Ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Καλησπέρα στο forum.
Γράφω αυτό το thread γιατί περνάω μια πολύ άσχημη κατάσταση και θα ήθελα να αντλήσω μερικές συμβουλές.
Όπως αναγράφεται και στο θέμα είμαι σε δίλημμα μεταξύ δυο ανθρώπων. Στην μια περίπτωση προκείται για μια μακροχρόνια σχέση που τερμάτισε πρόσφατα και η άλλη περίπτωση με ένα παιδί που βγαίναμε φιλικά εδώ και κάτι μήνες(παρόλο που μου είχε πει οτι δεν με έβλεπε έτσι ) και τώρα που έμεινα μόνη μου τα φτιάξαμε. Όλα αυτά μεταξύ τους έγιναν σχεδόν αμέσως. Να σημειώσω οτι κανείς δεν ήξερε για την ύπαρξη του άλλου γιατί δεν ήθελα να υπάρχει ζήλια απο την μία πλευρά και αντίστοιχα να χάσω επικοινωνία απο την άλλη πλευρά. Το παιδί που τα έφτιαξα τώρα γενικά επέμενε για αρκετό καιρό και μου πρότεινε να κανονίζουμε συχνά. Μου είχε ξεκαθαρίσει οτι ήθελε κατι σοβαρό και δεν με έβλεπε φιλικά όπως ανέφερα. Γενικά τους τελευταίους μήνες βίωνα μεγάλη πίεση απο την δουλειά και ο άνθρωπος με στήριζε πάρα πολύ και γενικά ήθελε να αφιερώνει χρόνο για να κανονίζουμε παρόλο που του είχα ξεκαθαρίσει οτι δεν είχα κάποια πρόθεση να προχωρήσω σε κάτι παρά μόνο να τον γνωρίσω και κάποια στιγμή μάλιστα επέμεινα να με αφήσει καθώς δεν μπορούσα να ανταποκριθώ.
Συγχρόνως συνέχιζα να είμαι με την μακροχρόνια μου σχέση με την οποία δεν τα πηγαίναμε καλά τα τελευταία χρόνια. Καυγαδίζαμε και διαφωνούσαμε αλλα αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο. Γενικά είχα επενδύσει πάρα πολύ σε αυτή την σχέση με εκείνο το παιδί το οποίο είχε προβλήματα γενικά με την ψυχολογία του και με την διάθεση του και είχα ανεχθεί πολλές συμπεριφορές απλά για να είμαι μαζί του, έχοντας πληγωθεί πάρα πολύ όμως.
Απο ένα σημείο και μετά είχα αρχίσει να χάνω την προθυμία μου γιατί και εκείνος δεν προσπαθούσε πραγματικά μέσα στην σχέση. Δεν πρότεινε να κανονίζουμε συχνά. Βρισκόμασταν πολύ λίγες φορές μέσα στον μήνα (δεν μέναμε μαζί και κανείς δεν είχε ευκολία με την μετακίνηση). Σε διαφωνίες μας κατέληγα να συμπεραίνω οτι δεν μπορούσαμε να τα βρούμε γενικά. Το καλοκαίρι είχε μειωθεί η επικοινωνία μας στο ελάχιστο (καθώς βίωνε μεγάλο άνχος εκείνο το διάστημα με την εξεταστική του και ήταν επηρεασμένος απο κάποια οικογενείακά), χωρίς να τα επικοινωνήσει τότε, το οποίο με επηρέασε τρομερά με αποτέλεσμα να παγώσω μαζί του(δεν ηταν η πρώτη φορά που είχαμε έρθει σε τέτοια διάσταση). Συναντηθήκαμε κάποια στιγμή τον Σεπτέμβρη να τα βρούμε και εκείνο το διάστημα είχε αρχίσει ήδη να μου στέλνει εκείνος που ανέφερα στην αρχή του thread.
Αφου τα βρήκαμε με την σχέση μου, δεν άλλαξαν πολλά όμως έπαιζε ρόλο το γεγονός οτι δεν είχα ξεπεράσει αυτό που είχε συμβεί το καλοκαίρι σε συνδυασμό με παρελθοντικές εμπειρίες. Άρχισε να νιώθει ανασφαλής μαζί μου και να με πιέζει με αποτέλεσμα να το λύσουμε με τσακωμό πρόσφατα.
Μόλις χώρισα βγήκαμε μερικά ραντεβού ακόμα με το παιδί που είμαι τώρα και μου πρότεινε να είμαστε σε σχέση. Δεν προχωρήσαμε σε κάτι και αυτό γιατί δεν ένιωθα οτι μπορούσα.
Δεν πέρασαν πολλές μέρες και ένιωθα απαίσια με αποτέλεσμα να επικοινωνήσω με τον πρώην μου.
Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε. Μου φάνηκε αλλαγμένος και γενικά ήταν σαν να συνάντησα έναν άλλο άνθρωπο. Μου είπε οτι με οποια νεα σχέση και να είχε θα ήθελε να μένουνε μαζί και θα έφτιαχνε άμεσα το πρόβλημα με το μεταφορικό. Δεν ακούγεται κάτι σπουδαίο αλλά ήταν βασικά προβλήματα αυτά στην σχέση μας και γενικά μας επηρέαζαν. Μου είπε οτι δεν είχαν αλλάξει τα συναισθήματα του, οτι έκανε πολλά λάθη και ήθελε να προσπαθήσει. με την ψυχολόγο που το είχα συζητήσει απο παλία μου είπε οτι έχω κουραστεί να είμαι stand by για εκείνον πια . Εγώ όμως αμφιβάλλω με τον εαυτό μου. Ήταν η πρώτη μου μεγάλη σχέση και μετά απο 7 χρόνια έληξε ετσι. Δεν εχω πάρει τελική απόφαση παρόλο που προχώρησα σε κάτι νέο . Νιώθω απαίσια να είμαι έτσι ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και γενικά δεν έχω απατήσει ποτέ κανέναν και με διχάζει σαν άνθρωπο το να βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση.
Δεν έχω πάρει απόφαση και όσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο δύσκολο και οδυνηρό γίνεται.
