Ψυχοσωματικα προβλήματα?!

Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θελω να πω, που φοβάμαι μην σας μπερδέψω, μην ξεχάσω, μην..μην..μην..

Αρχικά καλημέρα, είμαι ο Κώστας. Νέος στο forum.
Λενε πως το διαδίκτυο πολλές εώς και όλες τις φορές που εχει να κανει με θεμα υγείας (σωματικό – ψυχολογικό), κάνει κακό. Στην παρούσα φάση και με σελίδες σαν αυτή, μονο καλό μπορει να κανει, γτ εχει να μιλήσεις, να παρεις απόψεις, να μοιραστείς κτλπ.

Στο θέμα…
Πριν περίπου ένα χρόνο και ενώ ήμουν για καφε με φίλο, εκεί που καθόμουν, ένιωσα σαν να φεύγει η γη κατω από τα πόδια. Νομιζα κυριολεκτικά πως θα λιποθυμήσω. Δεν το είχα νιώσω ξανα.
Από εκεινη την μέρα άρχισαν όλα. Δεν είπα κατι στον φίλο μου, ενώ ειχα τρομάξει απίστευτα. Νομιζα πως θα πέσω κατω, θα γίνω και ρεζίλι.

Πήγα σπίτι με μουδιάσματα στο πρόσωπο και στο κεφάλι. 2 μέρες (Σαββατοκύριακο), να μην θελω να σηκωθώ από το κρεβάτι. 2 μερες ημουν ξαπλωμένος και κοιμόμουν. Σηκωνόμουν για λίγο για να φαω (εάν έτρωγα).
Για να μην τα πολυλογώ, εννοείτε έκανα εξετάσεις, αιματος, αξονική, μαγνητική (με δική μου επιθυμία), 2 παθολόγοι δεν βρήκαν τπτ (μου είπαν ότι είναι ψυχολογικό), έπειτα και σε νευρολόγο τα ίδια.
Από τότε παιδια, έχω ζαλάδες, πονοκεφάλους, σφίξιμο στον αυχένα, μουδιάσματα, δεν έχω καθόλου όρεξη, ζωντανια, δεν εχω αυτή την σπίθα που γουσταρεις το αύριο.

Καποιες στιγμές νιώθω σαν βελόνες στο κεφάλι, σαν ότι θα εκραγεί, έντονοι πονοκέφαλοι και ζαλάδες. Καποιες φορές ταχυκαρδίες, νιώθω ότι θα τρελαθώ.
Υπαρχουν στιγμές που νομίζω θα σκάσω μεσα στο σπίτι και με πιάνει δύσπνοια.

Μηνες τωρα.. ΜΗΝΕΣ, είναι μαρτύριο να σκεφτεσαι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΟΛΗ ΜΕΡΑ (χωρίς υπερβολή) πως κατι έχεις. Να ξερεις ή να θες να πιστεψεις πως είναι ψυχολογικό. Να το σκέφτεσαι όλη μερα. Να μην μπορείς να το βγαλεις από το μυαλό σου.
Να πονάς, να ζαλίζεσαι, να νιώθεις μουδιάσματα, πανικό, να εισαι σε μια κατάσταση απελπισίας.

Και? ΤΙ κανεις? Πως προχωράς? Εκανα μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο. Ειλικρινα δεν ξερω γιατι πήγα. Δεν ρωτούσε πολλα, δεν έδωσε συμβουλες, δεν… δεν…

Φοβάμαι να κάνω πράγματα γιατι νομίζω πως θα με πιάσει πανικος, θα με πιασει το τρέμουλο στα πόδια, ότι φευγει η γη, η αίσθηση της λιποθυμίας. Το μουδιασμα στο κεφαλι και ο πονοκέφαλος (όχι ο κλασικός, αυτος που θα σου περάσει με ένα παυσιπονο, νομίζω το έχουν περιγράψει κι αλλοι), εχει γίνει κολλητός μου.
Να μην έχεις ζωντανια? Την σπίθα της ζωής? Στο ξαφνικό? Και απλα να ανησυχείς? Πως θα ζήσουμε ετσι? Όταν βγαίνω και ξεχνιέμαι (όσο μπορώ), περνάω όμορφα. Αλλα ποτέ δεν φεύγει.

