Έμεινα μόνος... από επιλογή

Μπορεί πολλοί να το βιώνεται...
Έμεινα μόνος δεν έχω πραγματικούς φίλους, ο ένας κοιτάει το συμφέρον του με τον άλλον δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, με μια κοπέλα που "είμαστε" κολλητοί έχουμε απομακρυνθεί συναισθηματικά γιατί δεν βρίσκω πλέον ενδιαφέρον στη σχέση μας και έτσι αναγκάζομαι σιγά σιγά να απομακρύνομαι..

Μπορώ να βγαίνω με παρέες που ξέρω εδώ και χρόνια αλλά δεν νοιώθω κάτι ουσιαστικό. Ένα κενό μέσα μου.

Μπορεί να βγαίνουμε, να γελάμε, να περνάμε καλά αλλά το κενό παραμένει.

Μήπως είμαι εγωιστής;
Στο μυαλό μου υπάρχει πλέον το ότι δεν με καλύπτει σε μια φιλική σχέση απομακρύνομαι.
Ούτε σχέση δεν τυχαίνει να κάνω αλλά και αν τύχει να γνωρίσω κάποια αν δεν με αγγίξει δεν θα προχωρησω.

δεν ειμαστε εγωιστες

ξερεις ολοι καποια στιγμη πρεπει να δωσουμε να καταλαβουν οι αλλοι πως δεν ειμαστε κτηματα τους

και εγω εχω απομακρυνθει απο παρα πολλους

πολλη εκμεταλλευση και αχαριστια

δεν το συζητω για τα ψεματα και ποσο υπουλοι

Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους.. Αλλά αν αυτό γίνεται συνέχεια σημαίνει ότι εμεις κάνουμε κάτι λάθος. Ίσως να χρειάζεσαι λίγο να μείνεις μόνος για να επανέλθεις γιαυτό γίνεται όλο αυτό.. Μην διωχνεις όμως ανθρώπους που είναι στην ζωή σου. Συζήτησε μαζί τους τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου. Αν μείνεις μόνος κάποια στιγμή θα έχεις ανάγκη από μια παρέα και δεν θα έχεις.. Είναι καλός και εγωισμός.. Αλλά κάποιες φορές πρέπει να τον κάνουμε στην άκρη για να μην χάνουμε ανθρώπους που θέλουμε στην ζωή μας.

Εδώ και χρόνια ξέρω ότι αυτές οι "φιλίες" παύλα παρέες δεν με οδηγούσαν πουθενά.
Τώρα αρχίζω και τα σκέφτομαι και κάνω κινήσεις

Ίσως καταβαθος φοβόμαστε τη μοναξιά

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους.. Αλλά αν αυτό γίνεται συνέχεια σημαίνει ότι εμεις κάνουμε κάτι λάθος. Ίσως να χρειάζεσαι λίγο να μείνεις μόνος για να επανέλθεις γιαυτό γίνεται όλο αυτό.. Μην διωχνεις όμως ανθρώπους που είναι στην ζωή σου. Συζήτησε μαζί τους τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου. Αν μείνεις μόνος κάποια στιγμή θα έχεις ανάγκη από μια παρέα και δεν θα έχεις.. Είναι καλός και εγωισμός.. Αλλά κάποιες φορές πρέπει να τον κάνουμε στην άκρη για να μην χάνουμε ανθρώπους που θέλουμε στην ζωή μας.

