Originally Posted by
Constantly curious
Γιωργο σε ευχαριστώ που μου απαντησες. Ειχα αποκτησει εθισμο στο αλκοολ. Ξυπνουσα ενιωθα χαλια σκεφτομουν πότε θα μου δωθει η ευκαιρια να πιω. Ειτε γιορτη είτε λυπη κτλ εγω τα επινα. Μου εκαναν καποιες παρατηρησεις αλλα πιστευα πως εγω το πινω ΟΧΙ αυτο εμενα. Μετα απεκτησα ψυχολογικη ψυχικη βαθια αυτοκαταστροφικη συνδεση μαζι του. Καποια στιγμη ενιωσα Στοοοοππππ *Θα σε πεθανεις με αυτο*. Ημουν σε αγωγη για καταθλιψη εν τω μεταξυ. Ξεκινησα ψυχοθεραπεια. Για το τωρα ομως. Οχι για το τι εγινε πριν 10χρονια. Στον 1χρονο καθε μηνα εκανα υποτροπη. Το συζητουσα. Φυσικα και μεσα στις συνεδριες ανακαλυπτα τι σκ@@α εχω μαζεψει, καταπιεσμενο θυμο, πενθος, κτλ. Μετα απο ενα σκηνικο αποφασισα να μην ξανα πιω τιποτα. Εκλεισα 3 χρονια καθαρη. Δεν κερδισα πολεμο. Αλλα μαχη. Οσο θα ζω αυτο παντα θα ειναι εκει. Μια στιγμη να πω δε πειραζει μωρε βαλε ενα... αυτο ηταν. Θα γινω κουβαρι και το ξερω. Αυτο που μισω στον εθισμο μου ειναι πως πρωτον τον κηνυγω ως εμμεσο θανατο και δευτερον ξαφνικα ολοι μενουν μονο σε 1 πλευρα. Σε αυτη την 1 αρνητικη πλευρα. Οχι στις αλλες ποσες εχουμε ολοι μα ολοι οι ανθρωποι. Καθε μερα αποχης ειναι μια μερα αυτο επιβραβευσης και χαρας ανεξαρτητα απο την ουσια. Αυτα ηθελα να μοιραστω μαζι σας και σας ευχαριστώ.