Θέμα με φίλη

Είπα να γράψω τον προβληματισμό μου να μου πείτε κι εσείς πώς το βλέπετε

Με την συγκεκριμένη κοπέλα είμαστε φίλες χρόνια, έχουμε περάσει μαζί καλές και δύσκολες στιγμές και θεωρώ οτι ταιριάζαμε σαν άνθρωποι και ιδιοσυγκρασίες και περνούσαμε καλά μαζί.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε ξεχωριστές πόλεις, συναντιόμαστε κυρίως κάποια σαβκα μέσα στον χρόνο και καλοκαίρια αλλά είχαμε σχεδόν καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία.

Η φιλία μας θεωρώ ότι κλονίστηκε πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια όταν η φίλη μου έπαθε κατάθλιψη με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από όλους, να γίνει ψυχρή, απόμακρη, κάποιες φορές απότομη όταν προσπαθούσα να την βοηθήσω (ίσως με λάθος τρόπο αλλά δεν ειμαι ψυχολόγος). Στην ουσία εκείνο το διάστημα που κράτησε για αυτήν περίπου 2 χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνω το μοναδικό σχεδόν άτομο με το οποίο κράτησε επαφή γιατί όλοι οι άλλοι κάποια στιγμή βαρέθηκαν να προσπαθούν μόνοι τους. Εγώ την δικαιολογούσα και προσπαθούσα να μην παίρνω την συμπεριφορά της προσωπικά γιατί καταλάβαινα πως περνάει δύσκολα. Εν τέλει η ίδια μου εξέφρασε παράπονα για εκείνη την εποχή. Από την πλευρά της θεωρούσε πως δεν της στάθηκα αρκετά (είχα μια σχέση εκείνη την περίοδο οπότε δνε μπορούσα να είμαι και 24/24 διαθέσιμη), τα συζητήσαμε, της είπα και την δική μου πλευρά...τα λύσαμε θεώρησα.

Και φτάνω στο τώρα όπου παρατηρώ ότι τελικά ίσως μου κρατάει κάτι ακόμα κι ας μην το παραδέχεται. Πρώτον παρατηρώ ότι συχνά με αμφισβητεί, όχι για κάτι σημαντικό, μπορεί να ναι μια βλακεία του τύπου "α σήμερα είπες πως αυτό είναι το αγαπημένο σου φαγητό ενώ χθες είχες πει άλλο". Όταν προσπαθώ να συνεχίσω την κουβέντα για να καταλάβω πού το πάει και τι θέλει να πει τελικά , το αποφεύγει. Δευτερον που παρατήρησα τον τελευταίο καιρό είναι ότι σαν να έχει πάθει εμμονή και θέλει να συζητά μόνο για ένα συγκεκριμένο θέμα πάντα κι όταν προσπαθώ να αλλάξω κουβέντα και να πω κάτι άλλο, μοιάζει σα να εκνευρίζεται και δεν θέλει να της πω τίποτα για μένα. Στην ουσία δηλαδή θέλει να με πάρει τηλέφωνο να πει τα δικά της, αυτά που θέλει να συζητήσει κι όταν πάω να της πω κάτι δικό μου απαντά συνήθως εκνευρισμένα ή μονολεκτικά. Σήμερα πχ πήγα να της πω κάτι σοβαρό που μου συνέβει χθες και πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου είπε εκνευρισμένη "μου τα πες αυτά, τι τα ξαναλες?" κι έμεινα μαλάκας. Δεν είχε ακούσει καν τι ήθελα να πω.

