ΓΑΔ - ΑΠΟΡΙΑ

Γεια σας!

Είμαι ο Γιώργος,36 ετών και έχω ΓΑΔ απο την εφηβεία.Το ανακάλυψα μόλις πριν λίγους
μήνες όταν έπεσα τυχαία σε ένα άρθρο για την κοινωνική φοβία.Διαβάζοντάς το
αναγνώρισα τη συμπεριφορά μου με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια,που έμεινα με το στόμα ανοιχτό!
Μέχρι πριν λιγο καιρό νόμιζα ότι η δυσλειτουργική συμπεριφορά μου οφείλονταν στον χαρακτήρα μου.

Τωρα πλησιάζοντας τα 40,οι τελευταίοι φίλοι που είχα ήταν στα μαθητικά χρόνια.
Μηδενική ερωτική ζωή,αφού μου φαίνεται αδιανόητο να προσεγγίσω κάποια,έχοντας δεδομένη την απόρριψη.
Άνεργος και σε άθλια οικονομική κατάσταση.
Με λίγα λόγια,μισή ζωή πεταμένη στα σκουπίδια και το κυριότερο είναι ότι το μέλλον δεν δείχνει ότι
μπορεί να είναι καλύτερο.

Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πάω σε ψυχολόγο/ψυχίατρο,είμαι αρνητικός σε φαρμακευτική αγωγή
γιατί δεν λύνει το πρόβλημα,ίσα-ισα δημιουργεί περισσότερα με παρενέργειες.
Θα το παλέψω όσο μπορώ δουλεύοντάς το στο μυαλό μου.

Αυτό που μου συμβαίνει και δεν καταλαβαίνω είναι ότι ενώ φοβάμαι την γελοιοποίηση και την ταπείνωση
πώς γίνεται την ίδια στιγμή να έχω ερωτικες φαντασιώσεις υποτακτικού με τις γυναίκες;

Λες λες λες, η ζωή σου είναι χάλια κλπ, αλλά η αγωγή για κάποιο λόγο ,που είναι η πιο φτηνή και μάλλον αποτελεσματική λύση για την περιπτωση σου, απορρίπτεται επειδή δεν "λύνει το πρόβλημα". Μάλιστα. Στη θέση σου θα έκλεινα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο ραντεβού. Η αγωγή μπορεί να σε κάνει να πάρεις τα πάνω σου, ίσως να βρεις δουλειά και σιγά σιγά να φτιάξουν και οι υπόλοιποι τομείς.

Αντώνη,σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει η φαρμακευτικη αγωγή είναι μια προσωρινή 'λύση' και παράλληλα πρέπει να το πολεμάς στο μυαλό σου με τη βοηθεια ψυχολογου.Και οταν κοψεις την αγωγή επανερχεται το προβλημα.Ε,δεν εχω σκοπό να παίρνω φαρμακα για ολη μου τη ζωη.Ουτε θελω να αποκτησω αυπνίες,ζαλαδες και τρεμουλο απο τις παρενεργειες. Αντί για φάρμακα,εχω 3 χρόνια που ασκούμαι κανοντας ποδηλατο και τζοκινγκ μέρα παρά μέρα.Αυτό έχει κρατήσει την ψυχολογία μου και βρίσκω αφορμή να βγαίνω απο το σπίτι.
Όμως,άλλο ειναι το ερώτημά μου.

Καλησπέρα Geo83, έχω ΓΑΔ, με αρκετή και σωστή δουλειά, μπορεί να αλλάξει, ή έστω να το ελέγχεις. Αν έχεις σωματική υγειά κατά τα άλλα, μπορείς να το προσπαθήσεις με ψυχοθεραπεία ή άλλους τρόπους. Η ερώτηση σου είναι θέμα της ψυχανάλυσης, θέλει ψάξιμο για να βρεις τέτοιες απαντήσεις.

Γεια σου Γιώργο.
Είκοσι χρόνια έχεις περάσει τα πάνδεινα, όπως περιγράφεις και αυτό που σε προβληματίζει είναι το εξής?

