Dress code ψυχολογων

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ από την αποφοίτηση μου. Είμαι 24 ετών και δουλεύω σε δημοσιο νοσοκομείο ως κλινική ψυχολόγος. Η αλήθεια είναι ότι το στυλ μου είναι λίγο "παράξενο" σε σχέση με αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του για τον κλασσικό ειδικό ψυχικής υγείας. Δηλαδή έχω κάποια τατουάζ και ένα πιρσινγκ στο άνω χείλος (κράτησα μόνο ένα από αυτά που είχα λόγω "γκρίνιας"). Επίσης το ντύσιμο μου είναι αρκετά νεανικό και λίγο πιο εναλλακτικό. Ο θεραπευτής μου καθώς και η οικογένεια μου, είναι της άποψης ότι από τη στιγμή που είμαι και επίσημα ψυχολόγος, δεν έχω το δικαίωμα να ντυθώ ή γενικά να έχω το στυλ που θέλω.. (από τον χώρο εργασίας μου δε μου έχουν κάνει κάποιο παράπονο) έτσι και εγώ έχω υιοθετήσει ένα πιο κλασσικό και λιγότερο "περίεργο" στυλ, που όμως με αυτό νιώθω τελείως έξω από τα νερά μου. Για την ακρίβεια δε νιώθω ο εαυτός μου και ούτε νιώθω ευχάριστα. Έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, είδα ότι γενικότερα υπάρχει αποδοχή στο διαφορετικό ακόμα και σε εμάς τους ψ ειδικούς. Εσείς τι πιστεύετε;

Aν και πολυ μεγαλυτερος σε ηλικια , δεν υποστηριζω το καλο ντυσιμο στην δουλεια , πανε αυτα , με το ντυσιμο σου θα προσελκυσεις πιστευω νεο κοσμο , βεβαια μιλω ως ωριμος ανθρωπος , που το καλο ντυσιμο δεν μου χρειαστηκε ποτε , επειδη ειχα δικη μου δουλεια ...... μονο σε καμμια εξοδο θα ντυθω καλα ...... εγω αν εβλεπα ψυχολογο με περιεργο ντυσιμο , μοντερνο , που δεν ντυνομαι ετσι λογω ηλικιας , δεν θα μενοιαζε .......θα τον εκρινα απ τις ικανοτητες του ......ο ψυχιατρος μου , που δεν χρειζομαι πια , 64 ετων , ολο με τζην ητανε , και τι εγινε ?
τα σακακια τα φοραω επειδη μου αρεσουν ....μονο η γενια του πατερα μου που ειναι 93 ( φαινεται πολυ μικροτερος ) καποιοι φορανε κοστουμια , που κι ο ιδιος πηγαινει μενα σουεντ μπουφαν , ενα απλο πουκαμισο , και παντα υφασματινο παντελονι , κι ομως τον σεβονται οι τραπεζες , αποπνεει σεβασμο εκ φυσεως ........

καποιος παλαιας γενιας δεν θα σε δει με καλο ματι παντως ........................ με αυτο το ντυσιμο απευθυνεσαι σε νεους .... αυτοι εχουν τα περισσοτερα ψυχολογικα πιστευω .....

ουτως η αλλεως δεν χρειαζεται ναλλαξεις το ντυσιμο σου σου κατ εμε .............. οι ικανοτητες σου μετρανε .....

εχω απορριψει ψυχιατρους με εξαιρετο ντυσιμο , επειδη δεν μου γεμιζαν το ματι .......

τα ρασα δεν κανουν τον παπα ........

