Κρούσματα παιδεραστίας

Δεν ξέρω αν έπρεπε να βάλω το θέμα εδώ ή γενικά....
Anyway...

Τις τελευταίες μέρες, έχουμε απανωτά κρούσματα παιδεραστίας.
Η μάλλον συλλήψεις, γιατί προφανώς ανέκαθεν υπήρχαν

Με ανησυχεί...με ανατριχιάζει...δεν ξέρω και να πω την αλήθεια δεν θέλω να καταλάβω τι ευχαρίστηση κερδίζει κάποιος από αυτό.
Και δη όταν γίνεται από ένα πατέρα στο παιδί του.

Με θυμώνει η ευκολία με την οποία γίνεται...να βάζει κάποιος πάνω από όλα την διαστροφή του:(

τελικά τι είναι διαστροφή ή αρρώστια και εκείνο που με εξοργίζει πραγματικά είναι όταν αυτό συμβαίνει από συγγενείς,δασκάλους και κληρικούς.και ακόμα περισσότερο με εξοργίζει η ποινη που υπάρχει αν δεν κάνω λάθος μπορεί να φτάσει και τα 10 χρόνια.
αν είναι δυνατόν τόσο μικρή ποινή για ένα τόσο μεγάλο έγκλημα.
γιατί για εμένα καλύτερα να το σκοτώσεις μια και έξω παρά να σκοτώσεις την ψυχούλα του για την υπόλοιπη ζωή του.
είναι εξωφρενική η διάσταση του όλου θέματος μπορώ να πω πως έχουμε ξεφύγει τελείως σαν κοινωνία.
δυστυχώς όμως έτσι έχουν τα πράγματα αλλά εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
να μένουμε αμέτοχοι ή να παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας και να αυτοδικούμε;

Το θέμα της ποινής είναι πολύ μεγάλο. Δεν είναι δυνατό οι ληστές τραπεζών να τιμωρούνται βαρύτερα απο τους βιαστές γενικότερα και κυρίως τους βιαστές παιδιών! Είναι δυνατόν εαν κλέβει κάποιος απο το δημόσιο (όπως στη περίπτωση του Παντείου) να παίρνει ισόβια και δις ισόβια και κάποιος που σκοτώνει τη ψυχή ενός παιδιού πολλαπλά και επανειλημένα να βγαίνει μέσα σε λίγα χρόνια?? Δεν είμαι υπέρ των κλοπών, εννοείται, αλλά σίγουρα ΔΕΝ είναι βαρύτερο έγκλημα απο τη παιδεραστία. Αλλά όπως φαίνετε στη κοινωνία μας είναι πιο σημαντικά τα χρήματα απο τις ψυχές των παιδιών.
Τουλάχιστον τώρα θα δημοσιοποιούνται τα στοιχεία τους. Πάντως πιστεύω, παρ\'ότι δεν είμαι καθόλου συντηρητική, οτί θα έπρεπε να τιμωρούνται με χημική στείρωση τουλάχιστον, γιατί όταν βγαίνουν όχι μόνο το ξανακάνουν, αλλά έχουν χάσει και τις ελάχιστες αναστολές που είχαν πριν τη φυλακή.

δυστυχώς για αυτούς που μπαίνουν στην φυλακή και βγαίνουν σε λίγα χρονάκια είναι λες και είχαν πάει σχολείο.βγαίνουν πιο δασκαλεμένοι και πιο ύπουλοι για να ξαναχτυπήσουν κάποιο αθώο παιδάκι.λυπάμαι που το λέω αλλά θα έπρεπε να ισχύει η εσχάτη των ποινών διαφορετικά κόψιμο από τη ρίζα για να το πω ωμά γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η ωμότητα είναι το κυρίαρχο σημείο..δυστυχώς...θεέ μου που μεγαλώνω τα παιδιά μου;;;;;;:o