Θελω ξανα αυτή την σπίθα της ζωής παιδια. Όχι να σκέφτομαι από το ΠΡΩΙ εως το ΒΡΑΔΥ, πόνους, ότι πλεον δεν ειμαι καλα σωματικά, ψυχολογικα, άρνηση, κτλπ.

Τι να κανω? Ειλικρινα είμαι σε άσχημη κατασταση. Που να απευθυνθώ? Σε ψυχολόγο? Σε ψυχίατρο?

Ηθελα να πω περισσότερα και να περιγράψω περισσότερα, αλλα ήδη βγήκε μεγάλο το κείμενο. Ζητάω συγγνώμη αν σας κούρασα. Αλλα η αγωνία.. ο φόβος..

Σας ευχαριστώ.
Καλές γιορτές

Γεια σου φιλε Κωστα. Αν και εxω πει οτι δεν θα ξαναγραψω .....συνηθως ομως μπαινω για να βλεπω τι γραφουν οσοι εχουν το ιδιο προβλημα με μενα. Αυτα που αναφερεις οτι παθαινεις ειναι κρισεις πανικου που συνηθως προερχονται απο το πολυ αγχος. Αν συνεχιζονται για πολυ καιρο η γνωμη μου ειναι να βρεις ενα ψυχιατρο αν ειναι και ψυχοθεραπευτης ακομα καλυτερα και θα σε βοηθησει πολυ. Θα σου δωσει μια αγωγη συνηθως δινουν αντικαταθλιπτικα θα εχεις μια επικοινωνια μαζι του π.χ τον παιρνεις τηλεφωνο οταν εχεις προβλημα και θα σου εξηγει. Μονο που θα μιλησεις μαζι του θα σου περασει και ο πονοκεφαλος. Καλη τυχη!!!!

Καλησπέρα Ρουλα. Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Ειλικρινά (και νομίζω το καταλαβαίνεις), νομίζω πως ζω ένα μαρτύριο.

Το να τρέχεις σε παθολόγους, να κάνεις συνέχεια εξετάσεις, να πονας, να ζαλίζεσαι, να έχεις τόσο άγχος που να θες να κάνεις εμετό (συγγνώμη γι αυτό), να μην έχεις την ζωντάνια που είχες, καταντάει και κουραστικό πέρα απ όλα τα άλλα.

Φαντάσου πως υπήρχε φορά, που πήγαινα για κούρεμα και ήθελα να κάνω εμετό από το άγχος. Και αναρωτιόμουν.. Άγχος? ΓΙΑΤΊ? Όποιος δεν το έχει ΖΗΣΕΙ (και εύχομαι να μην το ζήσει ΠΟΤΈ), δεν μπορεί να καταλάβει τι βιώνουμε.

Όπως ανέφερα η συνάντηση με ψυχολόγο. Δεν βοήθησε.

Από την πρώτη συνάντηση, αναρωτιόμουν, μα καλά, αυτό κάνουν? Δεν είδα φως, κάποια βοήθεια.

Δεν ήξερα αν πρέπει να πάω σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Και σκεφτόμουν πως αν πάω και δεν είναι καλός? Αν γίνω χειρότερα?

Και οι πόνοι, πόνοι. Η διάθεση στο πάτωμα. Ναι μεν γελούσα, ναι μεν ήθελα να βγω, γτ στο σπίτι έσκαγα.

