Αχγος αλλαγης δουλειας?

Γεια σας
Πριν 3 χρονια ειχα μια ασχημη εμπειρια για μενα σε μια δουλεια δεν θα μπω σε λεπτομερειες(αντεξα ενα μηνα) και απο τοτε φοβαμαι να ψαξω για δουλεια.
Δεν μπορουσα να ξυπνησω το πρωι να παω δουλεια να αντικρισω εκεινους τους ανθρωπους, ηταν σκετο βασανιστηριο.
Προηγουμενως δουλευα σε λογιστηριο εταιριας 6 μερες την βδομαδα και ενας απο τους λογους που πηγα στη καινουργια δουλεια ηταν αυτος (δεν θα δουλευα τα Σ/κα)
Μετα που εφυγα απο τη δουλει του ενος μηνα φοβομουν πολυ να παω καπου αλλου αλλα μετα απο 1 χρονο ανεργιας και με τα οικονομικα να σφιγγουν βρηκα καπου κοντα στο σπιτι μου (οχι στο αντικειμενο μου εννοειται) λιγες ωρες/λιγα λεφτα.
Ευτυχως εκει πολυ καλυτερη συμπεριφορα. Ειμαι 2.5 χρονια.
Τωρα υπαρχει πιθανοτητα να με παρουν σε μια δουλεια σε εναν εντελως καινουργιο τομεα και φοβαμαι παρα πολυ. Φοβαμαι μην φαω τα μουτρα μου παλι, και χιλια δυο αλλα.Φοβαμαι και αγχωνομαι τοσο που δεν ξερω τι να κανω, αλλες φορες νιωθω ετοιμη και μετα απο λιγο ξανα αγχωνομαι. Δεν το αντεχω νιωθω αχρηστη. Σκεφτομαι οτι καποιοι αλλοι εφυγαν απο τη χωρα για να βρουν δουλεια στο αγνωστο και νιωθω χειροτερα που εγω αγχωνομαι με το παραμικρο και τα βλεπω μαυρα.

Υπάρχει ένα ρητό που λέει οτι "η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς", δεν συμβαίνει όμως πάντα έτσι και το ξέρουμε όλοι μας. Γιατί δεν ρωτάς εκεί που είσαι τώρα αν υπάρχει ενδεχόμενο να σε κάνουν 8ωρη? 2,5 χρόνια είσαι εκεί, θα σε γνωρίζουν....

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Γεια σας
Πριν 3 χρονια ειχα μια ασχημη εμπειρια για μενα σε μια δουλεια δεν θα μπω σε λεπτομερειες(αντεξα ενα μηνα) και απο τοτε φοβαμαι να ψαξω για δουλεια.
Δεν μπορουσα να ξυπνησω το πρωι να παω δουλεια να αντικρισω εκεινους τους ανθρωπους, ηταν σκετο βασανιστηριο.
Προηγουμενως δουλευα σε λογιστηριο εταιριας 6 μερες την βδομαδα και ενας απο τους λογους που πηγα στη καινουργια δουλεια ηταν αυτος (δεν θα δουλευα τα Σ/κα)
Μετα που εφυγα απο τη δουλει του ενος μηνα φοβομουν πολυ να παω καπου αλλου αλλα μετα απο 1 χρονο ανεργιας και με τα οικονομικα να σφιγγουν βρηκα καπου κοντα στο σπιτι μου (οχι στο αντικειμενο μου εννοειται) λιγες ωρες/λιγα λεφτα.
Ευτυχως εκει πολυ καλυτερη συμπεριφορα. Ειμαι 2.5 χρονια.
Τωρα υπαρχει πιθανοτητα να με παρουν σε μια δουλεια σε εναν εντελως καινουργιο τομεα και φοβαμαι παρα πολυ. Φοβαμαι μην φαω τα μουτρα μου παλι, και χιλια δυο αλλα.Φοβαμαι και αγχωνομαι τοσο που δεν ξερω τι να κανω, αλλες φορες νιωθω ετοιμη και μετα απο λιγο ξανα αγχωνομαι. Δεν το αντεχω νιωθω αχρηστη. Σκεφτομαι οτι καποιοι αλλοι εφυγαν απο τη χωρα για να βρουν δουλεια στο αγνωστο και νιωθω χειροτερα που εγω αγχωνομαι με το παραμικρο και τα βλεπω μαυρα.