Δε χρειάζεται πανικός. Θα πρέπει όμως να είμαστε σε επαγρύπνηση. Π.χ. για τις αλλαγές συμπεριφοράς στα παιδιά. Είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για να προλάβουμε κάτι τουλάχιστον στην αρχή του. Η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική. Για παράδειγμα έδειξε πολύ πρόσφατα μια υπόθεση ενός κοριτσιού που τη βίαζε ο θείος της. Πέρασε καιρός πριν το καταλάβουν οι γονείς της. Αυτό είναι λάθος των γονιών γιατί η αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού είναι εμφανέστατη, τουλάχιστον για ένα γονιό με σχετικές γνώσεις που είναι κοντά στα παιδιά. Δε μπορεί για παράδειγμα να βλέπει ένας γονιός το 7χρονο παιδί του να αλλάζει ξαφνικά τη συμπεριφορά του προς το χειρότερο, να μην συμπεριφέρεται φυσιολογικά για την ηλικία του και να μην το ψάχνει. Και το χειρότερο είναι οι γονείς που δεν πιστεύουν τα παιδιά τους όταν τους λένε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι γονείς είναι συνένοχοι!

Παραθέτω τα παρακάτω απο την ιστοσελίδα http://www.obrela.gr/ekstrateia_paidikh_kakopoihsh.htm

Ποια είναι τα σημάδια ότι ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά;

Ακατάλληλη σεξουαλική δραστηριότητα με παιχνίδια ή αντικείμενα
Εφιάλτες, προβλήματα ύπνου
Απόσυρση ή έντονη προσκόλληση σε κάποιον ενήλικα
Ασυνήθιστη μυστικοπάθεια
Ξαφνικές απρόσμενες αλλαγές στη διάθεση και προσωπικότητα
Παλινδρόμηση σε προγενέστερες συμπεριφορές, π.χ. ενούρηση τη νύχτα
Ανεξήγητος φόβος συγκεκριμένων τοποθεσιών ή ατόμων; δε θέλει να μένει μόνο με ένα συγκεκριμένο άτομο
Απώλεια όρεξης και ξαφνικές αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες
Κατοχή νέων ενήλικων λέξεων για μέρη του σώματος χωρίς εμφανή πηγή
Μιλά για ένα καινούργιο μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα
Αυτό-τραυματισμός (κόψιμο και κάψιμο) στους εφήβους
Σωματικές ενδείξεις, αδικαιολόγητη ευαισθησία, πόνος ή μώλωπες στη στοματική ή γεννητική περιοχή, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, εγκυμοσύνη
Φυγή από το σπίτι

Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι πολύ σοβαρές, επηρεάζουν πολλούς τομείς της ζωής του ατόμου, και, χωρίς θεραπεία, διατηρούνται για μια ολόκληρη ζωή. Η αυτοκτονικότητα, ο εθισμός στα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, η ανορεξία, η βουλιμία, η κατάθλιψη, οι ψυχώσεις, η εξάρτηση από κακοποιητικές σχέσεις, η εμπλοκή σε πορνεία, η αποτυχία στην εργασία και τις προσωπικές σχέσεις αποτελούν συνήθεις συνέπειες στα ενήλικα άτομα που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά. Η ψυχοθεραπεία είναι πολύτιμη για την αποκατάσταση της ανείπωτης ψυχικής βλάβης, που έχουν υποστεί τα άτομα αυτά.

Πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας;
Πρέπει να τους διδάξουμε ότι έχουν το δικαίωμα να λένε όχι, για παράδειγμα όταν δε θέλουν να παίξουν, να τα γαργαλήσουν, να τα αγκαλιάσουν ή να τα φιλήσουν. Θα πρέπει πάντα να μας πουν αν κάποιος τους φέρθηκε με τρόπο που να τα ανησυχεί, ακόμη κι αν τους ήταν αδύνατο να πουν όχι εκείνη τη στιγμή. Όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν δικαίωμα στον ιδιωτικό χώρο όταν ντύνονται, πλένονται, κοιμούνται ή έχουν άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά πρέπει να τα ακούμε και να τα σεβόμαστε. Πρέπει να προσέξουμε με ποιόν αφήνουμε τα παιδιά μας Αν το παιδί είναι δυσαρεστημένο με αυτόν που το προσέχει, να μιλάμε με το παιδί για αυτό το θέμα. Να τους διδάξουμε ότι:

Κανείς, ακόμη και κάποιος που αγαπούν, δε θα πρέπει να τους ζητήσει να κρατήσουν μυστικό για φιλιά, αγγίγματα, αγκαλιές.
Δεν είναι ποτέ φταίξιμο του παιδιού αν κάποιος τα κακοποιήσει.
Ότι δε θα θυμώσουμε αν σας πουν, ακόμη κι αν εκείνα νομίζουν ότι έκαναν κάτι λάθος ή αν αυτό περιλαμβάνει κάποιον γνωστό ή άτομο της οικογένειας.
Αν κάποιος τα αγγίξει με τρόπο που τα φοβίζει ή τα μπερδεύει πρέπει να το πουν. Τα συναισθήματα φόβου και σύγχυσης μπορεί να έρθουν για κάποιο άτομο και πριν ακόμη τα αγγίξουν.