Και χάρηκα όταν βρήκα το forum διότι σκέφτηκα πως ίσως βρω μια λύση. Μια απάντηση

Καλησπέρα Κώστα καλώς ήλθες εδω στο forum... περίπου ενα δίμηνο ταλαιπωρούμαι παρομοίως... πάνω κάτω τα ίδια... τρέμουλο, αδυναμία, αίσθημα ζαλάδας, βαρύ κεφάλι, συμπτώματα συνέχεια στο στήθος κλπ... καρδιογραφήματα, τεστ κοπώσεως, εξετάσεις αίματος και η διάγνωση απο παθολόγο και καρδιολόγο, σωματοποιημένο άγχος, γενικη αγχώδης διαταραχή ή όπως αλλιώς λέγεται... μεγάλος μπελάς, σου ρουφάει την ενέργεια ψυχική και σωματική.... έφτασα στο αμήν... ο παθολόγος που είναι και φιλαράκι μου συνέστησε κάποιο ηρεμιστικό αλλά και αλλαγή τρόπου σκέψης κρατώντας το οτι σωματικά δεν έχω κάτι, σύμφωνα με όλες τις εξετάσεις.... κάτι πρέπει να κάνεις κι εσύ... ψυχαναλυτή... ψυχίατρο... ομοιοπαθητική.. τι να σου πω.... πάντως σίγουρα δεν είσαι μόνος... είμαστε τόσοι συμπάσχοντες εδώ..!

Γιάννη σε ευχαριστώ πολυ, πολύ για την απάντηση. Ειμαι σε φάση που δεν μπορώ να θυμηθώ, πως ειναι να είσαι καλα, με καθαρό μυαλό, χωρίς πόνους και να ΖΕΙΣ. Σκέφτομαι πριν κανω οτιδήποτε με γιατρό, να ακολουθήσω ενα φιλαράκι σε ταξίδι με αυτοκίνητο για 10 μερες. Μηπως και χαλαρώσω, να δουλέψει το μυαλό μου περισσότερο, νέες εικονες κτλπ.

Δεν ξερω βεβαια αν αυτο θα μου κανει καλό ή κακό (φαντσου, ταξίδι και σκέφτομαι αν θα μου κανει κακό).

Το ίδιο σκεφτόμαστε όλοι, πίσω από κάτι όμορφο τι άσχημο θα έρθει αν θα έρθει κλπ.... Δοκίμασε το κι αυτό με το ταξίδι ίσως σε βοηθήσει.. σίγουρα το πρωί ξυπνάς και στο μυαλό έρχονται το πώς αισθάνεσαι πως θα πάει η ημέρα, αν θα ακούσεις κάτι αρνητικό κλπ κλπ... είναι βασανακι... Για κάποιους ίσως γελοίο αλλά εμας μας τυραναει....

Κωστα καλησπερα και καλως μας βρηκες ...μονος σου εδωσες την απαντηση γιατι υποφερουμε ολοι μας .Γιατι απο το πρωι που ανοιγουμε τα ματια μας μεχρι την νυχτα που τακλεινουμε ενα πραγμα μονο σκεφτομαστε οτι κατι εχουμε οπωσδηποτε κατι εχουμε .Αυτο απο μονο του ειναι εμονικο και βασανιστικο για μυαλο και σωμα,πραγματα που οταν εισαι καλα δεν εχουν ιδιαιτερη σημασια εμεις τα μεγαλοποιουμε και αυτο μας σκοτωνει ολη μερα.Η σπιθα της ζωης που ζητας εσυ και ολοι μας εδω ειναι η ανεμελια του να μην σκεφτεσαι ετσι ,αυτο πρεπει να βρουμε τροπο να καταφερουμε .Αντι για αυτο τρωμε τα χρονια τις ωρες και τα λεπτα μας(που δεν θα γυρισουν ποτε πισω) σε γιατρους και εξετασεις !!Μονο καταρα μπορω να το περιγραψω αυτο που μας συμβαινει ....υπομονη