"Αυτό που μου συμβαίνει και δεν καταλαβαίνω είναι ότι ενώ φοβάμαι την γελοιοποίηση και την ταπείνωση πώς γίνεται την ίδια στιγμή να έχω ερωτικες φαντασιώσεις υποτακτικού με τις γυναίκες;"

Πραγματικά δε ξέρω γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό και μάλλον πρέπει να το ψάξεις με εναν ειδικό από ένα δημόσιο νοσοκομείο εφόσον υπάρχει οικονομικό θέμα.
Εμένα αυτό που με προβληματίζει είναι ότι θέλεις συγκεκριμένη απάντηση σε αυτή την ερώτηση; Γιατί θα μπορούσαμε να σου παραθέσουμε προσωπικές εμπειρίες όπου θα μπορούσες να συγκρίνεις καταστάσεις, συμβουλές όπως πχ. Γιατί ένας ψυχίατρος δεν είναι τελικά τόσο κακή λύση και πολλά άλλα, να σε βοηθήσουμε να βρεις μια άκρη.

Πριν 9 χρόνια αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα εδώ μέσα. Ήθελα να βρω την άκρη. Και σχεδόν τη βρήκα.
Εσύ;

Γεια σας παιδιά,ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.

Έκανα εγγραφή στο φόρουμ για να μοιραστώ το πρόβλημά μου.Προφανώς,η λύση της απορίας μου δεν είναι το κύριο ζητούμενο.Απλά μου φαίνεται τελείως αντιφατικό και παράξενο αυτό που μου συμβαίνει.

Αυτές τις μέρες,προσπαθώ να θυμηθώ γεγονότα και συμπεριφορές της παιδικής μου ηλικίας,για να καταλάβω τι με έχει οδηγήσει στη ΓΑΔ.Βεβαια,δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια...Μου έρχονται συγκεκριμένα γεγονότα στη μνήμη,που απ'ότι φαίνεται εχουν αφήσει πληγές.Θυμάμαι,οταν ημουν 5-8 ετών σε μια καφετέρια με τους γονείς μου και φίλους τους και κάποια στιγμή έριξα και έσπασα ένα ποτήρι.Ένιωσα άσχημα,κατέβασα το κεφάλι,σταύρωσα τα χέρια,και έκανα μια γκριμάτσα λύπης/θυμού σφίγγοντας τα χειλη.Αυτό που μου έχει μείνει είναι η συμπεριφορά ενός απο τους φίλους ο οποίος γελούσε με τη γκριμάτσα και γενικά με την όλη στάση μου.Ακόμα θυμάμαι καθαρά το πρόσωπό του να γελάει.Κάποια στιγμή θυμάμαι να μου ζητάει να ξανακάνω τη γκριμάτσα παριστάνοντάς με...Την ξαναέκανα και γέλασαν όλοι εις βάρος μου.Το γεγονός αυτό,υποθέτω ότι 'επιβράβευσε' το φόβο μου και τη συμπεριφορά μου.Ειδικά από τη στιγμή που στη γελοιοποίησή μου συμμετείχαν και οι γονεις μου.

Μεχρι και σημερα,όποτε βρίσκομαι με παρέα,μιλάω μόνο όταν θα με ρωτήσουν κάτι,αποφεύγω να κοιτάζω στα μάτια τον συνομιλητή,κοιτάζω αφηρημένα τα πράγματα στο τραπέζι και πολλες φορές οταν νιώσω αμήχανα (ειδικά όταν υπάρχει γυναίκα στην παρέα) ιδρώνω ακατάπαυστα ανεξαρτήτως θερμοκρασίας περιβαλλοντος.Κάθε φορά που ιδρώνω από 'μη φυσιολογικά' αίτια νιώθω ντροπή,τα βλεμματα όλων πάνω μου και σκέφτομαι συνεχώς ότι με σχολιάζουν που εχω γίνει μούσκεμα στα καλά καθούμενα και οτι με θεωρούν βρωμιάρη.Μετά νιώθω ράκος και θλίψη.