Το θέμα είναι ότι ενώ καταλαβαίνω πως αυτά είναι δικά της θέματα, εγώ δεν έχω πια την αντοχή και την διάθεση να τα πολυδιαπραγματευτώ. Νιώθω οτι κουράστηκα να προσπαθώ μονομερώς. Από την άλλη σκέφτομαι...μήπως έχω γίνει υπερευαίθητη; Μήπως μέσα στα δικά μου θέματα κι εγώ την φορτώνω πολύ με τα δικά μου και με το δίκιο της δεν αντέχει να ακούει; Δεν εχω συνηθίσει να κλαίγομαι, ούτε να γίνομαι βάρος σε κανέναν, αλλά τι να κάνω που τον τελευταίο χρόνο ε δεν μου συμβαίνουν και τα πιο ευχάριστα πράγματα στον κόσμο, θα πρέπει μονίμως να παριστάνω τον καραγκιόζη;

Πιστευω οτι επειδη εχετε πολυ οικειοτητα με την συγκεκριμενη κοπελα και γνωριζεστε πολλα χρονια, γι' αυτο εχει φτασει στο σημειο να σου μιλαει ετσι αποτομα ..Εχετε παραγνωριστει με λιγα λογια. Επισης, γιατί συμπέρανες ότι φερεται έτσι επειδη σου κραταει κακια για εκείνη την περίοδο των 2 χρόνων? Μπορεί να φταίει κάτι αλλο. Μπορει να περνάει ζόρια και να είναι οξύθυμη ή γενικα να μην είναι καλά ψυχολογικά οπότε να μην αντέχει να ακουει και τα δικά σου ψυχολογικά γιατί ίσως την ρίχνουν ακόμα περισσότερο και δεν έχει τη δύναμη να σε βοηθήσει. Ή ίσως είναι εγωκεντρική και θελει να μιλάει μόνο για τα δικά της προβλήματα και όχι να βοηθάει τους αλλους..Αλλα αυτο τόσα χρόνια θα το είχες καταλάβει αν ίσχυε. Εσυ τι σκέφτεσαι να κάνεις; Παντως αν νιώθεις ότι δεν σε ακούει, δεν σε βοηθάει, δεν σε καταλαβαίνει, τότε μάλλον σου χρειάζεται και μια άλλη φίλη να μπορεί να αναπληρώσει αυτο το κενό..Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ικανοι να μας σταθούν με τον τρόπο που θα θέλαμε.

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Πιστευω οτι επειδη εχετε πολυ οικειοτητα με την συγκεκριμενη κοπελα και γνωριζεστε πολλα χρονια, γι' αυτο εχει φτασει στο σημειο να σου μιλαει ετσι αποτομα ..Εχετε παραγνωριστει με λιγα λογια. Επισης, γιατί συμπέρανες ότι φερεται έτσι επειδη σου κραταει κακια για εκείνη την περίοδο των 2 χρόνων? Μπορεί να φταίει κάτι αλλο. Μπορει να περνάει ζόρια και να είναι οξύθυμη ή γενικα να μην είναι καλά ψυχολογικά οπότε να μην αντέχει να ακουει και τα δικά σου ψυχολογικά γιατί ίσως την ρίχνουν ακόμα περισσότερο και δεν έχει τη δύναμη να σε βοηθήσει. Ή ίσως είναι εγωκεντρική και θελει να μιλάει μόνο για τα δικά της προβλήματα και όχι να βοηθάει τους αλλους..Αλλα αυτο τόσα χρόνια θα το είχες καταλάβει αν ίσχυε. Εσυ τι σκέφτεσαι να κάνεις; Παντως αν νιώθεις ότι δεν σε ακούει, δεν σε βοηθάει, δεν σε καταλαβαίνει, τότε μάλλον σου χρειάζεται και μια άλλη φίλη να μπορεί να αναπληρώσει αυτο το κενό..Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ικανοι να μας σταθούν με τον τρόπο που θα θέλαμε.

---

Έχω κι άλλες φίλες και ανθρώπους κοντα μου δεν είναι ότι μου λείπει το γεγονός ότι δεν μπορεί να σταθεί σε ορισμένα. Μπορώ να καταλάβω ότι όταν ένας άνθρωπος περνά δύσκολα ο ίδιος, ίσως να μην μπορεί να επιβαρυνθεί παραπάνω με "δυσάρεστα". Ούτε είμαι άνθρωπος που θα αρχίσω να κλαίγομαι για κάτι ξανά και ξανά, το αντίθετο ακόμα και στα πιο δύσκολα προσπαθώ να βρίσκω τα θετικά και πάντα είμαι αισιόδοξη. Αυτό με το να μην θέλει να ακούσει το παρατηρώ ότι το κάνει γενικά, όχι απαραίτητα όταν πάω να της πω κάτι δυσάρεστο. Και κάτι ευχάριστο να πω πάλι την ίδια αντίδραση θα έχει. Σα να βαριέται; Σα να θεωρεί ότι σιγά μη κάτσω να ασχοληθώ τώρα; δεν ξέρω..

