Αν είναι η αγάπη αμαρτία

Καλημέρα, έψαχνα κάπου να μιλήσω, να κρυφτώ πίσω απο την ανωνυμία μου και να αποκαλύψω ότι με βαρένει, μακάρι να νιώσω καλήτερα στο τέλος.
Ήμουν παντρεμένη για 2 χρόνια δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο παντρεύτικα είχαμε φτάσει σε κείνω το σημείο που συνήθως λέμε "ή παντρεύομαι ή χωρίζω" και αποφασίσαμε πως για να χωρίσουμε έπρεπε να παντρευτούμε. Δεν θα τον κατηγορίσω για τίποτα, ήταν μια χαρά άνθρωπος εγώ όμως δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Όσες φορές τα σκέφτομαι τώρα ποτέ δεν ήμουν. Πρίν γνωρίσω τον άντρα μου είχα κάνει έναν δεσμό με έναν άνθρωπο που με πλήγωσε όσο κανένας όταν χώρισα με αυτόν υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα με ξανααφήσω να αγαπήσω κανέναν, "καλήτερα, έλεγα, να με αγαπάνε παρά να αγαπαω" έτσι νόμιζα πως με προστάτευα. Το έκανα και μάλιστα κράτησε πολύ. 5 χρόνια δεσμός 1 χρόνος αρραβώνας και 2 χρόνια γάμος, κράτησε 8 ολόκληρα χρόνια. Χωρίσαμε σίγουρα θα αναρωτιέστε πιο είναι το πρόβλημα σε όλα αυτά... Οι τύψεις μου. Τον απάτησα. Κατά την διάρκεια του γάμου ερωτεύτικα, όπως ποτέ, αγάπησα, δώθηκα σε κάποιον που ανοίκει σε άλλη. Εγώ χώρισα, ακόμα δεν έχω ηρεμησει της τύψεις μου για τον τρόπο που φέρθηκα σε έναν άνθρωπο που δεν μου έφτεγε σε τίποτα. Μου έδωσε τα πάντα και δεν του έδωσα τίποτα πέρα απο ψέματα και πίκρα. Οι τύψεις όμως δεν τελειώνουν εδώ.... Αυτός που λάτρεψα και λατρεύω είναι παντρεμένος έχει δική του ζωή και με κανέναν τρόπο δεν θέλω να του την χαλάσω... Με αγαπάει και κείνος... δεν παίζει μαζί μου και ούτε με γεμήζει ψέμματα, μακάρι να με γέμιζε με ψέμματα, θα μου ήταν πιο εύκολο να φύγω μακριά του. Περιμένει μια μου λέξη για να χωρίσει αλλα δεν πρόκειται να το κάνω αυτό με τίποτα στον κόσμο... ήδη πλήγωσα έναν άνθρωπο απο την ανωριμότητα και τον εγωισμό μου, τώρα να κάνω τι? να πληγώσω άλλους 3? Την γυναίκα του και τα παιδιά του.... Θέλω να κρατηθώ μακριά του να εξαφανιστώ, δεν μπορώ.... Προσπαθώ να νεκρώσω το μυαλό μου να μην σκέφτομαι τίποτα αλλά ούτε και αυτό γίνετε....
Έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι, δεν πάω πουθενά για να μπορούμε να μιλάμε στο διαδύκτιο όταν δεν μπορεί να είναι μαζί μου. Απο την μια κουράζομαι... απο την άλλη τον αναζητώ... Δεν κοιμάμε τα βράδυα με τρελένουν οι σκέψεις και οι ερηνίες... Δεν τρώω, δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα απολύτως. Απλός κάθομαι στο κρεβάτι μου και ή βλέπω τηλεώραση ή είναι στον υπολογιστή, δεν με νοιάζουν οι ανθρώποι γύρω μου, έχω πολλά νεύρα και απίστευτες εκρήξης, δεν τα πάω καλά με τον εαυτό μου. Έχω σκεφτεί την χρήση ηρεμιστικών, φαρμάκων για να νεκρώσω την σκέψη μου.
Όλα αυτά είναι τεράστια αμαρτία........... Νιώθω κυριολεκτικά χαμένη στα δικά μου τα βήματα.....
Αν και τα είπα εκμεταλλευόμενη την ανωνημία... δεν νιώθω αλαφρομένη καθόλου.......