πανικός;από αυτόν δόξα τω θεό έχουμε αρκετό για αυτό άλλωστε είμαι και σε επαγρύπνηση όπως ειπες συνεχώς.δεν μετανιώνω που σταμάτησα τη δουλειά μου,δεν μετανιώνω που τα έχω προσκολλημένα επάνω μου, δεν μετανιώνω που τα έχω μάθει να λένε όχι,δεν μετανιώνω που τα έχω μάθει να μην καταπιέζουν τον εαυτό τους και δεν μετανιώνω για πολλά άλλα.
φοβάμαι όμως γιατί ο κίνδυνος καιροφυλακτεί παντού.και εντάξει τα δικά μου παιδιά είναι προφυλαγμένα.
τόσα απροστάτευτα παιδάκια στον κόσμο;κάτι δεν πρέπει να γίνει για αυτά;δηλαδή τι;θα κοιτάμε μόνο την πάρτη μας;

Όχι βέβαια. Άλλα όσοι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι τόσο το καλύτερο. Είναι ένα τραγικό θέμα όντως και μένα με απασχολεί ιδιαίτερα. Ένας απο τους λόγους που σπουδάζω ψυχολογία είναι και αυτός. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις δε καταλαβαίνουν ότι η έλλειψη πρόνοιας σε αυτό το τομέα (γενικά της παιδικής κακοποιήσης) δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις μόνο στα παιδιά αλλά και στο μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Συντριπτική πλειοψηφία των εγκληματιών (80%) έχει κακοποιηθεί ως παιδί.
Αν δεν δώσουμε βάση στα παιδιά είναι σαν να μη δίνουμε βάση στο μέλλον της ανθρωπότητας. Και αν αυτό ακούγεται κλισέ είναι στη πραγματικότητα πάρα πολύ αληθινό (με βάσει τις έρευνες και τις στατιστικές). Αντί ως κοινωνία να έχουμε ως αξία και σκοπό το χρήμα καλύτερα να δούμε πως θα γίνουμε περισσότερο πολιτισμένοι - πραγματικά πολιτισμένοι όμως και όχι σαν το ψευδοπολιτισμό που έχουμε φτιάξει μέχρι τώρα.

Παραθέτω και το παρακάτω λινκ που αναφέρει τα χαρακτηριστικά των παιδόφιλων
http://crime.about.com/od/sex/p/pedophile.htm

Καλησπερα.Σιγουρα υπαρχουν πολλοι λογοι που καποιος ασελγει πανω σε μικρα παιδια,συγγενειας η μη.Πολλες οι αιτιες.Απο την μια μπορεις ηρεμα να πεις οτι αυτα τα ατομα δεν μπορουν να μπουν ουτε καν φυλακη.Ειναι αρρωστοι...θελουν θεραπεια.Απο την αλλη εμενα ο βιασμος ειναι θανατος.Δεν θα μπορεσω ποτε να το δω ωμα το θεμα.Με επηρεαζει περισσοτερο τοσο που δεν μπορω να δω και πολυ καθαρα τα πραγματα.
Δεν το χωραει ο νους μας αλλα υπαρχει,γινεται.Τωρα τους ανακαλυπτουν ενα ενα.Και γιατι τωρα;τοσα χρονια συμβαινει.Υπαρχουν παιδια που ζουν αυτον τον θανατο και δεν ξερουμε τιποτα...και οταν τα ακουμε θυμωνουμε.Η κοινωνια οταν ακουει κατι και βλεπει νιωθει.Τοσο ξενοι γιναμε μεταξυ μας..για ολα εχει μια αιτια.

