Λοιπόν, είχα σχέση από τα 17 μου μέχρι και τα 23 με τον ίδιο άνθρωπο, με ένα παιδί που ήρθε να γνωρίσει την καινούργια ωραία του σχολείου. Είχαμε ή μάλλον είχα πολλά προβλήματα γιατί αυτόσ ήταν αρκετά ανώριμοσ και δεν έβλεπε πουθενά πρόβλημα. Ημουν φοιτήτρια και ερχόταν τα τακτικά να με δει. Τον αγαπούσα τρελά και τον αγαπώ ακόμη μετά από 3 χρόνια. Δεν βγαίναμε έξω και δεν κάναμε τίποτα μαζί. Ούτε και σε αυτό ξέρω το γιατί αλλά με βόλευε γιατί ήθελα να τον βλέπω λίγο παραπάνω αφού ήμουν φοιτήτρια αλλά έχω και κάτι κομπλεξικά. Του ζητούσε συχνά να χωρίσουμε μόνο και μόνο για να ακούσω το όχι, το σ' αγαπώ και τη μεταμέλεια του. Πάντα με τη τρυφερότητα του, την αγκαλιά του τα δωράκια του με έριχνε όσο δεν πάει άλλο και ασ μην πολυφαινόταν. Ωριόμουν συνέχεια γιατί παρόλα αυτά ένιωθα μόνη κάτι δεν λειτουργούσε σε αυτή τη σχέση και έμενα κοτά του γιατί πάντα ήξερα πωσ άν χωρίσουμε θα καταρρεύσω. Είχα μεγάλη επιρροή πάνω του έκανε πράγματα για εμένα και μόνο στην ιδέα του χωρισμού είχε κάνει τρελά πράγματα για να το αποτρέψει. Στη διάρκεια τησ σχέση αυτήσ έκανα δύο παράλληλεσ σχέσεις σε διαφορειτκά διαστήματα με δύο ανθρώπουσ που κάθε γυνάικα θα ήθελε. Ενιωθα το πραγματικό ενδιαφέρον αυτό που δεν πρέπει να γίνει κάτι για να φανεί. Δεν ξέρω τι είχε συμβεί μέσα μου. Είχα φτιάξει στο μυαλό μου έναν άντρα και όχι δύο. Είχα ενώσει τα χαραχτηριστικά του ενόσ και του άλλου στον ένα και είχα φτιάξει ένα μόνο άτομο και έτσι δεν έιχα και τύψεισ.Τώρα πια ούτε κατά διάνοια δεν θα το έκανα. Για να μην σασ κουράζω ενώ ο σύντροφοσ μου υποτίθεται με λάτρευε πάντα ένιωθα ότι δεν μ' αγαπάει με τον τρόπο που με αγάπησαν οι δύο παράλληλέσ σχέσεις αλλά κάτι σαν καψούρα που ξεθωριάζει. Το ήξερα και ήρθε η αποφράδα ημέρα. Εκείνοσ μεγάλωσε και άλλαξε σα να μην με είχε ανάγκη πια. Αυτό συνέβη πολύ γρήγορα. ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ. Δεν μιλούσαμε λίγεσ μέρεσ ούτε 10. Μιλήσαμε και μου έκανε τον στεναχωρημένο που δεν μιλάμε. με το θάρροσ αυτό τον πήρα και εγώ. Το βράδυ του ζήτησα να περάσει να με πάρει. Ηταν περίεργοσ. Είπε δεν μπορούσε. Είπε και άλλα ψέμματα. Δεν σήκωνε το τηλέφωνο. Μου ζήτησε να χωρίσουμε πρώτη φορά. Ορκίστηκε στη ζωή τησ μητέρασ του ότι δεν με αγάπησε ποτέ και ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο εγωϊσμόσ που τον έκανε να κλαίει και να με παρακαλάει να μην τον αφήσω. Οτι είμαι η οικογένεια του κ.λ.