Άγχος σε φοβία και φαύλος κύκλος

Καλησπέρα σε όλους.

Είμαι ο Γιώργος. Ύστερα από ένα περιστατικό που συνέβη πέρσι (δυσάρεστο) ταράχτηκα και από τότε ξεκίνησε το πρόβλημα.. Αρχικώς να σας πω ότι με παρακολουθεί ψυχίατρος σε τακτική βάση και λαμβάνω αγωγή. Αυτό που αντιμετωπίζω πλέον ύστερα από πολλά ψυχοσωματικά που αντιμετώπισα (Πλάκωμα στο στήθος, πόνος στομάχι και κοιλιά και έντονο άγχος) προσπαθώ να το αποβάλλω αλλά δεν το καταφέρνω πάντα. όποτε με πιάνει λίγο άγχος μου έρχεται και φοβία ότι δεν θα μπορέσω να το διαχειριστώ και έτσι βασανίζομαι, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις σε όλα αυτά για να μου έρθει μετέπειτα η ηρεμία.

Προσπαθώ να βάζω τις σκέψεις μου σε μια λογική συνέπεια, καθώς όταν αφήνω τον φόβο πίσω μου ότι θα πάθω κάτι όπως τότε, ή κάτι πιο σοβαρό από το άγχος, εστιάζω σε άλλα πράγματα το άγχος μειώνεται δραματικά και είναι μια σημαντική μέθοδος για να μπορώ να ηρεμώ. Πάρα αυτά δεν το καταφέρνω πάντα και με το παραμικρό άγχος που μου έρχεται παρατηρώ πολλές φορές να ψάχνω απαντήσεις για να επανέρχομαι σε ηρεμία με αποτέλεσμα να γίνεται μια μάχη μέσα μου για να μπορώ να έρθω σε μια ισορροπία. Λέω στον ευατό μου ότι είναι κάτι παροδικό και ότι αν δεν εστιάζω σε αυτό δεν θα έχω πρόβλημα γεγονός που συμβαίνει, αλλά στη πίσω άκρη του μυαλού μου υπάρχει η φοβία που αν δεν την κοντρολάρω μου δημιουργεί έντονο στρες.

Με την ανάλυση που κάνω με τον γιατρό μου είπε ότι επειδή σαν χαρακτήρας είμαι αγχώδης και επειδή είχα μια ταραχώδη ζωή αρκετά χρόνια για διάφορα πράγματα που έχω περάσει, έχω την τάση να μεγενθύνω και να εστιάζω σε αυτό με αποτέλεσμα να με κάνει να νιώθω άσχημα. Μπήκα εδώ για να εκφράσω πως νιώθω για να σας ακούσω και να μου πείτε αν όντως αυτά που κάνω αρκετά ή αν όποτε αγχώνομαι προσπαθώ να βρω απαντήσεις τι, γιατί αφού, πως με κάνει χειρότερα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Γειά σου Γιώργο. Η κατάσταση που περιγράφεις μου είναι πολύ γνώριμη. Σε μια περίοδο στη ζωή μου όπου ήταν φανερό ότι είχα ξεπεράσει κάποιες κόκκινες γραμμές, εγώ όμως συνέχιζα ακάθεκτη, ο οργανισμός μου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να με κάνει να συνέλθω και να αλλάξω κάποια πράγματα που μου έκαναν κακό, άρχισε να εμφανίζει προβλήματα.
Μουδιάσματα σε χέρια, πόδια, κεφάλι, ζάλη, καθημερινές ημικρανίες και μυικοί πόνοι, μια γενικότερη αίσθηση ότι πήγαινα από το κακό στο χειρότερο ώσπου ήρθαν και οι κρίσεις πανικού ως κερασάκι στην τούρτα... Εκδηλώθηκαν πολύ τρομακτικά, με μια παράλυση του χεριού μου η οποία με οδήγησε στα επείγοντα, βέβαιη ότι έπαθα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ακολούθησαν άλλες δύο πολύ τρομακτικές. Είχα τη βεβαιότητα του επικείμενου θανάτου μου.

