ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ...ΠΑΙΔΕΥΟΥΝ??

Μια μικρη οικογενειακή τραγωδία,παιδευει ακομη 2 αντρες 47 και 51 ετων....Ο ένας απο αυτους ειναι ο αντρας μου ο πιο μικρος!!
Παιδια μιας οικογενειας ευκαταστατης ,παιδια μιας υπερπροστατευτικης μανας και ενος πατερα...σκληρου!!
Οταν τα παιδια ηταν 21 και 25 η μανα χανεται απο εγκεφαλικο
και ο πατερας παντρευεται μετα απο 1 χρόνο γιατί δεν "αντεχε" την μοναξια...Τα αγόρια αναγκαζονται να προσαρμοστουν στην νεα πραγματικοτητα..Ο μεγαλος παντρευεται και ο μικρος συνυπάρχει με την μητρια.Ο πατερας κανει την ζωη του τα ταξιδια του ,τις εξοδους του,τις διακοπες και τα αγορια αναγκαζονται να φτιαξουν εκ του μηδενος τη ζωη τους..Δεν βοηθησε ποτε κανεναν..(δεν ηταν υποχρεωμενος θα μου πειτε),δεν αγκαλιασε ποτε καμια νυφη με αγαπη,δεν κρατησε εγγονι ουτε μια ωρα!!
Σωστα..δεν ηταν υποχρεωμενος!!Και περνουσε η ζωη και τα χρονια..μεχρι που φτασαν ναναι 2 γεροι ανυμποροι 82 ετων,αρρωστοι χωρις κανενα παρα μονο τον "μικρο" που τον παιρνουν οταν τον χρειαζονται...και αυτος τρεχει...και καθε φορά που γυρίζει...ειναι αλλος ανθρωπος γεματος θυμο..Και μεις και ο αδερφος του..φτιαξαμε τα παντα από το μηδεν...ειμαστε καλα...αλλα μαλον ο ¨μικρος¨"..δεν ειναι και τοσο καλα!!!Αραγε θα το ξεπερασει ποτε??
Κυριως τους τρωει το αδικο οτι η μανα τους δημιουργησε μια περιουσια γι αυτους...και προικιστηκε καποιος αλλος!!

elpi kai 68,


θα σου ελεγα να πεις στον αντρα σου να αποτανθει σε ψυχολογο για να μπορεσει να ζυγισει τις συναισθηματικες πατρικες εξαρτησεις.
Ωστοσο απο οσο λες βαδιζει στα 47+ και αυτο δεν ειναι τοσο ευκολο να το κανει καποιος σε αυτη την ηλικια.

Η πειρα μου εχει δειξει οτι ενας 20αρης η αντε 30αρης μπορει να παλεψει την ζωη του προς τα πισω.
Ενας ομως ο οποιος φτανει στα 50 του ειναι πολυ πιο δυσκολο να αρχιζει να σκαλιζει την ζωη του προς τα πισω.
Η διαδρομη ειναι παρα πολυ οδυνηρη για να μπορεσει να την αντεξει κανεις σε αυτη την ηλικια.

Ορμομενος οτι αγαπας τον αντρα σου και στην ουσια θες να τον βοηθησεις,
θα σου ελεγα οτι το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να μην του βαζεις εμποδια και να μην εισαι αντιπαλος του σε αυτο το κομματι της αδυναμιας του.
Δειξε καταρχην οτι εισαι συμαχος του και δεν τον αντιμετωπιζεις σαν καποιον ο οποιος πρεπει να κανει κατι αλλα δεν μπορει.
Δειξε του οτι ναι μεν δεν συμφωνεις σε αυτο που συμβαινει, αλλα οτι το καταλαβαινεις και σε αυτη του την πιεση που δεχεται εισαι μαζι του 101%.
Ενθαρυνε τον να πηγαινιε στους γονεις του παρολο που τον καταπιεζει κατι τετοιο.

Ξερεις με τα οσα γραφεις δειχνει την δυσαρεσκεια σου προς εμας που τα διαβαζουμε.
Ποσο μαλλον στον ιδιο.
Δεν βοηθας καθολου την κατασταση ετσι ωστε να εξομαλυνθει το ολο θεμα, αντιθετως ασκεις απο την δικη σου την πλευρα το δικο σου κομματι πιεσης.
Ο αντρας σου ξερεις γυρνωντας πισω σε εσενα περιμενει να βρει ενα καταφυγιο και οχι ενα δευτερο σεναριο πιεσης.
Πρεπει λοιπον εσυ να λειτουργησεις σαν μια βαλβιδα εκτονωσης και οχι συγκεντρωσης πιεσης.

Οι γεροι εξαλου φτασανε στα 82 οπως λες, λιγα χρονια τους εμειναν, αστους να ζησουν τα λιγα χρονια που τους απομενουν.
Μπορει συντομα να μην ζουν, οποτε δεν εχει νοημα ολη αυτη η οπτικη ετσι οπως την νιωθεις.
Απελευθερωσου λοιπον και συναμα προσπαθησε να απελευθερωσεις τον συζυγο σου.
Εσυ αλλωστε εισαι η ψυχραιμη της υποθεσης οποτε το φορτιο σου ειναι μεγαλυτερο.


γκουντ λακ!
:cool: