Αυτά δεν συμβαίνουν, δεν μπορεί να είναι αλήθεια...

Δυστυχώς θα ζητήσω και πάλι την βοήθειά σας... Το ζήτημα είναι πολύ λεπτό και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν άλλον, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει και δεν ξέρω τί να κάνω, έχω πανικοβληθεί.

Με τον πρώτο μου ξάδερφο μεγαλώσαμε σχεδόν μαζί και πάντα νιώθαμε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον. Παιδιά...δεν ξέρω πως έγινε αυτό, αλλά με έχει ερωτευτεί...!! Κάτι έβλεπα απο παλιά, κάτι είχε δείξει και στο παρελθόν αλλά πίστευα πως δεν είναι κάτι σοβαρό και με τον καιρό θα το ξεπεράσει, ότι του είχε βγει απο την πολλή αδυναμία που μου είχε, ότι τότε είμασταν μικροί σε ηλικία και ήταν κάτι παιδικό και ανώριμο που θα το ξεπερνούσε.

Απο την πρώτη φορά που εκδήλωσε παλιά τα συναισθήματά του(και αμέσως τα κατέπνιξε), μετά απο αυτό, εγώ έκανα μια σοβαρή σχέση, είμαι ερωτευμένη με τον άνθρωπο που είμαι μαζί και δεν νιώθω κάτι ερωτικό για τον ξάδερφό μου. Είχε κάνει κι αυτός μια σοβαρή σχέση, η οποία κράτησε κάποια χρόνια και μετά διαλύθηκε. \'Ολον αυτόν τον καιρό κάναμε πολύ παρέα, καθότι μένουμε και πολύ κοντά και κάνει παρέα και με το αγόρι μου. \'Ομως προχθές που βρεθήκαμε για καφέ μόνοι μας, μου εξομολογήθηκε ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου, ότι αυτό που ένιωθε παλιά δεν έχει φύγει, ότι το ξέρει ότι δεν γίνεται να έχουμε σχέση και να κάνουμε παιδιά, αλλά θα ήταν πολύ όμορφο γιαυτόν να έχουμε κάποιες δικές μας στιγμές, σεξουαλικές και συναισθηματικές γιατί νιώθει για μένα πολύ ερωτικά και ξεχωριστά απο κάθε άλλη γυναίκα. Περιττό να σας πω ότι είχα χάσει τη γη κάτω απ\' τα πόδια μου. Δεν πίστευα στ\' αυτιά μου. Του είπα ότι ειλικρινά, ΑΥΤΟ το πράγμα που μου λέει, με έπιασε απροετοίμαστη, ότι δεν περίμενα ποτέ να μου πει κάτι τέτοιο, ότι ΔΕΝ είμαι σε τέτοια φάση και ότι δεν μπορώ να κοροιδεύω κάποιον που αγαπάω, ότι τον αγαπάω σαν άνθρωπο αλλά μέχρι εκεί. Δεν τόλμησα να του πω ότι έχει ξεφύγει εντελώς και τί είναι αυτά που λέει, γιατί φαινόταν να κρέμεται απ\' τα χείλη μου και πολύ, μα πολύ ερωτευμένος. Δεν μπορούσα να του φωνάξω, φοβήθηκα μήπως κάνω κακό. Τον ξέρω απ\' εξω κι ανακατωτά σαν χαρακτήρα και ξέρω ότι μπορεί να τον πάρει πολύ απο κάτω. Ειλικρινά φοβάμαι τις αντιδράσεις του, φοβάμαι ότι μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό του. Απο την άλλη νιώθω πάρα πολύ περίεργα, γιατί δεν μπορώ να τον βλέπω κάτω απο αυτές τις συνθήκες. Δεν γίνεται να βρισκόμαστε όλοι μαζί προσποιούμενοι ότι δεν έχει συμβεί τίποτα και να είμαστε σ\' αυτή την κατάσταση και φυσικά δεν μπορώ να ξαναβρεθώ μόνη μου μαζί του... Δεν ξέρω καν αν θέλω να τον ξαναδώ... Είναι όμως σχεδόν αδύνατο αυτό λόγω συγγένειας... Τί να κάνω; Πώς να χειριστώ την κατάσταση; Εννοείται ότι δεν μπορώ να πω τίποτα στους δικούς μου, θα πεθάνουν απο την στενοχώρια τους...! Σας παρακαλώ, βοηθήστε με...:(

[quote][i]προσπαθησε να κανεις μια τελευταια συζητηση μαζι του κ να του εξηγησεις το πως τον βλεπεις εσυ κ οτι ανησυχεις γι αυτον κ αν δεις οτι συνεχιζει μην κοψεις επαφες γιατι αυτο θα ειναι χειροτερο απλα προσπαθησε να εισαι απλα τυπικη μαζι του.καλη τυχη!φιλακια

Οι έρωτες μεταξυ συγγενών δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ειτε το ομολογούν είτε όχι κυρίως τα εξαδέλφια έχουν ερωτικές εμπειρίες μεταξύ τους. Και γάμοι μεταξύ εξαδέλφων εχουν γίνει και γίνονται, και ξαδέλφια έχουν \"κλεφτεί\"... και η παγκόσμια λογοτεχνία έχει καταναλώσει πολυ μελάνι σε τέτοιους έρωτες..