---

Που θα ήθελες να σε οδηγήσουν λοιπόν αυτές οι φιλίες-παρέες;
Τι θα σου γέμιζε το κενό;

Καμια φορά είναι εύκολο να λέμε τι δεν θέλουμε, αλλά δύσκολο να ξέρουμε τι θέλουμε. Κι αν δεν το ξέρουμε, πως θα το βρούμε;

Καλά σονια έγραψες πάλι με το τελευταίο. Εγώ πιστεύω ότι τη μοναξιά όλοι τη φοβούνται. Αλλά εξαρτάται τι ορίζει ο άλλος σαν μοναξιά.Όπως είπε και ο γιωργος1520 μην διώχνεις ανθρώπους από τη ζωή σου. Μπορεί να μην είναι το τέλειο σαν φίλοι από τη στιγμή που κάνετε κοινά πράγματα και περνάτε καλά ποιος ο λόγος να ξεκοψεις;δηλαδή να θες να βγεις και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος; η να μιλήσεις για κάτι;

Το ποστ σου εκφράζει και δικές μου σκέψεις σε έναν μεγάλο βαθμό.
Πέρα από το επιφανειακό του πράγματος παρατηρώ ότι σχεδόν ποτέ οι άνθρωποι δεν σε ακούνε. Τους μιλάς και ακούνε για να απαντήσουν, όχι για να καταλάβουν. Αυτό το κενό που περιγράφεις το έχω νιώσει πολλές φορές μετά από εξόδους που γύρισα σπίτι και ήμουν χειρότερα από ότι όταν έφυγα.

Συνέπεια αυτού ήταν να χάσω επαφές με άτομα και τελικά να μείνω μόνη. Πολλές φορές θέλω να βγω για έναν καφέ και δεν έχω κάποιον. Ανοίγω την ατζέντα του κινητού και περνάω τα ονόματα μηχανικά. Κανείς δεν μου μοιάζει αρκετά "καλός".

Όπως καταλαβαίνεις δεν έχω να σου πω κάποια σοφία πάνω στο θέμα. Κι εγώ το ψάχνω.

Θα σου πω όμως ότι ίσως κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαζόμαστε. Κανείς ποτέ δεν θα είναι αρκετά τέλειος. Κάθε άτομο όμως κάτι έχει να μας προσφέρει. Ίσως αν δίνουμε βάση σε αυτό το θετικό του καθένα να πάει καλύτερα το πράγμα.

Εμένα προσωπικά πλέον με κουράζουν πολύ οι άνθρωποι. Συμπεριφέρονται λες και έχουν μόνο αυτοί προβλήματα. Σπάνια ακούς μια καλή κουβέντα, κάτι θετικό.

Μάλλον κι εμείς δεν κάνουμε κάτι καλά venom.

ποτε δεν θα ριξω φταιξιμο σε μενα αν οι αλλοι ειναι εγωιστες

ας προσεχουμε πως φερομαστε

εχουμε μια ηλικια και πια ο καθενας εχει χαρακτηρα και μυαλο και αισθηματα να μπορει να φερθει ανθρωπινα το λιγοτερο

Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από τους άλλους και όταν δεν την έχουν απλά προτιμάνε να φύγουν.. Είναι όμως άδικο για τον άλλον αυτόν.. Να σου δίνει κάτι με τον δικό του τρόπο και επειδή δεν είναι ο τρόπος που περιμένεις να τον αδειάζεις.. Εδώ πρέπει να γίνει η πιο σημαντική δουλειά..

το θεμα ειναι θεσ να παρεισ κατι παραπανω η δε θεσ το πιστευεισ δηλαδη ολο αυτο το πακετακι η δεν το πιστευεισ κλπ

Δεν θέλω να ξεκοψω από ένα δύο φίλους που βγαίνω αλλά από συγκεκριμένα άτομα.
Και βέβαια ποτέ δεν θα βρούμε το τέλειο απλά δε μπορώ να κρύψω ότι και ακόμα και με αυτούς που περνάω καλά θα συνεχίσω όσο μπορώ να το κάνω, νοιώθω ένα κενό όταν γυρνάω σπίτι.
Αυτό που θα ήθελα θα ήταν ένα φίλο να μπορώ να του λέω μυστικά και να με νοιώθει να με καταλαβαίνει και να τον έχω απλα δίπλα μου. Όχι σωματικά μόνο..
Όπως προσπαθώ και εγώ να γίνω έτσι με αυτούς που νοιώθω λίγο πιο κοντινούς μου.