Αυτό με την κατάθλιψη το βάζω σαν ορόσημο γιατί θεωρώ ότι από τότε άλλαξε η μεταξύ μας σχέση. Δεν μπορώ να το περιγράψω τόσο με συγκεκριμένα παραδείγματα, είναι περισσότερο η αίσθηση που έχω. Νιώθω ότι μου έχει θυμό για κάποιο λόγο, δεν είναι μαζί μου όπως ήταν στο παρελθόν. Και παλιότερα είχα την διάθεση να ανοίγω εγώ με δική πρωτοβουλία τέτοιες συζητήσεις ώστε να μου πει το όποιο παράπονο...αλλά ακόμα κι αυτό έχω βαρεθεί να το κάνω πια. Δηλαδή αν κάποιος έχει ένα παράπονο πρέπει να τον παρακαλέσει ο άλλος για να το πει; Τι είμαστε 5χρονα; Σήμερα ας πούμε με εκνεύρισε τόσο με το απότομο ύφος της που ήθελα να της το κλείσω εκείνη την στιγμή κι ας ξέρω πως δεν της έχουν μείνει πια άλλοι φίλοι

Χμμ καταλαβα. Αρα εσυ σ΄αυτην την φαση σκεφτεσαι να απομακρυνθεις αλλα λυπασαι να την αφησεις μονη της? Σε προβληματιζει ο λογος που φερεται ετσι? Τι ακριβώς σε προβληματίζει?
Δηλαδη γενικα φερεται ασχημα και εσυ καθε φορα πρεπει να την ρωτάς τι έχει και μετά σου λεει καποιο παραπονο? Αν ισχυει αυτο τοτε ναι ειναι πολυ κουραστικο...Δεν γινεται ο αλλος να κραταει μουτρα, να φερεται αποτομα κλπ και να μην λεει τι πραγματικα τον ενοχλει. Λογικο να εχεις βαρεθει να ασχολεισαι..

Κοιτα δεν είναι οτι κάθομαι και σκέφτομαι α την κακομοιρα ας την κάνω παρέα γιατί δεν έχει κανέναν άλλο, δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω παρέα με κάποιον μονο για αυτό τον λογο. Αλλα την ποναω, την ξέρω 100 χρόνια έχει υπάρξει καλη φίλη και δε μπορω έτσι απλα να το προσπερασω αυτό. Επίσης δεν θέλω να την αδικησω. Σκέφτομαι οτι επειδή ο τελευταίος χρονος δεν ηταν καθόλου εύκολος για μένα οτι ίσως τα βλέπω εγώ υπερβολικά, δεν ξέρω.
Παρολα αυτά πιάνω τον εαυτό μου και να εκνευριζομαι κάποιες φορες και να ξενερωνω με την συμπεριφορα της. Αυτό με το απότομο ύφος πχ μου το πέ καποια στιγμη οτι της το είπε κάποιος άλλος κι όταν της είπα οτι ναι έχει δίκιο αυτός που στο είπε, ίσως δεν το καταλαβαίνεις αλλά μιλας απότομα κάποιες φορες, εκνευρίστηκε κι αρνήθηκε οτι το κανει.

Δεν ξερουμε ολα τα δεδομένα για να ειμαστε σιγουροι αν την αδικείς. Αλλα βαλτα κατω αν ειναι εσυ και δες τα λογικα. Εσυ ακους τον πονο της, την ακους να μιλαει γενικότερα, δίνεις προσοχή σε αυτά που σου λέει, καλά ή κακα? Αν ναι τοτε θα επρεπε να κανει κι αυτη το ιδιο για σενα.. Αν εσυ δεν τα κανεις αυτα, τοτε οκ δεν μπορεις να εχεις την απαιτηση να τα κανει κι αυτη.

