Μπορεί καταθλιπτικός να βοηθήσει καταθλιπτικό;

Καλησπέρα σε όλους

Αντιμετωπίζω κατάθλιψη και έχω στο κοντινό μου περιβάλλον άλλους δυο ανθρώπους που πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια. Όταν προσπαθώ να τους συμπαρασταθώ χειροτερεύει η διάθεσή μου, πέφτει το ηθικό μου, γίνομαι ερείπιο. Νιώθω ότι δεν έχω να τους πω κανέναν ειλικρινή παρηγορητικό λόγο. Από την άλλη τους σκέφτομαι συνέχεια, νοιάζομαι για την εξέλιξή τους και στενοχωριέμαι να τους βλέπω σε αυτή την κατάσταση. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Μπορεί ένας καταθλιπτικός να προσφέρει βοήθεια σε έναν καταθλιπτικό; Κι αν ναι τότε πως;

Quote:

---

Originally Posted by GeorgePi

Καλησπέρα σε όλους

Αντιμετωπίζω κατάθλιψη και έχω στο κοντινό μου περιβάλλον άλλους δυο ανθρώπους που πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια. Όταν προσπαθώ να τους συμπαρασταθώ χειροτερεύει η διάθεσή μου, πέφτει το ηθικό μου, γίνομαι ερείπιο. Νιώθω ότι δεν έχω να τους πω κανέναν ειλικρινή παρηγορητικό λόγο. Από την άλλη τους σκέφτομαι συνέχεια, νοιάζομαι για την εξέλιξή τους και στενοχωριέμαι να τους βλέπω σε αυτή την κατάσταση. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Μπορεί ένας καταθλιπτικός να προσφέρει βοήθεια σε έναν καταθλιπτικό; Κι αν ναι τότε πως;

---

Θυμάμαι όταν είχα πέσει ψυχολογικά.. Ο γιος της γυναίκας που ήταν σαν μάνα μου είχε βαριά κατάθλιψη.. Ήρθε και μου ζήτησε να πάω σπίτι τους να καθισω λίγο μαζί του, να του δώσω θάρρος. Αλλά ήμουν τόσο χάλια που δεν μπορούσα.. Δεν μπορούσα να βοηθήσω εμένα πως να πάω να βοηθήσω κάποιον άλλον. Οπότε όχι.. Όταν δεν είσαι καλά και επηρεάζεσαι δεν μπορείς να βοηθήσεις.. Αν είσαι σε καλύτερη φάση και τις περισσότερες ώρες εισαι καλά ιιισως να μπορείς.. Δεν ξέρω όμως.

Σας παρακολουθεί κάποιος γιατρός; Έτυχε και είστε όλοι έτσι ή έγινε κάποιο γεγονός και σας έριξε; αν θες μίλησε μας

Quote:

---

Originally Posted by GeorgePi

Καλησπέρα σε όλους

Αντιμετωπίζω κατάθλιψη και έχω στο κοντινό μου περιβάλλον άλλους δυο ανθρώπους που πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια. Όταν προσπαθώ να τους συμπαρασταθώ χειροτερεύει η διάθεσή μου, πέφτει το ηθικό μου, γίνομαι ερείπιο. Νιώθω ότι δεν έχω να τους πω κανέναν ειλικρινή παρηγορητικό λόγο. Από την άλλη τους σκέφτομαι συνέχεια, νοιάζομαι για την εξέλιξή τους και στενοχωριέμαι να τους βλέπω σε αυτή την κατάσταση. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Μπορεί ένας καταθλιπτικός να προσφέρει βοήθεια σε έναν καταθλιπτικό; Κι αν ναι τότε πως;

---

Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει αυτό.. Όταν έχεις κατάθλιψη τα βλέπεις όλα μαύρα και δεν έχεις το καθαρό μυαλό να βοηθήσεις κάποιον άλλον.. Και αν έχεις τη θέληση και το προσπαθήσεις δεν θα καταφέρεις κάτι γιατί θα το κάνεις με λάθος τρόπο το οποίο δεν ωφελεί..

Η μια είναι η μητέρα μου που ιστορικό που ξεκινά από την παιδική της ηλικία. Αυτή τη στιγμή δεν την παρακολουθεί κανείς και φαίνεται ότι δεν περιμένει κάτι από τους ψυχολόγους. Από τότε που έφυγα για σπουδές έχει παραιτηθεί, περνά όλη τη μέρα βλέποντας χαζά βίντεο στο youtube, δεν έχει συναναστροφές (εκτός από δυο φίλες που της είναι βάρος) και παραμελεί τον εαυτό της και το σπίτι. Στο 90% των συζητήσεών μας θα καταλήξει να μου εξηγεί πόσο άσχημα περνάει και να απαριθμεί τα λάθη που έκανε στη ζωή της.
Ο άλλος είναι ένας πολύ πολύ κοντινός φίλος 20 χρόνια μεγαλύτερος που έχει τραγικό πρόβλημα, ζει απομονωμένος, δεν έχει άλλες σχέσεις πέραν των τυπικών συναναστροφών και όσον αφορά τους ψυχολόγους δε θέλει να ακούσει γι αυτούς. Με αυτόν ήρθαμε κοντά μάλλον επειδή καταλαβαινόμασταν (οι άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα πλησιάζουν πιο εύκολα ο ένας τον άλλο)
Εγώ έχω μεν καταθλιπτικές τάσεις αλλά έχω διακυμάνσεις και το παλεύω ακόμα: νιώθω μια μόνιμη βαθιά μοναξιά, ακόμη και όταν είμαι μαζί με άλλους. Περνώ περιόδους άσχημες και σπάνια περιόδους σχεδόν νορμάλ. Αλλά το σύνηθες είναι να σέρνομαι, να μην έχω ζωή μέσα μου... Η διαφορά μου όμως με τους παραπάνω είναι ότι έχω ας πούμε τη ζωή μπροστά μου και αυτό μου δίνει μια μικρή ελπίδα.