εχεις θεραπευτη ενω εισαι θεραπευτης αυτο θα μπορουσε να ηταν ταινια οστοσο το στιλ που περιγραφεις μιαζει περισσοτερο σα να δουλευεις σε κλαμπ παρα σε νοσοκομειο

Quote:

---

Originally Posted by cpapadaki

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ από την αποφοίτηση μου. Είμαι 24 ετών και δουλεύω σε δημοσιο νοσοκομείο ως κλινική ψυχολόγος. Η αλήθεια είναι ότι το στυλ μου είναι λίγο "παράξενο" σε σχέση με αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του για τον κλασσικό ειδικό ψυχικής υγείας. Δηλαδή έχω κάποια τατουάζ και ένα πιρσινγκ στο άνω χείλος (κράτησα μόνο ένα από αυτά που είχα λόγω "γκρίνιας"). Επίσης το ντύσιμο μου είναι αρκετά νεανικό και λίγο πιο εναλλακτικό. Ο θεραπευτής μου καθώς και η οικογένεια μου, είναι της άποψης ότι από τη στιγμή που είμαι και επίσημα ψυχολόγος, δεν έχω το δικαίωμα να ντυθώ ή γενικά να έχω το στυλ που θέλω.. (από τον χώρο εργασίας μου δε μου έχουν κάνει κάποιο παράπονο) έτσι και εγώ έχω υιοθετήσει ένα πιο κλασσικό και λιγότερο "περίεργο" στυλ, που όμως με αυτό νιώθω τελείως έξω από τα νερά μου. Για την ακρίβεια δε νιώθω ο εαυτός μου και ούτε νιώθω ευχάριστα. Έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, είδα ότι γενικότερα υπάρχει αποδοχή στο διαφορετικό ακόμα και σε εμάς τους ψ ειδικούς. Εσείς τι πιστεύετε;

---

Καλημέρα!
Εμενα η ψυχολόγος μου είναι μια νέα κοπέλα 30 χρόνων και έχει ένα πολύ απλό ντυσιμο πάντα φοράει τζιν ένα μπλουζάκι και αθλητικά, είναι πολύ κοντά και στο δικό μου ντυσιμο και πρέπει να σου πω ότι δεν με κάνει σε καμία περίπτωση να νιώθω άβολα.
Μου αρέσει που έχει τέτοιο στυλ νιώθω οικεία μαζί της..
Έχει και τατουαζ βέβαια δεν είναι εμφανή με τα ρούχα που φοράει, αλλά επειδή και εγώ έχω αρκετά σε μια συζήτηση μου έδειξε κάποιο που έχει και δεν με ενοχλήσε καθόλου.
Γενικά είμαι άνθρωπος όμως που δεν με ενοχλεί το διαφορετικό, αντίθετα νιώθω πολύ πιο άνετα σε τέτοιες καταστάσεις.
Βέβαια είναι και αναλόγως τον πελάτη, ξέρω ότι μερικούς τους ενοχλεί.

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αλλάξεις όλο το στυλ σου για να συμβαδίζει με τα καθωσπρέπει της δουλειάς.
Μπορεί σαφώς να χρειάζεται να κάνεις κάποιες μικρές αλλαγές την ώρα που βρίσκεσαι στον χώρο εργασίας σου όμως. Πχ εγώ επειδή δουλεύω με παιδιά δεν μπορώ το ντύσιμο μου να είναι προκλητικό ή να είμαι έντονα βαμμένη ή να φορώ πολλά αξεσουάρ γιατί ξέρω πως έτσι τους αποσπώ την προσοχή. Ε δεν θα βάλω και ταγιέρ όμως....διατηρώ το προσωπικό μου στυλ απλά είμαι πιο προσεκτική όταν είμαι στην δουλειά.

Νομίζω πως με μικρές προσαρμογές μπορείς να είσαι μια χαρά χωρίς να αλλάξεις το στυλ σου και να νιώθεις ξένη μέσα στα ρούχα σου.

Προσωπικά πάντως δεν θα με ενοχλούσε καθόλου ο ψυχολόγος μου να έχει τατουζ ή πιρσινγκ ή εναλλακτικό ντύσιμο. Φαντάζομαι όμως ότι αυτό θα ξένιζε λίγο σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Οπότε θα πρέπει να κρίνεις λίγο και με βάση τον κόσμο που συναντάς στην δουλειά σου.

νομιζω οτι και μονο που εισαι σε δημοσιο νοσοκομειο, δεν θα επρεπε να προβληματιζεσαι και πολυ, γιατι δεν εχεις θεμα "πελατειας"..
θα ειχε ισως νοημα αν ειχες ιδιωτικο γραφειο, οπου ισως καποια ατομα προκατειλλημενα με τετοιες εμφανισεις δεν σε επαιρναν στα σοβαρα η δεν σε εμπιστευονταν, οποτε θα τους εχανες απο πελατες. στο δημοσιο ομως, δεν υπαρχει τετοιο θεμα, οποιος ειναι προκατειλλημενος ας παει σε αλλο νοσοκομειο...

