ΑΝΥΣΗΧΙΑ...

ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΥΣΗΧΙΑ,ΔΙΕΓΕΡΣΗ,ΚΙΝΙΤΙΚΗ Η ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ?ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ,ΕΝΩ ΚΑΘΕΤΑΙ ΝΑ ΤΩΝ ΠΙΑΝΕΙ ΑΝΥΣΗΧΙΑ,ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ,ΑΠΟΨΕΙΣ...:o

γεια σου γρηγορη! εγω υπεφερα απο εντονη νευρικοτητα και ανησυχια πριν απο 1 χρονο και μετα απο ενα ψυχωσικο επεισοδιο που ειχα σε σημειο να μην μπορω να κατσω ακινητη και να πηγαινοερχομαι κανοντας βολτες μεσα στο σπιτι μου!

θυμαμαι οτι δεν μπορουσα να ηρεμησω καθολου, μου ερχοταν να πεσω απο το μπαλοκονι, ειχα εσωτερικη διεγερση οπως πολυ καλα το περιγραφεις και εσυ σαν κατι να με γαργαλαει συνεχεια.....

τοτε βεβαια επαιρνα και πολλα φαρμακα συνολικα μπορει και 8-10 χαπια την ημερα.

σιγα σιγα και ενω ελαττωνα τα χαπια ηρεμουσα, σε σημειο σημερα να παιρνω μονο 2 χαπια και να εχω μια σχετικη νευρικοτητα στα κατω ακρα, να κουναω δηλαδη τα ποδια μου μερικες φορες πανω κατω οταν καθομαι και να εχω μια μικρη εσωτερικη ενησυχια μερικες φορες ομως!

εν τω μεταξυ εχω και θυροειδη και παιρνω thyrormone πραγμα που επιβαρυνει την ανησυχια και την νευρικοτητα, παρολο που η ποσοτητα που παιρνω ειναι ελαχιστη, μολις 0,25mg.

εν ολιγοις την ολη κατασταση εγω την αποδιδω περισσοτερο στα φαρμακα και λιγο στην ιδιοσυστασια του οργανισμου μου.

εσυ, παιρνεις φαρμακα? απο τι αποδιδεις την ανησυχια σου αυτη?

γειά σου γρηγόρη!πριν 2 χρόνια μετά από ένα επεισόδιο που είχα ήμουν γεμάτη νευρικότητα δεν μπορούσα να καθήσω κάπου ούτε για λίγα λεπτά κοιμόμουν 2-3 ώρες τη μέρα μου ερχόταν να πέσω κ εμένα από το μπαλκόνι.κ εγώ ελλάτωσα τα φάρμακα έχω κ υποθυρεοειδισμό από την κούραση ένοιωθα ότι θα τρελλαθώ δεν περνούσε η μέρα κ η νύχτα.περίμενα να έρθουν αυτές οι λίγες ώρες που κατόρθωνα να κοιμηθώ ήταν λύτρωση δεν σκεφτόμουν τίποτα.άλλαξα φάρμακα ,ούτε στο γιατρό δεν καθόμουν έμενα όρθια, κοίταζα τους άλλους κ θύμωνα που μπορούσαν να κάτσουν σε μιά καρέκλα κ να μιλάνε ή να γελάνε, πίστευα ότι όλοι ήταν ευτυχείς χωρίς προβλήματα, κ επίσης ότι όποιος με έβλεπε καταλάβαινε ότι δεν είμαι καλά, κ εγώ είχα όλα τα βάσανα όλου του κόσμου τώρα που γυρίζω πίσω προσπαθώ να καταλάβω πως τελείωσε αυτό κ ειλικρινά δεν θυμάμαι.τελικά όπως λένε ο καθένας σηκώνει το δικό του σταυρό.μάλλον εμείς δεν μπορούμε να το δεχθουμε αυτό κ μεμψιμοιρούμε μ\' αυτά που μας συμβαίνουν;λένε ότι η ζωή είναι ωραία, ποιός το λέει αυτό; πάλεψε κ θα τα καταφέρεις!θα έρθει μέρα που κ εσύ ο ίδιος θα τα θυμάσαι κ θα λες ότι ακριβώς δεν ξέρεις πως ήταν αλλά δοξα το θεό τελείωσε.

ΜΑΤΙΝΑ πως ξεπερασες εσυ την νευρικοτητα που ειχες? ηταν τα φαρμακα που στην προκαλουσαν? τωρα δεν εχεις κανενα απολυτως συμπτωμα?