Συγνωμη για να καταλαβουμε δλδ το νοημα του συγκεκρημενου θεματος.Μην ειναι το αν η κοπελα που αναφερεις ειναι επαρκης για να ειναι φιλη σου? , η εαν σου χρωσταει "φιλια" απο την εποχη οπου ειχε καταθλιψη κι της εκανες μερικη παρεα, αρα σημερα ηρθε το πληρωμα του χρονου να σου ξεπληρωσει την "φιλια"η τελος , το θεμα σου εχει να κανει με το οτι την εχεις βαρεθει και θελεις να εψαλειψεις τις οποιες τυψεις σου?
Οποιο κι να ειναι το νοημα ειτε ειναι κατις εξω απο αυτα ,εκεινο που θαυμασα στο μηνυμα σου ειναι ο τροπος οπου γραφεις ετσι ωστε να μην υπαρξει κανενα ειδος αυτοκριτηκης! -κι δεν ειναι αυτοκριτικη το οτι αυτοαποκαλεισαι "υπερευαίθητη" , και το οτι την πριζεις διοτις εαν η κοπελα πασχιζει απο κουβεντα τωτες εσυ της κανεις καλο!- αρα πουθενα δεν αναφερεις καποιο δικο σου λαθος απεναντη σε αυτην !! εν ολιγις εισαι μια τελεια φιλη!! φανταζομαι θα εισαι και πανεμορφη με κορμη λυγερο και μεσογειακες καμπηλες!! ε?
Το οτι δεν αναφερεις κανενα απο τα δεδομενα μειονεκτηματα σου ειναι κι ο λογος που δεν θα τα διορθωσεις διοτις πολυ απλα δεν τα βλεπεις, αρα δεν μπορεις να τα δεχτεις και που να φτασεις στο πολυ μακρινο βημα να τα φτιαξεις!!
Ξερω οτι τωρα θα εχεις νευριασει μαζι μου!! ,,δυστυχως ομως αυτο που κανεις εσυ δεν ειναι σπανιο, ολοι μας λιγο πολυ το κανουμε, ναφερουμε ενα προβλημα με καποιον φιλο μας και το γραφουμε με τετοιο τροπο οπου ο αναγνωστης εαν δεν ξερει την αληθεια ειναι σχεδον δεδομενο το πρισμα που θα βγαλει, ολοι μας πεφτουμε σε αυτο το παραπτομα, ειναι ο εγωισμος μας που μας το κανει αυτο!! Οι ψυχολογοι λενε οτι δεν ειναι και κακο αυτο διοτις ετσι δειχνουμε οτι αγαπαμε τον εαυτο μας, οτι ειμαστε δυνατοι!! απο την αλλη ομως πως θα μπορεσουμε να γινουμε σωστα ατομα στην κοινωνια οταν δεν κοιταμε τα δικα μας προβληματα? ειναι πολυ δυσκολο βεβαια διοτις πολυ απλα ο καθρεφτης μας τα κρυβει! μπορουμε να τα μαθουμε ομως με εναν αληθεινο!! ειλικρινη διαλογο με τον φιλο-φιλη μας!! κουβεντιαζωντας μαζι της , μαθαινωντας τι ειναι αυτο που την οργιζει! και οχι γραφωντας σε ενα φορουμ προς αγνωστους το ποσο σωστοι και αψογοι ειμαστε απεναντι σε μια αχαριστη προιν καταθλιπτικη που της καναμε παρεα οταν ηταν αρρωστη!

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Δεν ξερουμε ολα τα δεδομένα για να ειμαστε σιγουροι αν την αδικείς. Αλλα βαλτα κατω αν ειναι εσυ και δες τα λογικα. Εσυ ακους τον πονο της, την ακους να μιλαει γενικότερα, δίνεις προσοχή σε αυτά που σου λέει, καλά ή κακα? Αν ναι τοτε θα επρεπε να κανει κι αυτη το ιδιο για σενα.. Αν εσυ δεν τα κανεις αυτα, τοτε οκ δεν μπορεις να εχεις την απαιτηση να τα κανει κι αυτη.