Quote:

---

Originally Posted by cpapadaki

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ από την αποφοίτηση μου. Είμαι 24 ετών και δουλεύω σε δημοσιο νοσοκομείο ως κλινική ψυχολόγος. Η αλήθεια είναι ότι το στυλ μου είναι λίγο "παράξενο" σε σχέση με αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του για τον κλασσικό ειδικό ψυχικής υγείας. Δηλαδή έχω κάποια τατουάζ και ένα πιρσινγκ στο άνω χείλος (κράτησα μόνο ένα από αυτά που είχα λόγω "γκρίνιας"). Επίσης το ντύσιμο μου είναι αρκετά νεανικό και λίγο πιο εναλλακτικό. Ο θεραπευτής μου καθώς και η οικογένεια μου, είναι της άποψης ότι από τη στιγμή που είμαι και επίσημα ψυχολόγος, δεν έχω το δικαίωμα να ντυθώ ή γενικά να έχω το στυλ που θέλω.. (από τον χώρο εργασίας μου δε μου έχουν κάνει κάποιο παράπονο) έτσι και εγώ έχω υιοθετήσει ένα πιο κλασσικό και λιγότερο "περίεργο" στυλ, που όμως με αυτό νιώθω τελείως έξω από τα νερά μου. Για την ακρίβεια δε νιώθω ο εαυτός μου και ούτε νιώθω ευχάριστα. Έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, είδα ότι γενικότερα υπάρχει αποδοχή στο διαφορετικό ακόμα και σε εμάς τους ψ ειδικούς. Εσείς τι πιστεύετε;

---

Προσωπικα θα αισθανομουν πιο οικεια με μια νεαρη ψυχολογο που εχει πιρσιγκ και τατουαζ, παρα με καποια που ειχε ενα πιο αυστηρο ντυσιμο. Ενας ηλικιωμενος ομως ισως αισθανοταν πιο ανετα με εναν μεγαλυτερης ηλικιας και καλοντυμενο αντρα. Νομιζω επομενως οτι εξαρταται απο τον ασθενη. Αν θες πες μου σε πμ σε ποιο νοσοκομειο εργαζεσαι να το εχω υποψιν μου στο μελλον αν αποφασισω να "θεραπευτω".

Χμμ.. Δεν ξέρω τι γίνεται με τον γενικό πληθυσμό που αποφασίζει να επισκευθει ψυχολόγο, αλλά οι περισσότεροι, υποθέτω, έχουμε χάσει κάποιο κομμάτι του εαυτού μας και χρειαζόμαστε βοήθεια ενός ως ειδικού για ν το ξαναβρουμε. Ένα κομμάτι υποκειμενικης ή αντικειμενικής αλήθειας φροντίσαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας να την "εξαφανισουμε", χάσαμε επαφή μαζί της, με την πραγματικότητα δηλαδή, οπότε αφηνομστε στα χέρια ενός άλλου ανθρώπου, ειδικού, όπως εσύ, για να μας κατευθύνει ώστε να αποκαταστησουμε αυτή την "χαμένη" επαφή με το αληθινό. Εγώ δεν θα μπορούσα να συγκεντρωθω ή να εμπιστευτώ επαρκώς, έστω και υποσυνείδητα, έναν άνθρωπο που δεν νοιώθει άνετα μέσα στα ρούχα που φορά και μου προβάλλει, έστω και ανεπαίσθητα ή άπειρο ελάχιστα αυτή του την ανασφάλεια.
Βέβαια, αν σε έβλεπα με άσπρη βαμμένη μούρη με μαύρο μολύβι ματιών και βαμμένα μαύρα χείλη, και κανένα φιλέ με νεκροκεφαλές η δερμάτινο περιλαίμιο με καρφιά θα λεγα πως και πάλι δεν μπορώ να σε εμπιστευθώ γιατί το κραυγαλέα διαφορετικό, θέλει να προκαλέσει είτε καλλιτεχνικά είτε λόγω ανασφάλειας.
Εγώ λέω εκφράσουν ελεύθερα, ώστε και καλά να νοιώθεις με σένα αλλά και να αφήνεις περιθώριο στον εκάστοτε θεραπευομενο να ασχολείται κυρίως με τον εαυτό του και όχι με τις ενδυματολογικες σου επιλογές.
Επίσης, το να είσαι εναλλακτική σε σχέση με το σύνολο αλλά εύστοχη και αποδοτική στην εργασία σου, ίσως να λειτουργεί και ως κίνητρο στο να ποδεχτει κάποιος τις "απαγοτευμενες" και απωθημενες αλήθειες του.

