Δεν ξερω τι εχω

Καλησπερα! Εδω και 1μιση χρονο ειμαι χαλια και η κατασταση εχει κορυφωθει τοθς τελευταιους 3 μηνες. Ολα αρχισαν το προηγουμενο καλοκαιρι οπου ξυπνησα μια μερα και ενιωθα απιστευτο αγχος, απελπισια και ακαθισια σαν να ημουν σε κατασταση πανικου. Δεν ηταν κριση πανικου καθως ημουν ετσι ακριβως, καθε μερα για ενα μηνα χωρις να υποχωρει το αγχος και η ακαθισια ποτε. Ημουν και πολυ ευαισθητος και ηθελα παντα καποιον( συγγενη η στενο φιλο) διπλα μου. Ειχα καο πυρετο μαζι με ολα αυτα και πηγα νοσοκομειο εκανα εξετασεις νοσηλευτικα και δυο μερες και ηταν ολες καθαρες. Μετα αρχισαν οι ιδεες και οι εμμονες. Ειχα εμμονες με τα πιο ασημαντα πραγματα. Μπορει να ειχα ιδεες και εμμονες ακομα και για ασημαντα αντικειμενα η καθημερινες συνηθειες. Μια εμμονη που ειχα ηταν και ειναι ο υπνος. Οποτε ειχα αυπνιες το εκανα μεγαλο θεμα και νομιζα πως δε θα ξανακοιμηθω ποτε(παντα κοιμομουν καποια στιγμη προφανως). Ολα αυτα ειχαν διαρκεια ενα χρονο. Προσπαθουσα να τα αγνοησω και δεν πηγα σε καποιον ειδικο (λαθος μου γιατι τωρα θα ημουν σε καλυτερη κατασταση) αλλα στην πραγματικοτητα με ενοχλουσαν και επηρεαζαν σημαντικα την καθημερινοτητα μου. Ολο το χρονο ειχα κακη καο καταθλιπτικη διαθεση. Φτανουμε λοιπον στο καλοκαιρι που μας περασε. Απο ιδεες και εμμονες ειχα κυριως αυτο με την αυπνια τα αλλα μου ειχαν φυγει καπως. Περασα ολο το καλοκαιρι παιζοντας βιντεοπαιχνιδια. Ενιωθα πως βαριεμαι να κανω κατι παραγωγικο και βγηκα ελαχιστες φορες εξω απτο σπιτι.Ερχεται λοιπον ο Αυγουστος και παμε διακοπες οικογενειακα. Το καλοκαιρι κοιμομουν παντα στης 8 το πρωι και οποτε επεφτα για υπνο πριν της 5 με επιανε τρελο αγχος και εφιδρωση μαλλον επειδη φοβομουν οως δεν θα κοιμηθω. Αυπνος λοιπον για τον ιδιο λογο στκ ταξιδι για τη Συρο. Οπως ηταν φυσικο περιμενα να φτασω στο ξενοδοχειο και να κοιμοιθω σαν πουλακι για ολο το μεσημερι. Μπαινω στο δωματιο αντικριζω το κρεβατι και με πιανει τρελο αγχος ακαθισια και πανικος μαλλον επειδη φοβομουν οτι δεν θα με παρει ο υπνος.Ηρεμω με τα χιλια ζορια τρωω κατι και κοιμαμαι τελικα. Ξυπναω μετα απο τεσσερις ωρες και νιωθω τεραστια θλιψη.Πηγαμε πχ με την οικογενεια σε μοα ταβερνα το βραδυ και εγω με δυσκολια ετρωγα η κουνιομουν. Το ιδιο βραδυ λοιπον παλι δεν με πηρε ο υπνος και γενικα ειχα αγχωθει τρελα για τον υπνο. Κοιμομουν 2 ωρες την ημερα και πηγαιναμε και για μπανιο αρα ημουν πτωμα. Εκει ειναι που ξαφνικα ενα βραδυ οπως ολα τα αλλα προσπαθουσα να κοιμηθω και με πιανει ενα περιεργο σφηξιμο - πιεση στο κεφαλι. Δεν εδωσα σημασια και την επομενη μερα το αγνοησα. Ηρθε λοιπον η μερα της επιστροφης. Κοιμηθηκα καλα το βραδυ (ασυνηθιστο) και ειχαμε ενα καλο ταξιδι επιστροφης. Μολις ομως παταω το ποδι μου στη γη μετα απο ωρες στο καραβι με πιανει σφηξιμο στο κεφαλι και