Νιώθω να πνιγομαι

Καλησπέρα σε όλους σαςδεν ξέρω που αλλού να απευθυνθώ καθώς τον τελευταίο καιρό νιώθω εντελώς μόνη μου... Έχω ένα μωράκι 3 μηνών και ενώ πεθαίνω γι'αυτόν τον αγαπώ με όλη μου την καρδιά νιώθω ότι με περιορίζει..νιώθω ότι δεν μπορώ να μπω σαυτο το καλούπι της καλής νοικοκυράς και μανουλας. Έχω αφήσει προσωρινά τη δουλειά μου για το χειμώνα αλλά μερικές φορές θέλω τόσο πολύ να δουλεύω μόνο και μόνο για να ξεφύγω αλλά ποιος θα προσέχει το μωρό;;;.ο άντρας μου ειναι πραγματικά ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου αλλά με το που γέννησα λες και δεν τον ενδιαφερω πια. Δεν με βοηθάει ιδιαίτερα και ουσιαστικά με το παιδί με αποτέλεσμα εγώ να μην προλαβαίνω ούτε ένα μπανιο να κάνω ή να κοιμηθώ πάνω από 2 ώρες σερί.Με έχει πληγώσει πολύ γιατί 11 χρόνια τώρα εγώ ήμουν βράχος δίπλα του σε ότι χρειαζόταν. Και δεν υπάρχει και κανείς άλλος διαθέσιμος να με βοηθήσει και έτσι νιώθω ότι σβήνω σιγά σιγά μέσα μου. Όλοι με έχουν αφήσει στην τύχη μου και έρχονται για 5 λεπτά να δουν το παιδί
και φεύγουν. Εν τω μεταξύ η γέννα μου ήταν τραυματική εμπειρία . 23 ώρες ποναγα όσπου με έβαλαν για καισαρική.. και είχα τρομερούς πονούς μετά για 2 μήνες , γάλα δεν έβγαλα ποτέ ιδιαίτερα παρά τις ατέλειωτες ώρες που προσπαθούσα . Δεν ξέρω ίσως φταίει όλο αυτό που πέρασα και νιώθω έτσι αλλά πραγματικά έχω ανάγκη από λίγη ηρεμία , κατανόηση και ξεκούραση. Λες και μετά τη γέννα δεν είμαι πια γυναίκα ή κόρη είμαι μόνο η μαμά του μωρού. Νιώθω τόσο άσχημα που τα λέω όλα αυτά αλλά ειλικρινά πονάω μέσα μου. Θέλω μόνο λίγες ώρες για μένα και κανείς δεν με βοηθάει...κάνεις δεν αλλάζει έστω λίγο το πρόγραμμα του... Ούτε καν ο άντρας μου..