Υστερική Διαταραχή;

Αγαπητό Φόρουμ,

Ο σύντροφός μου είναι 49. Έχει μεγάλη ανασφάλεια αλλά και μεγάλο εγωισμό, έντονες ενοχές και τάσεις αναχωρητισμού. Είναι πολύ ντροπαλός, δεν έχει φίλους. Έχει τάσεις να χειραγωγεί και να καταπιέζει τις γυναίκες στη ζωή του, μιλάει συχνά αρνητικά και υποτιμητικά. Υπήρξε όμως πολύ προστατευτικός με την μικρή αδελφή του, όπως και με μένα συνήθως. Η σχέση μας («η μόνη αξιόλογη στη ζωή του») είχε εξ αρχής πρόβλημα στον ερωτικό τομέα. Επίσης θέλει να είμαστε μαζί κάθε λεπτό.

Ενώ λέει πως κατά βάθος ξέρει ότι δεν θα έκανα κάτι να τον πειράξω ή να τον πληγώσω εσκεμμένα, εντούτοις δεν ανέχεται να ακούει όποια αρνητικά συναισθήματα μου δημιουργεί η σχέση μας και αντιδρά με δυσανάλογη ένταση και συχνά ανεξέλεγκτα (έφτασε να με αρχίσει στα σκαμπίλια το καλοκαίρι). Και τα πιο αθώα παράπονα τα παραποιεί σαν επιθετικές πράξεις και άσκηση ψυχολογικής βίας. Ποτέ δεν λύνονται τα μεταξύ μας προβλήματα επειδή γίνεται αντιδραστικός κι απαντά πετώντας κατηγορίες που ξέρει ότι δεν στέκουν. Έχει έντονη φαντασία, πλάθει σενάρια (αρρωστημένα μερικές φορές) κι έχει μεγάλη διαισθητικότητα. Έχουμε χωρίσει αμέτρητες φορές και πάλι αργα ή γρήγορα τον λυπάμαι, νοιώθω ότι με έχει ανάγκη, μου λείπουν τα καλά που έχουμε και τα ξαναφτιάχνουμε. Κάνει μια προσπάθεια, τα πάμε πολύ καλά για λίγο και πάλι τα ίδια. Αξίζει κατά τη γνώμη σας να μπαίναμε στην διαδικασία ψυχοθεραπείας ή couples counseling; Μπορεί να αλλάξει τίποτα ή άδικα βασανίζομαι δίπλα του;

Θα το εκτιμούσα πολύ αν βρίσκατε τον χρόνο να μου απαντήσετε!

Και μόνο που λες πως σ\' άρχισε στα σκαμπίλια, τι πεδίο συνεννόησης μπορεί να υπάρξει ? Συγγνώμη αλλά για couple counseling δεν νομίζω πως συντρέχει κανένας λόγος, ο τύπος θέλει ψυχίατρο και όσο για σένα , να απομακρυνθείς το ταχύτερο δυνατόν σε..απόσταση ασφαλείας. Συμμερίζομαι το ενδιαφέρον σου για τον άνθρωπο, γνώμη μου είναι πάντως πως δεν υπάρχει υγιές μέλλον στη σχέση σας.

Η βία δεν παράγει αγάπη και άνθρωποι με τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν έστω και με βοήθεια επιστημονικού συμβούλου, να φτάνουν σε αποδεκτό επίπεδο ώστε να αποβάλουν κάποιες δυσάρεστες και στους ίδιους αλλά κυρίως στους άλλους, πτυχές του χαρακτήρα τους.

Φίλη μου Εύη, καλά κάνεις και ενδιαφέρεσαι για τον άνθρωπο σου, νομίζω όμως πως το καλύτερο για σένα θα ήταν να χαράξεις άλλη πορεία στην ζωή σου, πολύ φοβάμαι πως η παραμονή σου δίπλα του, δεν προοιωνίζει ένα ευτυχισμένο μέλλον.

Quote:

---

Originally posted by Ευη

Έχει έντονη φαντασία, πλάθει σενάρια (αρρωστημένα μερικές φορές)

---

ξεχωρισα αυτο + το ξυλο σαν θεματα.


Θα σου ελεγα παρε δρομο αλλα ας μην σε αποθαρρυνω.
Το θεμα ειναι οτι για ολα αυτα πρεπει να επισκεφτει ψυχολογο και μαλιστα επρεπε να ειχε γινει πριν καιρο.

Τωρα το ζητουμενο ειναι οτι προβλεπω οτι θα αρνηθει και θα σου πει οτι πας να τον βγαλεις τρελο και οτι το προβλημα ειναι δικο σου.

Εκει οντως εχεις προβλημα γιατι θα σκονταφτεις σε τοιχο.....
Αν τον αγαπας μπες σε αυτη την διαδικασια αλλα βαλε ορο οτι αμα δεν επισκεφτει ψυχολογο θα αναγκαστεις να φυγεις.

Σιγουρα θελει ενα τροπο για να τα πεις ολα αυτα.

Η βία, παντός είδους (λεκτική ή σωματική) φτάνει για να αποχωρήσεις από την σχέση...