Καλησπέρα Κώστα...λοιπόν λογικά θα σου είπαν το ιδιο και οι υπόλοιποι είναι κρίσεις πανικού...αν σε πιάσουν μια φορά δεν σε αφήνουν...το θέμα είναι ότι μπορεί για άσχετο λόγο πχ να σε πονέσει λίγο ο αυχένας ξαφνικά αρχίζεις σκέφτεσαι ποπο τι έπαθα μετά σφίγγεται το κεφάλι σε πιάνει πονοκέφαλος λες θα πέσω κάτω θα γίνω ρεζίλι μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο όπως μου το είχε περιγράψει γιατρός...αφού ψσχτηκες παθολογικά μην το ψάχνεις άλλο θα σου λένε είναι ψυχολογικό και θα σε εκνευρίζουν λες και είναι ένα κουμπάκι που το κλείνεις και περναει...εγώ θα σου πρότεινα να βρεις ψυχίατρο αλλά όχι που να δίνει μόνο χάπια να είναι ψυχοθεραπευτής να μιλάτε να σου εξηγήσει κάποια πράγματα να κάνετε ασκήσεις και αν χρειαστεί χάπια μετά οκ.. αλλά πρώτα να το παλέψετε αυτά...

Κατι που ηθελα ακομη να σου πω οτι αυτο που έπαθες με το κουρεμα το εχω ακουσει και απο αλλον το εχω και γω σε λιγοτερο βαθμο. Αν βρεις εναν ψυχιατρο και του πεις τα συμπτωματα που εχεις θα καταλαβει κατευθείαν τι εχεις και πως θα σε βοηθήσει. Θελει χρονο για να μπεις σε μια σειρα μην περιμένεις γρηγορα αποτελέσματα αλλοι παρακολουθούνται χρόνια απο ειδικους αυτο το λεω γιατι αναφερες οτι πηγες μερικες φορες μονο σε ψυχολογο. 'Οτι αλλη απορία εχεις θα σε βοηθησουν και τα υπολοιπα παιδια.

Καλώς τον στην παρέα μας. Εγώ ταλαιπωρουμαι με ψυχοσωματικά 1.5 χρόνο πλέον. Μετά από μια περίοδο άρνησης του τι έχω πάθει (χαζομάρα μου τρελή αυτό) ήρθαν τα χειρότερα και έχω περάσει από διάφορα στάδια σωματοποιησης στομάχια, έντερα, ζαλάδα, αδυναμία, ιδρώτας, ταχυκαρδία, έκτακτες, εσωτερικά τρεμουλα, ανατριχιλες στο δέρμα κλπ κλπ. Με αρκετή δουλειά με τον εαυτό μου και κάποιους μήνες σε ειδικό για γνωσιακή-συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία κατάφερα να επανέλθω σε κάπως φυσιολογική κατάσταση. Από εκεί που εβγαινα από το σπίτι μόνο για τσιγάρα και πίσω μην πάθω κάτι κακό, κατάφερα πήγα διακοπές μόνος μου (στοίχημα με τον εαυτό μου), βρήκα καλύτερη δουλειά, μπήκα σε σχέση και έβαλα τη ζωή μου σε μια κάποια τάξη. Φάρμακα μέχρι τώρα δεν έχω πάρει και ελπίζω να μην χρειαστεί να πάρω
Στα γράφω όλα αυτά για να σου πω 2 πράγματα στην ουσία:
1) δεν θα γυρίσεις στα παλιά μέσα σε μια μέρα. Μη σου πω κάποια πράγματα που πριν τα έκανες αυτόματα τώρα θα χρειαστεί να τα ξαναμαθεις ας πούμε πως να τα κάνεις και να αντλείς ικανοποίηση
2) όσο πιο πολύ αργείς να το βάλεις κάτω το ζήτημα και να ψαχτεις γιατί σου συμβαίνει ότι περνάς, τόσο πιο δύσκολο θα είναι μετά να το παλέψεις.
Και ότι χρειαστείς εμείς εδώ είμαστε ;)

Καλημέρα σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Παιδιά αυτος ο χρόνος που αφιερώνεται στο να απαντάτε, ξέρετε πόσο καλό κανει σε καποιον που έχει πρόβλημα? Και σε πόσους άλλους που θα ψάξουν καποια στιγμή το ίδιο?! Μπραβο σας. Ειναι πολυ σημαναντικό να υπάρχουν άνθρωποι.!!!

