Υποψία συμπτώματα γενικευμένης αγχωδεις διαταραχής
Καλημέρα παιδιά...είναι πολύ σύνθετο το πρόβλημα μου και δεν ξέρω αν είναι και πρόβλημα...μπορεί να μην έχω και τίποτα...μπορεί όμως και να έχω..κάθε γνώμη δεκτή.
Όσοι με ξέρουν λίγο πολύ θα θυμούνται ότι και στο παρελθόν έχω αναφερθεί στο πρόβλημα που αντιμετωπίζω ανά περιόδους( ευτυχώς) στο θέμα εργασίας...
Εδώ και ένα μισή μήνα δουλεύω σε ένα εργοστάσιο εποχιακά(ευτυχώς και πάλι)
Το τελευταίο ένα χρόνο αντιμετωπίζω πρόβλημα άγχους πάνω στη δουλειά ευτυχώς δεν με πιάνει πάντα αυτό το άγχος με πιάνει περίπου μία με δύο φορές το μήνα για κάνα δυο το πολύ τρεις μέρες μετά φεύγει.
Όταν με πιάνει όμως το άγχος γίνομαι χαλιά χαλάει η ψυχολογία μου θέλω να φύγω απτή δουλειά γιατί έτσι ηρεμώ..ευτυχώς έχω πάρει χαμπάρι ότι κρατάει μια δυο το πολύ τρεις μέρες και κάνω υπομονή μέχρι να υποχωρήσει.οταν υποχωρεί λέω δόξα το θεό..και ξανά αρχιζω να χερομαι την εργασία μου και το γεγονός ότι εργάζομαι..αλλά όταν με πιάνει το άγχος περνάω κόλαση.δεν θέλω ούτε μια μέρα να πάω η να είμαι στη δουλειά..όταν παρετηθω είμαι περδικι δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα πλην την ενοχή και της τύψεις για το λόγο το ότι παραιτήθηκα αρχίζω να θεωρώ τον εαυτό μου ένοχο και άχρηστο...ότι δεν μπορώ να φέρω στο σπίτι μου ένα κομμάτι ψωμί..αλλά δεν έχω το άγχος όμως μετά. ...ναι αλλα αυτό δεν είναι λύση..
Αυτό το πρόβλημα γινεται εμπόδιο στη ζωή μου και δεν με αφήνει να κάνω βήματα μπροστά..
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που μπορεί να πιάσω δουλειά να είμαι μια χαρά να μην αγχωθω καθόλου μα καθόλου και να χερομαι που είμαι στη δουλειά..αλλά πλέον σπάνια τυχαίνει να μην αγχομαι στη δουλειά..
Της πιο πολλές φορές αγχώνομαι..
Τελευταία είχα προτάσεις από εργασίες και στη συνέντευξη ακόμα αγχώθηκα τόσο πολύ που νόμιζα ότι διακόπτεται η αναπνοή μου έκανα αμάν να φύγω απτη συνέντευξη..και εννοείται ότι με θέλαν στη δουλειά με εγκριναν αλλά δεν εγκριναν εγώ δυστυχώς..
Διότι αγχώθηκα πολύ και μόλις τους έριξα άκυρο συνήλθα.
Επισεις ένα άλλο πρόβλημα που το έχω τελευταία ενώ ποτέ δεν το είχα είναι ότι μου περνάει απτή σκέψη ότι η εργοδοσία κάνει συνομωσία πίσω απτή πλάτη μου για να με βάζουν να δουλεύω σε δύσκολα πόστα και γενικότερα ότι με εκμεταλλεύονται.εννοειται ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο και ξέρω ότι είναι ιδέα μου...διότι όλοι η εργάτες μέσα εργάζονται κανένας δεν κάθεται να πιει καφέ και ο μόνος που να δουλεύει είμαι εγώ όλοι μας εργαζόμαστε και κουραζόμαστε...ξέρω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια .και ότι είναι μέσα στο μυαλό μου..αλλά γιατί έχω τέτοιες σκέψεις???γιατί αγχομαι σε τεράστιο βαθμό σε σημείο να με κάνει το άγχος να παραιτουμαι από δουλειές???τη Παρασκευή το μεσημέρι εκεί που ειμουν μια χαρά στη δουλειά και δούλευα ξαφνικά με έπιασε ένα άγχος με τσάκισε..ευτυχώς μετά από μια ώρα σχολίασα...χθες το μεσημέρι σηνυλθα λίγο τώρα είμαι αγχομενος αλλά ευτυχώς όχι τόσο πολύ..αυτή τη στιγμή είναι πολύ λίγο αγχωμενος..ελπίζω της επόμενες ώρες να αισθανθω καλύτερα και να μου φύγει τελείως το άγχος...
Η πιο πολλοι φίλοι μου που με ξέρουν μου λένε μάλλον είναι γιατί δεν έχεις βρει μια δουλειά που να σου αρέσει και πας στή δουλειά από αγγαρεία...
Αυτό στέκει πάρα πολύ. Αλλά δεν γίνεται όμως σε κάθε δουλειά να αισθάνομαι έτσι και να γμφευγω η απτής δέκα δουλειές στης οχτώ να αισθάνομαι έτσι και να φεύγω...θέλω πολύ να δουλέψω δεν είμαι και δεν ειμουν τεμπέλης ποτέ το ορκίζομαι..δεν το κάνω από τεμπελιά δουλεύω από 14 χρονών παιδάκι ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα οκ έχω φύγει παλιότερα από δουλειές αλλά ήταν δουλειές όντως που είχε εκμετάλλευση χωρίς ένσημα με λίγα λεφτά οπότε ναι παλιότερα είχα δίκιο που έφευγα..
Όπως έλεγα δουλεύω απτά 14 μου δεν ξέρω το τελευταίο χρόνο τι με έχει πιάσει και το παίρνω αυτό.
Θέλω να δουλέψω θέλω να πάω τη ζωή μου μπροστά θελω να προσφέρω στο σπίτι μου και στη γυναίκα μου
Αλλά όταν με πιάνει το άγχος καταρρέω..
Δεν το κάνω επίτηδες ούτε και θέλω να το παθαινω αυτό ούτε και το επέλεξα..δεν ξέρω πως να βοηθήσω τον εαυτό μου..