π. Ημουν στον δρόμο και έκλαιγα με λιγμούσ. Είναι η χειρότερη μέρα τησ ζωήσ μου μέχρι τώρα. Επί πολύ ώρα τον παρακαλούσα να έρθει να με πάρει μια αγκαλιά. Μου φώναζε ότι πρέπει να τελειώσει ότι ποτέ δεν με ήθελε και δεν με αγαπησε ποτε. Ηταν στο σπίτι τησ καινούργιασ. Τελικά έμεινα μισή ώρα στο δρόμο να τον περιμένω. Να περνάνε τα αυτοκίνητα και να με κοιτάνε και εγώ να κλαίω να κλαίω να κλαίω. Θυμάμαι να θέλω να πάρω αγκαλιά έστω το δέντρο. Και ήρθε με οδηγίεσ από την καινούργια να μην με ακουμπάει για να μην την στεναχωρήσει. Μου είπε τα ίδια και έφυγε παρακαλώντασ με να βρω ένα καλό παιδί να με αγαπάει και να πάω σπίτι. Από το κλάμα ένιωθα ότι θα τα βγάλω όλα. Αργότερα με πήρε στο κινητό μου η φίλη του γιατί άργησε και ανησύχησε. Τρελάθηκα.Οι μέρεσ περνούσαν μαρτυρικά. Αλλαξα αριθμό τηλεφώνου και κάποια στιγμή δεν άντεξα και του τον έδωσα. Να μη τα πολυλογώ μετά από 5 μήνεσ τα ξαναβρήκαμε,. Μου είπε και ένα ψέμα ότι όλο αυτό ήταν ψεύτικο και στημένο γιατί είχαμε προβλήματα και έπρεπε να τελειώσουμε, ότι είμαι η γυναίκα τησ ζωήσ του ότι ήταν μπερδεμένοσ και τώρα όλα άλλαξαν και με τα πολλά πολλά σμίξαμε πάλι. Δεν θέλω να χαραχτησίσω πωσ ήταν όλοσ αυτόσ ο καιρόσ. Κλάμα και πόνοσ. Ξυπνούσα τη νύχτα και νόμιζα ότι το είδα στον ύπνο μου. Αποκλείεταί έλεγα αυτόσ να μου το έκανε αυτό. Δεν αντέχει χωρίσ εμένα. Θέλει να κάνουμε πολλά μωράκια. Κι όμωσ. Με πέταξε τόσο τόσο έυκολα. Για να μην μακρυγορώ το Πάσχα έφυγε για γιορτέσ και απο τότε δεν τον ξαναείδα. Με έπαιρνε τηλέφωνο από αγγαρεία και τον Αγ. Γεωργίου μου μίλησε τόσο άσχημα για να με απομακρύνει, όσο ακόμη δεν πιστεύω. Δεν μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ γιατί ήταν ένασ άνθρωποσ τόσο κρεμάσμένοσ από εμένα, που δεν φανταζόμουνα ποτέ να μου φερθεί έτσι. Ανθρωπιστικά και μόνο σε ένα άγνωστο δεν φέρεσαι έτσι όχι στον άνθρωπο που μεγαλώσατε μαζί. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι όταν είδε ότι δεν αντέχω το χωρισμό με απομυθοποίησε και κατάλαβε ότι δεν με θέλει-χρειάζεται πια. Πιστεύω ότι έκανα και εγώ κακό με τισ παράλληλεσ σχέσεισ που έκανα για αυτό και έπρεπε να πληρώσω. Αλλά ήταν μεγάλο το τίμημα για εμένα. Πια όταν μιλάω στο θεό λέω ότι πλήρωσα και με τόκο μάλιστα και ασ μου φέρει ΄κάτι καλό πια.
Το σήμερα λοιπόν είναι το εξήσ: 1)Καλά δεν με λεσ αφού τον σκέφτομαι και ξέρω ότι μία φορά αγάπησα έτσι και ακόμη και να γυρνούσε άγω αλλάξει τόσο, 2)Εχω τρομερό θέμα με τουσ ανθρώπουσ που αγαπώ και αγχώνομαι απίστευτά όταν λείπουν μην μου πάθουν τίποτα στο δρόμο. Οταν ξυπνάω τα βράδια σκέφτομαι συνέχεια ότι αν είμαι καλά σε κάποια χρόνια θα έρθει ο θάνατοσ και δεν το αντέχω αυτό, 3) είμαι τίγκα στην απαισιοδοξία και 3) και πιο περίεργο και κουραστικό ερμηνεύω τουσ αριθμούσ σε σημάδια διαρκώσ, αν και όλωσ περιέργωσ έχουν βάση.
Οσα διαβάσατε στην πραγματικότητα είναι πολλαπλάσια και θα έπρεπε να γράφω μέρεσ αν όμωσ κάποιοσ με δει θα δει μια χαρούμενη κοπέλα. Δεν ξέρω τίποτα δεν είναι το ίδιο