Σκέφτομαι να γυρίσω πίσω

Χωρίσαμε πριν περίπου δύο μήνες διότι μετά από μια έκτρωση και μια συμβίωση δύο μηνών που δεν ήταν χάλια αλλά όχι και αυτό που ήθελα ή περίμενα (π.χ εκείνος αφιέρωνε πολύ χρόνο στον υπολογιστή, δεν βγαίναμε, ένιωθα μόνη μου κλπ.) θεώρησα ότι δεν υπήρχε κάτι περισσότερο για να σώσουμε την σχέση μας.

Το πρώτο διάστημα είπαμε να κόψουμε.
Τελικα δεν κόψαμε ποτέ απλά αραιώσαμε την επικοινωνία.

Εγώ πότε ήμουν καλά πότε πολύ χάλια. Εκείνος με προσέγγιζε λέγοντάς μου πως έκανε λάθος και θέλει να γυρίσω πίσω, πως είμαι ο έρωτας της ζωής του, πως του λείπω, πως με αγαπάει, πως θέλει να κάνουμε οικογένεια.

Άρχισα να βλέπω εφιάλτες και να έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον ύπνο, να είμαι μονίμως κουρασμένη, να μην τρώω και σε μεγάλες κρίσεις στενοχώριας να τον παίρνω τηλέφωνα...τα οποία τηλέφωνα μεν με έκαναν χειρότερα αλλά και όταν δεν μιλούσα μαζί του πάλι πάθαινα \"σύνδρομο στέρησης\". Σε συνδυασμό με διάφορα προβλήματα στην δουλειά, κάποια στιγμή κατέρρευσα.

Βρεθήκαμε πριν μερικές ημέρες. Με είδε σ αυτή την κατάσταση και στενοχωρήθηκε. Επειδή ξέρει πως οικονομικά είμαι πολύ περιορισμένη, μου έδωσε χρήματα να πάω ξανά σε ψυχολόγο και εν ολίγοις προσφέρθηκε από μόνος του να αναλάβει τα έξοδα για όσο καιρό χρειαστεί είτε είμαστε μαζί είτε όχι.

Δεν ξέρω αν αυτό που έκανε είναι από ενοχές και τύψεις ή από αγάπη.
Αλλά αν με αγαπούσε γιατί όσο μέναμε μαζί ήταν φοβισμένος, ανασφαλής και πολλές φορές αρκετά απόμακρος;

Γιατί με αναζητάει όταν δεν με έχει και γιατί όταν επιστρέφω ξεχνάει αυτά που λέει και \"χαλαρώνει\"; Γιατί είμαι εξαρτημένη μαζί του;

Θέλω τόσο πολύ να γυρίσω πίσω, να τον αγκαλιάσω, να αρχίσουμε ξανά μαζί, κανένας άντρας δεν μου λέει τίποτα όπως μου λέει εκείνος...αλλά κάτι με σταματάει. Φοβάμαι μην ξαναπεράσω τα ίδια και δεν θα το αντέξω.

Η ζωή μου δεν πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω....τί να κάνω;
κι έχω και τα γενεθλιάκια μου σήμερα :(

Αιμιλια, χρονια πολλα...:)

εύχομαι αυτη τη χρονια να τη διανυσεις με μεγαλύτερη χαρα, ελπιδα, δυνάμεις, καινουργιους στοχους, κ νεες διαδρομες, πιο ευχάριστες:)

Εγω δεν μπορώ να απαντησω στα \"γιατι\" που θέτεις εσυ...Αυτο που θα ρωτουσα τον εαυτο μου, στη θεση σου ειναι αν αισθάνομαι οτι θα μπορέσω να πάρω τελικα την προσοχη κ το ενδιαφέρον που χρειαζομαι απο αυτον τον συγκεκριμενο άνθρωπο. Απο τα οσα γράφεις, λες οτι μολις νιωσει οτι εισαι εκει, χαλαρώνει. Υποθέτω το χαλαρωνει εκφράζει μια προτερη γνωριμη κατάσταση...η οποια καθολου δεν σου άρεσε κ ήταν παράγοντας που μεγάλωσε την μεταξύ σας αποσταση...

Αντιλαμβάνομαι, πώς νιωθεις μονη. Σκέψου ομως μήπως αυτη την περίοδο που εισαι μονη κ δεν περνας κ τοσο καλα, την συγκρινεις με την περιοδο που ήσουν σ αυτη τη σχέση?Κι ομως βλέπεις πώς αμφιταλαντεύεσαι....μεταξύ δύο οχι ευχάριστων διαστημάτων...Δλδ μήπως πάς να επιλέξεις μεταξύ ενος κακου κ ενος μικροτερου κακου...Μήπως αυτο λέει αρκετα για την σχεση που έληξε?

Αν τπτ απο τα παραπάνω δεν σου λέει κάτι, τότε ισως να βοηθουσε πριν βιαστεις να πάρεις μια αποφαση (ναι ή οχι), να δωσεις χρονο στην μεταξύ σας σχεση οπως ειναι τώρα ή οπως εξελίσσεται, ετσι ώστε να δεις αν μπορεις να βασιστεις σε προσδοκιες που ευσταθουν βάση γεγονότων.

