Πολύ μπερδεμα

Καλησπέρα σας μ αύτα και μ αυτά έφτασα 30 πλέον και η αλήθεια είναι ότι λυπάμαι τον εαυτό μου δεν ξέρω νομίζω ότι με μισώ μου τη σπάω αφάνταστα. Δεν έχω δεξιότητες ούτε δυνατότητες να επιβιώσω και με τρομάζει αυτό. Παιρνω λαντοζ εδώ και 22 ημέρες και παράλληλα έχω κόψει το αλκοολ αλλά δεν βλέπω κάποια ουσιώδη διαφορά. Ο γιατρός μου λέει ότι 0αμρ καλά και ότι θα αρχίσει να με πιάνει αλλά έχω πολύ έντονες τάσεις αυτοκτονίας τις οποίες και δεν έχω εκμηστυρευρει στον γιατρό γιατί στην καλύτερη αυτό που έχει να κάνει είναι να με φουσκώσει και μρ αλλά χάπια τα οποία δεν θα λύσουν τα προβλήματα μου. Κι έτσι όπως 3ιμαι ευάλωτη στην προκειμένη θα πιστέψω ότι αν δεν τα πάρω δεν θα γίνω καλά και αναγκαστικά θα τα πάρω και καλά δεν θα γίνομαι. Γενικά πιστεύω ότι όλα είναι προσωπική θέληση αντε κ ένα φάρμακο να σου διώξει τσ πολλά σκάλωματα αλλά αν δεν προσπαθήσεις πολύ τίποτα δεν γίνεται. Οι λόγοι που μ έχουν οδηγήσει εδώ είναι πολλαπλής φύσεως οι οποίοι είναι και αλυτοι.χαρακτηρισ5ικα θα αναφέρω ότι προέρχομαι από μια οικογένεια με 0ολλα ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα. Ο πατέρας μου είναι αλκοολικός η μάνα μου έχει κατάθλιψη και ο αδερφός μου σχιζοφρένεια.οπως καταλάβαινε στήριξη δεν μπορώ να βρω από πουθενά αλλά δεν είναι αυτό και το ουσιαστικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο εαυτός μου διότι για να ξεφύγω από όλα αυτά έκανα αδιάφορες φιλίες και σχέσεις και δουλειές όντας σαν κάποια αποβλακωμενη απλά για να ξεφεύγω και να μην κλειστώ στα ψυχιατρεια σαν τον αδερφό μου γενικά είμαι πολύ μπερδεμένη. Σκέφτομαι και εντονα την αυτοκτονία γιατί η ζωή μου παίρνει μια τροπή που δεν θέλω και είμαι πολύ μπερδεμένη.

Από την άλλη σκέφτομαι πολύ έντονα να φύγω από το πατρικό μου νοικιαζοντας ένα σπουι με κάποια χρήματα που έχω μαζέψει από την δουλειά 0ου ήμουν αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι το ουσιώδες πρόβλημα μου. Το πρόβλημα μου είναι με τον εαυτό γενικά μου σπάω τα νεύρα αφάνταστα.

νομιζεις οτι αν ειχες στη ζωη σου καποια συγκεκριμενα πραγματα θα σκεφτοσουν ετσι;

η σκεφτεσαι οτι θελεις πραγματα που δεν θα γινουν ισως και απογοητευεσαι;

Θεωρώ ότι είναι πολύ παραγοντικό το πρόβλημα μου. Το βασικό θέμα είναι ότι δεν πιστεύω καθόλου στον εαυτό μου γιατί με όλα αυτά που παθαίνω με έχει προδώσει άπειρες φορές.επισης από μικρή λόγω του προβλήματος του αδερφού μου έμαθα να παραγκωνιζω τον εαυτό μου τις ανάγκες και τα θέλω μου με αποτέλεσμα αυτό να το αποτύπωνω και στην ζωή μου μετέπειτα σαν να είμαι απλά ένας θεατής στις οποιες περιστάσεις σαν να υπάρχω απλά χωρίς να επιλέγω δεν ξέρω πως να το εξηγήσω ακριβώς. Ε μέσα σ όλα αυτά ήρθε και η κατάθλιψη και ήρθε κ έδεσε.