Οσο για την ποινη ειναι πενιχρη.δεν υπαρχει καν ποινη.Ειμαι θετικος για την θανατικη ποινη οσο αφορα βιασμο..αλλα απο την αλλη δεν ξερω..μπερδευομαι.Ομως θα πρεπει να το αντιμετωπισουμε ολοι πιο δραστικα..με το να ειμαστε κοντα στα παιδια μας...και γενικοτερα.Δεν ξερω απλα ας τους πιασουν ολους και οτι θελουν ας τους κανουν..εκεινα τα παιδια ποιος θα τα σωσει;ποιος θα τα αγκαλιασει;Το μετα εχει σημασια...

στα 5 μετρα,αλλα οταν οι μεγαλυτεροι παιδεραστες ειναι αξιοτιμοι κυριοι υψηλα υφισταμενοι τι περιμενεις;

θέλω καιρο να βγάλω μια κραυγή στο συγκεκριμένο τοπικ κ να πω πολλά περισσότερα για όσα βίωσα κ ναι είναι εμφανή τα σημάδια επάνω σε ένα παιδί, ακόμη κ αν αυτό δεν έχει φωνή να μιλήσει, η σιωπή λέει πολλά, η ντροπή, ο φόβος κ τα καθημερινά \"κ καλά ατυχήματα\", η επιθετικότητα, η άρνηση, η απομόνωση.. η δήθεν καλή συμπεριφορά για να κρύψει το τι συνεβη, γιατι φταίς συμμετείχες, που θα το πεις κ πως θα αντιδράσει κ αν λέω, αν τα βάλουν μαζί σου; γιατί φταίς.. φταίς αυτό ξέρεις κ το καλύπτεις κ συνεχίζει να γίνεται κ νομίζεις ότι ποτέ δεν θα τελειώσει, δεν έχεις δύναμη να το τελειώσεις, δεν έχεις δύναμη να μιλήσεις, δεν έχεις δύναμη να κάνεις οτιδήποτε.. περιμένεις να μαντέψει ο άλλος κ να έθρει να σε σώσει κ δεν έρχεται ποτε, πέφτεις στις λάθος σχέσεις μεγαλώνοντας κ νομίζεις ότι όλοι σε θέλουν μόνο γι αυτό, όμως ελπίζεις, πως κάποιος θα σε δεί σαν άνθρωπο, αλλά καταλήγει η σχέση εκεί κ μισείς τον εαυτό σου, σιχαίνεσαι το σώμα σου, οτιδήποτε πάνω σου είναι μολυσμένο κ αρρωστημένο.. περαν τα χρόνια δεν μπορείς να στεριώσεις πουθενά, κάτι μέσα σου συνεχίζει να σε τυρρανάει, κάτι που δεν αντέχεις τον πόνο, την ύπαρξή σου ολόκληρη κ κάθε σκέψη καταλήγει δώσε τέλος. που να βρεις την δύναμη ύστερα να βγάλεις όλη αυτή την ντροπή, τον φόβο, έτσι όπως κρυμμένη έχεις μάθει να ζεις, ακόμα κ εφόσον τα ψυχοσωματικά σε έχουν ρίξει κάτω, είναι αδύνατο να προσδιορίσεις το τι σου γίνεται κ να μιλήσεις στον ειδικό, να βγάλεις απο μέσα σου κάθε πικρό κ μολυσματικό κομμάτι.. νιώθεις ενοχή, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ κ όμως προσπαθείς κ χάνεσαι στην προσπάθεια ελπίζοντας στον σωτήρα που θα σου πάρει τον πόνο, δεν πρόκειται, δεν αλλάζει, το βίωσες με τον χειρότερο τρόπο. που ήταν \"αυτοί\" που έπρεπε να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά; πως μπορεί αύριο μεθαύριο να συμβεί κάτι στο παιδί μου κ να μην το πάρω χαμπάρι.. όχι δεν θα κάνω παιδιά, ο κόσμος είναι απαίσιος, δεν έχω εμπιστοσύνη να κάνω οτιδήποτε σ αυτόν τον κόσμο.. δεν φταίνε \"αυτοί\" είχαν τα δικά τους.. εγώ δεν είχα φωνή να μιλήσω.. ακόμα κ σήμερα, ύστερα από 17-18 ολόκληρα χρόνια (απροσδιόριστος ο χρόνος μοιάζει, χάθηκα, δεν ήξερα πως ζούσα κ αν ζούσα..ακόμα δεν ξέρω), ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω..

