Printable View
Καλησπέρα. Έχω δύο μέρες που έχω συνεχόμενο χασμουρητό και πίεση στην πλάτη, θεωρείτε πως ο συνδυασμός θα μπορούσε να είναι ψυχοσωματικο; έχει συμβεί σε κάποιον άλλον ίσως;
Ειμαι 28 και περίπου 7 μήνες πριν είχα επισκεφθεί για τον ίδιο λόγο καρδιολόγο και πνευμονολογο. Όμως δυστυχώς το έψαξα στο ίντερνετ και έχω διαβάσει πολύ άσχημα και έχω ανησυχήσει πολύ πάλι. Με έχει πάρει πολύ από κάτω και πάλι και φοβάμαι.
Κακός σύμβουλος το Internet.. Πάντα βάζουν το χειρότερο σενάριο. Ακόμη και το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού να πονεις πάλι θα γράφει..
Δεν είχα ποτέ το συγκεκριμενο ψυχοσωματικο.. Αλλά και αυτά που είχα πάλι δεν είχαν λογική εξήγηση.. Εχω χάσει αρχές του χρόνου ένα πολύ δικό μου άνθρωπο και για ένα μεγάλο διάστημα είχα αδυναμία στα χέρια.. Σε συνδυασμό υπερένταση.. Με την ψυχολόγο καταλαβα πως είναι η αδυναμία που έχω για να αλλάξω αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ δηλαδή να κάνω κάτι. Να την φέρω πίσω.
Αν είναι ψυχοσωματικο θα πρέπει να βρεις πιο συναίσθημα σου σωματοποιηθηκε. Αν έγινε κατι πριν αρχίσει.. Κάτι που σε στεναχώρησε, να σε στρεσαρε κτλ.
Σε ευχαριστώ για την απαντηση.
Να σου πω για αρχή ότι με παρακολουθεί ψυχίατρος εβδομαδιαία, δεν παίρνω κάποια αγωγή, και κάνω συνεδρίες ένα χρόνο σχεδόν.
Έχω άσχημες εμπειρίες στη ζωή μου γενικότερα, αλλά αυτό που δε καταλαβαίνω είναι γιατί να μου εκδηλωθούν με άρρωστο φοβία και μάλιστα με αρκετά ακραια μορφή.
Όσο και να προσπαθώ να παραδεχτώ ότι είναι μια ψυχική διαταραχή και κάπως θα εκδηλώνοταν, δεν μου βγάζει νόημα να μου εκδηλωθεί με αυτόν τον τρόπο και κολλάω πολύ. Αυτό συζηταγα την τελευταία φορά και με την ψυχίατρο μου.
Με αγχώνει λίγο το θέμα ότι δεν βρίσκω δουλειά, γενικά ότι δουλειά εχω κάνει ήταν για πάρα πολλές ώρες και με λίγα χρήματα, παράλληλα οργανώνουμε και τον γάμο μας σιγά σιγά και εκτός από το οικονομικό με αγχώνει και ο προγραμματισμός πολύ, γιατί έχω μια τάση να πιστεύω πως ότι σχεδιάζω δεν θα γίνει.
Παρόλα αυτά δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να εκδηλώνεται έτσι, νιώθω δυσκολία στην αναπνοή, προσπαθώ δηλαδή συνεχώς να πάρω βαθιές ανάσες και λίγες φορές τα καταφέρνω, και νιώθω πόνο στην πλάτη, σαν βάρος και φοβάμαι τόσο πολύ, μα τόσο πολύ μήπως είναι κάτι και το αμελω.
Ο λόγος που δεν πάω να το ψάξω είναι γιατί το αγόρι μου και η μαμά μου επιμένουν πως δεν έχω κάτι και πως πρέπει να σταματήσω να επισκέπτομαι τους γιατρούς για να ξεπεράσω αυτήν την κατάσταση. Στον καρδιολόγο ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια έχω πάει 3 φορές νομίζω, παράλληλα γυμνάζομαι. Με το ζόρι βεβαια για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι δνε έχω κάτι αλλά ούτε αυτό πιάνει, ξυπνάω χάλια, πάω στο γυμναστήριο είμαι καλύτερα, δε ε χω τόσο το πρόβλημα της δυσπνοιας ας πούμε και της προσπάθειας της αναπνοής, το χασμουρητό μένει, και με το που βγω από την πόρτα του γυμναστηρίου αρχίζει πάλι η δυσπνοια. Δεν το καταλαβαίνω, δεν μπορώ να το εξηγήσω
Δυσπνοια είχα πάρα πολύ συχνά... Ειδικά στην αρχή της ψυχοθεραπειας. Θα σου πω και πρόσφατα. Την προηγούμενη εβδομάδα.. Είχα μαλώσει με τους δικούς μου και περίμενα μια διαφορετική αντιμέτωπη από το πατέρα μου. Ενώ κατάφερα να μην με επηρεάζουν πλέον ξαφνικά έγινε αυτό. Την επόμενη μέρα όλο το σκεφτόμουν. Όταν νύχτωσε άρχισε η Δυσπνοια. Αυτό κράτησε μέρες. Έπινα αντισταμινικο. Λέω έχει σκόνη έξω, συν οι αλλεργίες μου. Τίποτα. Άνοιξα τον ιονιστη. Σκεφτόμουν να κάνω και μάσκες.. Σε τέτοιο βαθμό. Σε σημείο που μου κοβόταν η ανάσα. Πήγα ψυχολογο. Της είπα τι έγινε. Με ρώτησε τι ένιωσα εκείνη την ώρα, τι ένιωθα όταν το σκεφτόμουν πριν γίνει Δυσπνοια. Κατάλαβα πως όλο αυτό ήταν η αδικία.. Και μετά ήμουν εντάξει. Της λέω Κάθε φορά που θα είμαι έτσι θα πρέπει να έρχομαι εδώ; και μου λέει όχι. Θα κάνεις την ίδια διαδικασία και μόνος σου. Να βάζεις τα γεγονότα μπροστά σου μέχρι να βρεις την αιτία.