Καλημέρα και καλώς ήλθες.
Π\'οσο καιρό τον γνωρίζεις? Πώς προέκυψε ο έρωτας? Πού γνωριστήκατε?

Καλημέρα και καλώς ήρθες.

Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που βιώνει τέτοια κατάσταση.

Τι μαθήματα έχεις πάρει μέσα από όλες αυτές τις κινήσεις σου?

Την πρώτη φορά πληγώθηκες, και είπες στον ευατό σου \"δεν θα ξαναγαπήσω\"
Και ο ευατός σου σε διέψευεσε ακράδαντα.
Τα συναισθήματα δεν είναι κουμπιά να τα πατάμε εμείς όποτε μας κάνει κέφι και στην διάθεση που θέλουμε.

Έκανες κάποια βήματα στηριζόμενα σε ανασφάλεια και φόβου για το αύριο.

Καταλαβαίνω τον πόνο του να θες κάποιον που δεν μπορείς να έχεις αλλά και εσύ από την άλλη βρίσκεσαι σε αδιέξοδο.

ίσως να πρέπει να αποστασιοποιηθείς, να μείνεις μόνη με τον ευατό σου, να ξεκουραστείς σωματικά και ψυχικά.

Από ότι καταλαβαίνω, έκανες τις σχέσεις αυτές απανωτά.Αυτό κουράζει.

Ναι έτσι είναι και οι δύο αυτές σχέσεις έγιναν πριν τελειώσουν οριστικά οι προηγούμενες, θες απο ανασφάλεια, θες απο φόβο μοναξιάς ή πιο σωστότερα για να νιώθω ότι υπάρχει κάποιος απλά να υπάρχει κάποιος...
Είμαστε μαζί ένα χρόνο με τον Νίκο (χρησιμοποιώ ένα τυχαίο όνομα) με όλα φυσικά τα προβλήματα που συνεπάγονται απο μια τέτοια σχέση, περιορισμένες συναντήσεις, υποχωρίσεις απο την μεριά μου, περιορισμένη διεκδήκηση. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τη γυρεύω απο έναν άνθρωπο που είναι μισά αυτά που μου δίνει, δεν μπορεί να αγκίξει τα θέλω μου. Πολλές φορές είπα ότι κάνω πίσω και ειδικά εδώ και 6 μήνες που πλέων αποχώρησα απο τον γάμο μου. Αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, σταθερή άποψη καμμία. Την μια μέσα στην στεναχώρια για τις ακυρώσεις συναντήσεων και την άλλη πάλι εκεί... Δεν εγκρίνω αυτό που κάνω με γεμίζει ενοχές και τύψεις... αλλά συνεχίζω να το κάνω... Συνηδητοποιώ ότι στα 32 μου είμαι εντελώς ασταθής και μάλλον τελικά εντελώς ανώριμη.... Ο ατυχος χειρισμός της πρώτης μου σχέσεις τελικά και ο άγωνος εγωισμός μου κατάφερε να καταστρέψει για 12 χρόνια μετά κάθε μου επιλογή...

Ζήτησες συγνώμη από τον πρώην άνδρα σου; Του τα εξήγησες αυτά; Και κάτι άλλο, είσαι σίγουρη ότι αυτός που σκέφτεται να αφήσει την οικογένειά του για σένα θα μείνει πιστός; Και θα έχετε την τέλεια σχέση ξέροντας ο καθένας ότι ο άλλος παράτησε την οικογένειά του για μια επιπόλαια παρόρμηση;