ζαλαδα. Δεν δινω σημασια για δυο μερες αλλα συνεχιζει και γινεται ολο ξαι χειροτερο. Κανω αιματολογικες ολα μια χαρα παω σε γιατρους κανω εξετασεις τιποτα. Παρολαυτα εγω ενιωθα τρελη πιεση στο κεφαλι και ζαλαδες και καθε μερα εβγαζα ενα καινουργιο συμπτωμα. Πηγα σε ψυχολογο για πρωτη φορα τι να μου κανει ο ψυχολογος λεω θελω ψυχιατρο. Ειχα πολλα σκαμπανεβασματα και με ειχε πιασει ξανα δυο τρεις φορες αυτη η θλιψη που με επιασε στη Συρο. Εκει ειναι που φοβομουν για διπολικη διαταραχη καθως πασχει απο αυτη ο πατερας μου. Πολυ περιεργα και αναμεικτα συναισθηματα λοιπον και εχοντας βιωσει κατι σαν επεισοδιο μανιας παω σε εναν ψυχιατρο.Μου λεει πως δεν εχω τιποτα και απλα εχω αγχος και μου ειπε να κανουμε υπνοθεραπεια. Ξερω οτι η ψυχιατρικη δεν πολυδεχεται αυτη τη μεθοδο αρα παω και σε εναν αλλο ψυχιατρο για δευτερη γνωμη. Αυτος μου ειπε πως εχω συσσωρευμενο αγχος και καποια αγχωδη διαταραχη και μαλλον ειδε προδιαθεση για καποια ψυχωση (θα τον επηρεασε και η διπολικη διαταραχη του πατερα μου) και μου εδωσε risperdal. Η πιεση στο κεφαλι ειχε γινει ανυποφορη και δεν ειναι κατι παθπλογικο εχω κανει καο μαγνητικη και βγηκε καθαρη. Πηγα σε νευρολογο και μου προτεινε εγκεφαλογραφημα αλλα δεν εχω κανει ακομα. Πηρα risperdal για 20 μερες περιπου και χθες το εκοψα (οχι απο μονος μου) γιατι μου φερνει παρενεργειες οπως ακαθισια και προβληματα στη στυση. Απο το σαββατο λοιπον ειμαι χαλια απο την ακαθισια και τον πανικο (πιστευω φταιει το risperdal) και δεν ξερω τι να κανω. Δεν εχω ακουσει καμια πειστικη διαγνωση και με τρελαινει που δεν ξερω τι εχω. Η διαθεση μου ειναι πολυ περιεργη τη κια ειναι μετρια την αλλη καλη την αλλη στα πατωματα (μπορει να αλλαξει και σε δευτερολεπτα) και η πιεση στο κεφαλι με τρελαινει. Δυο μηνες και 12 μερες ακριβως, καθε μερα ολη μερα σφηξιμο-πιεση στο κεφαλι και ζαλαδες. Καποιες φορες νιωθω λιγο καλυτερα καποιες αλλες μου ερχεται ενα τεραστιο συναισθημα οτι ειμαι φτιαγμενος για μεγακα πραγματα και εχω τρελο motivation αλλα δε διαρκει για πολυ. Οταν ηρεμω ειμαι λιγο καλυτερα αλλα καποιες φορες παθαινω κατι σαν κρισεις που εκεινη τι στιγμη η οιεση στο κεφαλι μου ειναι αφορητη και νιωθω οως τρελενομαι. Εχω κανει ορμονολογικες τις παιρνω αυριο το πρωι. Δεν ξερω τι να κανω οταν κανω αποτομες κινησεις η οταν σηκωνομαι νιωθω απιστευτη ζαλαδα και πιεση στο κεφαλι. Και αυτο ειναι non stop για 2μιση μηνες παω να τρελαθω. Καποιες φορες νιωθω επιδης οτι ειμαι στον κοσμο μου και οτι σκεφτομαι περιεργα η αντιλαμβανομαι περιεργα τον κοσμο γυρω μου δεν ξερω. Ευχαριστω πραγματικα αν διαβασατε ολο αυτο το πραμα, σημαινει πολλα! Ποια ειναι η γνωμη σας και πως σας ακουγεται ολο αυτο; τι πιστευετε για το ρισπερνταλ; αυτο φταιει για την απελπισια και την ακαθισια που νιωθω; Ευχαριστω πολυ και παλι!