Φοβάμαι μηπως πηγαίνοντας σε καποιον ψυχίατρο, αρχίσω τα φάρμακα και δεν μπορώ να τα κόψω. Μήπως με κανουν "φυτό" Συγγνώμη γι αυτο, ειμαι άσχετος).

Αλλο ενα θεμα μου ειναι σε ποιον? Ζω σε νησί όπου υπάρχει μόνο 1 ψυχίατρος και απ ότι εχω ακουσει και όχι απο ενα ατομο, δεν ειναι καλος. Κια το άκουσα όχι ρωτώντας για ψυχίατρο βαση του προβλήματός μου. Αλλα σε άσχετη στιγμή, για άλλο θέμα.

Καπου μέσα στο forum διάβασα για το therapytoday.gr . Εχετε καποια εικονα? Καποια εμπειρία με online επαφή με γιατρό?

Πρέπει να σας πω ότι απο εχθες που βρήκα το forum και ΕΣΑΣ, νιώθω ότι κατι μπορεί να γίνει.!!! Σας ευχαριστώ πολυ.!!!! Μακάρι να πανε όλα καλα και να μπορώ κι εγω στο μέλλον να βοηθήσω κάποιον

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_27

Καλημέρα σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Παιδιά αυτος ο χρόνος που αφιερώνεται στο να απαντάτε, ξέρετε πόσο καλό κανει σε καποιον που έχει πρόβλημα? Και σε πόσους άλλους που θα ψάξουν καποια στιγμή το ίδιο?! Μπραβο σας. Ειναι πολυ σημαναντικό να υπάρχουν άνθρωποι.!!!

Φοβάμαι μηπως πηγαίνοντας σε καποιον ψυχίατρο, αρχίσω τα φάρμακα και δεν μπορώ να τα κόψω. Μήπως με κανουν "φυτό" Συγγνώμη γι αυτο, ειμαι άσχετος).

Αλλο ενα θεμα μου ειναι σε ποιον? Ζω σε νησί όπου υπάρχει μόνο 1 ψυχίατρος και απ ότι εχω ακουσει και όχι απο ενα ατομο, δεν ειναι καλος. Κια το άκουσα όχι ρωτώντας για ψυχίατρο βαση του προβλήματός μου. Αλλα σε άσχετη στιγμή, για άλλο θέμα.

Καπου μέσα στο forum διάβασα για το therapytoday.gr . Εχετε καποια εικονα? Καποια εμπειρία με online επαφή με γιατρό?

Πρέπει να σας πω ότι απο εχθες που βρήκα το forum και ΕΣΑΣ, νιώθω ότι κατι μπορεί να γίνει.!!! Σας ευχαριστώ πολυ.!!!! Μακάρι να πανε όλα καλα και να μπορώ κι εγω στο μέλλον να βοηθήσω κάποιον

---

Καλημέρα, και εγώ τη σειρά μου είμαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση περίπου δύο χρόνια τώρα και τον τελευταίο ένα χρόνο κάνω συνεδρίες με ψυχίατρο που είναι και ψυχοθεραπευτης.

Αυτο που έχω να σου πω είναι ότι και εγώ μόνιμα συνοδευομαι από ένα ψυχοσωματικο τουλάχιστον, που με φέρνει σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και σκέψεις αλλά τις περισσότερες μέρες των 2 χρόνων με πιέζω να κάνω πράγματα και κάπως έτσι έχω παραμείνει λειτουργική.