Οι τύψεις είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που έχουν συνείδηση..αυτό για μένα είναι σημαντικό...πρέπει όμως να τους επιτρέψεις να σε καταπνίξουν και να σε σημαδέψουν, για να κάνουν τον κύκλο τους και να μπουν στο χρονοντούλαπο του μυαλού σου.
Από την άλλη, η καρδιά δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί έτσι εύκολα...είναι μεν εφικτό, αλλά θέλει γερή θέληση και πείσμα..το αν θέλει ο \"παντρεμένος\" να χωρίσει, πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να σε γεμίζει με τόσες ενοχές, από την στιγμή που θα ήταν φυσικά ξεκαθαρισμένο ότι δεν είσαι η αιτία του χωρισμού του. Το να διαλύεται ένα σπίτι, είναι σαφώς ένα δυσβάσταχτο γεγονός για τους άμεσα εμπλεκόμενους, όμως το να επιτραπεί η πρόσβασή σου μέσα σε αυτόν τον γάμο, σημαίνει ότι άφησαν την πόρτα του γάμου τους ανοικτή για κάποιους λόγους. Αν πάλι έχεις την δύναμη να φύγεις μακριά του και να διαγράψεις τα πάντα, θα είναι ελαφρυντικό για την συνείδησή σου, αλλά για την καρδιά σου...? Μίλησες γι\' ανωριμότητα στον γάμο σου...έχεις αμφιβολίες σε επίπεδο ωριμότητας σε αυτή σου την σχέση....? αν ναι, μην το συνεχίζεις άλλο...είναι μία κατάσταση που θέλει γερά νεύρα και απεριόριστη εμπιστοσύνη σε αυτό που αισθάνεται ο ένας για τον άλλο....δώσε αρχικά χρόνο στον εαυτό σου...άκουσε αυτά που έχει να σου πει...κλάψε, θρήνησε, ξέσπασε και μετά άφησε τα πράγματα να καταλαγιάσουν...γιατί, όταν τα θολά νερά τ\'αφήσεις να ηρεμήσουν, τότε γίνονται διαυγή..

Να ζητήσω συγνώμη απο τον άντρα μου; Όχι δεν ζήτησα και ούτε σκοπεύω να το κάνω, απο την στιγμή που χωρίσαμε σκέφτηκα πολλά πράγματα που αφορούσαν αυτών τον γάμο, ήταν αποτυχημένη επιλογή απο την έναρξη του. Ισως να ακούγετε προκλητικό αυτό που λέω αλλά μετά απο πολλές σκέψεις έχω καταλήξη πως ναι τον πλήγωσα αλλά πληγώθηκα και εγώ απο κείνων... Ξέρω για ποιους λόγους τον επέλεξα αλλά απο την στιγμή που παντρεύτικα δεν παντρεφτικα με τιν λογική να χωρίσω έκανε πολλά κατά την διάρκεια του γάμου. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου μόνο για ένα που τον απάτησα θα ένιωθα καλήτερα μέσα μου αν απλός έφευγα χωρίς να μελανώσω την αξιοπρέπεια μου με την απάτη. Δεν έχει σημασία αν γνωρίζει γι\'αυτό το ξέρω εγώ και μου φτάνει.... Τώρα σε ότι αφορά τον παντρεμένο άνθρωπο που εγώ έβαλα στην ζωή μου δυο πράγματα μπορώ να πω.... αν θα χωρίσει σίγουρα το κάνει για μένα... και δεν θέλω να το κάνει.... η λογική λέει ότι δεν έχει μέλλον \"ούτε παρόν δεν έχει καλά καλά\" το λάθος μου είναι που δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να μείνει μόνος του..... να ξεκουραστεί..... Σας ευχαριστώ όλους για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε και την δική μου ιστορία.... Με βοηθήσατε αρκετά... Καιρός να μην είμαι χαμένη......

Καλημέρα και από μένα.

Δεν ξέρω πόσο καιρό βρίσκεστε με τον παντρεμένο...

Δική μου γνώμη είναι πως αν διακρίνεις σε αυτόν τον άνθρωπο αρετές και ειλικρινή συναισθήματα για σένα, νομίζω πως δε χρειάζεται να αποκλείσεις το ενδεχόμενο του να είστε μαζί, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται την απομάκρυνσή του από την τωρινή του οικογένεια...