---

Χωρίς να θέλω να σου βάλω ιδεες...μπορεί να έχεις ΕΡΓΟΦΟΒΙΑ..δεν λέω ότι έχει λέω ότι μπορεί να έχεις..

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Γεια σας
Πριν 3 χρονια ειχα μια ασχημη εμπειρια για μενα σε μια δουλεια δεν θα μπω σε λεπτομερειες(αντεξα ενα μηνα) και απο τοτε φοβαμαι να ψαξω για δουλεια.
Δεν μπορουσα να ξυπνησω το πρωι να παω δουλεια να αντικρισω εκεινους τους ανθρωπους, ηταν σκετο βασανιστηριο.
Προηγουμενως δουλευα σε λογιστηριο εταιριας 6 μερες την βδομαδα και ενας απο τους λογους που πηγα στη καινουργια δουλεια ηταν αυτος (δεν θα δουλευα τα Σ/κα)
Μετα που εφυγα απο τη δουλει του ενος μηνα φοβομουν πολυ να παω καπου αλλου αλλα μετα απο 1 χρονο ανεργιας και με τα οικονομικα να σφιγγουν βρηκα καπου κοντα στο σπιτι μου (οχι στο αντικειμενο μου εννοειται) λιγες ωρες/λιγα λεφτα.
Ευτυχως εκει πολυ καλυτερη συμπεριφορα. Ειμαι 2.5 χρονια.
Τωρα υπαρχει πιθανοτητα να με παρουν σε μια δουλεια σε εναν εντελως καινουργιο τομεα και φοβαμαι παρα πολυ. Φοβαμαι μην φαω τα μουτρα μου παλι, και χιλια δυο αλλα.Φοβαμαι και αγχωνομαι τοσο που δεν ξερω τι να κανω, αλλες φορες νιωθω ετοιμη και μετα απο λιγο ξανα αγχωνομαι. Δεν το αντεχω νιωθω αχρηστη. Σκεφτομαι οτι καποιοι αλλοι εφυγαν απο τη χωρα για να βρουν δουλεια στο αγνωστο και νιωθω χειροτερα που εγω αγχωνομαι με το παραμικρο και τα βλεπω μαυρα.

---

Ρίξε μια ματιά εδώ...υπάρχει περίπτωση να είναι και φυσιολογικό...στην αρχή κάθε δουλειάς όλοι αγχώνονται..
https://www.psychology.gr/forum/thre...92%CE%99%CE%91

Ναι μαλλον αυτό έχω...
Συμβαινει ολες τις φορες που ετυχε να στειλω το βιογραφικο μου, και οταν πηγαινα στις συνεντευξεις φροντιζα να χαντακωνω τον εαυτο μου για να σιγουρευτω ότι δεν θα με παρουν.
Και μόνο όταν έστελναν το μαιλ αποριψης ήμουν ξανα ο εαυτος μου.
Δεν ξερω πως να το εξηγησω, όταν τις σπάνιες φορες λεω ότι θα το ξεπερασω ακούω από άλλους πόσο δυσκολεύονται στη δουλειά τους, πόσο τους πηγαινει κόντρα ο ένας και ο άλλος, πόσο πιεσμένοι νίωθουν κτλ.
Και μετα πέφτω ξανα ψυχολογικα ότι δεν θα τα καταφερω. Και ξαναβολέυομαι στη δουλίτσα μου.
Δεν τιθεται θεμα 8ωρου έτσι είναι το συγκεκριμενο ποστο. Τα υπολοιπα ποστα δεν με ενδιαφερουν.
Δεν αντεχω αυτη τη κατασταση.