---

Μα δεν νιώθω ότι μιλά ουσιαστικά. Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να ανοίξω μια συζήτηση για το πώς είναι τώρα, πώς νιώθει, για συζητήσεις που κάναμε παλιότερα μεταξύ μας κι απολαμβάναμε , καταλαβαίνω πως δεν θέλει να το κάνει και δεν θέλω να την πιέζω. Οπότε λεω οκ, ας πούμε κάτι πιο "καθημερινό". Το θέμα είναι ότι εκείνη έχει σκαλώσει με ένα συγκεκριμένο θέμα που αφορά εργασιακά και για το συγκεκριμένο δεν έχω πολλές γνώσεις οπότε δεν μπορώ να συμμετέχω και πολύ στην κουβέντα ή να την βοηθήσω με κάποια συμβουλή άρα καταλήγουμε στο να μιλά ατέλειωτα για αυτό κι από ένα σημείο και μετά να μην πολυπροσέχω τι λέει. Βασικά είναι μια προοπτική δουλειάς που προσωπικά θεωρώ ότι είναι λίγο όνειρο θερινής νυκτός στις σημερινές συνθήκες οπότε στην ουσία εκείνη θέλει να το συζητάμε συνεχώς και να κλαίμε την μοίρα μας που δεν γίνεται.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Συγνωμη για να καταλαβουμε δλδ το νοημα του συγκεκρημενου θεματος.Μην ειναι το αν η κοπελα που αναφερεις ειναι επαρκης για να ειναι φιλη σου? , η εαν σου χρωσταει "φιλια" απο την εποχη οπου ειχε καταθλιψη κι της εκανες μερικη παρεα, αρα σημερα ηρθε το πληρωμα του χρονου να σου ξεπληρωσει την "φιλια"η τελος , το θεμα σου εχει να κανει με το οτι την εχεις βαρεθει και θελεις να εψαλειψεις τις οποιες τυψεις σου?
Οποιο κι να ειναι το νοημα ειτε ειναι κατις εξω απο αυτα ,εκεινο που θαυμασα στο μηνυμα σου ειναι ο τροπος οπου γραφεις ετσι ωστε να μην υπαρξει κανενα ειδος αυτοκριτηκης! -κι δεν ειναι αυτοκριτικη το οτι αυτοαποκαλεισαι "υπερευαίθητη" , και το οτι την πριζεις διοτις εαν η κοπελα πασχιζει απο κουβεντα τωτες εσυ της κανεις καλο!- αρα πουθενα δεν αναφερεις καποιο δικο σου λαθος απεναντη σε αυτην !! εν ολιγις εισαι μια τελεια φιλη!! φανταζομαι θα εισαι και πανεμορφη με κορμη λυγερο και μεσογειακες καμπηλες!! ε?
Το οτι δεν αναφερεις κανενα απο τα δεδομενα μειονεκτηματα σου ειναι κι ο λογος που δεν θα τα διορθωσεις διοτις πολυ απλα δεν τα βλεπεις, αρα δεν μπορεις να τα δεχτεις και που να φτασεις στο πολυ μακρινο βημα να τα φτιαξεις!!
Ξερω οτι τωρα θα εχεις νευριασει μαζι μου!! ,,δυστυχως ομως αυτο που κανεις εσυ δεν ειναι σπανιο, ολοι μας λιγο πολυ το κανουμε, ναφερουμε ενα προβλημα με καποιον φιλο μας και το γραφουμε με τετοιο τροπο οπου ο αναγνωστης εαν δεν ξερει την αληθεια ειναι σχεδον δεδομενο το πρισμα που θα βγαλει, ολοι μας πεφτουμε σε αυτο το παραπτομα, ειναι ο εγωισμος μας που μας το κανει αυτο!! Οι ψυχολογοι λενε οτι δεν ειναι και κακο αυτο διοτις ετσι δειχνουμε οτι αγαπαμε τον εαυτο μας, οτι ειμαστε δυνατοι!! απο την αλλη ομως πως θα μπορεσουμε να γινουμε σωστα ατομα στην κοινωνια οταν δεν κοιταμε τα δικα μας προβληματα? ειναι πολυ δυσκολο βεβαια διοτις πολυ απλα ο καθρεφτης μας τα κρυβει! μπορουμε να τα μαθουμε ομως με εναν αληθεινο!! ειλικρινη διαλογο με τον φιλο-φιλη μας!! κουβεντιαζωντας μαζι της , μαθαινωντας τι ειναι αυτο που την οργιζει! και οχι γραφωντας σε ενα φορουμ προς αγνωστους το ποσο σωστοι και αψογοι ειμαστε απεναντι σε μια αχαριστη προιν καταθλιπτικη που της καναμε παρεα οταν ηταν αρρωστη!