Πρίν με λιθοβολήσει όλο το forum, να πω πως ένας άνθρωπος που είναι αφοσιωμένος στην οικογένειά του και τη γυναίκα του, δεν ξενοκοιτάει ή αν μη τι άλλο δε διατηρεί μακροχρόνια παράλληλη σχέση.
Το θέμα είναι πως και η φίλη μας να μην είναι η αφορμή που θα απομακρυνθεί, ίσως είναι κάποια άλλη γυναίκα αύριο, αφού εκεί που είναι δεν είναι ευχαριστημένος, δεν είναι καλα.
Και εκείνος με τη σειρά του πρέπει να ζήσει με τις τύψεις των λάθος επιλογών του, όμως είμαι της γνώμης πως από λάθη που καναμε στο παρελθόν, δε χρειάζεται να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας για πάντα. Πολλές φορές μπορούμε να διορθώσουμε τα πράγματα προς το καλύτερο.
Σίγουρα καλό θα ήταν να μην είναι τα παιδιά μας αποδέκτες των λαθών μας, από την άλλη όμως , ούτε και μία οικογένεια διαλυμένη με την αγάπη απούσα είναι και το καλύτερο περιβάλλον για να μεγαλώσουν τα παιδιά του.

Αν, ξαναλέω αν, η σχέση σας έχει προοπτικές ( αυτό είναι κάτι που το ξέρετε μόνο εσείς) για μένα αξίζει τον κόπο να είστε μαζί. Ο σύντροφός σου μπορεί (και επιβάλλεται) να είναι εκεί για τα παιδιά του ακόμα και ως διαζευγμένος.
Και μην το βλέπεις σαν δική σου απόφαση, είναι δική του. Απλά περιμένει από όσο καταλαβαίνω, μια δική σου επιβεβαίωση πως δεν είναι στον αέρα αυτό που έχετε...

Δεν ξέρω... γράψε μας περισσότερες λεπτομέρειες

ena gero xeri ksylo thelei h xameni (onoma kai prama)

Quote:

---

Originally posted by rose
ena gero xeri ksylo thelei h xameni (onoma kai prama)

---

Το κακό με τα greeklish έχει παραγίνει...Αν θέλετε να πείτε μια οποιαδήποτε ανοησία, τουλάχιστον πείτε την στα ελληνικά για να το ευχαριστηθούμε κι εμείς οι ελληνογράφοι...

rose

ena gero xeri ksylo thelei h xameni (onoma kai prama)


Δεν ξέρω αν εσύ αντιμετωπίζεις έτσι την ζωή σου και αν με αυτή την λογική αντιμετωπίζεις και τα προβλήματα σου. Χωρίς καν να έχω μπει σε λεπτομέριες έδωσες ένα γενικό συμπέρασμα. Όταν λοιπόν χώρισα ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που ήταν δίπλα μου ουσιαστικά και όχι ερωτικά σε μία περίοδο που ακόμα και οι γονείς μου δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι η κόρη τους χώρισε και απλώς αρνούμενη την όλοι κατάσταση προτίμησαν να αφήσουν κάποια χρήματα και απλώς να πάνε στο χωριό. Όταν εγώ ήθελα έναν άνθρωπο να πω μια κουβέντα κάτι ηθικά στοιχεία σαν και εσένα φαντάζομαι γύρισαν την πλάτη λέγοντας πως αφού δεν δούλευες έπρεπε να μείνεις σε μια κατάσταση που δεν ήταν και η καλύτερη. Ίσως να φταίω και εγώ που δεν μίλησα αναλυτικά. Δεν προάσπισα αυτό που κάνω αντίθετα το κατακρίνω πρώτη... Εγώ έχω τύψεις και προσπαθώ να μείνω μακρυά απο ότι με χαλάει... τώρα για το γερό χέρι ξύλο.... τι να σου πω αν σε ικανοποιεί έλα...

Αγαπητή χαμένη.
Για μένα είναι μόνο τα χρόνια σου χαμένα και όχι εσύ η ίδια. Η άποψη μου είναι πως όταν παντρεύτηκες, δεν νέκρωσες, απλά δεν ήσουν ερωτευμένη με τον άντρα σου και προτίμησες έναν άνθρωπο που κατά βάθος ήξερες πως δεν θα σε πληγώσει.
Γνώρισες έναν άνθρωπο που ήταν παντρεμένος. Αλήθεια, (όπως είπε και κάποιος παραπάνω), τον πήρες από το αυτί και τον πλάνεψες για να του χαλάσεις την οικογένεια; Αν δεν ήσουν εσύ να είσαι σίγουρη πως θα ήταν κάποια άλλη. Τι μλκ είναι αυτές περί τύψεων και ενοχών, τη στιγμη που εσύ λειτουργούσες με το συναίσθημα και όχι με δόλο;

ΥΓ roze, στείλε κανένα μήνυμα για ραντεβού στα κορίτσια του φόρουμ και άσε τις σοβαρές συζητήσεις για κανένα με μυαλό...

