Δυσκολεύομαι στη κοινωνικοποίηση

Αρχικα να σας πω οτι συνηθως ειμαι ενας αρκετα ησυχος ανθρωπος,συνεργασιμος και απο οτι μου λενε τουλαχιστον ειμαι αρκετα ευγενικη. Πασχω απο οριακη διαταραχη,κυκλοθυμια, ΓΑΔ και καταθλιψη. Οπως καταλαβαινετε η οριακη διαταραχη και η κυκλοθυμια με δυσκολευουν πολυ στο να κοινωνικοποιηθω, να κανω φιλους, σχεσεις και τελευταια δυστυχως να βρω δουλεια. Ημουν παντα κλειστη σαν χαρακτηρας και υπερευαισθητη, δεν εκανα ευκολα φιλους. Λογω δυσκολιων στην εφηβεια περασα καταθλιψη, με φοβιες εμμονες, μερικες φορες παρανοια και κρισεις πανικου οποτε και παλι οι σχεσεις μου ηταν ελαχιστες και η επικοινωνια με συνομιλικους σχεδον ανυπαρκτη. Οταν συνηλθα απο αυτη τη φαση της ζωης μου που κρατησε χρονια ειχα αποδιοργανωθει αρκετα. Εχω ενα μονιμο αισθημα κενου και δεν μπορω να νιωσω ευχαριστηση απο τις κοικωνικες συναναστροφες. Επισης πολλες φορες δεν ξερω τι να πω για να προσεγγισω ατομα γτ το μυαλο μου ειναι αδειο. Σε πολλους ανθρωπους φαινομαι απομακρη η κρυα και αναισθητη αλλα αυτο δεν ειναι αληθεια. Το ξερω γιατι στεναχωριεμαι παντα υπερβολικα με τα προβληματα των αλλων και τα νιωθω σαν δικα μου. Φετος καταφερα μετα απο οχτω χρονια να παρω το πτυχιο μου(λογω επισοδειων καταθλιψης) και ξεκινησα να ψαχνω για δουλεια. Στην τελευταια δουλεια που πηγα απαιτουσε επικοινωνια με τον πελατη, που με δυσκολευε αρκετα γιατι επρεπε να μιλαω συνεχεια με κοσμο πραγμα που μου δημιουργει ανησυχία και πολυ ενταση. Παρολα αυτα το προσπαθησα πολυ και με την ευγενεια μου προσπαθουσα να καλυψω ολα τα αλλα. Εφυγα γτ τα αφεντικα μου φεροταν ασχημα αλλα ενα απο τα πραγματα που μου ειπαν και μου εμεινε ειναι οτι ενω μαθαινω αρκετα ευκολα, ειμαι νωχελικη,απαθης και εντελως απρόσωπη.
Επιπροσθετως οι γονεις μου που δεν ενδιαφερθηκαν ποτε να μαθουν τι μου συμβαινει και δεν εχουν ερθει ουτε μια φορα στο γιατρο η την ψυχολογο. Με βλεπουν οτι ειμαι συνεχεια σπιτι και δεν βγαινω και πιστευουν οτι ειμαι μια κακομαθημενη τεμπελα και αρχιζουν το κυρηγμα "βγες εξω, βρες δουλεια , βρες γκομενο, σταματα τα χαπια απλα τεμπελα εισαι." οτι δηλαδη τα κανω επιτηδες ολα αυτα επειδη ειμαι κακομαθημενη. Εχω προσπαθησει να τους εξηγησω τι μου συμβαινει και οτι πολλες φορες φοβαμαι πολυ αλλα αντιδρουν ασχημα. Μονο μια φιλη εχω που με καταλαβαινει.
Ευχομαι να ηταν αλλιως τα πραγματα, να μου ηταν πιο ευκολο να συναναστρεφομαι με ανθρωπους. Νιωθω οπως πιστευω και αρκετα αλλα μελη εδω μεσα οτι δεν μου δινεται μια ευκαιρια απο τον κοινωνικο περιγυρο να με γνωρισουν καλυτερα. Φυσικα δεν ειναι μονο δικη τους η ευθυνη, ειναι και η φυση της καθε διαταραχης που στην ουσια μας οδηγει να σαμποταρουμε τον εαυτο μας.
Ηθελα να τα γραψω ολα αυτα για να βγουν απο μεσα μου γιατι πολλες φορες με πνιγουν. Τα εχω συζητησει φυσικα με το γιατρο μου και την ψυχολογο μου οι οποιοι μου ειπαν οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι και δεν γινεται να ειμαστε ολοι κοινωνικοι και να συναναστρεφομαστε ευκολα με τους αλλους αλλα αυτο δεν συμαινει οτι δεν εχουμε αλλα θετικα χαρακτηρηστικα. Φυσικα τους εμπιστευομαι και τους δυο αλλα ηθελα να μοιραστω αυτο το προβλημα με ανθρωπους που το περνανε και οι ιδιοι.