Δεν εισαι μονη δεν εισαι η μονη κσι γω το περναω αυτο αυτον τον καιρο. Και μενα η καταθλιψη μ χει πηδηξει την ζωη αλλα προσπαθησε το.συνεχισε να παλευεις.εχω ακριβως το ιδιο θεμα θεατης της ζωης ειμαι εδω τα βλεπω ολα αλλα δν επιλεγω δεν αντιδρω απαθεια.και γω παλευω να βγω απο αυτο.

Το θέμα είναι ότι το παλεύω χρόνια και έχω κουραστεί. Κι ενώ προς στιγμήν φαίνεται να το διαχειριζομαι έχοντας δηλαδή τα θέματα μου να ψιλό προχωράω ωστοσο δεν το ξεπερνάω ποτέ πάντα έχω ένα κενό τι σκατα να κάνω πια;;

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπέρα σας μ αύτα και μ αυτά έφτασα 30 πλέον και η αλήθεια είναι ότι λυπάμαι τον εαυτό μου δεν ξέρω νομίζω ότι με μισώ μου τη σπάω αφάνταστα. Δεν έχω δεξιότητες ούτε δυνατότητες να επιβιώσω και με τρομάζει αυτό. Παιρνω λαντοζ εδώ και 22 ημέρες και παράλληλα έχω κόψει το αλκοολ αλλά δεν βλέπω κάποια ουσιώδη διαφορά. Ο γιατρός μου λέει ότι 0αμρ καλά και ότι θα αρχίσει να με πιάνει αλλά έχω πολύ έντονες τάσεις αυτοκτονίας τις οποίες και δεν έχω εκμηστυρευρει στον γιατρό γιατί στην καλύτερη αυτό που έχει να κάνει είναι να με φουσκώσει και μρ αλλά χάπια τα οποία δεν θα λύσουν τα προβλήματα μου. Κι έτσι όπως 3ιμαι ευάλωτη στην προκειμένη θα πιστέψω ότι αν δεν τα πάρω δεν θα γίνω καλά και αναγκαστικά θα τα πάρω και καλά δεν θα γίνομαι. Γενικά πιστεύω ότι όλα είναι προσωπική θέληση αντε κ ένα φάρμακο να σου διώξει τσ πολλά σκάλωματα αλλά αν δεν προσπαθήσεις πολύ τίποτα δεν γίνεται. Οι λόγοι που μ έχουν οδηγήσει εδώ είναι πολλαπλής φύσεως οι οποίοι είναι και αλυτοι.χαρακτηρισ5ικα θα αναφέρω ότι προέρχομαι από μια οικογένεια με 0ολλα ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα. Ο πατέρας μου είναι αλκοολικός η μάνα μου έχει κατάθλιψη και ο αδερφός μου σχιζοφρένεια.οπως καταλάβαινε στήριξη δεν μπορώ να βρω από πουθενά αλλά δεν είναι αυτό και το ουσιαστικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο εαυτός μου διότι για να ξεφύγω από όλα αυτά έκανα αδιάφορες φιλίες και σχέσεις και δουλειές όντας σαν κάποια αποβλακωμενη απλά για να ξεφεύγω και να μην κλειστώ στα ψυχιατρεια σαν τον αδερφό μου γενικά είμαι πολύ μπερδεμένη. Σκέφτομαι και εντονα την αυτοκτονία γιατί η ζωή μου παίρνει μια τροπή που δεν θέλω και είμαι πολύ μπερδεμένη.