Παναγιώτη πρέπει να δεις τα πράγματα λογικά. Προφανώς δεν έχεις κάτι γιατί εδώ και ένα χρόνο θα σε είχε ήδη σκοτώσει. Είσαι υγιής. Έχεις πάθει μία φοβία με τον ύπνο, που είναι ένα μικρό δείγμα ήπιας κατάθλιψης. Όχι κάτι που να σε ανησυχεί σε βαθμό τρέλας. Δεν ξέρω ακριβώς από φαρμακευτικές αγωγές αλλά εγώ δεν θα συνέχιζα τα χάπια που παίρνεις (προσωπικά δεν μου φαίνεται ότι τα χρειάζεσαι). Δούλεψε με τον εαυτό σου κάποια κομμάτια και προσπάθησε να μην πιέζεσαι (π.χ να βγαίνεις άμα δεν θέλεις). Όλα αυτά με την πίεση στο κεφάλι που νιώθεις τα προκαλεί ο εγκέφαλος σου. Δεν έχει νόημα να κάνεις άλλες εξετάσεις. Μόλις κόψεις να βλέπεις γιατρούς και ξεκινήσεις να διαβάζεις πράγματα και να δουλεύεις με τον εαυτό σου, τότε βήμα-βήμα θα αλλάξει η διάθεση σου και θα επανέλθει. Μην πανικοβάλλεσαι. Εάν θέλεις να κλάψεις για να ξεσπάσεις, κάντο. Δεν έχεις ακούσει καμία πειστική διάγνωση γιατί δεν υπάρχει διάγνωση. Είναι καθαρά ψυχολογικό. Ξεκίνα να αγαπάς τον εαυτό σου παραπάνω και θα σου φύγουν όλες οι μανίες. Να προσέχεις.

Σε ευχαριστω πολυ για τον χρονο σου! Ξερω οτι ολα ειναι παιχνιδια του μυαλου αλλα θελει τεραστια δυναμη, που ολοι πιστευω εχουμε για να τα ξεπερασουμε. Για την αγωγη οπως ειπα το εκοψα το ρισπερνταλ και ο γιατρος μου ειπε να περιμενω 3 μερες να ηρεμισω απο τις παρενεργειες και να συζητησουμε για νεα αγωγη. Εγω δεν παιρνω αντιψυχωσικο παλι το εχω αποφασισει αυτο, αλλα ειμαι θετικος σε αντικαταθλιπτικα αγχολυτικα ηρεμιστικα κλπ αρκει να μην ειναι εθιστικα.Πραγματικα μεγαλο λαθος που συμφωνησα να παρω risperdal του ελεγα για zyprexa αλλα μου ελεγε για αυξηση βαρους και τετοια. Δεν πιεζω τον εαυτο μου και ακομα και να θελω να κλαψω δεν μπορω πιστεψε με το χω προσπαθησει πολυ χαχαχα. Και γω πιστευω πως ειμαι κοντα σε καμια καταθλιψουλα αλλα απτην αλλη δεν θελω να βγαζω συμπερασματα μονος μου. Σε ευχαριστω για το χρονο σου και παλι.