Γεια σου, είσαι μια κλασική εσωστρεφής και όχι τεμπέλα! Αλλά οι άλλοι βλέπουν τα πράγματα μέσα από αυτό που είναι συνηθισμένο στην κοινωνία, στην πλειοψηφία και από τον εαυτό τους, για αυτό και σε κρίνουν έτσι! Υπάρχουν όμως λύσεις στην εποχή μας, ας πούμε στο φέισμπουκ υπάρχει το γκρουπ introvert nation και πολλά άλλα που μπορείς να μπεις και ίσως να γνωρίσεις άτομα! Κι εμένα τα ίδια μου λένε οι γονείς μου και πρώην εργοδότες μου, οπότε στρέφομαι πλέον σε μοναχικά επαγγέλματα, ή στη χειρότερη σε κάτι στο οποίο έχω κλήση και μπορώ να το κάνω πιο άνετα και με λιγότερη βαρεμάρα και άγχος (δε θέλω να τα πω εδώ δημόσια τι ακριβώς).
Κι εμένα μου λέγανε πάντα ότι είμαι ήσυχος, συνεργάσιμος και ευγενικός, αλλά δεν έφτασε ποτέ για να έχω το σεβασμό των γονιών μου.

Γεια σου Eagle guy δεν ηξερα καθολου για την υπαρξη αυτου του γκρουπ introvert nation αλλα θα το ψαξω. Σε καταλαβαινω απολυτα που στρεφεσαι σε μοναχικα επαγγελματα γιατι και για εμενα κατι τετοιο θα ηταν ιδανικο και το ψαχνω μηπως μπορεσω να ανοιξω καποια δικη μου μικρη επιχειρηση οσο δυσκολο και αν ειναι λογω κρισης. Δυστυχως και οι δικοι μου γονεις με υποτιμουν λογω της εσωστρεφιας μου. Εχω και μια μικροτερη αδερφη η οποια ειναι ιδιαιτερα εξωστρεφης και παντα υπαρχει η συγκριση και αυτο τα κανει χειροτερα. Φυσικα δεν θελω να στραφω εναντια στην αδερφη μου λογω της συγκρισης. Ξερω οτι η καθε μια μας εχει τα δικα της θετικα και αρνητικα. Σε δουλειες που εχω παει εχει τυχει να μου πουν οτι ειμαι ευφυης αλλα ειναι κριμα που ειμαι τοσο εσωστρεφης και εχω νιωσει πολυ ασχημα. Σκεφτομαι και τι να το κανω το μυαλο αν δεν μπορω να το αξιοποιησω καπου και να το εκτιμησουν? Επισης αν και ειμαι εσωστρεφης αν καποιος με γνωρισει θα καταλαβει οτι εχω χιουμορ, λιγο καυστικο πολλες φορες αλλα εχει την πλακα του.

