επιθετικη συμπεριφορα ενος 5χρονου

γεια σας καινουργιο μελος γκουβερνετος χωρισμενος μενα πενταχρονο παιδι ενα παιδι που εχει αναπτυξει επιθετικη συμπεριφορα να χτυπαει την μητερα του να πεταει αντικειμενα κλπ και σε μενα οταν βρισκομαι στον σπιτι της πρωην στο σπιτι μου το παιδι ειναι ενα φυσιολογικο παιδι μετα ομως την επιστροφη μας που ενα μηνα δεν ειχε ζητησει την μητερα του απο τις διακοπες μας ξαφνικα αρχισε να με αρνηται και στις αποπειρες μου να τον κουβεντιασω δεν στεκεται να μου πει γιατι και βρισκει ευφανταστες δικαιολογιες οταν τον παιρνω αρνηται σθεναρα και την επομενη μερα ειναι μια χαρα αγκαλιες φιλια και απροθυμο να γυρισει στο παλιο του περιβαλον ζητησα επειμονα απο την πρωην να επισκεφτουμε παιδοψυχολογο πηγαμε 2 3 φορες αλλα το σταματησε εκει φυσικα ειναι και αλλα που συμβαινουν ελπιζω σε απαντηση σας και να μπω πιο μεσα σολα που συμβαινουν ευχαριστω....

καλησπέρα!
δεν μας λες κάποιες λεπτομέρειες..η περίεργη συμπεριφορά του παιδιού σου ξεκίνησε από τότε που χώρισες με τη σύζυγό σου?Μπορεί να είναι ένα είδος αντίδρασης στις αλλαγές που συνέβησαν στη ζωή του...
Με τη σύζυγό σου διατηρείτε καλές σχέσεις?Ο παιδοψυχολόγος τι λέει?Η νηπιαγωγός του σας έχει επισημάνει κάτι?Θέλω να πω...έχετε εντοπίσει τι είναι αυτό που κατά κύριο λόγο προκαλέι αυτήν την συμπεριφορά στο παιδί?
Sorry για τις απανωτές ερωτήσεις αλλά δεν μας λες βασικά πράγματα...Να ξέρεις πάντως ότι ο χαρακτήρας του παιδιού είναι εύπλαστος και ιδιαίτερα μέχρι την ηλικία των 6!Οπότε αν έχεις καλή επικοινωνία με την πρώην σύζυγό σου και καλή συνεργασία με παιδοψυχολόγο(καλό είναι να συνεχίσετε να τον συμβουλεύεστε) και την δασκάλα του, τότε είναι στο χέρι σας να το αντιμετωπίσετε! Όλα εξαρτώνται από σας!
Μην σε τρομάζει, είναι δύσκολη η εποχή μας για τα παιδιά, αρκεί να έχεις ψυχραιμία και να διαχειριστείς την κατάσταση σωστά (πάντα μαζί με σύζυγο και βοήθεια ειδικού)!
Κανείς δεν γεννήθηκε γονιός..όλοι στην πορεία μαθαίνουν!

χωρισα οταν το παιδι ηταν 2 χρονων με την πρωην ναι αλλα δεν μαφηνει να μπω και να δωσω αυτο που θελω στο παιδι παρεμβαινει στην ζωη του παιδιου ακομη και στον ελευθερο χρονο με την νηπιαγωγο εποικοινωνω αλλα μια φορα εφτυσε ενα παιδι στην ταξη και του εκανε παρατηρηση η απαντηση του ηατν παρε τλφ τωρα την μανα μου να με παρει εγω δεν ξαναρχομαι εδω οσο για σενα θα σε φτιαξω θα τα πουμε κατα τα αλλα μου ειπε οτι ειναι το πιο εξυπνο παιδι στην ταξη ακομα και τωρα την παραινω την πρωην να παμε το παιδι και μου απαντησε σημερα το παιδι ειναι μια χαρα τωρα δεν με βριζει χτυπαει πεταει πραγματα εδω και λιγο καιρο και δεν το παω...εχει και μια αρνηση γενικα να παιξει να παει σχολειο

Η επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σου θέλει ιδιαίτερο χειρισμό όπως σου είπα και πιο πάνω. Και οι δύο έχετε λόγο στο παιδί ανεξαρτήτως ποιος έχει την κηδεμονία του...

Μήπως στην προσπάθειά σας να μην λείψει τίποτα στο παιδί, του παρέχετε τα πάντα με αποτέλεσμα να καλομάθει (για να μην παρεξηγηθώ, το λέω χωρίς ίχνος κατηγορίας, το κάνουν συνήθως οι χωρισμένοι γονείς από τύψεις)?Με ποιόν νιώθει το παιδί περισσότερο δεμένο?