Λες ότι τον λυπάσαι και γυρνάς πάλι κοντά του. Δεν είναι λόγος αυτός για να γυρίσεις σε κάποιον..Τον σύντροφό μας τον αγαπάμε, τον συμπονούμε, τον στηρίζουμε αλλά δεν τον λυπόμαστε!

Πιστεύεις ότι μπορεί όντως να αλλάξει?Εσύ ό,τι και να κάνεις πρέπει να το θέλει και ο ίδιος..

Αν πάλι είσαι αποφασισμένη να δώσεις άλλη μία ευκαιρία στον άνθρωπό σου, θέσε όρους όπως λέει και ο krino και ύψωσε κι εσύ λίγο την φωνή για να καταλάβει ότι δεν είσαι και τόσο συγκαταβατική (αν και γενικά δεν μας λες τι στάση κρατάς εσύ σε αυτή του την συμπεριφορά).

Εύχομαι σε κάθε περίπτωση να πάνε όλα καλα!

Quote:

---

Originally posted by Ευη
και αντιδρά με δυσανάλογη ένταση και συχνά ανεξέλεγκτα (έφτασε να με αρχίσει στα σκαμπίλια το καλοκαίρι).

---

Aγαπητή Ευη,έχω την εντύπωση πως περνάς λίγο ξυστά το θέμα της βίας.Αυτό για μένα ειναι το σημαντικότερο κ τίποτα καλό δεν πρόκειται να δημιουργηθεί με τέτοιες αντιδράσεις μόνο αδιέξοδο κ θυματοποίηση.Επίσης για να βγει κάποιο αποτέλεσμα θα πρέπει ο ίδιος να καταλαβει πως έχει πρόβλημα κ να θελήσει να ζητήσει βοήθεια,διαφορετικά ακόμα κ σε ψυχολόγο να πάει με το ζόρι δε θα βγει κανένα αποτέλεσμα.Ο συντροφός σου τι λέει?Νιώθει πως έχει πρόβλημα?Νομίζω πως πρέπει να βάλεις όρια κ να φύγεις,ειδικά αν δεν κάνει σοβαρές προσπάθειες ν\'αλλαξει κ δεν καταλαβαίνει πόσο λαθος ειναι η συμπεριφορα του.

Quote:

---

Originally posted by iberis

θέσε όρους όπως λέει και ο krino και ύψωσε κι εσύ λίγο την φωνή

---

ειναι λαθος να υψωσει φωνη!
Η βια δεν αντιμετωπιζεται με βια....
Αντιθετα θα ελεγα να ειναι χαμηλων τονων αλλα αποφασισμενη οτι αν δεν παει σε ψυχολογο τοτε θα πανε σε δικηγορο.
Απο κει και περα ειναι θεμα του συζυγου σου σε τι ειδους επαγγελαμτια θα αποτανθειτε.


Αν για οποιοδηποτε λογο δεν κανεις κατι απο τα δυο ειναι δεδομενο οτι η κατασταση θα παραμεινει ως εχει.

επιπλεον το οτι θα πατε σε ψυχολογο δεν σημαινει οτι αυτοματος θα λυθουν ολα τα προβληματα σας απλα θα δοθει μια ευκαιρια να μουν καποια πραγματα σε ενα δρομο.
Η πορεια θα δειξει τι αλλαζει και τι οχι.
Τιποτα δεν ειναι ομως εξασφαλισμενο.

krino (ονομα και πράμα :) )όταν λέω να υψώσει φωνή δεν εννοώ να αρχίσει τις βρισιές και τις απειλες...το λέω άλλωστε ότι σκοπός είναι να μην δείχνει συγκαταβατική γιατί αν τα δέχεται όλα διαμαρτύρητα τότε ο σύντροφός της δεν μπορεί να καταλάβει πόσο άσχημη είναι η συμπεριφορά του και την θεωρεί και κατά κάποιο τρόπο δεδομένη.Φυσικά την κατάλληλη στιγμή και όχι σε στιγμές μεγάλης έντασης...

Quote:

---

Originally posted by iberis
krino (ονομα και πράμα :)


αντε πες την κακια σου και εσυ.

:P:P:P:P:P



όταν λέω να υψώσει φωνή δεν εννοώ να αρχίσει τις βρισιές και τις απειλες...το λέω άλλωστε ότι σκοπός είναι να μην δείχνει συγκαταβατική γιατί αν τα δέχεται όλα διαμαρτύρητα τότε ο σύντροφός της δεν μπορεί να καταλάβει πόσο άσχημη είναι η συμπεριφορά του και την θεωρεί και κατά κάποιο τρόπο δεδομένη.Φυσικά την κατάλληλη στιγμή και όχι σε στιγμές μεγάλης έντασης...


οταν μιλας με ατομο που εχει βεβαρημενη ψυχολογια, διακειται απο ανασφαλειες, φοβιες κ.α. χρειαζεται ειδικο τροπο χειρισμου σε αυτο που θες να του πεις.

Μια λαθος ατακα, μια φωνη περιεργη μπορει να φερει εντελως αντιθετα αποτελεσματα.