---

Καλέ χριστιανε ζορζ....μέχρι να πάρεις πίσω τα ψέματα που έχεις πει για μένα, όπως το ότι σου έχω στείλει πμ....σε έχω γραμμένο κανονικά. Μετά συζητάμε.

Καλημέρα. Συνήθως οι άνθρωποι που είναι κολλημένοι με ένα θέμα δυσκολα τους κάνεις να ξεκολλήσουν ακόμη και αν τους αναφέρεις ότι είναι ενοχλητικό. Προφανώς η φίλη σου προσπαθεί να πάρει την σημασία που δεν πήρε (όχι όσο ήθελε) την περίοδο που είχε την κατάθλιψη. Αν ασχολησε με το θέμα που την απασχολεί τότε γεμίζει το κενό της. Εγώ προσωπικά επειδή είμαι της άποψης ότι έχουμε μέσα μας να το βγάζουμε και να μη καταπιεζομαστε θα της έκανα μια ξεκάθαρη συζήτηση. Θα άρχιζα με το γεγονός ότι την θαυμάζω που βγήκε δυνατή από μια τόσο η δύσκολη μάχη που είναι η κατάθλιψη και πως με χαροποιεί το γεγονός ότι καταφεραμε να κρατήσουμε την φιλιά μας. Ίσως να ζητούσα συγνώμη που δεν ήμουν αρκετά δίπλα της γιατι δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό. Μετά με ήρεμο τρόπο θα της έλεγα όλα αυτά που συμβαίνουν και με ενοχλούν και πως μπορουμε να συζητήσουμε τόσα άλλα θέματα. Ξέρω το δεύτερο κομμάτι είναι το δύσκολο αλλά όταν αρχίζεις την συζήτηση σε φιλικό κλίμα δείχνοντας στον άλλον ότι ήρθες εκεί μόνο για να βρείτε κοινή πορεία τότε όλα καλά θα πάνε. Εσύ αρχίζεις την συζήτηση εσύ φτιάχνεις το πλαίσιο της συζήτησης.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλημέρα. Συνήθως οι άνθρωποι που είναι κολλημένοι με ένα θέμα δυσκολα τους κάνεις να ξεκολλήσουν ακόμη και αν τους αναφέρεις ότι είναι ενοχλητικό. Προφανώς η φίλη σου προσπαθεί να πάρει την σημασία που δεν πήρε (όχι όσο ήθελε) την περίοδο που είχε την κατάθλιψη. Αν ασχολησε με το θέμα που την απασχολεί τότε γεμίζει το κενό της. Εγώ προσωπικά επειδή είμαι της άποψης ότι έχουμε μέσα μας να το βγάζουμε και να μη καταπιεζομαστε θα της έκανα μια ξεκάθαρη συζήτηση. Θα άρχιζα με το γεγονός ότι την θαυμάζω που βγήκε δυνατή από μια τόσο η δύσκολη μάχη που είναι η κατάθλιψη και πως με χαροποιεί το γεγονός ότι καταφεραμε να κρατήσουμε την φιλιά μας. Ίσως να ζητούσα συγνώμη που δεν ήμουν αρκετά δίπλα της γιατι δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό. Μετά με ήρεμο τρόπο θα της έλεγα όλα αυτά που συμβαίνουν και με ενοχλούν και πως μπορουμε να συζητήσουμε τόσα άλλα θέματα. Ξέρω το δεύτερο κομμάτι είναι το δύσκολο αλλά όταν αρχίζεις την συζήτηση σε φιλικό κλίμα δείχνοντας στον άλλον ότι ήρθες εκεί μόνο για να βρείτε κοινή πορεία τότε όλα καλά θα πάνε. Εσύ αρχίζεις την συζήτηση εσύ φτιάχνεις το πλαίσιο της συζήτησης.