Quote:

---

Originally Posted by cpapadaki

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ από την αποφοίτηση μου. Είμαι 24 ετών και δουλεύω σε δημοσιο νοσοκομείο ως κλινική ψυχολόγος. Η αλήθεια είναι ότι το στυλ μου είναι λίγο "παράξενο" σε σχέση με αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του για τον κλασσικό ειδικό ψυχικής υγείας. Δηλαδή έχω κάποια τατουάζ και ένα πιρσινγκ στο άνω χείλος (κράτησα μόνο ένα από αυτά που είχα λόγω "γκρίνιας"). Επίσης το ντύσιμο μου είναι αρκετά νεανικό και λίγο πιο εναλλακτικό. Ο θεραπευτής μου καθώς και η οικογένεια μου, είναι της άποψης ότι από τη στιγμή που είμαι και επίσημα ψυχολόγος, δεν έχω το δικαίωμα να ντυθώ ή γενικά να έχω το στυλ που θέλω.. (από τον χώρο εργασίας μου δε μου έχουν κάνει κάποιο παράπονο) έτσι και εγώ έχω υιοθετήσει ένα πιο κλασσικό και λιγότερο "περίεργο" στυλ, που όμως με αυτό νιώθω τελείως έξω από τα νερά μου. Για την ακρίβεια δε νιώθω ο εαυτός μου και ούτε νιώθω ευχάριστα. Έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, είδα ότι γενικότερα υπάρχει αποδοχή στο διαφορετικό ακόμα και σε εμάς τους ψ ειδικούς. Εσείς τι πιστεύετε;

---

Δεν είναι κακό να ντυθείς σύμφωνα με το στυλ σου.έτσι θα αισθάνεσαι και πιο ανετα.και εγώ δεν θα είχα κανένα θέμα αντίθετα θα μου άρεσε γιατί θα ενοιωθα πιο οικεια οπως είπαν και πιο πάνω. Αλλά αν σε προβλημάτιζει τόσο το θέμα του ντύσιματος δες το πολύ απλά. Πως οι υπολοιποι γιατροι η καποιοι υπάλληλοι δημοσιοι και μη φορούν στολες?δες το και εσύ σαν μέρος του επαγγελματος σου που θα πρέπει να φορας καποια <στολη>.αυτό σε περίπτωση που σου κάνουν καποια παρατήρηση η δεν νιώθεις άνετα εσύ. Διαφορετικά να είσαι ο εαυτος σου.κερδίζεις πάντα τους άλλους αν δεν υποκρινεσαι έστω και στυλιστικα.

Νομιζω οτι δεν πειραζει το ' μοντερνο ' λουκ σου , γιατι αυτοι που θα σε εμπιστευθουν , θαναι καπου στην ηλικια σου , η τσπαντων κατω των 40 ........ το γραφω αυτο διοτι καποιος μεγαλος , θα σε απορριψει πιθανοτατα λογω της μικρης ηλικιας σου .....
οποτε καταληγουμε στο ειναι ΟΚ το λουκ σου .....για το target group που απευθυνεσαι ......