Καλησπερα. Εγώ δεν έχω περάσει κατάθλιψη ούτε κάποιο από τα άλλα προβλήματα που έχεις περάσει οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είμαι κ ο πλέον ειδικός να σου απαντήσω.απλα ήθελα να σου θέσω ένα ερώτημα. Γιατί ντε και καλά πρέπει να νοιώθεις αρεστή από τους άλλους; γιατί πρέπει να σε νοιάζει η γνώμη τους ή το τι θα σου πουν; ακόμα κ οι γονείς σου κάποια στιγμή θα φύγουν κ θα είσαι μόνη. Κάνε πράγματα για σένα κ που σε κάνουν να νοιώθεις όμορφα. Έχουν δίκιο οι γιατροί που σου λένε ότι όλοι δεν είναι κοινωνικοί. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι κ γιατί να είμαστε;;

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Αρχικα να σας πω οτι συνηθως ειμαι ενας αρκετα ησυχος ανθρωπος,συνεργασιμος και απο οτι μου λενε τουλαχιστον ειμαι αρκετα ευγενικη. Πασχω απο οριακη διαταραχη,κυκλοθυμια, ΓΑΔ και καταθλιψη. Οπως καταλαβαινετε η οριακη διαταραχη και η κυκλοθυμια με δυσκολευουν πολυ στο να κοινωνικοποιηθω, να κανω φιλους, σχεσεις και τελευταια δυστυχως να βρω δουλεια. Ημουν παντα κλειστη σαν χαρακτηρας και υπερευαισθητη, δεν εκανα ευκολα φιλους. Λογω δυσκολιων στην εφηβεια περασα καταθλιψη, με φοβιες εμμονες, μερικες φορες παρανοια και κρισεις πανικου οποτε και παλι οι σχεσεις μου ηταν ελαχιστες και η επικοινωνια με συνομιλικους σχεδον ανυπαρκτη. Οταν συνηλθα απο αυτη τη φαση της ζωης μου που κρατησε χρονια ειχα αποδιοργανωθει αρκετα. Εχω ενα μονιμο αισθημα κενου και δεν μπορω να νιωσω ευχαριστηση απο τις κοικωνικες συναναστροφες. Επισης πολλες φορες δεν ξερω τι να πω για να προσεγγισω ατομα γτ το μυαλο μου ειναι αδειο. Σε πολλους ανθρωπους φαινομαι απομακρη η κρυα και αναισθητη αλλα αυτο δεν ειναι αληθεια. Το ξερω γιατι στεναχωριεμαι παντα υπερβολικα με τα προβληματα των αλλων και τα νιωθω σαν δικα μου. Φετος καταφερα μετα απο οχτω χρονια να παρω το πτυχιο μου(λογω επισοδειων καταθλιψης) και ξεκινησα να ψαχνω για δουλεια. Στην τελευταια δουλεια που πηγα απαιτουσε επικοινωνια με τον πελατη, που με δυσκολευε αρκετα γιατι επρεπε να μιλαω συνεχεια με κοσμο πραγμα που μου δημιουργει ανησυχία και πολυ ενταση. Παρολα αυτα το προσπαθησα πολυ και με την ευγενεια μου προσπαθουσα να καλυψω ολα τα αλλα. Εφυγα γτ τα αφεντικα μου φεροταν ασχημα αλλα ενα απο τα πραγματα που μου ειπαν και μου εμεινε ειναι οτι ενω μαθαινω αρκετα ευκολα, ειμαι νωχελικη,απαθης και εντελως απρόσωπη.
Επιπροσθετως οι γονεις μου που δεν ενδιαφερθηκαν ποτε να μαθουν τι μου συμβαινει και δεν εχουν ερθει ουτε μια φορα στο γιατρο η την ψυχολογο. Με βλεπουν οτι ειμαι συνεχεια σπιτι και δεν βγαινω και πιστευουν οτι ειμαι μια κακομαθημενη τεμπελα και αρχιζουν το κυρηγμα "βγες εξω, βρες δουλεια , βρες γκομενο, σταματα τα χαπια απλα τεμπελα εισαι." οτι δηλαδη τα κανω επιτηδες ολα αυτα επειδη ειμαι κακομαθημενη. Εχω προσπαθησει να τους εξηγησω τι μου συμβαινει και οτι πολλες φορες φοβαμαι πολυ αλλα αντιδρουν ασχημα. Μονο μια φιλη εχω που με καταλαβαινει.
Ευχομαι να ηταν αλλιως τα πραγματα, να μου ηταν πιο ευκολο να συναναστρεφομαι με ανθρωπους. Νιωθω οπως πιστευω και αρκετα αλλα μελη εδω μεσα οτι δεν μου δινεται μια ευκαιρια απο τον κοινωνικο περιγυρο να με γνωρισουν καλυτερα. Φυσικα δεν ειναι μονο δικη τους η ευθυνη, ειναι και η φυση της καθε διαταραχης που στην ουσια μας οδηγει να σαμποταρουμε τον εαυτο μας.
Ηθελα να τα γραψω ολα αυτα για να βγουν απο μεσα μου γιατι πολλες φορες με πνιγουν. Τα εχω συζητησει φυσικα με το γιατρο μου και την ψυχολογο μου οι οποιοι μου ειπαν οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι και δεν γινεται να ειμαστε ολοι κοινωνικοι και να συναναστρεφομαστε ευκολα με τους αλλους αλλα αυτο δεν συμαινει οτι δεν εχουμε αλλα θετικα χαρακτηρηστικα. Φυσικα τους εμπιστευομαι και τους δυο αλλα ηθελα να μοιραστω αυτο το προβλημα με ανθρωπους που το περνανε και οι ιδιοι.