---

Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση πάνω σε αυτό που λες με την προσοχή που ένιωσε ότι δεν πήρε;
Οτι αυτό κάποια στιγμή μου το παραδέχτηκε όταν είχαμε κάνει την συζήτηση για εκείνη την περίοδο. Όχι μόνη της πάλι, επειδή εγώ άνοιξα την κουβέντα και την πίεσα να μου πει τι συμβαίνει και γιατί φέρεται έτσι. Τότε είχε συμβεί κάτι στην δική μου ζωή που με είχε κάνει κομμάτια κι όταν της είπα ότι δεν σε νιώθω κοντά μου, στην αρχή το αρνήθηκε, μετά μου παραδέχτηκε ότι στην ουσία το έκανε κάπως επίτηδες επειδή κι εγώ και καλά δεν ήμουν κοντά της όταν χρειαζόταν. Έτσι είχε ξεκινήσει και μου χε πει τα δικά της παράπονα με τα οποία έμεινα κάγκελο γιατί φάνηκε ότι μάζευε καιρό κι ότι είχε κι εντελώς αλλοιωμένη εικόνα για το τι συνέβαινε.

Εντωμεταξύ πώς να ζητήσω συγγνώμη για κάτι που δεν έχω καταλάβει; Της έχω ζητήσει συγγνώμη επειδή προφανώς δεν ήξερα ακριβώς τον σωστό χειρισμό εκείνη την περίοδο. Δεν είναι ότι δεν την νοιαζόμουν όμως όπως εκείνη το εκλάμβανε. Θα σου πω μόνο πως εκείνη την περίοδο είχε εξαφανιστεί από όλους, δεν απαντούσε στα τηλέφωνα , ήμουν η μόνη που επέμενα να την καλώ κι ας μην απαντούσε 9 στις 10 φορές ή δεν έπαιρνε πίσω, οποιοσδήποτε άλλος στην θέση μου θεωρώ πως θα χε σταματήσει να ασχολείται, όπως σταμάτησαν κιόλας πολλοί κοινοί μας φίλοι, ανησυχούσα, προσπαθούσα να την παροτρύνω να δει ψυχολόγο, προσπαθούσα να την βοηθήσω να βρει δουλειά κι ας ήταν αρνητική και τις απέρριπτε όλες....ε δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. ΚΙ αυτό που μου απέδιδε τότε ήταν ότι εσύ ήσουν μες την τρελή χαρά γιατί ήσουν ερωτευμένη και υποτιμούσες το πρόβλημα μου. Δεν το υποτιμούσα, απλά δεν θεωρούσα ότι της έκανε καλό να καθόμαστε όλη μέρα και να λέμε πόσο μαύρα ήταν όλα τριγύρω μας και προσπαθούσα να την παροτρύνω να κάνει πράγματα για να νιώσει καλύτερα. Μια κοινή μας φίλη πχ εκείνη την περίοδο είχε παρεξηγηθεί μαζί της και κράτησε απόσταση γιατί ενώ μας έλεγε συνεχώς ότι το πρόβλημα της ήταν η ανεργία όταν της βρήκε μια δουλειά μέσω γνωστού, εκείνη όχι μόνο αρνήθηκε αλλά τσαντίστηκε με την φίλη γιατι θεώρησε πως η δουλειά δεν ήταν αρκετά καλή. Το ίδιο εκανε και με μένα όταν της πρότεινα μια δουλειά. Ε δεν μπορώ μετά να δεχτώ ότι δεν ήμουν δίπλα στην φίλη μου όταν χρειαζόταν, όταν έκοβα ώρες από τον ύπνο μου για να την παίρνω τηλέφωνα καινα μην απαντά ή όταν πήγαινα δίημερο με τον σύντροφο μου και προσπαθούσα να ξεκλέψω χρόνο να προλάβω να την δω κι ας ήξερα ότι θα χρειαστεί παρακάλια για να έρθει.