ασε που συμπεριλαμβανομενου εμου που μολις μπηκα στα 58 , δεν θακανα ποτε ψυχοθεραπεια , αν και ειχα 14 χρονια κτθλψη , δεν βοηθηκα ουσιαστικα απο κανενα ψυχιατρο , ουτε αντκ/κο , ουτε ηθελα να παω σε ψυχολογο , ηξερα απο πριν τι θα πει ο ψυχιατρος , μονο για τα ζαναξ πηγαινα , που τακοψα , και συνηλθα μονος μου ........φαντασου ο μεγαλυτεροι μου ποσο ' ευκολα ' θα πανε σεναν ψυχολογο, και δη πολυ μικροτερο τους ...............

Aυτη η ψυχολογος στη φωτογραφια δεξια πως σας φαινεται; Ειναι τυχαιο οτι ο φωτογραφος επελεξε μια κοπελα με γλυκο προσωπο, ομορφο χαμογελο και μεγαλο μητρικο στηθος, που σχεδον κανει το κουμπι της ζακετας να σπασει, και δημιουργει μια σεξουαλικη ενταση;

Μηπως ειναι οχι μονο πρεπον αλλα και επιθυμητο οι ψυχολογοι να ελκυουν με την εμφανιση τους τους ασθενεις, ετσι ωστε οι τελευταιοι να υπερβαινουν το κοινωνικο στιγμα και να αναζητουν ψυχιατρικη φροντιδα;

Μηπως πρεπει να εκμοντερνιστουν λιγο οι νοοτροπιες στα ελληνικα πανεπιστημια; Οι διαφημιστες του e-psychology παντως ξερουν ποιο image πουλαει.

Quote:

---

Originally Posted by cpapadaki

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ από την αποφοίτηση μου. Είμαι 24 ετών και δουλεύω σε δημοσιο νοσοκομείο ως κλινική ψυχολόγος. Η αλήθεια είναι ότι το στυλ μου είναι λίγο "παράξενο" σε σχέση με αυτό που έχει κάποιος στο μυαλό του για τον κλασσικό ειδικό ψυχικής υγείας. Δηλαδή έχω κάποια τατουάζ και ένα πιρσινγκ στο άνω χείλος (κράτησα μόνο ένα από αυτά που είχα λόγω "γκρίνιας"). Επίσης το ντύσιμο μου είναι αρκετά νεανικό και λίγο πιο εναλλακτικό. Ο θεραπευτής μου καθώς και η οικογένεια μου, είναι της άποψης ότι από τη στιγμή που είμαι και επίσημα ψυχολόγος, δεν έχω το δικαίωμα να ντυθώ ή γενικά να έχω το στυλ που θέλω.. (από τον χώρο εργασίας μου δε μου έχουν κάνει κάποιο παράπονο) έτσι και εγώ έχω υιοθετήσει ένα πιο κλασσικό και λιγότερο "περίεργο" στυλ, που όμως με αυτό νιώθω τελείως έξω από τα νερά μου. Για την ακρίβεια δε νιώθω ο εαυτός μου και ούτε νιώθω ευχάριστα. Έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, είδα ότι γενικότερα υπάρχει αποδοχή στο διαφορετικό ακόμα και σε εμάς τους ψ ειδικούς. Εσείς τι πιστεύετε;

---

Γνωρίζοντας ότι "δεκανίκια" προσωπικότητας (τατουάζ, piercing, branding, ξύρισμα μαλλιών σε γυναίκες, κατ' επιλογή ακρωτηριασμοί κ.α.) τα οποία - εκτός από έλλειψη αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης σε κάποιες περιπτώσεις - αποσκοπούν στην διαφοροποίηση από την πληθυσμιακή μάζα, υπάρχουν επειδή υπάρχει κάποιο έλλειμα ταυτότητας του εκάστοτε ατόμου, για ποιόν/ους λόγους να εμπιστευτώ κάποιον ο οποίος διατείνεται ότι θα με βοηθήσει να βρω την δική μου ταυτότητα, όταν αδυνατεί να βρει την δική του;

Βέβαια, εγώ συγκεκριμένα, δεν θα πήγαινα σε "επαγγελματία ψυχικής υγείας" και για πολλούς άλλους λόγους.