Σε κάθε περίπτωση προσπάθησε με την πρώην σύζυγο να κάνεις μια κουβέντα επί της ουσίας για να έχετε μία κοινή γραμμή στην αντιμετώπιση του πρόβληματος. Αν δεις ότι αυτό δεν είναι εφικτό, μίλα με την δασκάλα του παιδιού, ζήτα κάποιες συμβουλές και αν δεις ότι το πρόβλημα συνεχίζεται, ζήτα την συνδρομή της, να μιλήσει στην μητέρα και να της πει τί πρέπει να κάνει!

το προβλημα ειναι οτι η πρωην μου ειναι αδυναμος ανθρωπος στηριζομενος παντα σε πλατες αλλωνων οταν εμεινε εγκυος αμεσως ηρθε η μητερα στο σπιτι καποιες στιγμες ενιωθα απομωνωμενος επανω στην εγκυμοσυνη και μετα στην ανατροφη του παιδιου με τον καιρο δεν υπηρχε εποικοινωνια και απαιτησα να φυγει η πεθερα και εγινε το γνωστο και πιθανον εφυγαν αυτες μεναμε δε στο δικο μου σπιτι παντα εκανα μονο εγω προσπαθειες αυτη επι της ουσιας καμια το μονο που ελεγε ηταν ελα σπιτι μου και ολα ενταξει δεν με εμποδιζε στην εποικοινωνια αλλα δεν μου εδινε το παιδι για εστω μια ωρα αναγκαστηκα εκανα δικαστηριο εποικοινωνιας πιθανον φοβηθηκε το παιδι δε μεγαλωνε σενα σπιτι απομωνωμενο με 2 γυναικες γεματο μη οπως μην βγεις εξω θα κρυωσεις μην τρεξεις θα πεσεις κλπ και χωρις εποικοινωνια με παιδια δε οταν τον επαιρνα η προτροπη της ηταν μην τον πας παιδοτοπο θα αρωστησει μην τον πας κουνιες το ιδιο μην τον βαλεις στο καραβι θα κουναει και θα πνιγηται εγω φυσικα παρεβαινα τις εντολες της και αφηνα το παιδι να τρεξει να παιξει να εποικοινωνησει κλπ σημαντικο δε οτι η πρωην μου δεν ειχε καν εναν γνωστο καν εναν φιλο με τον καιρο γνωρισε καποιον αμεσως τον εβαλε σπιτι σε μια σχεση 6 μηνων χωρισαν 3 4 φορες δε αυτος ειναι 5 χρονια μικροτερος και ανωριμος γιατι τον γνωρισα και την τελευταια φορα χωρισαν για 4 μηνες και τα βρηκαν προσφατα ξανα και τον ξαναβαλε αμεσως στο σπιτι και σε 2 μηνες λενε παντρευονται πιστευω ολο αυτο το σκηνικο εχει επηρεασει την ψυχολογια του μικρου και πιστευω οτι νιωθωντας πως με χανει βγαζει την αρνηση του η προσπαθει να με εκβιασει γαι να τα ξαναβρω με την πρωην η πρωην εχει το εξης σοβαρο προβλημα το αγαπαει υπερπροσταυτεκα αλλα η ευθυνη της νομιζει οτι περιοριζεται μονο στο να ταισει το παιδι να μην αρωστησει και νιωθωντας οτι η μητερα της καταρεει και δεν εχει ελπιδα εκανε και κανει απελπισμενα μια προσπαθεια για να στηριχτει καπου δεχομενος δε αυτος να μεινει στο σπιτι της και της παραδοθηκε ανευ ορων θεωρω πλεον οτι ειπα πολλα.....

δε να συμπληρωσω κατι απο την νηπιαγωγο του ο μικρος ειναι πρωτος στο παιχνιδι και θελει μονο αυτο οταν τα συγκεντρωνω ομαδες αρνηται αρχιζει την φασαρια και δεν δεχεται να συμετασχει δε ειναι τρομερα υπερκινητικος και πραγματικα πανεξυπνος .....

Νομίζω ότι έδωσες μία εικόνα...

