Φρίκη απώλεια τρόμος

(το ποστ ανέβηκε και στο θέμα πένθος...αλλα νομίζω ότι χρειάζομαι επιπλέον βοήθεια μιας και βιώνω τον τρόμο...)
Πρίν 9 μήνες έφυγε από την ζωή ο άνθρωπος μου.
Ο έρωτας μου...ο σύντροφος...ο συνοδοιπόρος...ο φίλος μου....ο άντρας μου ..
Έφυγε το άλλο μου μισό. Αυτό που μόνο στις ταινίες ζει κανείς. Μια αγάπη βαθιά που τίποτα δεν την αγγιζε.
Μέχρι που ήρθε "αυτός" ...
Βίωσα δίπλα του έναν ολόκληρο χρόνο μάχη με τον καρκίνο. Κάθε μέρα κι ένα βήμα στον θάνατο.
Κάθε μέρα το ντερεκι που με έκλεινε για χρόνια στην αγκαλιά του γινόταν ένα αδύναμο σκελετωμενο ανθρωπάκι ανίκανο ακόμα και να πάει στην τουαλέτα και να καταπιεί το φαγητό του. Ο άντρας που έλιωνε την πέτρα. 40 χρονών θηρίο.
Εικόνες μαύρες... Εικόνες που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Και μετά η απώλεια .
Νομίζω με έχει ρουφήξει μια μαύρη τρύπα και δεν μπορώ να βγω.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε βδομάδα πιστεύω ότι έχω κι εγώ σε διαφορετικό μέρος καρκίνο.
Ξεκίνησα να βλέπω ψυχίατρο εδώ και μήνες.
Όμως ο καρκίνος είναι ΠΑΝΤΟΥ. Πιο παντού δεν γίνεται.
Και είμαι ένας άνθρωπος που χρόνια παλεύει με ΓΑΔ και συγκεκριμένα με τον φόβο μιας επικείμενης ασθένειας και κυρίως του καρκίνου.
Έζησα τον μεγαλύτερο εφιάλτη μου σε πρώτο πλάνο. Και τον ζω και τώρα σε κάθε ανάσα που παίρνω.

Βοήθεια.....

Quote:

---

Originally Posted by Total_black

(το ποστ ανέβηκε και στο θέμα πένθος...αλλα νομίζω ότι χρειάζομαι επιπλέον βοήθεια μιας και βιώνω τον τρόμο...)
Πρίν 9 μήνες έφυγε από την ζωή ο άνθρωπος μου.
Ο έρωτας μου...ο σύντροφος...ο συνοδοιπόρος...ο φίλος μου....ο άντρας μου ..
Έφυγε το άλλο μου μισό. Αυτό που μόνο στις ταινίες ζει κανείς. Μια αγάπη βαθιά που τίποτα δεν την αγγιζε.
Μέχρι που ήρθε "αυτός" ...
Βίωσα δίπλα του έναν ολόκληρο χρόνο μάχη με τον καρκίνο. Κάθε μέρα κι ένα βήμα στον θάνατο.
Κάθε μέρα το ντερεκι που με έκλεινε για χρόνια στην αγκαλιά του γινόταν ένα αδύναμο σκελετωμενο ανθρωπάκι ανίκανο ακόμα και να πάει στην τουαλέτα και να καταπιεί το φαγητό του. Ο άντρας που έλιωνε την πέτρα. 40 χρονών θηρίο.
Εικόνες μαύρες... Εικόνες που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Και μετά η απώλεια .
Νομίζω με έχει ρουφήξει μια μαύρη τρύπα και δεν μπορώ να βγω.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε βδομάδα πιστεύω ότι έχω κι εγώ σε διαφορετικό μέρος καρκίνο.
Ξεκίνησα να βλέπω ψυχίατρο εδώ και μήνες.
Όμως ο καρκίνος είναι ΠΑΝΤΟΥ. Πιο παντού δεν γίνεται.
Και είμαι ένας άνθρωπος που χρόνια παλεύει με ΓΑΔ και συγκεκριμένα με τον φόβο μιας επικείμενης ασθένειας και κυρίως του καρκίνου.
Έζησα τον μεγαλύτερο εφιάλτη μου σε πρώτο πλάνο. Και τον ζω και τώρα σε κάθε ανάσα που παίρνω.

Βοήθεια.....

