Δεν έχω μέλλον.

Δεν έχω μέλλον παίρνω λαντοζ εδώ 35 μέρες και δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά σαν ένα εγκεφαλικό μούδιασμα μόνο. Επίσης νομίζω ότι η ζωή μου είναι κατεστραμμενη. Έχω μια προβληματική οικογένεια από την οποία δεν λαμβάνω καθόλου ερεθίσματα για την ζωή μια σχέση που δεν με ικανοποιεί αλλά φοβάμαι και να την διακόψω λογω του ότι με τόσα καταθλιπτικα που έχω αντε τώρα να με ανεχθεξ κάνεις άλλος. Επίσης δεν εχω φίλες εκτός από κάποιες γνωστές. Κάνω προσπάθειες με χομπι παρόλο που έχω τα χάλια μου αλλά δεν βλέπω μέλλον και έχω κουραστεί. Επίσης έκοψα το αλκοολ αν κ νομίζω σε καλύτερη κατάσταση ήμουν όταν έπινα τώρα είμαι πιο χάλια γενικά κουράστηκα και βαρέθηκα με τον εαυτό μου κουράστηκα να πολέμω μάταια

Καλησπέρα Μελίνα.. Μίλησες με τον γιατρό σου;
η σχέση λες δεν σε ικανοποιεί... Δεν κατάλαβα όμως τι ακριβώς σε κρατάει ακόμη;

Όχι δεν έχω μιλήσει ακόμα με τον γιατρό μου έχω ραντεβού την Δευτέρα
Αλλά όσο μιλάω μου ανεβάζει το χάπι. ????40μγ λαντοζ νιώθω σαν ζόμπι.με την σχέση είμαι διότι εκτιμώ ότι είναι ένας άνθρωπος με κατανόηση και επειδή λόγω της κατάθλιψης κι οικογενειακων προβλημάτων έχω γίνει πολύ εύθραυστη πλέον και έχω κ ελλιπή στηρίγματα Γενικά καθώς κ έλλειψη δυνατότητων λόγω της κατάθλιψης κλπ

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Δεν έχω μέλλον παίρνω λαντοζ εδώ 35 μέρες και δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά σαν ένα εγκεφαλικό μούδιασμα μόνο. Επίσης νομίζω ότι η ζωή μου είναι κατεστραμμενη. Έχω μια προβληματική οικογένεια από την οποία δεν λαμβάνω καθόλου ερεθίσματα για την ζωή μια σχέση που δεν με ικανοποιεί αλλά φοβάμαι και να την διακόψω λογω του ότι με τόσα καταθλιπτικα που έχω αντε τώρα να με ανεχθεξ κάνεις άλλος. Επίσης δεν εχω φίλες εκτός από κάποιες γνωστές. Κάνω προσπάθειες με χομπι παρόλο που έχω τα χάλια μου αλλά δεν βλέπω μέλλον και έχω κουραστεί. Επίσης έκοψα το αλκοολ αν κ νομίζω σε καλύτερη κατάσταση ήμουν όταν έπινα τώρα είμαι πιο χάλια γενικά κουράστηκα και βαρέθηκα με τον εαυτό μου κουράστηκα να πολέμω μάταια

---

βρε μελινα δεν ειπαμε υπομονη? Δεν πολεμας ματαια.
Κανε υπομονη να δρασει το χαπι και συνεχισε τς δραστηριοτητες σου και ολα καλα θα πανε.
Μονο μην τα παρατησεις. Εγω πιστευω θα τα καταφερεις.

Εγω επαιρνα για 1,5 μηνα ζολοφτ και δεν ειδα καμια απολυτως διαφορα. Υποψιν οτι τα SSRI θελουν μεχρι και 8 εβδομαδες για να ξεκινησουν να δουλευουν, απλα οι περισσοτεροι βλεπουν διαφορα στις 7-14 μερες, αλλα καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος. Επισης ενα SSRI μπορει να μην δουλευει σε σενα, αλλα καποιο αλλο να κανει θεαματικη δουλεια. Παρεες ουτε εγω εχω, αλλα για το αλκοολ που ειπες καλυτερα να μην το ξαναγγιξεις, παει καιρος που το εκοψα μαχαιρι και η καταθλιψη μου δεν συγκρινεται με την εποχη που επινα αλκοολ. Βασικα τωρα αν πιω, και μονο η μυρωδια της αιθανολης με παει πισω στο παρελθον που ειχα παρεες και βγαιναμε τακτικα και τα πιναμε σε ταβερνακια και αυτο μου προκαλει θλιψη. Για μενα το αλκοολ ειναι κοινωνικο "ναρκωτικο" ή αλλιως social lubricant. Το να πινεις μονος/η δεν βοηθαει καθολου, ακομα και αν βοηθησει το comedown ειναι νοητικος/σωματικος εφιαλτης.

Μελινάκι, κάνε κουράγιο. Βάλε πείσμα. Είναι δύσκολη η φάση σου αλλά ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Ολα περνάνε, απλά τώρα δεν μπορείς να το δεις. Πρέπει να το θέλεις όμως πολύ για να πεισμώνεις και να συνεχίζεις τις προσπάθειες. Δεν έπαθες ό,τι έπαθες από την μια μέρα στην άλλη, έτσι δεν είναι; Άρα χρειάζεται και χρόνος για να επανέλθεις.