Σαφώς το ξένο πρόσωπο επηρέασε το παιδί το οποίο δεν είναι υποχρεωμένο να καταλάβει τις ιδιαίτερες ανάγκες της μάνας (λίγο βιαστηκά τον έβαλε στο σπίτι). Μου φαίνεται ότι λείπεις στο παιδί...νιώθει ανασφάλεια! Είναι σημαντικό να το κάνετε να νιώσει την αγάπη σας, ότι δεν απειλείται από τρίτο πρόσωπο, να νιώσει ότι του παρέχετε ασφάλεια...
Επίσης η υπερπροστατευτικότητα (μη το ένα, πρόσεχε το άλλο) περισσότερο το τρομάζει παρά του κάνει καλό!Θέλει ένα μέτρο! Οι αδυναμίες των γονιών έχουν αντίκτυπο στα παιδιά.

Συζήτησε σε ήρεμο κλίμα με την μητέρα για να καταλάβει ότι το πρώτο μέλημα και των δυο είναι το παιδί σας και σε αυτό πρέπει να είστε σύμμαχοι...και καλό είναι να σε αφήνει να βοηθάς περισσότερο στην ανατροφή του παιδιού σου αν η ίδια δυσκολεύεται κάποιες φορές..

Κρατάω επίσης την δυσκολία του παιδιού σου να συμμετέχει σε ομάδες με άλλα παιδιά και την υπερκινητικότητά του...Σε τέτοιες περιπτώσεις ενδείκνυνται εργοθεραπείες (το λέω με επιφύλαξη γιατί δεν είμαι ειδικός, απλά είναι σύνηθες σε παιδιά με τέτοια συμπεριφορα και μαθησιακές δυσκολίες, γνωρίζω πολλές τέτοιες περιπτώσεις.Ρώτα τη νηπιαγωγό).

Καλημέρα gouverneto,
θα σε παρακαλούσα να έβαζες και καμία τελεία, να χώριζαν οι προτάσεις. Θα καταλάβαινα καλύτερα.
Και κανένα κόμα, καμια παράγραφο για την διευκόλυνση του αναγνώστη.

...Και για να μπω και στην ουσία, το δικαστήριο επικοινωνίας τι αποφάσισε?
Όπως κατάλαβα από αυτά που γράφεις το περιβάλλον που μεγαλώνει ο μικρός δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα αγοράκι.
Τελικά κάθε πότε βλέπεις το παιδί και κάτω από ποιες συνθήκες?
Αν θελήσεις την επιμέλεια είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και το επάγγελμα και την οικονομική κατάσταση του κάθε γονιού και το πόσο χρόνο μπορεί να προσφέρει και τις ακατάλληλες συνθήκες μεγαλώματος. Υπάρχει όμως και κάτι που λέγεται συν-επιμέλεια. Μπορούν να έχουν την επιμέλεια και οι δύο γονείς από μισό.
Αν όμως παίρνεις το παιδί όπως συμβαίνει συχνά στα διαζύγια 1-2 φορές τη βδομάδα καθημερινές και Σαββατοκύριακα ίσως μπορείς να του προσφέρεις μία πιο υγιή κατάσταση που θα είναι κατά κάποιο τρόπο αρκετή για να αντισταθμίσει την \"άρρωστη\" άλλη πλευρά. Τότε σιγά-σιγά μόνος του ο μικρός θα διαπιστώσει που τον σέβονται και τον υπολογίζουν περισσότερο καθώς επίσης θα έχει την ευκαιρία να ζει πιο φυσιολογικά από αυτη την υπερπροστασία που περιγράφεις.
Έτσι θα αποφύγεις και τα δικαστήρια και το παιδι στα 12 θα έχει τη γνώμη του και θα πατήσει πόδι στη μητέρα.