Εγώ ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα μου όταν googlara με μανία καθε σωματικό μου σημάδι ή πόνο, διάβαζα τα χειρότερα, τα πιστεύα και τα ζούσα. Και ακόμα εν μέρη αυτό προσπαθώ να απόβαλω.
Επισκέφθηκα ψυχολόγο κανέναν πρόβλημα δεν είχα αλλά 3 μήνες μετά είχα αρκετές συνεδρίες που τις ένιωθα να βαλτωνουν, να μην γίνεται κάτι καινούριο. Αναζήτησα ψυχοθεραπευτη-ψυχιατρο, βρήκα έναν πήγα, του είπα τι έχει συμβεί στο παρελθόν μου και τι μου συμβαίνει τώρα και θέλω να αντιμετωπίσω. Εξήγησα πως καθώς εγώ έχω και επιβαρυμενο παρελθόν, φαντάζομαι πως κάποια στιγμή θα μου έβγαιναν από μέσα μου όλα τα άσχημα που έχω ζήσει, οπότε λογικά αυτό που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω είναι τραύματα της ψυχής μου, άρα θα ήθελα για αρχή να προσπαθήσω χωρίς φαρμακευτική αγωγή και στη συνέχεια αν δει ότι δεν τα καταφέρνω σαφώς να πάρω. Μου είπε ότι χωρίς φαρμακευτική αγωγή δεν με αναλαμβάνει, έφυγα χωρίς να έχω νιώσει και κάποια σύνδεση με τον γιατρό ακόμη και πριν μου πει ότι θέλει να πάρω οπωσδήποτε. Βρήκα άλλο ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτη, πήγα είπα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είπα κ ολας όταν δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τα φάρμακα, απλά επειδή πιο μικρή ήμουν τόσο δυνατή πιστεύω ότι κάπου μέσα μου ίσως κρύβεται ακόμα η δύναμη αυτή. Μου είπε συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Έκανα εβδομαδιαίες συνεδρίες, οι κρίσεις πανικού από 3 τη μέρα έπεσαν στη μια τη μέρα. Αλλά κάποιες ήταν πολύ άσχημες. Πήγα του είπα ναι μεν έχω βελτίωση αλλά δεν τα καταφέρνω. Μου είπε νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να βοηθηθείς; αυτό ένιωθα. Όμως εκείνο το δευτερόλεπτο σκέφτηκα πόσο θα απογοητευομουν από το να δεχτώ ακόμα μια ήττα μου. Την ρώτησα αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω. Μου είπε δύο συνεδρίες την εβδομάδα. Το έκανα, με εξάντλησε οικονομικά αλλά για 4 μήνες έκανα 2 συνεδρίες την εβδομάδα. Αυτό εξαφάνισε τις κρίσεις πανικού από την καθημερινότητα μου.

Παλεύω με την άρρωστο φοβία ακόμα και την αποδοχή του εαυτού μου φαντάζομαι παράλληλα.

Όλο αυτό στο λέω, γιατί μπορεί να πας κάπου να είναι όλα καλά αλλά μετά από καιρό κάτι να λείπει. Μπορεί να βρεις θεράποντα που να μην κουμπώνεις. Μπορεί να σου συμβούν χίλια δυο, αλλά εφοσων ξέρεις τι είναι αυτό που ψάχνεις θα το βρεις.

Επίσης πιστεύω πως μέσω Skype υπάρχουν πλέον πάρα πολλοι γιατροί και ψυχολόγοι, οπότε θα έχεις μια γκάμα να διαλέξεις αλλά και να απορρίψεις. Μην αφήσεις την απόσταση να μι εμπόδιο σε αυτό, γιατί πια δεν είναι κάτιε το ίντερνετ.

Κώστα, μπορείς να μετακινηθείς απο το νησί κάποιες φορές μέχρι να δρομολογηθεί μια θεραπεία σου σε κάποιον άλλον ψυχίατρο ώστε να νιώθεις σίγουρος γι αυτόν? πρίν πας στον ψυχίατρο που λογικά θα σου δώσει μια φαρμακευτική κατάλληλη αγωγή για την δυσκολία που περνάς όπως όλοι μας εδώ, να δοκιμάσεις κάτι εναλλακτικό, πχ ψυχοθεραπεία, κάποια φυτικά βοηθήματα που ίσως βοηθούν κάποιους ή οτιδήποτε άλλο κρίνεις εσύ ξεκινώντας απο τα απλά και τα εύκολα μέχρι να καταλήξεις στον ψυχίατρο που φοβάσαι, που δεν είναι φοβερό τελικά!! ένας ιατρός είναι που έχει δύσκολο έργο, να γιατρέψει μια ψυχή, την ψυχή μας...