Τελικά ήταν όλα αποτέλεσμα του ψυχικού άλγους και μιας μακράς (πολύ μακράς) περιόδου συνεχούς πίεσης που βίωνα.

Έκτοτε έζησα κι άλλες κρίσεις, έγινα πολύ ευαίσθητη στην παραμικρή αλλαγή στο σώμα μου, σα να είχαν οξυνθεί οι αισθήσεις μου και η παρατηρητικότητα μου, οτιδήποτε διαφορετικό στην αναπνοή, μια αίσθηση παλμών, ένα τσίμπημα αριστερά στο στέρνο, κάθε διαφοροποίηση στην αίσθηση του εαυτού μου και του σώματός μου με τρομοκρατούσε. Ένοιωθα ότι θα πάθω ξανά αυτό το φρικιαστικό πράγμα, ένοιωθα ότι χάνω τον έλεγχο. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν πεθαίνει, δεν τρελαίνεται, είναι κάτι παροδικό όπως τις άλλες φορές και πάντα κατέληγα στο να κλειστώ στο δωμάτιό μου, να κουλουριαστώ στο πλάι στο κρεββάτι μου και να μείνω εκεί ώσπου να ηρεμήσω.

Δεν είσαι μόνος σου, παλεύουμε όλοι με τους δαίμονές μας εδώ, τα παιδιά θα σε βοηθήσουν με τις εμπειρίες που μοιράζονται, όπως φαντάζομαι ήδη παίρνεις δύναμη από τις ιστορίες όλων μας. Συνέχισε τη θεραπεία που ακολουθείς με τον γιατρό σου και όλα θα πάνε καλύτερα.

Είμαι καινούργια στο φορουμ και διαβάζοντας το μήνυμα σου βλεπω τον εαυτό μου. Και εγώ έχω περίεργα μουδιασματα στα χέρια,πόδια,κεφάλι. Κάποιες φορές κολουριαζουμε στο κρεβάτι και δεν θέλω να μιλάω με κανεναν. Καθημερινά προσπαθώ να μη δίνω σημασία στα ενοχλήματα άλλα κάποιες φορές με πιάνει πανικός ότι έχω κάποια ασθένεια και πρέπει να ξανά τρέξω στους γιατρούς. Πηγαίνω σε ψυχίατρο άλλα δεν βλέπω κάποια βελτίωση. Έχω κουραστεί και δεν ξέρω από που να πάρω κουράγιο !!!!

Γεια σας, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Καταλαβαίνω απόλυτα. Την ίδια ευαισθησία έχω κι εγώ πλέον. Το πρωί που ξυπνάω φοβάμαι μην σκεφτώ κάτι που θα με ταράξει, μην μου έρθουν δυσσάρεστα συναισθήματα και πως θα τα διαχειριστώ και γενικά μην με πιάσει κάτι και μετά τι θα κάνω. Οι βασικές τακτικές που προσπαθώ να ακολουθώ και με βοηθάνε γιατί αυτό γίνεται εμμονή καθώς ασχολούμαστε μόνο με αυτό πολλές φορές είναι να κάνω Focus σε άλλα πράγματα, να κοιτάω τα θετικά και να δίνω χρόνο στον ευατό μου να ηρεμεί. Προσπαθώ να μην το αναλύω πολύ, γιατί τώρα με έπιασε, γιατί να νιώθω έτσι και πολλά γιατί ακόμη.. Έχει απλά δαταραχθεί η χημεία του εγκεφάλου και χρειάζεται χρόνος για να έρθεις σε μια ισορροπία. Είναι αρκετά δύσκολο και εμένα μου έρχεται πανικός όταν με πιάνουν κάποια συμτώματα. Αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ να τα αγνοώ και όντως υποχωρούν. Το θέμα είναι ότι γίνεται με προσπάθεια και με κουράζει η διαδικασία κάθε μέρα.. Θέλει υπομονή και καθημερινή προσπάθεια..