Quote:
Originally posted by gus1973
Το καλό είναι ότι αναγνωρίζει εν μέρει το πρόβλημα του και θεωρεί ότι υπάρχει ψυχολογικό υπόβαθρο (θάνατος και αρρώστια της μητέρας, προβλήματα με τον πατέρα του κ.ά) στη συμπεριφορά του.
Εμένα αυτός ο γνωστος μου γυριζε σπίτι κ χτυπούσε με δυναμη το κεφάλι στον τοιχο,τόσο πολύ το καταλάβαινε κ όμως την άλλη μέρα επαιζε.Καλό είναι που το καταλαβαίνει-κακώς βέβαια που ρίχνει τις ευθυνες των πραξεων του στις συνθηκες κ οχι στον τρόπο που τις αντιμετώπισε-ιζει,αλλα χωρις ειδικό δε βλέπω φως.Το καλύτερο που έχεις να κανεις ειναι αυτό που εγραψα πριν.Δεξου τον,στάσου δίπλα του ανεξάρτητα με το \'κουσουρι΄ του,σαν να μη συμβαινει τιποτα κ μελλοντικα μπορει να είσαι σε θέση να τον επηρεάσεις εσωτερικά να κάνει κάτι.Γιατι αν δεν το θελησει ο ιδιος...