---

Ουτε εγω ταιριαζω με τους ανθρωπους. Νιωθω να ανηκω σε ενα διαφορετικο ειδος. Σαν τα πουλια απο διαφορετικες ρατσες που τα βαζουν στο ιδιο κλουβι στον ζωολογικο κηπο.

Quote:

---

Originally Posted by driveme

Καλησπερα. Εγώ δεν έχω περάσει κατάθλιψη ούτε κάποιο από τα άλλα προβλήματα που έχεις περάσει οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είμαι κ ο πλέον ειδικός να σου απαντήσω.απλα ήθελα να σου θέσω ένα ερώτημα. Γιατί ντε και καλά πρέπει να νοιώθεις αρεστή από τους άλλους; γιατί πρέπει να σε νοιάζει η γνώμη τους ή το τι θα σου πουν; ακόμα κ οι γονείς σου κάποια στιγμή θα φύγουν κ θα είσαι μόνη. Κάνε πράγματα για σένα κ που σε κάνουν να νοιώθεις όμορφα. Έχουν δίκιο οι γιατροί που σου λένε ότι όλοι δεν είναι κοινωνικοί. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι κ γιατί να είμαστε;;

---

Σιγουρα δεν ειμαστε ολοι ιδιοι. Εγω δεν εχω προβλημα να ειναι ο αλλος διαφορετικος. Απλα με στεναχωρει που η ελλειψη εξωστρεφιας και η μειωμενη ικανοτητα κοινωνικοποιησης μου προκαλουν δυσκολιες σε πολλους τομεις της ζωης μου. Η αληθεια ειναι οτι αν βρω ανθρω πους που να εχουμε καποια κοινα οπως η ζωγραφικη, το γραψιμο η οι σπουδες τα πραγματα ερχονται καπως απο μονα τους αλλα και παλι δεν μπορω να πω οτι μπορω να ταιριαξω ευκολα. Μενω και στην επαρχια και γενικα δεν βρισκω ευκολα ανθρωπους να εχουμε κοινα.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Ουτε εγω ταιριαζω με τους ανθρωπους. Νιωθω να ανηκω σε ενα διαφορετικο ειδος. Σαν τα πουλια απο διαφορετικες ρατσες που τα βαζουν στο ιδιο κλουβι στον ζωολογικο κηπο.

---

Καταλαβαίνω πως το λες. Και εγω καπως ετσι νιωθω σαν διαφορετικο ειδος. Δεν ταιριαξα ποτε σε κανενα συνολο