χρονια σου πολλα αιμιλια!!!! :)
παντως, οτι κι αν αποφασισεις,μην το αποφασισεις υπο την συναισθηματικη φορτιση των μοναχικων γενεθλιων ...

τι ηλικιες εχετε αιμιλια και ποσο καιρο ειχατε σχεση? οι 2 μηνες της συμβιωσης σας ηταν και το συνολικο διαστημα της σχεσης σας?

Remedy σε παραπέμπω εδώ
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=3738
προκειμένου να δεις τί έχει γίνει.

Εγώ είμαι 29 εκείνος 31 και ήμασταν μαζί 6 χρόνια.

τα ειδα.
σε γενικες γραμμες συμφωνω με την Σοφια..
αφου ταλαιπωρεισαι τοσο πολυ με τον χωρισμο αυτον, δεν χρειαζεται να επιμεινεις με την απομακρυνση σας, αλλα ουτε και να επιστρεψεις στην συμβιωση...
ειναι πολυ τραυματικοι οι χωρισμοι μετα απο συμβιωση...
μπορεις να ξαναδοκιμασεις να ειστε μαζι, ο καθενας στο σπιτι του, και να δεις αν ο λογος που αισθανεσαι ετσι ειναι οτι θελετε να ειστε πραγματικα μαζι η ειναι απλα τα πολυ επωδυνα \"απονερα\" μιας μεγαλης σχεσης...

aimilia,

αυτο που θες δεν σημαινει οτι μπορεις και να το εχεις.
Με αυτο εννοω τον πρωην συντροφο σου με τα χαρακτηριστικα που εσυ νομιζεις σωστα και αναποδα.
Ουτε επισης ο καθενας να γινει αυτο που θα ηθελε ο αλλος.

Βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι οι ανθρωποι παραμενουν οι ιδιοι.
Για παραδειγμα αν συμβουν συνταρακτικες αλλαγες (πχ ενας θανατος η μια γεννηση) οι χαρακτηρες των ανθρωπων μεταβαλλονται σε σημεια και παλι.
Αλλα αυτα ειναι στοιχηματα και θεωριες γιατι στη πραξη δεν μπορει κανεις να προβλεψει τι θα γινει.
Για αυτο ολοι μας μενουμε σε αυτο που ηδη ξερουμε και με αυτα βαδιζουμε, και στο βαθμο που κανουν προσπαθουμε να τα βελτιωσουμε.

Επειδη εχω φαει και εγω τα μουτρα μου, οσο και να προσπαθουσα σε σχεσεις που ηταν χαμενες το μονο που καταφερα ηταν να χασω το καιρο μου.
Δυο ανθρωποι με διαφορες (ακομα και αγεφυρωτες μπορω να σου πω) εφοσον το θελησουν εξισου το ιδιο, μπορουν να γεφυρωσουν οτι μπορεις να φανταστεις.
Αντιθετα ανθρωποι που δεν θελουν να παλεψουν εστω και το ελαχιστο παραμενουν ο καθενας στην γωνια του και οχυρωνεται πισω απο κατηγοριες για τον αλλο και κουβεντα για την παρτη του.

Και τις δυο συμπεριφορες τις θεωρω συνθηκες τις οποιες εχει βιωσει ο καθενας μας αλλα και στην αρνητικη του πλευρα μας εχουν ταλαιπωρησει παλι ολους.

Παρολα αυτα πιστευω οτι στις σχεσεις πρεπει να τα βιωνεις ολα και εξισου κρισιμο ειναι να μην εμπεδωνεις ενοχικες καταστασεις και να εχεις την αυτοπεποιθηση οταν πρεπει να προχωρησεις την ζωη σου, να το κανεις χωρις δευτερη σκεψη.
Αρκετοι ανθρωποι εχουν διαλυσει την ζωη τους γιατι επραξαν το αντιθετο.


Καλημερα.

Συμπληρωματικα το σημειο της εκτρωσης (και της συζητησης οπως εγινε) το θεωρω κομβικο αγκαθι για την σχεση σας.

Πισετυω οτι επρεπε καταρχην να ειναι κοινος σας τοπος (θα μου πεις συμβαινουν και απροβλεπτα) αλλα εφοσον συνεβει το απροβλεπτο οι διαφορετικες σας επιθυμιες εδωσαν σοβαρη λαβη για να απομακρυνθει ο ενας απο τον αλλον.
Εσυ γιατι στερηθηκες κατι που θα ηθελες γινει (με δεδομενο οτι θα υπηρχαν οι σωστες συνθηκες) και ο συντροφος σου γιατι ενιωθε φοβισμενος η και παγιδευμενος.

Κανεις δεν φταιει για τιποτα φυσικα, οτι νιωθουμε δεν υποκειται υπο διαπραγματευση.
Ομως θα σου πω ενα κομβικο σημειο για τις σχεσεις.
Οι σχεσεις δεν στηριζονται στην αγαπη ουτε στην ερωτικη ελξη, αυτα επονται.
Το κυριαρχο ειναι οι κοινοι στοχοι και κατα ποσο αυτοι συμπρευονται σωστα την εκαστοτε χρονικη στιγμη.
Σχεση στην οποια υπαρχουν διαφορετικοι στοχοι αναμεσα στους συντροφους, ειναι ντεφακτο οτι θα διαλυθει αργα η γρηγορα.