Ένα πράγμα που με βοήθησε εμένα ήταν να βγω τελείως από το internet. Ξέρω ότι είναι παρηγοριά αλλά επίσης βαραίνεις το κεφάλι σου με διάφορα που δεν πρέπει. Έχεις τεράστια δύναμη μέσα σου, αλλιώς δεν θα είχες ψυχοσωματικά. Προσπάθησε το μόνος σου και μείωσε επισκέψεις σε γιατρούς. Όλα θα πάνε καλά. Κάνε μου ένα update την άλλη βδομάδα εδώ με καλά νέα. Καλή συνέχεια!

Βασικά εγώ βλέπω ότι έχεις θέματα εδώ και ενάμιση χρόνο, άργησες πολύ να πας στον κατάλληλο ειδικό και τώρα περιμένεις να σου περάσουν από τη μία στιγμή στην άλλη και μάλιστα κάνεις και τον γιατρό μόνος σου. Προσπάθησε να βρεις έναν συγκεκριμένο ειδικό να σε παρακολουθεί και να μην τους αλλάζεις κάθε λίγο και λιγάκι και να μην τον αμφισβητείς συνεχώς, ακόμα κι αν φαίνεται να κάνει λάθος. Ναι, συζήτα μαζί του και να λες τα πάντα, αλλά αν ξέρεις εσύ τι φάρμακο πρέπει ή δεν πρέπει να πάρεις για να γίνεις καλά, τότε τον γιατρό τι τον θέλεις;

Επίσης εκτός του ότι αυτές οι καταστάσεις θέλουν χρόνο, δεν αρκεί μόνο κάποια αγωγή, χρειάζεται αλλαγή τρόπου σκέψης και καθημερινότητάς σιγά σιγά. Ίσως να σε βοηθούσε να βλέπεις παράλληλα και κάποιον ψυχοθεραπευτή εκτός από ψυχίατρο.

Λαθος μου που δεν το ανεφερα, κανω παραλληλα ψυχοθεραπεια και εχω αλλαξει μονο 1 γιατρο. Για το ρισπερνταλ, επειδη εχω φιλους και συγγενεις που το εχουν παρει ολοι μου ελεγαν οτι δεν ειναι ελαφρυ φαρμακο και ολοι το εκοψαν για τις παρενεργειες. Ο μονος λογος που ο γιατρος διαφωνησε με το zyprexa ειναι για την αυξηση βαρους. Αλλα εχω φτασει σε ενα σημειο που καθε μερα χειροτερευω και το ρισπερνταλ με εκανε ακομα χειροτερα. Θελει χρονο προφανως αλλα ποσο. Δεν παει αλλο ειμαι τρεις μηνες σαν φυτο με δυσκολια καλυπτω τις αναγκες της εργασιας μου και ποτε μα ουτε για ενα δευτετολεπτο δεν εχω νιωσει οτι ειμαι καλα. Εχω σηκωσει πλεον τα χερια ψηλα και εχω πιστει οτι δεν θα γινω ποτε καλα. Ξερω οτι ειναι λαθος σκεπτικο αλλα εχω φτασει στα ορια μου. Καταλαβαινω οτι εισαι καλοπροαιρετη αλλα πιστευω και εσυ καταλαβαινεις πως οταν καποιος (σιγουρα και εσυ η ιδια καποια στιγμη στη ζωη σου) εχει κουραστει ψυχολογικα δυσκολα δεχεται αποψεις οπως θελει χρονο, αλλαγη τροπου ζωης κλπ. Οπως και να ρχει σε ευχαριστω πολυ για το χρονο σου!