---

Καλημέρα..ο θάνατος μας πονάει όλους όταν βρίσκει αγαπημένα μας πρόσωπα...έχεις δίκιο αλλά προσπάθησε να το ξεπεράσεις..είναι πολύ νωρίς ακόμα λογικό είναι να πονάς..αλλά είσαι νέος άνθρωπος θα το παλέψεις και θα συνεχίσεις να ζεις...νομίζω αυτό θέλουν και τα αγαπημένα μας πρόσωπα όταν μας αφήνουν για πάντα..
Πολύ άνθρωποι λένε ότι τα πάντα είναι στο μυαλό..και έτσι είναι.....δεν κινδυνεύεις από τίποτα ούτε από καρκίνο ούτε από κάποια άλλη ασθένεια..βγαλτο από μυαλό σου...ούτε σι αλλος αν είναι να συμβεί Θεός φυλάξει θα συμβεί...ο φόβος δεν βοήθησε ποτέ κανέναν.
Όσο σκληρών και δύσκολο και αν ακούγεται προσπάθησε να μαζέψεις τα κομμάτια σου και σιγά σιγά να κάνεις πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ευτυχισμένη..η ζωή μπορεί να μας φέρνει πολύ σκληρά ορισμένες φορές...αλλά πρέπει να αγωνιστούμε και να παλέψουμε...και εγώ ζω το δικό μου εφιάλτη...μην νομίζεις ότι όλα είναι εύκολα και καλά και στα λέω αυτά. ...αντιμετωπίζω ρατσισμό ανεργία φτώχεια..
Και όταν πάω για συνεντεύξεις αισθάνομαι ότι πλέον μου λένε θα σου δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί αλλά θα είσαι δούλος μας...και δεν θέλω να εργάζομαι και να αισθανομε έτσι...αλλά πρέπει να το παλέψουμε όλοι μας ο καθένας στο δικό του αγώνα....

Εκλογίκευση. Να εμπεδώσεις δηλαδή το παράλογο των σκέψεων, ότι δηλαδή είναι αποτέλεσμα διαστρεβλωμένης σκέψης, και να μάθεις να τις σταματάς με εσωτερική παρατήρηση.
Μέσα από δραστηριότητες και συναναστροφές να κατευθύνεις τη σκέψη σου αλλού.

Λυπάμαι τόσο πολύ πρέπει να είναι φρικτός ο ψυχικός σου πόνος δεν μπορώ να σκεφτώ καν να παθαίνει κάτι ο άντρας μου κουράγιο τι άλλο μπορώ να σου πω κάποια στιγμή ίσως τον σιναντισεις πολύ αργότερα και θα είστε μαζί για πάντα.

.....εδώ ξανά.
Μετα από κάμποσο διάστημα και κάτω από φαρμακευτική αγωγή.
Έγινε και το μνημόσυνο του ενός χρόνου...και ναι... "Η ζωή συνεχίζεται"..
Έτσι δεν λένε όλοι άλλωστε?
Το λένε βέβαια αλλά έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λένε.
Ζω. Παλεύω κάθε μέρα με τις αντοχές μου και παραμένω κατά μέσο όρο στην επιφάνεια. Είμαι με entact κάμποσο διάστημα και με έχει βοηθήσει πολύ.
Έχω ελλατωσει τις συνεδρίες για οικονομικούς λόγους αλλά έχω βάλει στην ζωή μου όσα περισσότερα μπορώ για να μην σκέφτομαι.
Να μην σκέφτομαι την αρρώστια και τον θάνατο.
Η δική μου διαταραχή είναι η νοσοφοβια.
Μην αρρωστήσω εγώ η κάποιος που αγαπώ.
Μετά από 3μιση μήνες με αγωγή είμαι καλά. Οφείλω να το πω αυτό. Πρέπει να είμαστε εδώ να λέμε και όλα τα θετικά που μας συμβαίνουν για να δίνουμε δύναμη στους ανθρώπους που παλεύουν κάθε μέρα με αυτό που λέγεται μυαλό. Γιατί παιδιά τα ψυχολογικά είναι στο μυαλό μας. Όχι στην ψυχή. Είμαι καλύτερα ναι. Χωρίς παρενέργειες χωρίς τεράστια δόση. Και σας μιλάει ένας άνθρωπος που βίωσε την χειρότερη φρίκη.
Μην διστασετε να πάτε σε γιατρό και μην διστασετε να ψάχνετε τον κατάλληλο γιατρό και την κατάλληλη θεραπεία.
Κάθε μέρα σας διαβάζω. Κάθε μέρα συμπάσχω και κατανοώ όλα όσα συμβαίνουν στον καθένα μας.
Όμως είμαστε ζωντανοί και οφείλουμε να τιμήσουμε αυτό που λέγεται ζωή.