Πως να αντιδράσει κανείς σε αυτό?

Με συζήτηση. και με μεγάλη ευαισθησία αν το άλλο άτομο είναι συναισθηματικά ευάλωτο. Να μην μεγαλοποιήσεις το θέμα, ένας νεανικός έρωτας ειναι και τίποτε άλλο αλλά να το συζητήσεις, να το βάλεις στις σωστές του διαστάσεις. Ας το δεις και με λίγο χιούμορ.

Μην τον απομονώσεις όμως , μην τον ωθήσεις στα συναισθηματικά άκρα, να μην νιώσει ένοχος, αμαρτωλός, μαύρο προβατο στην οικογένεια.

Ειναι απόλυτα \"φυσιολογικό\" να σε έχει ερωτευθεί. Ο θαυμασμός, η χημεία , ο έρωτας λίγο κατέχουν απο γενεαλογικό δένδρο και συγγένειες.

Πάρε βαθειά ανάσα και δες το πρόβλημα με τρυφερότητα και αγάπη. Βοηθησέ τον και αυτόν να δει ότι έχεις άλλη σχέση και εισαι καλά σε αυτήν. Δεν νομίζω ότι πρέπει να εστιαστείς στην συγγένεια γιατί θα του δημιουργήσεις ενοχές και δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα ειναι ουσιαστικό : δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, δεν μπορεις να ανταποκριθείς συναισθηματικά και όχι επειδή ειναι συγγενής. Οπως και εσύ διαπιστωσες, με μισόλογα και κρυμένες κουβέντες δεν λύθηκε το θέμα στο παρελθον, Συζητησέ τον με ειλικρίνεια, αγάπη και τρυφερότητα!

Και βέβαια το καλύτερο είναι να συζητήσεις το θέμα με έναν ψυχαναλυτή για να βρεις τρόπους συζήτησης μαζί του με τις μικρότερες συναισθηματικές συνέπειες και για τους δυο.

Κατ\' αρχήν δεν το καταδικάζω και δεν είναι κάτι κατακριτέο, συμφωνώ ότι μπορεί να συμβεί και συμβαίνει. Και ξέρω ότι ο έρωτας δεν κοιτά συγγένειες. Αλλά δεν είμαστε πιτσιρίκια, είμαστε και οι 2 πάνω απο 30, τα πρώτα συμπτώματα που είχα δει ήταν πριν απο 10 σχεδόν χρόνια, άρα η κατάσταση δεν είναι μια νεανική τρέλλα που θα περάσει. Πολύ φοβάμαι ότι έχει αφήσει τα συναισθήματά του για μένα να καταπνίξουν κάθε προσπάθεια να κάνει κάποια άλλη σχέση. Νομίζω πως του προκαλεί κατάθλιψη, γιατί απο παλιά ήταν πολύ μελαγχολικός. \'Εχει αποκλείσει ότι κάποτε θα είμαστε μαζί κι ότι θα κάνουμε κάτι σοβαρό. Ούτε κι εγώ θα μπορούσα άλλωστε να είμαι μαζί του. Ακόμα κι αν ήμουνα ερωτευμένη, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο γιατί αγαπάω πάρα πολύ τους γονείς μου και κάτι τέτοιο θα τους σκότωνε και αυτούς και τους δικούς του. Δεν είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν να αποδεχτούν κάτι τέτοιο. Κι εγώ δεν θα μπορούσα να μην τους ξαναδώ για να ζήσω τον έρωτά μου. Ούτε κι αυτός άλλωστε, γιατί αυτό που πρότεινε ουσιαστικά, ήταν μια ψιλοπαράλληλη σχέση, να έχουμε πάντα κάτι κρυφό, όχι σε συνεχή βάση, αλλά να παίζεται κάτι μεταξύ μας.
Αυτή ήταν η λύση του. Ενώ εμένα σε παρόμοια περίπτωση θα ήταν να προσπαθήσω να το ξεπεράσω και να κάνω μια άλλη σχέση. Δεν ξέρω αν εγώ είμαι δυνατή και τα λέω όλα αυτά αλλά τουλάχιστον θα προσπαθούσα να το ξεπεράσω αφόσον δεν σκόπευα να χαλάσω τον κόσμο για να είμαι με κάποιον.

Και του μίλησα ξεκάθαρα όπως είπα και πιο πάνω: \" Του είπα ότι ειλικρινά, ΑΥΤΟ το πράγμα που μου λέει, με έπιασε απροετοίμαστη, ότι δεν περίμενα ποτέ να μου πει κάτι τέτοιο, ότι ΔΕΝ είμαι σε τέτοια φάση και ότι δεν μπορώ να κοροιδεύω κάποιον που αγαπάω, ότι τον αγαπάω σαν άνθρωπο αλλά μέχρι εκεί\". Ούτε μισόλογα, ούτε κρυμμένες κουβέντες. Το θέμα είναι τί μπορώ να κάνω για να ξεκολλήσει και να προχωρήσει στην ζωή του γιατί νομίζω ότι είναι έτοιμος να πάθει σοβαρή κατάθλιψη, έχουν και ιστορικό στην οικογένειά του απο τέτοια(αν δεν την έχει πάθει ακόμα)....