Μακάρι να μπορουσα να κάνω κατι δικο μου να μην εχω αυτο το αγχος να εχω καποιον απο πανω μου που δεν θα είναι ποτε ευχαριστημενος.
Μαλλον θα αναβάλλω ακομα λιγο το ψαξιμο. Δεν θελω να μείνω ξανα ανεργη ηταν πολυ ασχημο, ντρεπόμουνα να λεω οτι είμαι ανεργη και ελεγα χιλια δυο ψεματα. Όμως ίσως είναι ο μονος τρόπος να ψαξω για κατι άλλο.
Φοβάμαι παρα πολυ να παω καπου και να μην μου αρεσει. Ειδικά τωρα που έχω αριστη σχεση με συναδελφους και αφεντικα. ( και στη πρωτη μου δουλεια είχα καλες σχεσεις- μέχρι τώρα μόνο εκει που ήμουν ενα μήνα δεν ταιριαξα)
Επισης να πω οτι νιωθω και τη πιεση από τη οικογένεια μου να παω καπου καλυτερα .( Επειδη ειναι στον τουριστικό τομεα δουλευουμε όλες τις αργίες και ολα τα σαβατοκυριακα με ένα ρεπό την εβδομαδα , είναι τα τριτα χριστουγεννα που θα δουλευω -ομως δεν με πειραζει ,συνηθισα και μου αρεσει. Μόνο που θα ήθελα ενα σαβατοκυριακο το μηνα)
Για να παρω άδεια ενα σαββατο ή κυριακη πρεπει να με καλύψει αλλος συναδελφος ο οποιος είναι ο μανατζερ και δεν δουλευει τα σ/κ.

Αν καποιος αλλος ηταν στη θέση μου τι θα έκανε?

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Μακάρι να μπορουσα να κάνω κατι δικο μου να μην εχω αυτο το αγχος να εχω καποιον απο πανω μου που δεν θα είναι ποτε ευχαριστημενος.
Μαλλον θα αναβάλλω ακομα λιγο το ψαξιμο. Δεν θελω να μείνω ξανα ανεργη ηταν πολυ ασχημο, ντρεπόμουνα να λεω οτι είμαι ανεργη και ελεγα χιλια δυο ψεματα. Όμως ίσως είναι ο μονος τρόπος να ψαξω για κατι άλλο.
Φοβάμαι παρα πολυ να παω καπου και να μην μου αρεσει. Ειδικά τωρα που έχω αριστη σχεση με συναδελφους και αφεντικα. ( και στη πρωτη μου δουλεια είχα καλες σχεσεις- μέχρι τώρα μόνο εκει που ήμουν ενα μήνα δεν ταιριαξα)
Επισης να πω οτι νιωθω και τη πιεση από τη οικογένεια μου να παω καπου καλυτερα .( Επειδη ειναι στον τουριστικό τομεα δουλευουμε όλες τις αργίες και ολα τα σαβατοκυριακα με ένα ρεπό την εβδομαδα , είναι τα τριτα χριστουγεννα που θα δουλευω -ομως δεν με πειραζει ,συνηθισα και μου αρεσει. Μόνο που θα ήθελα ενα σαβατοκυριακο το μηνα)
Για να παρω άδεια ενα σαββατο ή κυριακη πρεπει να με καλύψει αλλος συναδελφος ο οποιος είναι ο μανατζερ και δεν δουλευει τα σ/κ.

Αν καποιος αλλος ηταν στη θέση μου τι θα έκανε?