Με αγάπη και εκτίμηση ...

Quote:

---

Originally Posted by Total_black

.....εδώ ξανά.
Μετα από κάμποσο διάστημα και κάτω από φαρμακευτική αγωγή.
Έγινε και το μνημόσυνο του ενός χρόνου...και ναι... "Η ζωή συνεχίζεται"..
Έτσι δεν λένε όλοι άλλωστε?
Το λένε βέβαια αλλά έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λένε.
Ζω. Παλεύω κάθε μέρα με τις αντοχές μου και παραμένω κατά μέσο όρο στην επιφάνεια. Είμαι με entact κάμποσο διάστημα και με έχει βοηθήσει πολύ.
Έχω ελλατωσει τις συνεδρίες για οικονομικούς λόγους αλλά έχω βάλει στην ζωή μου όσα περισσότερα μπορώ για να μην σκέφτομαι.
Να μην σκέφτομαι την αρρώστια και τον θάνατο.
Η δική μου διαταραχή είναι η νοσοφοβια.
Μην αρρωστήσω εγώ η κάποιος που αγαπώ.
Μετά από 3μιση μήνες με αγωγή είμαι καλά. Οφείλω να το πω αυτό. Πρέπει να είμαστε εδώ να λέμε και όλα τα θετικά που μας συμβαίνουν για να δίνουμε δύναμη στους ανθρώπους που παλεύουν κάθε μέρα με αυτό που λέγεται μυαλό. Γιατί παιδιά τα ψυχολογικά είναι στο μυαλό μας. Όχι στην ψυχή. Είμαι καλύτερα ναι. Χωρίς παρενέργειες χωρίς τεράστια δόση. Και σας μιλάει ένας άνθρωπος που βίωσε την χειρότερη φρίκη.
Μην διστασετε να πάτε σε γιατρό και μην διστασετε να ψάχνετε τον κατάλληλο γιατρό και την κατάλληλη θεραπεία.
Κάθε μέρα σας διαβάζω. Κάθε μέρα συμπάσχω και κατανοώ όλα όσα συμβαίνουν στον καθένα μας.
Όμως είμαστε ζωντανοί και οφείλουμε να τιμήσουμε αυτό που λέγεται ζωή.

Με αγάπη και εκτίμηση ...

---

Ένα μεγάλο μπράβο από εμένα και εγώ είμαι αυτής της άποψης ,το παλεύεις όσο μπορείς μόνη σου αλλά όταν χρειάζεσαι να πάρεις κάτι να το πάρεις ,άλλωστε εγώ λέω δεν θέλω ποσότητα ζωής αλλά ποιότητα .
Πολύ χαίρομαι όταν διαβάζω τέτοια μηνύματα και ας μην σας ξέρω Προσωπικά .

Να είσαι καλά ntinti...
Κι εγώ πάντα ψάχνω ανάμεσα στα τοσα μηνύματα κάτι αισιόδοξο.
Πρέπει να υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά. Άλλωστε όλοι για αυτό δεν προσπαθούμε?

Quote:

---

Originally Posted by Total_black

Να είσαι καλά ntinti...
Κι εγώ πάντα ψάχνω ανάμεσα στα τοσα μηνύματα κάτι αισιόδοξο.
Πρέπει να υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά. Άλλωστε όλοι για αυτό δεν προσπαθούμε?

---

Έτσι ακριβώς πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που παρά τις δυσκολίες τους παρέμεναν αισιόδοξοι και έβγαιναν πάντα πιο δυνατοί μέσα από αυτές!