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Αρχικα να σας πω οτι συνηθως ειμαι ενας αρκετα ησυχος ανθρωπος,συνεργασιμος και απο οτι μου λενε τουλαχιστον ειμαι αρκετα ευγενικη. Πασχω απο οριακη διαταραχη,κυκλοθυμια, ΓΑΔ και καταθλιψη. Οπως καταλαβαινετε η οριακη διαταραχη και η κυκλοθυμια με δυσκολευουν πολυ στο να κοινωνικοποιηθω, να κανω φιλους, σχεσεις και τελευταια δυστυχως να βρω δουλεια. Ημουν παντα κλειστη σαν χαρακτηρας και υπερευαισθητη, δεν εκανα ευκολα φιλους. Λογω δυσκολιων στην εφηβεια περασα καταθλιψη, με φοβιες εμμονες, μερικες φορες παρανοια και κρισεις πανικου οποτε και παλι οι σχεσεις μου ηταν ελαχιστες και η επικοινωνια με συνομιλικους σχεδον ανυπαρκτη. Οταν συνηλθα απο αυτη τη φαση της ζωης μου που κρατησε χρονια ειχα αποδιοργανωθει αρκετα. Εχω ενα μονιμο αισθημα κενου και δεν μπορω να νιωσω ευχαριστηση απο τις κοικωνικες συναναστροφες. Επισης πολλες φορες δεν ξερω τι να πω για να προσεγγισω ατομα γτ το μυαλο μου ειναι αδειο. Σε πολλους ανθρωπους φαινομαι απομακρη η κρυα και αναισθητη αλλα αυτο δεν ειναι αληθεια. Το ξερω γιατι στεναχωριεμαι παντα υπερβολικα με τα προβληματα των αλλων και τα νιωθω σαν δικα μου. Φετος καταφερα μετα απο οχτω χρονια να παρω το πτυχιο μου(λογω επισοδειων καταθλιψης) και ξεκινησα να ψαχνω για δουλεια. Στην τελευταια δουλεια που πηγα απαιτουσε επικοινωνια με τον πελατη, που με δυσκολευε αρκετα γιατι επρεπε να μιλαω συνεχεια με κοσμο πραγμα που μου δημιουργει ανησυχία και πολυ ενταση. Παρολα αυτα το προσπαθησα πολυ και με την ευγενεια μου προσπαθουσα να καλυψω ολα τα αλλα. Εφυγα γτ τα αφεντικα μου φεροταν ασχημα αλλα ενα απο τα πραγματα που μου ειπαν και μου εμεινε ειναι οτι ενω μαθαινω αρκετα ευκολα, ειμαι νωχελικη,απαθης και εντελως απρόσωπη.
Επιπροσθετως οι γονεις μου που δεν ενδιαφερθηκαν ποτε να μαθουν τι μου συμβαινει και δεν εχουν ερθει ουτε μια φορα στο γιατρο η την ψυχολογο. Με βλεπουν οτι ειμαι συνεχεια σπιτι και δεν βγαινω και πιστευουν οτι ειμαι μια κακομαθημενη τεμπελα και αρχιζουν το κυρηγμα "βγες εξω, βρες δουλεια , βρες γκομενο, σταματα τα χαπια απλα τεμπελα εισαι." οτι δηλαδη τα κανω επιτηδες ολα αυτα επειδη ειμαι κακομαθημενη. Εχω προσπαθησει να τους εξηγησω τι μου συμβαινει και οτι πολλες φορες φοβαμαι πολυ αλλα αντιδρουν ασχημα. Μονο μια φιλη εχω που με καταλαβαινει.
Ευχομαι να ηταν αλλιως τα πραγματα, να μου ηταν πιο ευκολο να συναναστρεφομαι με ανθρωπους. Νιωθω οπως πιστευω και αρκετα αλλα μελη εδω μεσα οτι δεν μου δινεται μια ευκαιρια απο τον κοινωνικο περιγυρο να με γνωρισουν καλυτερα. Φυσικα δεν ειναι μονο δικη τους η ευθυνη, ειναι και η φυση της καθε διαταραχης που στην ουσια μας οδηγει να σαμποταρουμε τον εαυτο μας.
Ηθελα να τα γραψω ολα αυτα για να βγουν απο μεσα μου γιατι πολλες φορες με πνιγουν. Τα εχω συζητησει φυσικα με το γιατρο μου και την ψυχολογο μου οι οποιοι μου ειπαν οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι και δεν γινεται να ειμαστε ολοι κοινωνικοι και να συναναστρεφομαστε ευκολα με τους αλλους αλλα αυτο δεν συμαινει οτι δεν εχουμε αλλα θετικα χαρακτηρηστικα. Φυσικα τους εμπιστευομαι και τους δυο αλλα ηθελα να μοιραστω αυτο το προβλημα με ανθρωπους που το περνανε και οι ιδιοι.