Μόνο για την περίπτωση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας του δημόσιου τομέα για παράδειγμα, τίθεται το ερώτημα αν θα έπαιρνα "ψυχολογική υποστήριξη - αποτόνωση" ή "ισόβια ενασχόληση με δευτερεύοντα προβλήματα" τα οποία παρέχει ο ιδιωτικός τομέας;

Πολύ πριν από αυτό το ερώτημα δε, τίθενται ερωτήματα ανεξαρτησίας αμοιβών θεραπευτή-θεραπευόμενου, συμφέροντα βιομηχανίας και επιχειρηματιών στο να παραμείνω ψυχικά ασθενής, χειραγωγιση φοιτητών ψυχολογίας / ψυχιατρικής, κυκλικοί και βλακώδεις ισχυρισμοί των προαναφερθέντων ψευδοεπιστημών [ψυχολογία / ψυχιατρική], ηθική επάρκεια επαγγελματιών ψυχικής υγείας [γέλια!], ύπαρξη σχολών ψυχολογίας / ψυχιατρικής σε μη-παραμεθόριους νομούς για την υγεία και ασφάλεια του προσωπικού αυτών (η Φλώρινα είναι καλούτσικη επιλογή για σχολή ψυχολογίας, αλλά σαν το Νευροκόπι, το Σουφλί και το Καστελλόριζο δεν είναι) κ.ο.κ.

Αν όμως παραβλέψω την εμφάνιση του θεραπευτή [π.χ. αποδιδοντας την σε παλαιότερες επιλογές πριν καταφέρει να βρει την δική του ταυτότητα] όλα αυτά τα ερωτήματα επανέρχονται.

Μαζί με αυτά, επανέρχεται και το θέμα της συντήρησης εντυπώσεων και τήρησης προσχημάτων προκειμένου να μην δημιουργούνται τέτοια ερωτηματικά στους ασθενείς σου [κακό πράγμα η αμφιβολία στην περίπτωση σου]. Μου κάνει εντύπωση όμως που ο θεραπευτής σου ακόμα νοιάζεται για αυτές τις εντυπώσεις / προσχήματα. Ή, όπως λέει ο ΣΟΦΟΣ Ελληνικός λαός, "Ο κόσμος το έχει τούμπανο και εσύ κρυφό καμάρι".

Στη θέση σου θα του/της έλεγα ότι "ο Βασιλιάς κυκλοφορεί ξεβράκωτος και λερωμένος και εσύ ασχολείσαι με τρίχες"... οι οποίες ως γνωστόν δεν έχουν και μεγάλη αξία.

Εναλλακτικά, βάλε κοντομάνικο πουκάμισο με χαβανέζικα σχεδιάκια, τζην και σαγιονάρες (είναι σημαντικό να αποπνέεις χαλαρότητα) και ξεκίνα να κατακτάς τους νέους ορίζοντες στο ψευδοεπιστημονικό σου πεδίο.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Γνωρίζοντας ότι "δεκανίκια" προσωπικότητας (τατουάζ, piercing, branding, ξύρισμα μαλλιών σε γυναίκες, κατ' επιλογή ακρωτηριασμοί κ.α.) τα οποία - εκτός από έλλειψη αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης σε κάποιες περιπτώσεις - αποσκοπούν στην διαφοροποίηση από την πληθυσμιακή μάζα, υπάρχουν επειδή υπάρχει κάποιο έλλειμα ταυτότητας του εκάστοτε ατόμου, για ποιόν/ους λόγους να εμπιστευτώ κάποιον ο οποίος διατείνεται ότι θα με βοηθήσει να βρω την δική μου ταυτότητα, όταν αδυνατεί να βρει την δική του;

Βέβαια, εγώ συγκεκριμένα, δεν θα πήγαινα σε "επαγγελματία ψυχικής υγείας" και για πολλούς άλλους λόγους.