---

Γεια σου Μελινα, νομιζω οτι ειχαμε ξαναμιλησει στο παρελθον και αν θυμαμαι καλα ησουν σε φαση καλυτερευσης.....Απο τοτε τι μεσολαβησε και ξαναεπεσες ψυχολογικα?
Να ξερεις οτι απο μονα τους τα φαρμακα δεν θα σε βγαλουν απο τον λαβυρινθο θα σου δωσουν ομως μεγαλη βοηθεια ....Ενα φαρμακο θελει τον καιρο του να δρασει...
Πρεπει να κανεις και εσυ κατι που σε ευχαριστει, οπως ενα χομπυ ωστε να αρχισει το μυαλο σου να εκπεμπει λιγη ευχαριστηση...
Οσο για τον προβληματισμο σου για δουλεια, μην αγχωνεσαι εφοσον βελτιωθεις θα βρεις....Και αμα θες να αποκτησεις δεξιοτητες μπορεις να πας και σε ενα δωρεαν ιεκ...
Εαν υπαρχουν εντασεις σπιτι η πραγματα που σε ριχνουν θα ηταν καλυτερο να φυγεις...Σαν πρωην καταθλιπτικος αυτη ειναι η συμβουλη μου....μην τα παρατησεις μετα απο τοσα χρονια προσπαθειας...Θα ερθει η στιγμη που ολα αυτα θα ειναι παρελθον....Και βεβαια ηρθε η ΩΡΑ να δωσεις βαση στον εαυτο σου, να τον βαλεις πανω απο τους υπολοιπους...να φροντισεις τις αναγκες σου...
Η αυτοκτονια δεν ειναι λυση...ΕΧΕΙς μπροστα σου μια ολοκληρη ζωη που σε περιμενει, εισαι πανω στο ανθος της ηλικιας...τιποτα δεν ειναι ακατορθωτο αρκει να προσπαθησεις...

Έχω τελειώσει πανεπιστήμιο αλλά λόγω των ψυχολογικών μου δεν μπόρεσα να το αξιοποιήσω κάνω κάποια πράγματα όπως πάω γυμναστήριο με το ζόρι και έχω γραφτεί και σε χορούς που είναι το μόνο που δίνει λιγη χαρά. Από κει κ έπειτα δεν με ικανοποιεί τίποτα το πρόβλημα μου είναι ότι δεν στέκομαι στα πόδια. Ας πούμε είμαι σε μια αδιάφορη σχέση μόνο και μόνο για να μην πέσω στα τάρταρα. Τι μεσολάβησε;;;χμμ με απέλυσαν από την δουλειά 0ου ήμουν και επίσης δεν έχω παρέες και δεν έχω και όρεξη να αποκτήσω. Επίσης βλέπω ότι χρονιζει αυτό που έχω και ότι ειμαι πολύ αδύναμη γι αυτόν τον κόσμο.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Έχω τελειώσει πανεπιστήμιο αλλά λόγω των ψυχολογικών μου δεν μπόρεσα να το αξιοποιήσω κάνω κάποια πράγματα όπως πάω γυμναστήριο με το ζόρι και έχω γραφτεί και σε χορούς που είναι το μόνο που δίνει λιγη χαρά. Από κει κ έπειτα δεν με ικανοποιεί τίποτα το πρόβλημα μου είναι ότι δεν στέκομαι στα πόδια. Ας πούμε είμαι σε μια αδιάφορη σχέση μόνο και μόνο για να μην πέσω στα τάρταρα. Τι μεσολάβησε;;;χμμ με απέλυσαν από την δουλειά 0ου ήμουν και επίσης δεν έχω παρέες και δεν έχω και όρεξη να αποκτήσω. Επίσης βλέπω ότι χρονιζει αυτό που έχω και ότι ειμαι πολύ αδύναμη γι αυτόν τον κόσμο.

---

Νιωθεις αδυναμη δεν εισαι...Και εγω ενιωθα καποτε αδυναμος...Τωρα πια οχι...
Δες τα μηνυματα.