τι να πω;νιώθω τόσο άσχημα που δεν μπορώ να βοηθήσω.το μόνο που μπορώ να πω είναι να το βγάλεις από μέσα σου,φώναξέ το ,μίλησε για αυτό,κατηγόρισε κάποιους αν αυτό σε βοηθήσει όμως μην το κρατάς μέσα σου.πίστεψέ με μπορώ απόλυτα να σε καταλάβω.μην νιώθεις ενοχές δεν φταις εσύ για αυτό κανένα παιδί δεν φταίει γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζει και δεν καταλαβαίνει.φταίνει όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουν μάτια να δουν τι πραγματικά συμβαίνει.ξέρω πως είναι αυτή η αίσθηση δυστυχώς.ξέρω πως είναι να ξαπλώνει επάνω σου και καλά για να μετρήσει το ύψος σου και να το συγκρίνει με το δικό του για να σου πει αν έχεις ψηλώσει.και εσύ σαν παιδί να νιώθεις όμορφα όταν σου λέει πως ναι ψήλωσες μεγαλώνεις τι μεγάλο παιδί έχεις γίνει.
προσπάθησε να το ξεπεράσεις και ζήσε γιατί κανένας και τίποτα δεν αξίζει όσο η ίδια μας η ζώή.
πες πως ήταν ένα κακό όνειρο ένας εφιάλτης που μόλις ξύπνησες και άνοιξες τα μάτια σου χάθηκε και δεν ξαναγυρίζει γιατί πλέον μπορείς να τον αντιμετωπίσεις μπορείς να φώνάξεις.....
να είσαι καλά τώρα και για πάντα

είναι η πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια που μιλάω για αυτό αν και ξύπνησες άσχημες αναμνήσεις σε ευχαριστώ γιατί επιτέλους το έβγαλα από μέσα μου και το είπα σε κάποιον.και κάτι τελευταίο,μην φοβάσαι για τίποτα δεν μπορεί κανένας να σε κατηγορίσει για τίποτα ποτέ.:)

ευτυχώς στην δική μου περίπτωση δεν έγινε τίποτα ανεπανόρθωτο.....

ένα κακοποιημένο παιδί έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση,ο φόβος κυριαρχεί στη ζωή του όπως και η δυσπιστία σε οποιαδήποτε σχέση με ενήλικο,αντιδρά παθητικά κυριαρχείτε από το άγχος είναι εξαρτημένο και ανασφαλές,δυσκολεύεται στις επαφές του με τους άλλους,μπορεί να παρουσιάσει επιμέρους διαταραχές στη συμπεριφορά και η σχολική του απόδοση επηρεάζεται ή και ανοκόπτεται καθώς εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες.
στην εφηβεία ενδέχεται να παρουσιάσει παραπτωματική συμπεριφορά στην ενήλικη ζωή μπορεί να σχετίζεται με άτομα που έχουν ΄παρόμοιες εμπειρίες δημιουργεί σχέσεις επιφανειακές επιπόλαιες με δυσκολία στην επικοινωνία ενώ συχνά οι κοπέλες καταλήγουν σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.
σύμφωνα πάντα με την παιδοψυχολόγο κυρία Καππάτου.

Όσα έχω διαβάσει από τις συγκλονιστικές καταθέσεις ψυχής στο παρόν θρεντ και ό,τι αφορά γενικά την παιδεραστία, το συμπέρασμα είναι ένα και για το οποίο δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς: υπάρχει θύτης (ο παιδεραστής), υπάρχει θύμα (το παιδί) και τα αίτια είναι η απόλυτη διαστροφή (ανωμαλία) του θύτη. Το θύμα στη συγκεκριμένη περίπτωση κι ό,τι υφίσταται, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον βιασμό ενός ενηλίκου, απλά γιατί δεν έχει ακόμη ωριμη την αντίληψη περί σεξουαλικότητας, ουσιαστικά εκείνο που έχει σημασία είναι ο βιασμός της παιδικής αθωότητας, γεγονός που σημαδεύει το θύμα ακόμη κι όταν ενηλικιωθεί - πολλές φορές δεν φτάνει μια ζωή για να ξεπεραστεί.

