Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος...;

Πρίν έξι περίπου μήνες πέρασα απο ένα χωρισμό και απο τότε έχω όλα τα συμπτώματα της κατάθλιψης..

Κάποια πρoυπήρχαν όπως μόνιμη μελαγχολία, ενοχές, αδυναμία συγκέντρωσης, ανησυχία και απαισιοδοξία για το μέλλον και ίσως μερικά ακόμη αλλά δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα..
Πίστευα ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν έδινα σημασία..

Μετά απο μια συζήτηση με κάποιο φιλικό πρόσωπο άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως είναι καιρός να επισκεφτώ κάποιον ειδικό..
Το πρόβλημά μου είναι ότι και το φιλικό πρόσωπο αλλά και κάποιος άλλος που το συζήτησα μου πρότειναν ψυχίατρο και όχι ψυχολόγο..
Επίσης, δεν θέλω να πάρω φάρμακα..

Οπως θα σου είπε και το φιλικό σου πρόσωπο, δέν είναι απαραίτητο ένας ψυχίατρός να σου δώσει φάρμακα..άν όμως σου δώσει θα είναι επειδή θα κρίνει ότι είναι απαραίτητο.Γιατί δέν δοκιμάζεις και τα δύο και να δείς πιό σου ταιριάζει;Εγώ είμαι με το μέρος του φιλικού προσώπου πάντως....

Harry και εγω σου προτεινω να επισκεφθεις εναν ψυχιατρο γιατι οι ψυχολογοι δεν θα γιατρεψουν την ψυχη σου παρα μονο συμβουλευουν!Μην εισαι προκατειλημενος με τις λεξεις ψυχιατρος και φαρμακα γιατι μολις πας αναλογα την περιπτωση σου οπως σου ειπαν και οι υπολοιποι θα δεις τι θα σου προτεινει!συμβουλη μου ειναι να επισκεφθεις εναν ψυχοθεραπευτη!και θα δεις τεραστια διαφορα!

Εγω πήγαινα σε ψυχαναλυτή. Ποτέ δεν μου πρότεινε φάρμακο ακόμα και όταν ημουν \"πίτα\'. Ηξερε βέβαια ότι παράλληλα κάνω ομοιοπάθητική αλλά παρόλα αυτά δεν έδινε φάρμακα.

Η ψυχανάλυση ειναι μια πολυ αργή διαδικασία αλλά σε πάει σε μεγάλα βάθη και αν έχεις υπομονη και το κουράγιο να αντέξεις την βουτιά στα \"εσω\" σου , θα βγεις πολυ καλύτερος ανθρωπος. Κυριολεκτικά από τις \"στάχτες\" σου θα αναδυθείς.

Μέχρι κάποιο σημείο μπορείς να αποφύγεις τα φάρμακα αλλά αν έχεις ψυχοσωματικά φαίνόμενα (ημικρανίες, εμετούς, ζαλάδες, ταχυπαλμίες ) αλλά και βαθειά κατάθλιψη , κάτι πρέπει να πάρεις για να δώσεις δύναμη στον οργανισμό σου. Κυρίως αν έχεις αϋπνίες. Η αϋπνια διαλυει τον οργανισμό και δεν μπορεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.

Μην στέκεσαι αρνητικός στα φάρμακα, να συζητήσεις με το γιατρό πρώτα , να μιλήσετε για τυχόν παρενέργειες και μετά αποφασίζεις.

Εάν η κατάστασή σου είναι στις αρχές μπορεί να αντιμετωπίσεις κάποια συμπτώματα (ήπια συμπτώματα) και με βότανα.

Οσο πιο γρηγορα πας σε ειδικό τόσο περισσότερο μειώνεις τις πιθανότητες να πάρεις φάρμακα.

Καλή δύναμη!
:):):):):)

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις..

Είναι μεγάλο βήμα για μένα σε μια περίοδο που δεν έχω διάθεση να κάνω πολλά απλά καθημερινά πράγματα..

Και πρέπει να το κάνω γρήγορα γιατί πραγματικά είμαι στο όριο...

Και πάλι σας ευχαριστώ..
Μόλις έχω νέα θα γράψω..

Quote:

---

[i]

---

ισως καλυτερα ωα πηγαινες πρωτα σε εναν ψυχιατρο να δεις τι θα σου πει κ αν μπορει να σε βοηθησει χωρις φαρμακα κ αν δεις οτι δεν γινετε τοτε ζητα τη βοηθεια ψυχολογου

[quote]Originally posted by kitty
οι ψυχολογοι δεν θα γιατρεψουν την ψυχη σου παρα μονο συμβουλευουν!