Για τους άλλους έχεις πει αν τους παρακολουθεί κάποιος.. Και εξηγησες και τους λόγους.. Για σένα; δεν είπες κάτι

Quote:

---

Originally Posted by GeorgePi

Η μια είναι η μητέρα μου που ιστορικό που ξεκινά από την παιδική της ηλικία. Αυτή τη στιγμή δεν την παρακολουθεί κανείς και φαίνεται ότι δεν περιμένει κάτι από τους ψυχολόγους. Από τότε που έφυγα για σπουδές έχει παραιτηθεί, περνά όλη τη μέρα βλέποντας χαζά βίντεο στο youtube, δεν έχει συναναστροφές (εκτός από δυο φίλες που της είναι βάρος) και παραμελεί τον εαυτό της και το σπίτι. Στο 90% των συζητήσεών μας θα καταλήξει να μου εξηγεί πόσο άσχημα περνάει και να απαριθμεί τα λάθη που έκανε στη ζωή της.
Ο άλλος είναι ένας πολύ πολύ κοντινός φίλος 20 χρόνια μεγαλύτερος που έχει τραγικό πρόβλημα, ζει απομονωμένος, δεν έχει άλλες σχέσεις πέραν των τυπικών συναναστροφών και όσον αφορά τους ψυχολόγους δε θέλει να ακούσει γι αυτούς. Με αυτόν ήρθαμε κοντά μάλλον επειδή καταλαβαινόμασταν (οι άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα πλησιάζουν πιο εύκολα ο ένας τον άλλο)
Εγώ έχω μεν καταθλιπτικές τάσεις αλλά έχω διακυμάνσεις και το παλεύω ακόμα: νιώθω μια μόνιμη βαθιά μοναξιά, ακόμη και όταν είμαι μαζί με άλλους. Περνώ περιόδους άσχημες και σπάνια περιόδους σχεδόν νορμάλ. Αλλά το σύνηθες είναι να σέρνομαι, να μην έχω ζωή μέσα μου... Η διαφορά μου όμως με τους παραπάνω είναι ότι έχω ας πούμε τη ζωή μπροστά μου και αυτό μου δίνει μια μικρή ελπίδα.

---

Εσύ έχεις πάει σε ψυχολόγο;

Α ναι! Με συγχωρείτε το ξέχασα. Εγώ έκανα συνεδρίες με ψυχολόγο για 5 μήνες αλλά σταμάτησα για δύο βασικούς λόγους:
1. Το οικονομικό
2. Είχαμε καταλήξει να πηγαίνω μια φορά την εβδομάδα για να αποφορτίζομαι αλλά δεν υπήρχε ουσιαστική πρόοδος. Σε κάθε συνεδρία πιάναμε ένα σωρό διαφορετικά θέματα και από όλο αυτό το πράγμα προέκυπτε ένα χάος. Μου ήταν αδύνατο να οργανώσω τη σκέψη μου και να βρω που πρέπει να εστιάσω, ποιο είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσω. Τελικά αποφάσισα να μην ξοδεύω άσκοπα τα χρήματά μου μέχρι να σκεφτώ μόνος μου για να αποφασίσω που πρέπει και εστιάσω και πως θα χρησιμοποιήσω τη βοήθεια του ψυχολόγου για να δω βελτίωση.

Με την ψυχοθεραπεία συζητάς τα πάντα.. Από την παιδική ηλικία μέχρι τώρα.. Ακόμη και τα χαζά.. Προσπαθείς να βρεις τον εαυτό σου για να μπορέσεις να πας παρακάτω.. Κι αυτό θέλει χρόνο και υπομονή.
Εσύ θες να σου λύση το τωρινό πρόβλημα.. Αύριο όμως εξαιτίας κάποιων θεμάτων που δεν έλυσες θα προκύψει άλλο.

εγω εχω 20 χρονια καταθλιψη που εχει περασει στον οργανισμο σαν κουλτουρα επειδη εχω και κατι σπουδεσ τι θεσ να μαθεισ ολοι οι γονεισ εχουν καταθλιψη ολοι ανω των 40 εχουν καταθλιψη εγω ειμαι και παππουσ 40 χρονων μονο δουλεια και λεφτα εμεινε οταν κανεισ παιδι ερχεσαι αντιμετωποσ με τον εαυτο σου και την οικογενεια γτ σε εχουν ολοι χεσμενο κι εσυ η δουλεια σου ειναι να βρισκεισ λεφτα να πληρωνεισ τα παντα