Quote:

---

Originally Posted by Total_black

.....εδώ ξανά.
Μετα από κάμποσο διάστημα και κάτω από φαρμακευτική αγωγή.
Έγινε και το μνημόσυνο του ενός χρόνου...και ναι... "Η ζωή συνεχίζεται"..
Έτσι δεν λένε όλοι άλλωστε?
Το λένε βέβαια αλλά έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λένε.
Ζω. Παλεύω κάθε μέρα με τις αντοχές μου και παραμένω κατά μέσο όρο στην επιφάνεια. Είμαι με entact κάμποσο διάστημα και με έχει βοηθήσει πολύ.
Έχω ελλατωσει τις συνεδρίες για οικονομικούς λόγους αλλά έχω βάλει στην ζωή μου όσα περισσότερα μπορώ για να μην σκέφτομαι.
Να μην σκέφτομαι την αρρώστια και τον θάνατο.
Η δική μου διαταραχή είναι η νοσοφοβια.
Μην αρρωστήσω εγώ η κάποιος που αγαπώ.
Μετά από 3μιση μήνες με αγωγή είμαι καλά. Οφείλω να το πω αυτό. Πρέπει να είμαστε εδώ να λέμε και όλα τα θετικά που μας συμβαίνουν για να δίνουμε δύναμη στους ανθρώπους που παλεύουν κάθε μέρα με αυτό που λέγεται μυαλό. Γιατί παιδιά τα ψυχολογικά είναι στο μυαλό μας. Όχι στην ψυχή. Είμαι καλύτερα ναι. Χωρίς παρενέργειες χωρίς τεράστια δόση. Και σας μιλάει ένας άνθρωπος που βίωσε την χειρότερη φρίκη.
Μην διστασετε να πάτε σε γιατρό και μην διστασετε να ψάχνετε τον κατάλληλο γιατρό και την κατάλληλη θεραπεία.
Κάθε μέρα σας διαβάζω. Κάθε μέρα συμπάσχω και κατανοώ όλα όσα συμβαίνουν στον καθένα μας.
Όμως είμαστε ζωντανοί και οφείλουμε να τιμήσουμε αυτό που λέγεται ζωή.

Με αγάπη και εκτίμηση ...

---

Εντυπωσιακό όμως ε.. Περίμενες μετά από ένα χρόνο να έρθεις πάλι εδώ για να δώσεις δύναμη σε άλλους ανθρώπους που ζουν ότι εσύ τότε ή οτιδήποτε άλλο που τους καταστρέφει την ψυχολογία;
Λυπάμαι για την απώλεια σου.. Εύχομαι να ξεπεράσεις γρήγορα και τους φόβους σου και να χαμογελάσεις και πάλι..

Total_black ,σου ευχομαι καλη χρονια!
ο αγωνας σου ειναι αξιοσεβαστος και η προσωπικη σου εμπειρια μαθημα ζωης για πολλους ,δυστυχως οσο περνα ο καιρος ολο κι πιο πολλους ανθρωπους οπου χανουν το αλλο τους μισο απο τον καταραμενο καρκινο,μια πολυ δυσκολη ασθενεια για τον πασχον αλλα και για τους δικους του.
Αυτο που εχω να πω εγω, ενα μικρο λογο που ισως σου προσφερει ενα ακομα λογο να παλευεις καθε μερα, καθε στιγμη με τις ασχημες σκεψεις για καθε ανθρωπο που εχει χασει τον αγαπημενο η την αγαπημενη του ειναι να μπορουν ολοι αυτοι να εχουν σαν μονιμη σκεψη στο πισω μερος του μυαλου τους το τι θα ηθελε για αυτους ο πολυ αγαπημενος του που πεθανε, θα ηθελε και ειμαι συγουρος να ειναι υγειες, να συνεχιζουν να ζουν η αγαπη τους θα ηθλαν να μπορει ακομα και να ξανα γελαει και να ορθοποδισει στην ζωη! να σκεφτεστε φιλες και φιλοι το τι θα ηθελαν για εσας, σαν να σας βλεπουν απο εκει επανω , !

George 1520.... Ναι έμεινα εδώ γιατί η φρίκη που πέρασα δεν περιγράφεται με λόγια και γιατί νιώθω πραγματικά καλά να μπορώ να βοηθήσω έστω κι έναν να νιώσει αισιόδοξα.
Δεν είμαι τραλα λα λα τραλα Λο. Ακόμα ζω τα ζόρια μου. Όμως είμαι όρθια και αντιμετωπίζω την καθημερινότητα σχεδόν φυσιολογικά. Σε ευχαριστώ για Τα καλά σου λόγια

Giorgos Panou...
Σε ευχαριστώ. Δεν ξέρω αν βλέπουν και τι βλέπουν.... κανείς μας δεν ξέρει.
Ξέρω όμως ότι όσο ζούσε... ζούσε για εμένα... οφείλω να το συνεχίσω αυτό !!!