Και εγώ είχα πάρει για 6 μήνες αντικαταθλιπτικά για ιδψ. Μετά τον 2ο (μπορεί και περισσότερο, δεν θυμάμαι) με έπιασε το χάπι αλλά μου έδωσε μόνο ενέργεια, δεν άγγιξε τις ιδεοληψίες. Και πριν σερνόμουνα. Ή θα αργήσει να σε πιάσει και θα σου αυξήσει την δόση, ή θα πρέπει να σου γράψει άλλο. Θα το δείτε. Όμως όλα αυτά πρέπει να γίνονται σε συνδιασμό με την δική σου προσπάθεια. Είχα κατάθλιψη στο παρελθόν, το μόνο που ήθελα ήταν να πεθάνω. Δεν πήρα φάρμακα. Μου την έδωσε όμως, με σιχάθηκα και άρχισα να προσέχω διατροφή, να παίρνω τους δρόμους (γυμναστική), προσπαθούσα να βρίσκω συνέχεια χόμπυ (μαγειρική, βιβλία) και όταν μου είπαν να πάω ταξίδι επειδή ήμουνα σκατά πίστευα πως τίποτα δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να με βοηθήσει αλλά πήγα τελικά και με βοήθησε, όπως και το ότι δεν άντεχα να βλέπω πια τον εαυτό μου στα μαύρα χάλια και ούτε να με βλέπουν έτσι οι δικοί μου και να στεναχωριούνται - ήθελα να είμαι αόρατη και να μην στεναχωριέται κανείς. Μου πήρε καιρό να το παλέψω χωρίς χημική βοήθεια αλλά τελικά βγήκα από την κόλαση. Γιατί όχι και εσύ; Θέληση χρειάζεται, πείσμα και προσπάθεια. Να μην τα παρατάς. Κάποια στιγμή θα δεις το φως και όσο περισσότερο προσπαθείς θα δεις πως θα νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Είσαι ανυπόμονη το ξέρω. Όλοι μας είμαστε γιατί υποφέρουμε και θέλουμε να βγούμε σύντομα. Θέλει όμως και λίγη υπομονή το κοκτέιλ!

Παιδιά το προσπαθώ γιατί ξέρω ότι αν αφήσω τον εαυτό μου θα με αφήσει κι αυτός. Αλλά δεν έχω στηρίγματα και τοξικο περιβάλλον. Φοβάμαι ότι θα γίνει το ίδιο που έγινε και στην τελευταία μου δουλειά που μου είπαν ότι είσαι πολύ καλή και πρόθυμη αλλά φτάνεις μέχρι ένα σημείο. Σαν να παλεύω μάταια δηλαδη. Μηπως συμβεί το ίδιο και με την κατάθλιψη;; δεν ξέρω φοβάμαι και με τα ποτά που έπινα μήπως έχω κάψει το κεφάλι μου και δεν συνέλθω ποτέ. Πήγα σε νευρολόγο έκανα μαγνητική και μου είπε δεν έχω κάτι. Αλλά δεν ξέρω είναι και που τα ψυχολογικά είναι λίγο στον αέρα δεν υπάρχει δηλαδή κάτι απεικονιστικο. Έχω περίεργες σκέψεις όλη την μερα. Και σκέφτομαι ότι αν τα παθαίνω αυτά από τώρα αργότερα τι θα πάθω δηλαδή;;

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Παιδιά το προσπαθώ γιατί ξέρω ότι αν αφήσω τον εαυτό μου θα με αφήσει κι αυτός. Αλλά δεν έχω στηρίγματα και τοξικο περιβάλλον. Φοβάμαι ότι θα γίνει το ίδιο που έγινε και στην τελευταία μου δουλειά που μου είπαν ότι είσαι πολύ καλή και πρόθυμη αλλά φτάνεις μέχρι ένα σημείο. Σαν να παλεύω μάταια δηλαδη. Μηπως συμβεί το ίδιο και με την κατάθλιψη;; δεν ξέρω φοβάμαι και με τα ποτά που έπινα μήπως έχω κάψει το κεφάλι μου και δεν συνέλθω ποτέ. Πήγα σε νευρολόγο έκανα μαγνητική και μου είπε δεν έχω κάτι. Αλλά δεν ξέρω είναι και που τα ψυχολογικά είναι λίγο στον αέρα δεν υπάρχει δηλαδή κάτι απεικονιστικο. Έχω περίεργες σκέψεις όλη την μερα. Και σκέφτομαι ότι αν τα παθαίνω αυτά από τώρα αργότερα τι θα πάθω δηλαδή;;

---

Γεια σου Μελινα,
Εγω αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι εσύ προσπαθεις πολυ αλλα οι αλλοι σε ρίχνουν. Και σιγουρα αν δεν εισαι καλα ειναι δυσκολο να κανεις καινούριους φιλους. Και δεν νομιζω οτι μονο με τα χάπια θα ξυπνησεις μια μερα και θα εισαι καλα. Πρεπει μεσα σου να βρεις την ηρεμία σου και ισως να άλλαζες καποια πραγματα που σε "ρίχνουν". Και οσο για το μέλλον μην φοβάσαι οσο πιο μικρη εισαι οταν παθαίνεις καταθληψη τοσο πιο πολλες πιθανότητες εχεις να το ξεπεράσεις, εντελως!! Μην περιμενεις απο ατομα που δεν σε καταλαβαίνουν να σε βοηθήσουν γιατι ετσι μονο θα απογοητεύεσαι. Και στην τελικη αυτη ειναι μια μαχη μεσα σου, μονο ΕΣΥ μπορεις να την νικήσεις γιατι μονο εσύ ξερεις πως ;) το οτι θα το ξεπεράσεις ειναι σιγουρο γιατι εχεις μεγαλη θέληση εγω απλα σου ευχομαι οσο πιο συντομα γίνεται...

Μελίνα Αγάπη θες - κόψε τα χάπια!