Καλησπερα,
τραγικο λαθος να πιστευεις kitty οτι οι ψυχιατροι ειναι αυτοι που θα γιατρεψουν την ψυχη. Οι ψυχιατροι περισσοτερο ασχολουνται με την κλινικη εικονα και τις συνεπειες των συμπτωματων στην καθημερινοτητα του ατομου οχι τοσο τα κοινωνικο προσωπικα αιτια που μπορει να τα προκαλεσαν.
Οσοι ψυχολογοι ειναι εξειδικευμενοι σε καποιας μορφης ψυχοθεραπεια δεν συμβουλευουν απλα αλλα θεραπευουν κατα βαση ολες τις μορφες των συναισθηματικων διαταραχων.
Οι συμβουλοι ειναι αυτοι που δινουν συμβουλες και δεν κανουν θεραπεια.
Αλλωτε με συνδυασμο φαρμακοθεραπειας και αλλωτε οχι. Οι περισσοτεροι ψυχιατροι στην ελλαδα δυστυχως δεν ειναι απολυτα καταρτισμενοι οσον αφορα την ψυχοθεραπεια γι αυτο και χορηγουν φαρμακα παρακολουθωντας την πορεια των συμπτωματων.

Εγω παντως θα σου προτεινα να πας σε καποιον ψυχολογο και να μην ξεκινησεις απο ψυχιατρο. Ειναι αδικο να ταλαιπωρηθεις με αντικαταθλιπτικα τη στιγμη που τα συμπτωματα που περιεγραψες -απαισιοδοξια, μελαγχολια, ενοχες κτλπ- μπορει απλα να ηταν στοιχεια της προσωπικοτητας σου που απλα επιδεινωθηκαν με τον χωρισμο η δεν αντιμετωπιστηκαν εγκαιρα. Απο την αλλη μπορει ενα γεγονος -πχ. χωρισμος- να σε οδηγησε σε τετοιου ειδους συναισθηματα τα οποια πρεπει να αντιμετωπιστουν. Τα αντικαταθλιπτικα δε θα αντιμετωπισουν παρα μονο τη βιοχημικη βαση της καταθλιψης οχι την ολη ιδεα. Αν παλι μπορεις να βρεις εναν ψυχιατρο ο οποιος παραλληλα εχει εκπαιδευτει σε ψυχοθεραπευτικες μεθοδους τοτε ανεπιφυλακτα να επισκεφτεις αυτον.

φιλικα
τεσσα

Harry sorry αλλα εχεις γραψει σε forum για διαταραχες προσληψης τροφης..... :):):)

Νικο θα μπορουσες please να μεταφερεις τα μηνυματα οπου νομιζεις.... μαλλον συναισθηματικες διαταραχες...

ευχαριστω ;)

Χάρη, δεν έχει σημασία αν θα επιλέξεις ψυχίατρο ή ψυχολόγο.
Σημασία έχει να επιλέξεις έναν ικανό και σωστό επαγγελματία, ασχέτως κατεύθυνσης ή ειδικότητας. Ο τίμιος επαγγελματίας, αν κρίνει ότι η περίπτωση δεν ανήκει σε αυτές που οφείλει, δικαιούται, μπορεί να αναλάβει, θα σε παραπέμψει στον αρμόδιο επαγγελματία.

Ωστόσο, θα θελα να συμπληρώσω - καταθέσω κάτι, με αφορμή την αίσθηση που μου αποπνέουν κάποιες από τις απαντήσεις: ο ψυχίατρος δεν είναι πιο επαγγελματίας ή πιο ειδικός από τον ψυχολόγο ή τον σύμβουλο. όλοι τους είναι εξ ίσου επαγγελματίες, όλοι τους εργάζονται για τη θεραπεία της μελαγχολίας ή της κατάθλιψης, επιλέγοντας ωστόσο διαφορετικό δρόμο.

Χάρη, να θυμάσαι ότι τις καλύτερες θάλασσες δεν τις έχουμε ταξιδέψει ακόμη. Καλή πορεία να χεις!

Γειά σας και πάλι..

Σήμερα έκανα την πρώτη επίσκεψη στον ψυχίατρο.
Δεν μου τον πρότεινε κάποιος, τυχαία τον βρήκα.

Είχα λίγο άγχος, νόμιζα ότι θα ήταν κάτι σαν εξομολόγηση στον πνευματικό..
Δεν ήξερα τι ακριβώς έπρεπε να πώ, περίμενα περισσότερες ερωτήσεις για να με βοηθήσει να βγάλω τις σκέψεις και αυτά που με απασχολούν..
Επίσης, φοβόμουν να πώ πολλά πράγματα για το θέμα του χωρισμού γιατί έλεγα μέσα μου μήπως με θεωρήσει για κάποιον που απλά προσπαθεί να ξεπεράσει ένα χωρισμό..

Τελικά, δεν κάνει ψυχοθεραπεία..
Ασχολείται μόνο με φάρμακα..

Οπότε, λέω να το ψάξω λίγο ακόμη για κάποιον άλλο..

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας..

Dear Harrys

Κατ\' αρχάς, συγχαρητήρια που μπήκες στη διαδικασία να το ψάξεις...