---

Αναγνωρίζω τα συμπτώματα...τα ίδια είμαι και εγώ...μια μισή εβδομάδα μου έμεινε για να κλείση το εργοστάσιο.
Και κάνω αμάν για να περάσουν η μέρες..μόνο όταν σταματήσω τη δουλειά θα υσηχασω..το θέμα όμως είναι ότι μετά τη θα κάνω??μακάρι να μπορούσα να βρω να κάνω κάτι δικό μου..να μην έχω το αγχως...ερωτηση.
Αν είσαι ευχαριστημένη με τη δουλειά σου γιατί οπωσδήποτε θέλεις να αλλάξεις δουλειά??
Να λες ευχαριστώ που βρίσκεις μια δουλειά που δεν σε τρώει το άγχος..ρωτά και εμένα..
Μπορεί να πας σε άλλη δουλειά να κάθεστε τα σαβ/κα
Αλλά της καθημερινές που θα δουλεύεις να πηγενεις στη δουλειά με το στανιό..

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Μακάρι να μπορουσα να κάνω κατι δικο μου να μην εχω αυτο το αγχος να εχω καποιον απο πανω μου που δεν θα είναι ποτε ευχαριστημενος.
Μαλλον θα αναβάλλω ακομα λιγο το ψαξιμο. Δεν θελω να μείνω ξανα ανεργη ηταν πολυ ασχημο, ντρεπόμουνα να λεω οτι είμαι ανεργη και ελεγα χιλια δυο ψεματα. Όμως ίσως είναι ο μονος τρόπος να ψαξω για κατι άλλο.
Φοβάμαι παρα πολυ να παω καπου και να μην μου αρεσει. Ειδικά τωρα που έχω αριστη σχεση με συναδελφους και αφεντικα. ( και στη πρωτη μου δουλεια είχα καλες σχεσεις- μέχρι τώρα μόνο εκει που ήμουν ενα μήνα δεν ταιριαξα)
Επισης να πω οτι νιωθω και τη πιεση από τη οικογένεια μου να παω καπου καλυτερα .( Επειδη ειναι στον τουριστικό τομεα δουλευουμε όλες τις αργίες και ολα τα σαβατοκυριακα με ένα ρεπό την εβδομαδα , είναι τα τριτα χριστουγεννα που θα δουλευω -ομως δεν με πειραζει ,συνηθισα και μου αρεσει. Μόνο που θα ήθελα ενα σαβατοκυριακο το μηνα)
Για να παρω άδεια ενα σαββατο ή κυριακη πρεπει να με καλύψει αλλος συναδελφος ο οποιος είναι ο μανατζερ και δεν δουλευει τα σ/κ.

Αν καποιος αλλος ηταν στη θέση μου τι θα έκανε?

---

Οι ειδική λένε ότι ΕΡΓΟΦΟΒΙΑ ξεπερνιέται με επίσκεψη σε ειδικό ψυχολόγο..δεν είναι πρόβλημα το οποίο δεν ξεπερνιέται...δεν ξέρω έτσι λένε..
Οι πιο πολλοί πάντως όσοι πασχουμαι από αυτό έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε κάτι δικό μας..

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Μπορεί να πας σε άλλη δουλειά να κάθεστε τα σαβ/κα
Αλλά της καθημερινές που θα δουλεύεις να πηγενεις στη δουλειά με το στανιό..

---

Καλε μου ανθρωπε αυτο είναι που φοβαμαι. Το εχω περασει στο παρελθον. Είναι βασανο. Οσο το σκεφτομαι στενοχωριεμαι. Πρεπει να αγαπα καποιος πολυ το αντικειμενο του ή να δουλευει σε καλό εργασιακο περιβαλλον για να βγει η δουλεια.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Αν είσαι ευχαριστημένη με τη δουλειά σου γιατί οπωσδήποτε θέλεις να αλλάξεις δουλειά??

---

Αυτη η δουλειά ξεκινησε ως προσωρινη. Οταν είμουν ασχημα ψυχολογικα και επρεπε οποσδηποτε να βρω δουλεια. Μεχρι να βρεθει ξανα στο αντικειμενο μου.
Τους χειμωνες είναι πολυ χαλαρα δεν εχει δουλεια σχεδον καθολου αλλα το καλοκαιρι είναι πολυ πιεστικα.
Δεχομαι και πιεση απο την οικογενεια μου οτι δεν μπορω να μεινω εκει για παντα.
Οι περισσοτεροι φευγουν στο χρονο. Επειδη τα δικα τους ποστα κλεινουν για το χειμωνα.