Δεν θέλω να κάνω τον ψυχολόγο,αλλά έτσι τα αντιλαμβάνομαι τα γεγονότα και τις συμπεριφορές.

το οτι εχεις φαντασιωσεις υποτακτικου με γυναικες, φαινεται πως σε κανει να νιωθεις υπεροχη, οτι εσυ οριζεις το παιχνιδι, εσυ εισαι ο δυνατος κ προφανως αυτο σε κανει να νιωθεις ασφαλεια με τον εαυτο σου κ να νιωθεις φυσικα δυνατος ...γτ στην πραγματικη σου ζωη νιωθεις αδυναμος κ αυτες οι φαντασιωσεις ειναι μια διεξοδος απο τον ρολο που εχεις υιοθετησει εδω κ χρονια..
εχω κανει ψυχαναλυση 14 χρονια και συνεχιζω γνωσιακη πλεον ακομα κ σημερα..
δεν εχω οικονομικη επιφανεια, απλα δουλευω κ παιρνω εναν μισθουλακο... τα βγαζω δυσκολα βολτα κ ξεμενω απο τις 20 καθε μηνα..
στην θεση σου θα απευθυνομουν σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας στην περιοχη μου για να παρω θεση στην λιστα αναμονης, για να κανω ψυχοθεραπεια...
ειναι πασιφανες οτι εχεις κοινωνικη φοβια..τους λογους κ την θεραπεια θα την βρεις απο την ιδια την ψυχοθεραπεια η οποια θα σου δωσει εφοδια να προχωρησεις..
οσον αφορα τα χαπια τωρα..επειδη παιρνω αντικαταθλιπτικο πολλα χρονια(1 ζολοφτ καθε μερα, παλαιοτερα αλλες μαρκες), οι παρενεργειες κρατανε μεχρι να κανουν επιπεδα.. μετα απο 45 μερες περιπου εισαι κ παλι ο εαυτος σου, χωρις τρεμουλες, χωρις ολες αυτες τις παρενεργειες που προξενουν..ειναι προσωρινες δλδ..
οποτε δεν μπορω να καταλαβω γτ εχεις αυτη την πεποιθηση οτι με τα χαπια θα εισαι για παντα με παρενεργειες..ενημερωσου απο το κεντρο ψυχικης υγειας.
Επισης ο εκαστοτε ψυχολογος θα κρινει αν πρεπει να παρεις χαπια η οχι..αυτοι κρινουν αν θα πρεπει να πας στον ψυχιατρο ή οχι..

Ξεκίνησα σήμερα CBD oil 3% και βλέπουμε...

Μετά από 6 μέρες,η βελτίωση είναι αισθητή.Κάνω αυτό που νιώθω χωρίς να με επηρεάζει η εσωτερική φωνή που με κατακρίνει συνεχώς.Νιώθω σα να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου.

Να ρωτήσω κάτι,είχες και σωματικά συμπτώματα τύπου μουδιάσματα ταχυπαλμιες ζάλη κλπ? Σε βοήθησε καθόλου σε αυτό; Και παρατήρησες μήπως σου δημιούργησε ταχυπαλμιες ή κάτι άλλο αυτό που παίρνεις?

Δεν ειχα ζάλη,ούτε μουδιάσματα.Για ταχυπαλμίες μετά τη χρήση,κάποια στιγμή ένιωσα κάτι ψιλοπερίεργους χτυπους,και αναρωτηθηκα μεσα μου αν ειναι ταχυπαλμία.Οπότε μάλλον ναι.Και έχω μια ανησυχία πόσο επικινδυνο μπορεί να αποδειχθεί αυτό,γιατι μέρα παρά μέρα πηγαίνω για τζοκινγκ σε ενα λόφο με αρκετά μεγάλη κλίση(2,5 χιλιομετρα μεχρι πάνω).Τωρα που το σκέφτομαι θα παιρνω το CBD μετά τη γυμναστικη.