Κατά δεύτερο, για μένα σημασία δεν έχει τόσο το αν ο επιστήμονας στον οποίο θα απευθυνθείς είναι ψυχολόγος, σύμβουλος ή ψυχίατρος, όσο το αν έχει ψυχοθεραπευτική παιδεία... Πράγμα που πρακτικά σημαίνει να έχει εκπαιδευτεί ολοκληρωμένα σε μία τουλάχιστον ψυχοθεραπευτική μέθοδο.

Αλλά ούτε και αυτό σου εξασφαλίζει απαραίτητα κάτι, αν δεν υπάρξει χημεία μεταξύ σας και αν δε σε εμπνεύσει ώστε να καθίσεις να ψάξεις τα ενδότερά σου με αυτόν/αυτήν.

Εξαρτάται, βέβαια, τι ψάχνεις κι εσύ...

Σε κάθε περίπτωση, πάντως θα πρότεινα:

-μη διστάζεις να ρωτάς, αν το έχεις απορία και εάν σε ενδιαφέρει, τι θεραπευτική μέθοδο ακολουθεί ο επαγγελματίας που επέλεξες (αν ακολουθεί :P)
-μη διστάζεις να φύγεις, αν αισθανθείς ότι ο άνθρωπος απέναντί σου δε σε εμπνέει (αυτό με κάποια επιφύλαξη, με την έννοια του να ξέρεις, αν φύγεις, ότι το κάνεις επειδή δε σου πάει ο θεραπευτής, κι όχι επειδή ας πούμε σου είναι δύσκολη η διαδικασία, παρότι αισθάνεσαι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα μπορούσε να σε κατάλάβει και να σε βοηθήσει)

Αυτά από μένα, καλή επιτυχία!

Δεν έχω πρόβλημα με το τι θα είναι ο \"ειδικός\"
Το θέμα είναι ότι λόγω οικονομικής στενότητας τον τελευταίο καιρό, ψάχνω εκείνους που μπορεί να καλύψει το ταμείο μου. Και απ\' ότι κατάλαβα, οι ψυχολόγοι δεν ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία.
Πάντως έχω διάθεση να το ψάξω αρκετά..

Θα ήθελα να ρωτήσω την άποψή σας για κάτι ακόμη..
Εχθές κουβέντιαζα με ένα φίλο για τη σχέση του..
Μου είπε κάτι που μου θύμισε τη συμπεριφορά μου στη σχέση που είχα και φοβάμαι ότι δεν είναι και τόσο φυσιολογικό..
Η κοπέλα του πολλές φορές σε στιγμές που όλα είναι καλά μεταξύ τους αναφέρει πράγματα που τον πληγώνουν..
Πχ, ότι πολλοί πρώην την παίρνουν τηλέφωνο, ότι γνώρισε κάποιον σήμερα..
Στη συνέχεια αφού καταλαβαίνει το λάθος της, ζητάει συγνώμη..

Ακριβώς το ίδιο έκανα και εγώ..
Εκεί που δεν είχαμε κάτι να πούμε, ανέφερα τέτοια πράγματα και βλέποντάς την να στεναχωριέται και να πληγώνεται ένιωθα πιό δυνατός..
Στη συνέχεια βέβαια, καταλάβαινα το λάθος μου και ζητούσα συγνώμη..μέχρι που να περάσει λίγος καιρός για να το επαναλάβω..

Ναι Αφροδίτη..
Είναι κι αυτό..
Δεν αγαπώ και δεν σέβομαι τον ίδιο μου τον εαυτό..

Πώς όμως καταλήγεις έτσι..;

Αφροδίτη, είναι ακριβώς όπως το είπες..
Ναρκωτικό..
Θυμάμαι τον εαυτό μου απο μικρός να το αναζητώ..
Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή θα καταφέρω να γίνω καλά..

Νομιζα ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει αν έχει τη θέληση..

Πλέον, έχω αρχίσει να μην πιστεύω και σ\' αυτό..

Τελικά, ο φίλος δεν άντεξε και χώρισε χθές..
Ενας άλλος, μετά απο πέντε χρόνια βαδίζει προς τα εκεί..

Alex30,
αγάπη..αυτοεκτίμηση..σεβασμ ό..αξιοπρέπεια..τα έχω χάσει εδώ και χρόνια..

Αφροδίτη, σήμερα θα κάνω μερικά τηλέφωνα. Επίσης, ρώτησα και κάποια άτομα που εμπιστεύομαι μήπως έχουν κάποιο γνωστό.

Alex, έχεις δίκιο..
Απλά, θυμάμαι τον εαυτό μου απο μικρό να πιέζομαι για διάφορα απλά καθημερινά πράγματα..
Θυμάμαι κάθε μέρα έκανα απολογισμό, τι λάθη έκανα και γιατί..
Το αποτέλεσμα ήταν να προτιμώ να μην μιλάω στις παρέες, να αποφεύγω να βγαίνω και γενικά να κλείνομαι στον εαυτό μου..
Οπότε, δεν έκανα \"λάθη\", όμως μάζευα μέσα μου πολλά και κάποια στιγμή ξέσπαγα συνήθως με άσχημο τρόπο..
Αυτό, συνεχίζεται ακόμη και σήμερα..