Όλοι έχουν περάσει την φάση της άρρωστο φοβίας. Εγώ πέρασα και το στάδιο με τα μικρόβια.. Να πλενομαι συνέχεια, να μην ακουμπάει το πιρούνι μου στο τραπέζι γιατί μπορεί να έχει μικρόβια κτλ. Για λίγο διάστημα ευτυχώς.
Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν είναι επειδή δεν τα ζουν. Δεν τα έζησαν. Δεν ξέρουν. Ότι σου λένε το λένε γιατί πιστεύουν ότι είναι το πιο καλό. Γιατί πιστεύουν ότι αυτό θες να ακούσεις.. Αν σε βοηθά να κάνεις εξετάσεις, καντο. Πρώτα αποκλείουμε το σωματικό και μετά πάμε στο ψυχικό..
αγχος ειναι φιλη μου.αγχος.αλλα αφου το αναγνωρισες και επισκεπτεσαι ψυχιατρο εισαι σε πολυ καλο δρομο.οι δουλειες δυστυχως ετσι ειναι σημερα.πολλες ωρες λιγες αποδοχες αλλα τι να κανουμε.την υγεια μας να εχουμε.επιπλεον εχεις και το αγχος για το γαμο σου γι αυτο νιωθεις ετσι πιεσμενη.κι αυτη η δυσπνοια κι αυτο ενδειξη αγχους.κι αφου σου εχουν πει οι γιατροι ολα καλα δεν υπαρχει λογος ανησυχιας.η ωρα η καλη ευχομαι και ολα καλα θα πανε.Quote:
Originally Posted by Layla123
Αλήθεια σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο.
Με καθησυχάζουν πολύ αυτά που λέτε, και γενικότερα το φόρουμ με βοηθάει πολύ, οπότε κάνω πισωγύρισμα και έχω ακόμα μέρες για την ψυχοθεραπεία με βοηθάει να κρατιέμαι όσο είναι δυνατόν.
Αυτό που λες Γιώργο ότι όποιος δεν το έχει περάσει δεν το καταλαβαίνει, το νιώθω κι εγώ στο πετσί μου. Επίσης, εισια από τους λίγους που διαβάζω ότι ξεπέρασαν την άρρωστο φοβία, εγώ είμαι στον ενάμιση χρόνο και έχω την πεποίθηση ότι θα με συνοδεύει για πάντα.
Το είχα και στο παρελθόν αυτό με τη δυσπνοια συχνά και απορούσα κι ολας ότι δεν με ειχε πιάσει δύο μήνες, μου φαινόταν περίεργο.
Απόστολο, όντως ο ψυχίατρος ακόμα κι όταν είμαι χάλια, ακόμα κι όταν δεν το καταλαβαίνω με το πέρασμα του χρόνου καταλαβαίνω ότι με βοηθάει περισσότερο κι από πιστεύω, όταν είμαι νηφάλια από φόβο φυσικά. Και είναι το μόνο που προτρέπω όποιον δω ότι υποφέρει όπως υπέφερα και υποφέρω να κάνει, να κάνει ψυχοθεραπεία.
Μου μοιάζει τόσο βουνό όμως ώρες ώρες, και εκεί που νιώθω καλύτερα τρώω κάτι πτώσεις τόσο απότομες και η άρρωστο φοβία και όλες οι φοβίες γενικά βαράνε κόκκινο. Μακάρι να υποχωρήσει και να μην με συνοδεύει για πάντα.
Δεν είπα ότι ξεπέρασα την άρρωστο φοβία.. Ακόμη έχω φασεις. Σε πιο ήπιο βαθμό αλλά ναι.. Το ελέγχω. Και συνήθως όταν προηγηθεί κάτι. Έχω ξεπεράσει την φάση με τα μικρόβια..
αποστολία.γυναικα ειμαι.οσο για την αρρωστοφοβια ειχε και η αδερφη μου στο παρελθον.νομιζε οτι ειχε κατι και οτι πεθαινει.το ξεπερασε βεβαια.οποτε θα το ξεπερασεις και εσυ με λιγη υπομονη και λιγη προσπαθεια.
Χίλια συγνώμη, Αποστολια είχα γραψει, η αυτόματη συμπλήρωση κάνει τα δικά της γιατί γράφω από κινητό, χίλια συγνώμη.Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Κατάλαβα, εύχομαι το καλύτερο το. Συντομότερο δυνατό. Επίσης, ήθελα να σου πω κι ένα μπράβο πολύ καιρό τώρα. Δεν γράφω σε ότι δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά τα διαβάζω όλα τα ποστ στο φόρουμ και εκτός από ιδιαίτερα ενεργό μέλος, είσαι και πολύ εύστοχος και πολύ επεξηγηματικος. Προσωπικά έχω βοηθηθεί από εσένα και από θέματα που διαβάζω να απαντάς σε άλλους. Στο αναφέρω γιατί μόνο τα δύσκολα γράφουμε όταν πελαγωνουμε και τα καλά ξεχνάμε να τα αναφέρουμε.
Αλήθεια;;;; χαίρομαι γιαυτό. Τα έχω περάσει όλα αυτά. Ιιισως όχι μεγάλο βαθμό και δεν είχα κανένα δίπλα μου και έτσι ξέρω πόσο σημαντικό είναι να ακούσεις κάποιον να σου λέει σε καταλαβαίνω. Πόσο μάλλον να σου λέει πως τα έζησε και τώρα είναι καλύτερα. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου!!!