---

καλησπερα μαιρη.
Να σε ρωτησω, εαν βρεθεις σε μια παρεα με πολλα ατομα μιλας? η ντρεπεσαι? η αποφευγεις να βρεθεις με πολλα ατομα?

Ασχολιες τωρα εχεις? γιατι αλλιως εφοσον δεν εχεις αλλες παρεες πως θα κοινωνικοποιηθεις?

Να ξερεις παντως οτι η μοναδικοτητα καθε ατομου ειναι αυτο που του προσδιδει γοητεια οποτε μην μασας.

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

το ψαχνω μηπως μπορεσω να ανοιξω καποια δικη μου μικρη επιχειρηση οσο δυσκολο και αν ειναι λογω κρισης.

---

Ως εξαιρετικά μοναχικός τύπος μπορώ να σου πω ότι μου φαίνεται αδιανόητο να είχα δική μου επιχείρηση, για τον απλό λόγο ότι αυτό προϋποθέτει επικοινωνιακά προσόντα και πρωτοβουλίες σε επίπεδο επαφών με άλλους ανθρώπους. Σε μια επιχείρηση έχεις σε καθημερινή βάση επαγγελματικές επαφές και επικοινωνία. Μου κάνει εντύπωση που εξετάζεις αυτήν τη δυνατότητα.

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Σε δουλειες που εχω παει εχει τυχει να μου πουν οτι ειμαι ευφυης αλλα ειναι κριμα που ειμαι τοσο εσωστρεφης και εχω νιωσει πολυ ασχημα. Σκεφτομαι και τι να το κανω το μυαλο αν δεν μπορω να το αξιοποιησω καπου και να το εκτιμησουν?

---

Ξέρεις προγραμματισμό Η/Υ;

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Ως εξαιρετικά μοναχικός τύπος μπορώ να σου πω ότι μου φαίνεται αδιανόητο να είχα δική μου επιχείρηση, για τον απλό λόγο ότι αυτό προϋποθέτει επικοινωνιακά προσόντα και πρωτοβουλίες σε επίπεδο επαφών με άλλους ανθρώπους. Σε μια επιχείρηση έχεις σε καθημερινή βάση επαγγελματικές επαφές και επικοινωνία. Μου κάνει εντύπωση που εξετάζεις αυτήν τη δυνατότητα.


Ξέρεις προγραμματισμό Η/Υ;

---

Ναι γνωριζω καποια πραγματα απο προγραμματισμο. Γενικα δουλευω πανω σε δυσκολα προγραμματα σε υπολογιστες.
Εχω σκεφτει την περιπτωση της επιχειρησης γτ δεν θα εχω αφεντικο να με αγχωνει και θα δουλευω σε δικους μου ρυθμους. Η πιεση μου δημιουργει εξαρσεις της αρρωστιας. Μπορω να εξισορροπήσω την ελλειψη κοινωνικοτητας με δημιουργηκοτητα ενω στην οικογένεια μου υπαρχουν κοινωνικα ατομα που ισως μπορεσουν να με βοηθησουν καπως σε θεμα εργασιας.

Δε συμφωνω οτι οι μοναχικοι ανθρωποι ππρεπει να κανουν μοναχικες δουλειες γιατι ετσι χανουν την ισορροπια απ τη ζωη τους.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δε συμφωνω οτι οι μοναχικοι ανθρωποι ππρεπει να κανουν μοναχικες δουλειες γιατι ετσι χανουν την ισορροπια απ τη ζωη τους.

---

Το ιδανικό είναι να δουλεύουν με λίγο και καλό κόσμο που δε θα τους κάνει να νιώσουν άβολα για το ότι είναι μοναχικοί. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό, χίλιες φορές καλύτερα μόνοι από το να είναι με ένα σωρό κουραστικούς και κουτσομπόληδες ανθρώπους.