καλησπερα νατουρ ....ευχαριστω κιολας... το δικαστηριο αποφασισε 2 παρασκευοσαβκα τον μηνα
στην αρχη τηροταν κατα γραμμα μαλιστα ξεκιναγε 3 ωρες η απο το πρωι να παιρνει τλφ να το παω ....με τον καιρο μπορω να το παιρνω οσο θελω ...πιστευοντας ο λογος ειναι η επιθετικη συμπεριφορα του μικρου αν δεν την ειχε πιθανον να υπηρχε το κατα γραμμα..και μην ξεχναμε ηταν μικρος στην αρχη μετα μεγαλωσε... και οι απαιτησεις του μεγαλωσαν ειχε λογο φωνη και αποψη...και μια διαφορα μαζι μου ηατν μια χαρα αλλο παιδι ενα μηνα το καλοκαιρι διακοπες ηθελα τις πρωτες 10 μερες να μην τον ειχα αλλα τις υπολοιπες δεν τον αλλαζα με τιποτα ..εγκλιματιζοταν και αλλαζε την νοοτροπια ...φετος πχ ειμασταν μαζι δεν την ζητησε καθολου και οταν ηταν να φυγουν σφυριζε και καλα αδιαφορος και οταν μαζεψα τις βαλιτσες παει στο δωματιο κλαιγοντας και μου λεει μπαμπα εστω για 2 3 μερες να κατσουμε ακομη ενω του ελεγα αντε θα παμε στην μαμα να την δεις κλπ...αλλα απο τοτε που ηρθαμε εχει μια αρνηση να τον παρω πεισματικα αλλα ερχεται και μετα δεν θελει να ξαναγυρισει... δυστυχως για ολα ειναι οτι δεν μπορω να εποικοινωνησω με την πρωην μου δεν καταλαβαινει...επιμονα της ζηταω να παμε παιδοψυχολογο και μου λεει τωρα ειναι καλα δεν με βριζει χτυπαει μου πεταει...επισης 3 4 φορες μεχει παρει τλφ η πρωην και να ακουω τον μικρο να την βριζει με τον χειροτερο τροπο και να την απειλει και να μην ηρεμει σαν υστερικος να μου λεει η πρωην τον ρωταω γιατι μας χτυπας λιγο ελεος στην μανα που σε γενησε και απανταει ετσι μαρεσει να σας κανω κλπ που συμβαινουν

gouvernetos εσυ εχεις το παιδι ε?και γω ειμαι χωρισμενη με εναν γιο 5 χρονων και εχω και γω λιγα προβληματα ,αλα δεν ανησιχω .εμενα ηταν 18 μηνων οταν χωρισα κ ετσι δεν εζησε τον μπαμπα του αλλα τον αναζηταει αραια και που.να ξερεις οτι σε τετια ηλικια ενα παιδι εχει ανακγη και τον πατερα κ την μανα αλλα ειδικα την μανα που δεν την αναπληρωνει τπτ.

χωρις να ειμαι ψυχολογος και απο την εμπειρια μου συνηθως καπου βλεπουν αυτη την συμπεριφορα και αντιδρουν και τα παιδια ετσι.μηπως το κτυπαν και αντιδρα και αυτο με αυτο τον τροπο;μπορεις να το ελεγξεις αυτο;

gouvernetos
για μενα ειναι φανερο οτι ο μικρος βιωνει καθε φορα που τον επιστρεφεις στην μανα του, μια εγκαταλειψη...
γι αυτο σου κανει μουτρα κι αρνειται να ερθει μαζι σου στην αρχη,μετα ομως υποχωρει στην αναγκη του να ειναι μαζι σου και ξαναβρισκει την χαρα του..
σιγουρα του εχει στοιχισει ο χωρισμος και σιγουρα ειναι αρρωστημενη η σταση της μανας του με την υπερπροστασια και τα μη, οπως και το δυστυχημα να μεγαλωνει ενα αγορι με μια γυναικα που δεν μπορει να σταθει στα ποδια της...
τι να πω, ειναι γενικευμενη συνηθεια το να κανουμε παιδια με ανθρωπους που δεν ξερουμε αν μας ταιριαζουν..
βεβαια , η δικη μου η κριτικη δεν λυνει κανενα προβλημα και σιγουρα οχι το προβλημα του παιδιου...
νομιζω οτι η σταθερη βοηθεια ενος παιδοψυχολογου ισως φανει χρησιμη,οπως και θα ελεγα να προσπαθησεις να διεκδικησεις το παιδι μετα τα 8 του, που νομιζω οτι εχεις δικαιωμα να το κανεις εφοσον ειναι αγορι...

μαρια
τα παιδια χρειαζονται και τους δυο γονεις τους, και ειδικοτερα τα αγορια χρειαζονται απαραιτητως τον πατερα τους για να ταυτιστουν ομαλα με το αρσενικο προτυπο..μπορει η μανα να ειναι απαραιτητη σε ολα τα παιδακια αλλα αυτο δεν ειναι απαραβατος κανονας...χιλιες φορες ενα παιδι να μεγαλωνει με εναν ισορροπημενο πατερα που τα αγαπα και καταλαβαινει τις αναγκες τους παρα με μια ανισορροπη μανα που τα βασανιζει χωρις να θελει με την ηλιθιοτητα της και τα προσωπικα της αλυτα προβληματα και τους προκαλει ψυχικα προβληματα ...