Δεν θα μπορούσες θεοφανία να ήσουν πιο εύστοχη, πραγματικά τα είπες όλα... βρήκα κάποιον που απλώς ήμουν σίγουρη πως δεν θα με πληγώσει και αυτή είναι και η αλήθεια όταν χώρισα ένιωσα ελεύθερη παρά πικραμένη, ένιωσα ανάλαφρη και κυρίως ήρεμη... Ναι βρίσκομαι με έναν άνθρωπο που ανείκει σε άλλη.... δεν συκώνω όμως μόνη μου αυτό το βάρος έχει και αυτός μερίδιο ευθήνης, ούτε τον πίεσα ούτε τίποτα... ενοχές και τύψεις έχω... για την γυναίκα του, για τα παιδιά του για όλα... ίσως γιατί δεν το έχω χομπι να ξελογιάζω παντρεμένους ανθρώπους αντίθετα μάλιστα η βασικότερη μου αρχή ήταν μακρυά απο δεσμευμένους... Δεν ξέρω που θα καταλύξει αυτή η ιστορία το πιο πιθανό είναι να απομακρυνθώ απο κείνων και να τον αφήσω ανεπηρέαστο να κάνει τις επιλογές του για την ζωή του και ταυτόχρονα να ηρεμίσω τον εαυτό μου... Δεν μου κάνει εντύπωση η σκληρή κριτική κάποτε παλιότερα έξω απο τον χορό την έκανα και εγώ σε άλλους και ίσως να έλεγα και χειρότερα.....

Χαμενη ειναι μεγαλο ζορι να βαζεις καθηκοντα σε ενα ανθρωπο για να μπορεσετε να χτισετε κατι απο κοινου.
Δυστυχως ολα ειναι στοιχηματα στη ζωη μας αλλα μερικες φορες ειμαστε αναγκασμενοι να τα βαζουμε ασχετως αν χασουμε.

Τωρα για τον ανθρωπο που ειχες μπλεξει επετρεψε μου να πω οτι η αγαπη του ηταν σχετικη και επικρατησε η λογικη του.
Και σε ενα επιπεδο καλως εγινε ετσι.
Καταρχην αν σε αγαπουσε τρελα θα τα παραταγε ολα, οποτε δεν συνεβη αυτο αντιθετα επικρατησε η λογικη του, ενα το κρατουμενο.
Δευτερον ενας ανθρωπος οταν χτιζει την ζωη του δεν το κανει μονο απο συναισθημα αλλα και απο λογικη σειρα των πραγματων.
Τα δυο αυτα ζητηματα προκαλουν ισορροπιες και καλως εχουν ετσι.


Τα συναισθηματα σου ειναι σεβαστα και αναγνωρισμα πορεψου ομως και με λογικη εξισου στη ζωη σου. Ο ανθρωπος σου ειχε μια ζωη που κατι του προσφερε και θα ηταν ζητουμενο αν μπορουσες να του το προσφερεις εσυ.
Προετρεψε τον εαυτο σου να χτισει την ζωη του ακομα καλυτερα:
Να χτισει μια σχεση βασιζομενη φουλ και απο συναισθημα και απο λογικη.
Αν θες εκει κρυβεται το κλειδι της ευτυχιας.
Πιστευω οτι μεχρι σημερα οτι εκανες ηταν συμβιβασμοι και προσκαιρα ονειρα.
Ο ανθρωπος που θα σε αγαπησει πραγματικα θα τα παρατησει ολα για να ειναι μαζι σου το ιδιο και εσυ, ολα τα αλλα ειναι μετριοτητες.
Εχε το κατα νου στην υπολοιπη ζωη σου....