Σε όσα όλοι οι σώφρονες θα συμφωνήσουμε περί παιδεραστίας, θα διαφωνήσω με τα περί θανατικής ποινής, γιατί απλά η απόδοση δικαιοσύνης δεν μπορεί να αντισταθμίζεται με την αφαίρεση ζωής - έστω κι αν αυτή ανήκει σ\'ένα διεστραμμένο ανώμαλο. Απλά, η ποινή που θα πρέπει να επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι μικρότερη της ισόβιας κάθειρξης και βέβαια χωρίς αυτή να μπορεί να προσβληθεί από οποιοδήποτε νομικό τερτίπι. Ηθικά, είναι προτιμότερο για το δημόσιο αίσθημα ο παιδεραστής να πεθαίνει κάθε μέρα - η πραγματική έννοια της φράσης \"σαπίζει στη φυλακή\" - παρά να \"γλυτώσει\" με μια θανατική καταδίκη. Ακόμη και η φυλακή έχει τους δικούς της κανόνες - ολοι θα θυμάστε τη περίπτωση Δουρή και την \"αυτοκτονία\" του στη φυλακή...

Το ζητούμενο είναι πως από τη Δημοκρατία, δεν μπορούμε να επιδιώκουμε την απονομή δικαιοσύνης με την θανατική ποινή , απλά και μόνο γιατί η λέξη \"εκδίκηση\" δεν πρέπει - κι όσον αφορά την Ευρώπη τουλάχιστον αυτό έχει επιτευχθεί - να είναι συνώνυμη με την έννοια δικαίου.

Στο μουσουλμανικό κόσμο , του κλέφτη του κόβουν το χέρι με το οποίο έκλεψε..
Στην Νιγηρία σκοτώνουν δια λιθοβολισμού την γυναίκα που βιάσθηκε (!!!)...
Σε 18 Πολιτείες στις ΗΠΑ ισχύει η θανατική ποινή, στο Texas του Bush σκοτώνουν ακόμη με την ανατριχιαστική ηλεκτρική καρέκλα..
Στην Κίνα, πολλές θανατικές καταδίκες έχουν αποδοθεί ακόμη και για αντίθετη πολιτική δράση...

Η αφαίρεση ζωής, δεν είναι το αντίδοτο στο έγκλημα της παιδεραστίας ή εν γένει σε οποιοδήποτε έγκλημα.
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται.
Η Δημοκρατία προστατεύει τους πολίτες της , παράγοντας παιδεία, προάγοντας την γνώση.
Το στήσιμο στα 5 μέτρα που διάβασα παραπάνω είναι αναχρονιστικό και δεν έχει κανένα σωφρονιστικό αντίκρυσμα.
Ο κόσμος πάει μπροστά...
Η γκιλοτίνα είναι μέρος μιας άλλης εποχής, όπου η δικαιοσύνη σκότωνε ανάλογα με τις διαθέσεις των μοναρχών αλλά όχι για να αποδώσει το Δίκαιο...

σαν άνθρωπος συμφωνώ απόλυτα με όσα λες καθώς επίσης επισημαίνω πως κάθε άνθρωπος ότι και αν έχει κάνει έχει δικαίωμα δίκης είτε κριθεί ένοχος είτε όχι.όταν ακούς όμως σε περιπτώσεις παιδεραστίας κάτι εξευτελιστικές ποινές τότε αγανακτείς σαν άνθρωπος και λες τα χειρότερα πόσο μάλλον όταν έχεις ζήσει κάτι ανάλογο.εκεί είναι που τα \"παίρνεις στο κρανίο\"και δεν ξέρεις τι λες τι κάνεις και τι σου γίνεται.όταν σου λένε ποινή κάθηρξης 10 χρόνια ή και λιγότερο τότε τι σκέφτεσαι;ότι αυτό το τέρας θα βγει και θα κάνει πάλι τα ίδια σε άλλες αθώες ψυχούλες.θα καταστρέψει τους επόμενους ενήλικες.για εμένα δικαιοσύνη για τέτοιου είδους εγκλήματα δεν υπάρχει και μετά σου λέει δημοκρατία ο καθένας κάνει ότι θέλει.ποια δημοκρατία;αναρχία να πούμε καλύτερα.έχω αγχωθεί πολύ τώρα και σταματάω γιατί δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να πω συγχωρήστε με για αυτό αλλά πονάω,τα θυμήθηκα όλα και άρχισα πάλι να πονάω.