Αυτή η συζήτηση που λες τώρα προφανώς πρέπει να γίνει , αλλά φοβάμαι πως στην φάση που είμαι εγώ τώρα, δεν θα μπορέσω να την κάνω ήρεμα και έτσι όπως πρέπει και θα τα κάνω χειρότερα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Η φιλία μας θεωρώ ότι κλονίστηκε πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια όταν η φίλη μου έπαθε κατάθλιψη με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από όλους
...
Και φτάνω στο τώρα όπου παρατηρώ ότι τελικά ίσως μου κρατάει κάτι ακόμα κι ας μην το παραδέχεται.
...
Σήμερα πχ πήγα να της πω κάτι σοβαρό που μου συνέβει χθες και πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου είπε εκνευρισμένη "μου τα πες αυτά, τι τα ξαναλες?" κι έμεινα μαλάκας. Δεν είχε ακούσει καν τι ήθελα να πω.

Το θέμα είναι ότι ενώ καταλαβαίνω πως αυτά είναι δικά της θέματα, εγώ δεν έχω πια την αντοχή και την διάθεση να τα πολυδιαπραγματευτώ. Νιώθω οτι κουράστηκα να προσπαθώ μονομερώς. Από την άλλη σκέφτομαι...μήπως έχω γίνει υπερευαίθητη;

---

Σε αντίθεση με την καθιερωμένη αντίληψη, πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει. Εξαρτάται από το τι έχει βιώσει. Και πολύ φοβάμαι ότι η φίλη σου άλλαξε μετά από τη δοκιμασία της κατάθλιψης. Το αν θα μπορέσεις να συνεχίσεις μαζί της θα φανεί με τον καιρό. Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος μετά από όσα διάβασα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Αλλα την ποναω, την ξέρω 100 χρόνια ...

---

Countess ... you scare me ... :o :P

(για να ευθυμήσουμε και λιγάκι με τη γνωστή Elizabeth, γιατί σε βλέπω πολύ «μαυρισμένη» με τη φίλη σου)

Τότε θα κάνεις την συζήτηση όταν εσύ θα είσαι σε φάση που μπορείς να κάνεις την συζήτηση. Άκουσε με. Όταν ένας άνθρωπος περνάει κατάθλιψη περιμένει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από τους άλλους. Εσύ μπορεί να έγινες χαλί να σε πατήσει, μπορεί άμα ήθελες να τα παραταγες όλα και να μην έδινες σημασία αλλά έμεινες ενώ αυτή να περίμενε κάτι άλλο. Δεν μπορούμε να στήσουμε στον τοίχο ένα άνθρωπο που παλεύει με κάτι που δεν μπορεί κιόλας να περιγράψει. Ίσως να ήθελε κάτι άλλο από σένα. Δεν είναι ότι δεν ησουν σωστή αλλά εκείνη την περίοδο να είχε ανάγκη από κάτι άλλο. Όσο αφορά το κομμάτι της δουλειάς. Καλά κάνατε και της βρήκατε δουλειά αλλά δεν νομίζω να ένιωθε καλά με τον εαυτό της να βγει να δουλέψει. Έλεγε πως ήταν αυτό το θέμα της (η δουλειά) αλλά δεν εννοούσε ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά. Εννοούσε ότι δεν νιώθει ότι είναι ικανή να δουλέψει, ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι της, ότι θα τα κάνει όλα λάθος κτλ. Δυστυχώς το μυαλό κάνει άσχημα παιχνίδια. Όχι από μόνο του αλλά έχει μαζέψει τόσες αρνητικές πληροφορίες που κάποια στιγμή αντιδρά. Πες αυτά που θες όταν νιώσεις έτοιμη αλλά με το σωστό ύφος. Δεν είσαι εκεί να την κρίνεις ούτε να την διορθώσεις. Είσαι εκεί για να βελτιώσετε την σχέση σας.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Countess ... you scare me ... :o :P

(για να ευθυμήσουμε και λιγάκι με τη γνωστή Elizabeth, γιατί σε βλέπω πολύ «μαυρισμένη» με τη φίλη σου)

---

χαχαχα

Είμαι σε φάση που τα παίρνω όλα λίγο πιο βαριά από όσο πρέπει μάλλον :)