Χωρίς εσένα.

Πρίν 9 μήνες έφυγε από την ζωή ο άνθρωπος μου.
Ο έρωτας μου...ο σύντροφος...ο συνοδοιπόρος...ο φίλος μου....ο άντρας μου ..
Έφυγε το άλλο μου μισό. Αυτό που μόνο στις ταινίες ζει κανείς. Μια αγάπη βαθιά που τίποτα δεν την αγγιζε.
Μέχρι που ήρθε "αυτός" ...
Βίωσα δίπλα του έναν ολόκληρο χρόνο μάχη με τον καρκίνο. Κάθε μέρα κι ένα βήμα στον θάνατο.
Κάθε μέρα το ντερεκι που με έκλεινε για χρόνια στην αγκαλιά του γινόταν ένα αδύναμο σκελετωμενο ανθρωπάκι ανίκανο ακόμα και να πάει στην τουαλέτα και να καταπιεί το φαγητό του. Ο άντρας που έλιωνε την πέτρα. 40 χρονών θηρίο.
Εικόνες μαύρες... Εικόνες που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Και μετά η απώλεια .
Νομίζω με έχει ρουφήξει μια μαύρη τρύπα και δεν μπορώ να βγω.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε βδομάδα πιστεύω ότι έχω κι εγώ σε διαφορετικό μέρος καρκίνο.
Ξεκίνησα να βλέπω ψυχίατρο εδώ και μήνες.
Όμως ο καρκίνος είναι ΠΑΝΤΟΥ. Πιο παντού δεν γίνεται.
Και είμαι ένας άνθρωπος που χρόνια παλεύει με ΓΑΔ και συγκεκριμένα με τον φόβο μιας επικείμενης ασθένειας και κυρίως του καρκίνου.
Έζησα τον μεγαλύτερο εφιάλτη μου σε πρώτο πλάνο. Και τον ζω και τώρα σε κάθε ανάσα που παίρνω.

Βοήθεια.....

Καλό κουράγιο και συλλυπητήρια. Αν σου δίνει μια αίσθηση συντροφικότητας το περνάει κι ένας ξάδερφος μου με τη γυναίκα του, επίσης καρκίνος και επίσης αυτά 40.

Έχε στο μυαλό πως έστω και εξ αποστάσεως με τη σκέψη είμαστε μαζί σου και σε στηρίζουμε. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

Συλλυπητήρια...

Συλλυπητήρια, τραγικό πολύ... Σε αυτές τς περιπτώσεις οτι κ να πουμε ειναι λίγο.. Οτι θέλεις ομως θα σε ακούσουμε, αν θες να μιλήσεις για εκείνον, για αυτα που νιώθεις για οτι θες τέλος παντων.. Κουράγιο....

Η λέξη κουράγιο είναι σαν κόκκινο πανί στην αρένα όταν βιώνεις κάτι τέτοιο. Εγώ προσωπικά θύμωνα. Ήταν η εύκολη λέξη σε κάτι τόσο δύσκολο που την πέταγαν χωρίς κάν να τους αγγίζει τι περνάμε.
Ευχομαι ολόψυχα δύναμη στους συγγενείς σου. Εγώ τους νιώθω. Απόλυτα!

Εμένα πάλι δε μου άρεσε ποτέ η λέξη 'δυναμη' Μου φαινόταν σε φάση ότι πρέπει να φανείς δυνατός γιατί κάτι. Ενώ στην πραγματικότητα θες να κλάψεις να ξεσπάσεις και όχι να το παίζεις δυνατός για κάποιο λόγο

Λυπάμαι για την απωλεια σου.. Οτι και να σου πουμε δεν θα απαλύνει τον πόνο σου....

Όσο αφορά τους φόβους για τον καρκίνο.. Τι ακριβώς αισθάνεσαι και αμέσως το μυαλό σου σκέφτεται το πιο αρνητικό;

Quote:

---

Originally Posted by Total_black

Πρίν 9 μήνες έφυγε από την ζωή ο άνθρωπος μου.
Ο έρωτας μου...ο σύντροφος...ο συνοδοιπόρος...ο φίλος μου....ο άντρας μου ..
Έφυγε το άλλο μου μισό. Αυτό που μόνο στις ταινίες ζει κανείς. Μια αγάπη βαθιά που τίποτα δεν την αγγιζε.
Μέχρι που ήρθε "αυτός" ...
Βίωσα δίπλα του έναν ολόκληρο χρόνο μάχη με τον καρκίνο. Κάθε μέρα κι ένα βήμα στον θάνατο.
Κάθε μέρα το ντερεκι που με έκλεινε για χρόνια στην αγκαλιά του γινόταν ένα αδύναμο σκελετωμενο ανθρωπάκι ανίκανο ακόμα και να πάει στην τουαλέτα και να καταπιεί το φαγητό του. Ο άντρας που έλιωνε την πέτρα. 40 χρονών θηρίο.
Εικόνες μαύρες... Εικόνες που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Και μετά η απώλεια .
Νομίζω με έχει ρουφήξει μια μαύρη τρύπα και δεν μπορώ να βγω.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε βδομάδα πιστεύω ότι έχω κι εγώ σε διαφορετικό μέρος καρκίνο.
Ξεκίνησα να βλέπω ψυχίατρο εδώ και μήνες.
Όμως ο καρκίνος είναι ΠΑΝΤΟΥ. Πιο παντού δεν γίνεται.
Και είμαι ένας άνθρωπος που χρόνια παλεύει με ΓΑΔ και συγκεκριμένα με τον φόβο μιας επικείμενης ασθένειας και κυρίως του καρκίνου.
Έζησα τον μεγαλύτερο εφιάλτη μου σε πρώτο πλάνο. Και τον ζω και τώρα σε κάθε ανάσα που παίρνω.

Βοήθεια.....

---

ειλικρινα λυπαμε! τα συλλυπητηρια μου!

Νιώθω την κάθε σου λέξη στο πετσί μου. Κι εγώ με ΓΑΔ ειδικά σε θέματα υγείας και ο σύντροφος μου στην διαδικασία να διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια. Δεν μπορώ να περιγράψω τι νοιώθω. Οδύνη η πιο κοντινή λέξη. Κάθε μέρα η ίδια διαδικασία στο ξύπνημα. Εκείνα τα 5 δευτερόλεπτα που επανέρχεσε στην κόλαση. Το μόνο που παρηγορεί την σκέψη μου είναι όπου και να πάει να τον ακολουθήσω.

Λυπαμαι πολυ....Να εισαι δυνατη και να σκεφτεσαι μονο την καθε μερα...μη σκεφτεσαι για το αυριο.Σε αυτη τη φαση δε βοηθαει.Ολα καλα να σας πανε