Δεν ημουν παντα ετσι. Καποτε ονειρευόμουν να τελειωσω τις σπουδες μου και να μπω με φόρα στην αγορα εργασιας.

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Δεν ημουν παντα ετσι. Καποτε ονειρευόμουν να τελειωσω τις σπουδες μου και να μπω με φόρα στην αγορα εργασιας.

---

Το ξέρω ότι δεν ήσουν πάντα έτσι ούτε και εγώ ειμουν έτσι..σε καταλαβαίνω απόλυτα.οσο δεν φαντάζεσαι σαν να μου μιλάει ο εαυτός μου ....

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Καλε μου ανθρωπε αυτο είναι που φοβαμαι. Το εχω περασει στο παρελθον. Είναι βασανο. Οσο το σκεφτομαι στενοχωριεμαι. Πρεπει να αγαπα καποιος πολυ το αντικειμενο του ή να δουλευει σε καλό εργασιακο περιβαλλον για να βγει η δουλεια.

---

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου..σαν να μου γράφει αυτά ο εαυτός μου...πόσο χρονών είσαι???

Quote:

---

Originally Posted by Annnie

Αυτη η δουλειά ξεκινησε ως προσωρινη. Οταν είμουν ασχημα ψυχολογικα και επρεπε οποσδηποτε να βρω δουλεια. Μεχρι να βρεθει ξανα στο αντικειμενο μου.
Τους χειμωνες είναι πολυ χαλαρα δεν εχει δουλεια σχεδον καθολου αλλα το καλοκαιρι είναι πολυ πιεστικα.
Δεχομαι και πιεση απο την οικογενεια μου οτι δεν μπορω να μεινω εκει για παντα.
Οι περισσοτεροι φευγουν στο χρονο. Επειδη τα δικα τους ποστα κλεινουν για το χειμωνα.

---

Κοίτα αν εσύ η ίδια είσαι ευχαριστημένη απτή δουλειά σου και απτά λεφτά εννοείται τότε μην ακούς κανέναν..
Όπως είπα μπορεί να πας αλλού και να μην είσαι ευχαριστημένη..όσο για τους γονείς ...εσύ κοίτα να κάνεις αυτό που σου αρέσει...εμείς είμαστε στη δουλειά και ξέρουμε πως την περνάμε αυτοί είναι σπίτι...τη σημασία έχει αυτοί να είναι ευχαριστημένοι αλλά όχι εσύ??οι γονείς δεν θα είναι για πάντα μαζί μας...οπότε γιατί να μην κοιτάμε να κάνουμε τη δουλειά που μας αρέσει???
Είναι αυτό που λέω πάντα..ο άνθρωπος πρέπει να αγαπάει αυτό που κάνει αν δεν το αγαπάει μετά γίνεται αγκαρια...γίνεται κόλαση...
Έχω πάει σε δουλειές που δεν ήθελα να σχολασω...
Περνούσα τέλεια όχι ότι δεν δούλευα η δεν κουραζομουν..απλά είχαμε τέλειο περιβάλλον εργασίας και πολύ ευχάριστη δουλειά...
Και εχω πάει και σε δουλειές που ξυπνουσα το πρωί και έλεγα ελα ρε γαμωτο πάλι στη δουλειά θα πάω??πως θα περάσει και αυτή η μέρα??? εννοείτε ότι δεν έκατσα καιρό παρά μόνο μερικές μέρες η εβδομάδες..δεν τη πάλεψα...

Το χειροτερο ειναι οτι η οικογενεια μου δεν καταλαβαινει αυτο που περνω και πιστευει οτι υπερβαλω.
Και γω θελω να καταφερω κατι στη ζωη μου αλλα μαλλον ειμαι αδυναμος χαρακτηρας.
Εχεις δει ψυχολογο γι αυτο το θεμα?
Πως σου προεκυψε? Απο ασχημη εμπειρια?