Quote:

---

Originally posted by Remedy
gouvernetos
για μενα ειναι φανερο οτι ο μικρος βιωνει καθε φορα που τον επιστρεφεις στην μανα του, μια εγκαταλειψη...
γι αυτο σου κανει μουτρα κι αρνειται να ερθει μαζι σου στην αρχη,μετα ομως υποχωρει στην αναγκη του να ειναι μαζι σου και ξαναβρισκει την χαρα του..
σιγουρα του εχει στοιχισει ο χωρισμος και σιγουρα ειναι αρρωστημενη η σταση της μανας του με την υπερπροστασια και τα μη, οπως και το δυστυχημα να μεγαλωνει ενα αγορι με μια γυναικα που δεν μπορει να σταθει στα ποδια της...
τι να πω, ειναι γενικευμενη συνηθεια το να κανουμε παιδια με ανθρωπους που δεν ξερουμε αν μας ταιριαζουν..
βεβαια , η δικη μου η κριτικη δεν λυνει κανενα προβλημα και σιγουρα οχι το προβλημα του παιδιου...
νομιζω οτι η σταθερη βοηθεια ενος παιδοψυχολογου ισως φανει χρησιμη,οπως και θα ελεγα να προσπαθησεις να διεκδικησεις το παιδι μετα τα 8 του, που νομιζω οτι εχεις δικαιωμα να το κανεις εφοσον ειναι αγορι...

μαρια
τα παιδια χρειαζονται και τους δυο γονεις τους, και ειδικοτερα τα αγορια χρειαζονται απαραιτητως τον πατερα τους για να ταυτιστουν ομαλα με το αρσενικο προτυπο..μπορει η μανα να ειναι απαραιτητη σε ολα τα παιδακια αλλα αυτο δεν ειναι απαραβατος κανονας...χιλιες φορες ενα παιδι να μεγαλωνει με εναν ισορροπημενο πατερα που τα αγαπα και καταλαβαινει τις αναγκες τους παρα με μια ανισορροπη μανα που τα βασανιζει χωρις να θελει με την ηλιθιοτητα της και τα προσωπικα της αλυτα προβληματα και τους προκαλει ψυχικα προβληματα ...

---

ναι αλλα ο πατερας να ειναι φυσιολογικος και οχι να τα σπαει ολα και να χτυπαει την μαμα του παιδιου,και ναι υπαρχουν πολλες τετοιες μανες Remedy αλλα καμια σχεση με μενα γιατι μαλον το ιπονουμενο πηγενε σε μενα .εγω χωρισα για να γλειτωσει ο μικρος απο τετοιες σκηνες κ καταστασεις πριν ειναι αργα ,και εχει προτιπο χιλιες φορες καλυτερο απο αυτο ενως πατερα αγριου π με το παραμιρκο τα εβαζε με αψυχα κ εμψυχα αντικειμενα κ που ολη μερα ηταν ξαπλα.αυτα.

Quote:

---

Originally posted by panikoula
ναι αλλα ο πατερας να ειναι φυσιολογικος και οχι να τα σπαει ολα και να χτυπαει την μαμα του παιδιου,και ναι υπαρχουν πολλες τετοιες μανες Remedy αλλα καμια σχεση με μενα γιατι μαλον το ιπονουμενο πηγενε σε μενα .εγω χωρισα για να γλειτωσει ο μικρος απο τετοιες σκηνες κ καταστασεις πριν ειναι αργα ,και εχει προτιπο χιλιες φορες καλυτερο απο αυτο ενως πατερα αγριου π με το παραμιρκο τα εβαζε με αψυχα κ εμψυχα αντικειμενα κ που ολη μερα ηταν ξαπλα.αυτα.

---

φυσικα και εννοω και το ειπα κιολας, οτι προυποθεση ειναι ο πατερας του παιδιου ειναι ισορροπημενος, διοτι αυτος που μας περιγραφεις ειναι ανισορροπος...
εννοειται οτι μπορει ενας πατερας να ειναι ακαταλληλος αλλα μπορει και μια μανα να ειναι ακαταλληλη,δεν ειναι ολες οι γυναικες καταλληλες να μεγαλωνουν παιδια απλα και μονο επειδη μπορεσαν και τα γεννησαν, παρα την μυθολογια γυρω απο αυτο...και το βλεπουμε καθε μερα γυρω μας απο τα δυστυχισμενα πλασματα που μεγαλωνουν διπλα σε ανισορροπες μανες και εχουν απειρα προβληματα που δεν τους φτανει μια ζωη για να λυσουν...

ΚΑΙ ΟΧΙ,ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΜΙΛΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΜΑΤΟΘΕΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