Παιδιά 1η μου φορά στο φόρουμ.
Εδώ και 10 χρόνια ζω και εγώ ένα μικρό δράμα, αλλά απότι βλέπω δεν είμαι η εξαίρεση.
Το 99 ξεκίνησαν οι πανικοί συνοδευόμενοι από κατάθλιψη. Dumyrox 200mg και η ζωή ήταν τόσο ωραία! Αυτό κράτησε για 3 χρόνια, ενώ είχα καθαρίσει από χάπια χωρίς άλλες κρούσεις από πανικούς. Με την 1η αναποδιά βλ. ερωτική απογοήτευση, πάλι πανικοί το 2003, πάλι στα dumyrox αλλά έκανα συντηρητική αγωγή, από μόνος μου αφού είχα βρει το κόλπο. Όλα ψιλοτέλεια αυτή τη φορά. Πάρε όμως το 2004 μια γερή δόση ανεργίας μετά απο σπουδές - μεταπτυχιακά και καλημέρα θλίψη για άλλη μια φορά. Εδώ δεν είχαμε πανικούς αλλά πολύ θλίψη και γενικευμένο άγχος. Πάρε και λόγω άγχους μια στυτική δυσλειτουργία για να έχεις να απασχολείς το μυαλό σου, τρέχε σε ανδρολογικά ινστιτούτα να βρεις τί έχεις. Έφτασα όσα βγάζω από τη δουλειά που είχα βρει να τα επενδύω σε χάπια, γιατρούς και εξετάσεις.Κατάρες στους γονείς μου που κληρονόμησα τα γονίδιά τους, κατάρες στα πανεπιστήμια, στο σύστημα...κουράστηκα, ξεκίνησα γνωσιακή θεραπεία. Τέλος της στυτικής δυσλειτουργίας και πάμε για άλλα. Πάρε μια δουλειά με ευθύνες σε τελείως άγνωστο αντικείμενο και καλή αρχή με άγχος στο 1000%, υπέρταση, και μόλις περάσει η μπόρα πάρε και τις ημικρανίες σου. Σχέση ήθελες; Πάει να πει δέσμευση΄που σνεπάγεται άγχος και πάει λέγοντας με ένα κύκλο που όλο κύκλους κάνει και να δω πότε θα νιώσω και εγώ "Normal" άνθρωπος. Το πρόβλημά μου είναι το εξής, δεν κλείνομαι σπίτι, κάνω ότι περνάει από το χέρι μου όσο μου το επιτρέπει ο περίγυρός μου και ο περιορισμένος αριθμός ανθρώπων που συναναστρέφομαι για να κάνω ότι και ο άλλος κόσμος. Αλλά δεν απολαμβάνω το κάθε τί όπως παλιά. Έχω το αίσθημα του ανικανοποίητου, έχω γίνει γκρινιάρης. Πάνω απόλα, όταν βρίσκομαι με την κοπέλα μου τον τελευταίο μήνα με πιάνει πανικός. Την αγαπάω, μου αρέσει πολύ σαν γυναίκα αλλά πιστεύω ότι δεν ταιριάζουμε. Έχουμε ρίξει ομηρικούς καβγάδες για θέματα δέσμευσης και τώρα που το θέμα διευθετήθηκε είμαι σε χειρότερη κατάσταση. Ωστόσο λόγω της ανασφάλειάς μου κράτησα αυτή τη σχέση μέχρι και τώρα που σας γράφω, για 21 μήνες. Έφτασα σε σημείο να κάνουμε σεξ και από το άγχος μου να έχω τα γνωστά επακόλουθα. Μια να πέφτει, μια να σηκώνεται. Πριν 25 μέρες ξεκίνησα το remeron, 30mg αλλά βλέπω ότι και στο τηλέφωνο που μιλάω με την κοπέλα μου με πιάνει ταχυπαλμία, τρέμουλο. Κάνω συνειρμούς ότι θα βρεθούμε και θα έχω πρόβλημα στο σεξ, ίσως να φταίνε και όλες οι εντάσεις που είχαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξέρω ότι αν ζητήσω να χωρίσουμε θα ηρεμήσω, αλλά γιατί αντιδρώ έτσι; Γιατί να μην μπορώ να χειριστώ το άγχος μου στο συγκεκριμένο θέμα; Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε κάποιον/κάποια από σας; Δεν μπορώ να πω ότι έχω κατάθλιψη αυτή την περίοδο,είναι μια έντονη δυσθυμία. Έχω όμως πάρα πολύ άγχος με 2 - 3 συγκεκριμένα θέματα.
Οπότε, ρίχνεις μια κανονιά και ησυχάσεις προς το παρόν; Γιατί όλο και κάτι άλλο θα βρεθεί στο μέλλον να με αγχώσει τόσο πολύ. Ή μένεις εκεί και περιμένεις να βελτιωθεί η κατάσταση; Και αν χειροτερέψει και μετά δεν μου φτάνουν τα ζαναξ της Ελλάδας όλης; Μου φταίει η κοπέλα ή μου προκαλεί άγχος η αποτυχημένη ερωτική επαφή; ή μου προκαλεί άγχος ότι αν χωρίσω θα μείνω μόνος. ή μου προκαλεί άγχος η ηλικία μου (33+) και φοβάμαι ότι αν χωρίσω θα μείνω μόνος μου (2 φορές το είπα το "θα μείνω μόνος μου") και οπότε μένω σε αυτό που έχω;Ή τελικά αυτή η σχέση προκαλεί όλες αυτές τις σκέψεις;
Πείτε κάτι βρε παιδιά...παρά το ύφος του κειμένου έχω περάσει πολλές δύσκολες περιόδους τα τελευταία 10 χρόνια.
Γιατί τα ψιλοκοσκινίζω; Πότε επιτέλους θα ηρεμήσει το μυαλό μου;
Να' στε καλά!