Μόνο για την περίπτωση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας του δημόσιου τομέα για παράδειγμα, τίθεται το ερώτημα αν θα έπαιρνα "ψυχολογική υποστήριξη - αποτόνωση" ή "ισόβια ενασχόληση με δευτερεύοντα προβλήματα" τα οποία παρέχει ο ιδιωτικός τομέας;

Πολύ πριν από αυτό το ερώτημα δε, τίθενται ερωτήματα ανεξαρτησίας αμοιβών θεραπευτή-θεραπευόμενου, συμφέροντα βιομηχανίας και επιχειρηματιών στο να παραμείνω ψυχικά ασθενής, χειραγωγιση φοιτητών ψυχολογίας / ψυχιατρικής, κυκλικοί και βλακώδεις ισχυρισμοί των προαναφερθέντων ψευδοεπιστημών [ψυχολογία / ψυχιατρική], ηθική επάρκεια επαγγελματιών ψυχικής υγείας [γέλια!], ύπαρξη σχολών ψυχολογίας / ψυχιατρικής σε μη-παραμεθώριους νομούς για την υγεία και ασφάλεια του προσωπικού αυτών (η Φλώρινα είναι καλούτσικη επιλογή για σχολή ψυχολογίας, αλλά σαν το Νευροκόπι, το Σουφλί και το Καστελλόριζο δεν είναι) κ.ο.κ.

Αν όμως παραβλέψω την εμφάνιση του θεραπευτή [π.χ. αποδιδοντας την σε παλαιότερες επιλογές πριν καταφέρει να βρει την δική του ταυτότητα] όλα αυτά τα ερωτήματα επανέρχονται.

Μαζί με αυτά, επανέρχεται και το θέμα της συντήρησης εντυπώσεων και τήρησης προσχημάτων προκειμένου να μην δημιουργούνται τέτοια ερωτηματικά στους ασθενείς σου [κακό πράγμα η αμφιβολία στην περίπτωση σου]. Μου κάνει εντύπωση όμως που ο θεραπευτής σου ακόμα νοιάζεται για αυτές τις εντυπώσεις / προσχήματα. Ή, όπως λέει ο ΣΟΦΟΣ Ελληνικός λαός, "Ο κόσμος το έχει τούμπανο και εσύ κρυφό καμάρι".

Στη θέση σου θα του/της έλεγα ότι "ο Βασιλιάς κυκλοφορεί ξεβράκωτος και λερωμένος και εσύ ασχολείσαι με τρίχες"... οι οποίες ως γνωστόν δεν έχουν και μεγάλη αξία.

Εναλλακτικά, βάλε κοντομάνικο πουκάμισο με χαβανέζικα σχεδιάκια, τζην και σαγιονάρες (είναι σημαντικό να αποπνέεις χαλαρότητα) και ξεκίνα να κατακτάς τους νέους ορίζοντες στο ψευδοεπιστημονικό σου πεδίο.

---

Πολλά λόγια για να μας μοστραρεις τις απόψεις σου ...

Quote:

---

Originally Posted by geodim

Πολλά λόγια για να μας μοστραρεις τις απόψεις σου ...

---

Εγώ δεν παραπονέθηκα όταν έτρωγα στη μάπα τις μ******* των "επιλεκτικών δημοσιογράφων / σχολιαστών" πρώτης γραμμής. Εσύ λοιπόν γιατί διαμαρτύρεσαι;;; Να υποθέσω ότι θεωρείς τις δικές σου απόψεις καλύτερες ή ορθότερες;

Υπάρχει και σχετική παροιμία με έναν γαίδαρο που έλεγε εναν πετεινό κεφάλα.

Αν έχεις επιχειρήματα, μπορούμε να το κουβεντιάσουμε το κατά πόσο οι απόψεις μου είναι λανθασμένες ή ότι οι δικές σου είναι σωστές. ΑΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Εγώ δεν παραπονέθηκα όταν έτρωγα στη μάπα τις μ******* των "επιλεκτικών δημοσιογράφων / σχολιαστών" πρώτης γραμμής. Εσύ λοιπόν γιατί διαμαρτύρεσαι;;; Να υποθέσω ότι θεωρείς τις δικές σου απόψεις καλύτερες ή ορθότερες;

Υπάρχει και σχετική παροιμία με έναν γαίδαρο που έλεγε εναν πετεινό κεφάλα.

Αν έχεις επιχειρήματα, μπορούμε να το κουβεντιάσουμε το κατά πόσο οι απόψεις μου είναι λανθασμένες ή ότι οι δικές σου είναι σωστές. ΑΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ.

---

Με ενδιαφερει η αποψη για τα συμφεροντα που υποκρυπτονται