Σκεφτομαι μηπως η φιλη μας χρειαζεται να παει η ιδια πρωτα και οχι ο συζυγος...

---

Quote:

---

Originally posted by krino


Σκεφτομαι μηπως η φιλη μας χρειαζεται να παει η ιδια πρωτα και οχι ο συζυγος...

[/color]

---

Aυτό είναι το μόνο σίγουρο!Να δεις κ συ Ευη το πρόβλημά σου.Γιατί δέχεσαι αυτη τη συμπεριφορά?????

[quote]Originally posted by krino

Quote:

---

οταν μιλας με ατομο που εχει βεβαρημενη ψυχολογια, διακειται απο ανασφαλειες, φοβιες κ.α. χρειαζεται ειδικο τροπο χειρισμου σε αυτο που θες να του πεις.

Μια λαθος ατακα, μια φωνη περιεργη μπορει να φερει εντελως αντιθετα αποτελεσματα.

Σκεφτομαι μηπως η φιλη μας χρειαζεται να παει η ιδια πρωτα και οχι ο συζυγος...

---

Κρίνο δεν νομίζω πως ο κύριος αυτός είναι σύζυγος της φίλης μας της Εύης. Τον αναφέρει σαν σκέτο σύντροφο, φαντάζομαι πως αν ήταν παντρεμένοι θα τον ανέφερε σύζυγο κι όχι σύντροφο - μπορεί και να κάνω λάθος...
Όχι πως έχει και τόσο σημασία, απλά η διαδικασία της απεμπλοκής είναι απλή - χωρίς γραφειοκρατία, εντάσεις, διαζύγια, περιουσιακά κλπ...

Ο κύριος αυτός να πάει σε ψυχίατρο μπας και την γλυτώσουν άλλοι στο μέλλον από την συμπεριφορά του, για την Εύη είναι γνώμη μου πάντως πως είναι μονόδρομος να προσανατολιστεί κάπου αλλού....

Παιδιά καλησπέρα,

Η δική μου στάση όταν συμβαίνουν ακραία πράγματα είναι διαλέγω τον χωρισμό. Π.χ. όταν συνέβει η φάση με τα σκαμπίλια είμαστε στη μέση ενός πολύ κρίσιμου αγώνα στον οποίο παίρναμε μέρος. Μετά από πολύ μεγάλη κούραση κι όταν η ομάδα ήθελε τόνωση, αυτός βρήκε την ευκαιρία για εκρήξεις ζήλιας. Αφού γίναμε ρεζίλι σε όλο το πλήρωμα ευτυχώς σηκώθηκε έφυγε. Φταίω κι εγώ που τον άφησα να έρθει μαζί την στιγμή που ήξερα πόσο αντικοινωνικός είναι και θα δημιουργήσει προβλήματα.

Δυστυχώς μέσα σε 2-3 βδομάδες από το χωρισμό αρχίζει πάλι η πολιορκία. Έχουμε κάποια πράγματα κοινά και έχει κάποια θετικά στοιχεία που δεν ελπίζω να βρώ εύκολα σε έλληνα άντρα και μέχρι τώρα έκανα τη βλακεία και ξαναγύριζα.

Η αλήθεια είναι πως, την στιγμή που αυτός ο άνθρωπος μου λέει πράγματα που με πληγώνουν τρομερά (από αντιδραστικότητα) εγώ κάθομαι και πληγώνομαι. Δεν φέρομαι αποστασιοποιημένα. Π.χ. Μια ώρα πριν τη Πρωτοχρονιά με ρώτησε τι με κρατάει στη σχέση, του είπα ότι είμαι συναισθηματικά δεμένη μαζί του κι αυτός επειδή δεν περίμενε αυτού του είδους την απάντηση (περίμενε να ακούσει \"τα ωραία σου μάτια αγάπη μου ή κάτι τέτοιο \"τονωτικό\" του εγωισμού), όταν τον ρώτησα αν αισθάνεται το ίδιο απάντησε όχι! Από καθαρή αντίδραση! Μιλάμε για 2 χρόνια σχέσης!

Μια άλλη γυναίκα ίσως να τον αντιμετώπιζε σαν μωρό παιδί που πετάει προσβολές έτσι για να το προσέξει η \"μαμά\" και δεν θα την πείραζε τόσο. Εγώ πληγώνομαι και το ξέρει και τον εξιτάρει....

ωραια ολα αυτα αλλα το ζητημα εινα ιπως θα κινηθεις....

καλα σε λενε τα παιδια ετσι να πραξεις...:cool:

Εγώ βλέπω πως τον δικαιολογείς.Γιατί?Δες την αλήθεια.Η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη κ δεν οφελει να εξηγησεις γιατί φέρεται ετσι.Τι σε δένει αλήθεια?Τι σπάνια χαρακτηριστικά εχει?Κ δεν είναι μωρό παιδί είναι ένας ανθρωπος με ιδιαίτερα προβληματική συμπεριφορα.Ειχες κ άλλες εμπειριες βιας κ φαίνεσαι εξοικοιωμένη?