Και εδω έρχονται αλλα ερωτήματα. Τα οποία πιστευω τα είχαμε/εχουμε/θα εχουμε όλοι.

Ψυχολόγος ή ψυχίατρος?

Διάβασα ένα άρθρο σε ενα blog, στο οποίο έλεγε σχεδόν κατηγορηματικά, να μην επιλέξει καποιος ψυχολόγο ή ψυχίατρο ο οποίος, έχει γράψει βιβλίο, γτ κατα 99% θα προσπαθήσει αργά ή γρήγορα να στο πουλήσει. Κάνοντας εξίσου μια αναζήτηση στην google, διαβασα κριτικές για ψυχολόγο, που ασθενείς του, ελεγαν αυτο ακριβως. Ότι απλα προσπαθούσε να πουλήσει. Δεν ξερω αν ισχύει, τουλάχιστον για όλους. Και δεν ξερω εαν τελικά ενας τέτοιος "ειδικός" όντως βοηθάει.

Ειναι τόσο λεπτό το ζήτημα της επιλογής, του ειδικού, που με απογοητεύει λιγακι. Για να ξεκινησεις μια προσπάθεια να βρεις τον εαυτό σου, να αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου, το άγχος, τους πόνους, πρέπει πρωτα να βρεις το γιατι.

Αυτον τον άνθρωπο θελω να βρω. Να μου δείξει τον δρόμο, για να προσπαθήσω. (Μεταξύ μας παιδια, νοσταλγώ τον καιρό που δεν ειχα τα ψυχοσωματικά, όπως όλοι μας φαντάζομαι)

Θα σε συμβούλευα να μην μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς μέσω Google. Και εγώ ή ψυχολόγος που πήγαινα ήταν η τοπ στο doctoranytime νομίζω ή σε κάποιο αντίστοιχο. Ήταν καλή, δεν είχα πρόβλημα, με πίεζε λίγο να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή, και ένιωθα να μην μπορεί να ακουμπήσει τις πληγές μου για να με βοηθήσει. Από εκεί και μετά, πήγαινα βλέποντας και κάνοντας. Η πρώτη ψυχίατρος που και αλληλοαποριφθηκαμε ήταν ψυχίατρος ψυχοθεραπευτης και εξειδικευμένη στα παιδικά τραύματα, οπότε σκέφτηκα ότι εκεί θα κουμπωσω και όμως, δεν. Ο γιατρός που έχω καταλήξει τώρα, ήταν απλά κοντά στη δουλειά μου. Είπα θα το δοκιμάσω και ότι γίνει, γιατί δυσκολεύουν με τις μετακινήσεις τότε. Και τότε εγώ πέτυχα ψυχίατρο ψυχοθεραπευτη γιατί ήταν κοντά στη δουλειά μου τότε. Εγώ κυρίως έψαχνα ψυχοθεραπευτη, και ας ήταν είτε ψυχολόγος είτε ψυχίατρος για αρχή. Μετά που σκέφτηκα ότι μπορεί να χρειαστώ για αγωγή, έκλεινα ελαφρώς προς τον ψυχίατρο, για να μη με παραπέμπουν αλλού για συνταγογραφηση και χρειαστεί να τα λέω όλα από την αρχή γιατί είχα κουραστεί. Αλλά τελικά μέχρι και σήμερα δεν έχω λάβει ακόμη κάποια αγωγή, ακολουθώ υποδείξεις του ψυχιάτρου για γυμναστική, περπάτημα και πολλά άλλα που δεν είναι εύκολα να σου πω την αλήθεια αλλά μέσες άκρες εγώ έτσι κινήθηκα.νιωθω ότι το Google γενικά έχει μια τάση να μας κρατάει πίσω με. Τις αμφιβολίες που μας σπέρνει σε οοολα τα θέματα. Μα σε όλα.