπως καταλαβαινεις υπαρχει αγνοια κ ειμαι σε μικρο μερος μονο οταν εκανα ψυχοθεραπεια ανοιγομουν. Αλλά ειναι στο χαρακτήρα μου υποθετω να μην ανοιγομαι ευκολα και ειμαι καχυποπτη για τις προθεσεις αλλων. Σε ελαχιστους φιλους μιλαω αυθεντικα ατοφια. Παρολαυτα ψαχτηκα διαβασα για τη διπολικη κ γενικως διαβαζα για να εχω μια εναλλακτικη μεσα μου.οξυγονο.