Καλησπέρα και απο μενα. Θα σας πβ καποια πραγματα για να εχετε μια ιδεα.γενικα σαν ανθρωπος επειδη μενω και απο μικρη μονη μου ημουν παντα αγχωδης και περνουσα αρκετα συχνα περιοδους εντονου αγχους. το πρωτο επεισοδιο με αρκετο ψυχαναγκασμο μπορω να πω ηταν πριν 4 χρονια οπου ειχα μια σχεση και βρεθηκα να πιεζομαι μεσα σε αυτη γιατι ηθελε να κανουμε παιδι και ολο αυτο ειχε φτασει σε σημειο τρελας ενω εγω δεν ηθελα καθολου και το γνωριζε. ξεκινησαν καποια θεματα και πλεον δεν ειχα καμια διαθεση για επαφη και γενικοτερη αρνηση, για δουλεια και για διαφορες ασχολιες, εως ουτο αυτο εφτασε σε ενα σημειο που εγω καθε μηνα εκανα τεστ εγκυμοσυνης και β χοριακη για να επιβεβαιωσω πως ολα ηταν καλα. μονο τοτε υπηρχε λιγο χαρα. αποφασισα και εκανα καποιες συνεδριες με μια ψυχολογο οπου δεν ενιωσα και πολυ βοηθεια. παρολα αυτα αυτο κρατησε 6 μηνες. υποχωρησε μονο του. με αυτον τον ανθρωπο συνεχισα για καιρο μαζι του οπου τελικα μετα απο ενα χρονο για πολλους και διαφορους λογους χωρισαμε. γενικα νιωθω οτι κατα καιρους με πιανουν ψυχαναγκασμοι αλλα οχι σε σοβαρο βαθμο. απο το μαιο ξεκινησε μια ιστορια οπου ειχα καποια σωματικα συμπτωματα και ολο αυτο ηταν ενας φαυλος κυκλος για να γινω πραγματικα υποχονδρια με τις ασθενειες. εχω κανει οτι μπορεις να φανταστεις απο εξετασεις. και εχω επισκεπτει απειρους γιατρους. κανω μονιμα κακες σκεψεις και τι θα γινει αν αρρωστησω. και θελω να ζησω τη ζωη μου. και καταληγω οτι δεν εχω χρονο και οτι σιγουρα κατι θα παθω. πλεον για οτιδηποτε εχω η βγαζω πανω και το οποιοδηποτε συμπτωμα ειναι σιγουρα καμπανακι για κατι πολυ σοβαρο. ξεκινησε με σκληρυσνη κατα πλακας και περασε σε οτι καρκινο μπορεις να φανταστεις. αυτοεξεταζομαι μονη μου και πλεον εχω γινει εμμονικη. για παραδειγμα αν βγαλω μια αφθα στο στομα τη κοιταω 50 φορες την ημερα για να δω σε τι σημειο ειναι και αν περναει. με το που δω κατι επανω μ κατευθειαν οι σκεψεις λειτουργουν με το χειροτερο τροπο και μεχρι να περασει ειμαι μαυρα πανια. στα περιγραφω πολυ περιλιπτικα. η κατασταση ειναι εντελως φευγατη με αυτο. μου δημιουργει προβλημα στη δουλεια μου και στα παντα καθως ειναι παντα στο μυαλο μου η αρρωστοφοβια ασχετα με το τι αλλο κανω. εκανα καποιες συνεδριες με μια ψυχολογο οπου δε βοηθηκα καθολου και μη γινετα καθε μερα και χειροτερο. εχω μια σχεση που με στηριζει παρα πολυ σε αυτο καθως και ολοι οι δικοι μου ανθρωποι. αλλα ολο αυτο δε παει αλλο. υπαρχουν μερες, πολλες μερες που δε θελω να κανω τπτ. μονο καναπε και υπνο. εχω κουραστει υπερβολικα παρα πολυ και αληθεια ειναι οτι πρεπει να το λυσω αλλιως θα χαζεψω ειναι το μονο σιγουρο. προφανως μεσα σε ολα αυτα ειχα παντα στο πλευρο μου το ιντερνετ. Καταλαβαινω οτι υπαρχει καποιας μορφης καταθλιψης και οτι δεν ειμαι μονο αρρωστοφοβια ολο αυτο. θελω να το λυσω και να συνεχισω τη ζωη μου. Περιμένω απαντησεις σας. Θα ηθελα να απαντησει κάποιος αν περναει αντίστοιχες καταστάσεις