Κλαίω κάθε μέρα

Καλησπέρα,είμαι 19 χρονών,όπως έχω ξαναγράψει έδωσα πανελλήνιες πέρσι και δεν πέρασα εκεί που ήθελα για λιγο,απογοητευτικά φυσικά αλλά εντάξει πίστευα ότι με το καιρό θα νιώθω καλύτερα.Εχουν περάσει 6 μήνες από τότε και κάθε μέρα αισθάνομαι χειρότερα,δεν θέλω να βγαίνω,έχω πολλά ψυχοσωματικά.Αυτο όμως που με προβληματίζει είναι ότι κλαίω κάθε μέρα,κυρίως το βράδυ.Η ώρα του ύπνου είναι η πιο δυσκολη,με το που πάω να κοιμηθώ κάνω τόσο αρνητικές και αγχώδεις σκέψεις με αποτέλεσμα να κλαίω και να μένω ξύπνια όλο το βράδυ.Επισης μπορεί να κλαίω εντελώς άσχετες στιγμές.Μου έχει τύχει να θέλω να κλάψω μέσα στα μέσα μεταφοράς,όταν βγαίνω με τους φίλους μου,σε μαγαζιά...πχ προσπάθησα για να μην αισθάνομαι τόσο άσχημα να βγαίνω έξω και να κάνω πράγματα που μου άρεσαν(συμβουλή του ψυχολόγου μου ήταν αυτό) αλλά και εκεί ένιωθα πολύ άσχημα,έβλεπα τους άλλους να είναι χαρούμενοι και σκεφτόμουν ότι εγώ δεν θα είμαι ποτέ.Εχω δοκιμάσει πολλά πράγματα μπας και νιώσω καλύτερα αλλά τίποτα,κλαίω συνέχεια και νιώθω πολύ άσχημα,ξέρετε αν υπάρχει κάτι που μπορεί να με αποσπάσει λίγο από το να νιώθω τόσο άσχημα?Υπάρχει μια ψυχολογος που βρήκα στο ίντερνετ η οποία κάνει εναλλακτικές θεραπείες όπως yoga,reiki,βοτανοθεραπεία,ηλεκτ ροβελονισμο,ομοιοπαθητική, υπνοθεραπεία και αλλά και σκέφτομαι μήπως κλείσω ένα ραντεβού,εσείς ξέρετε κάτι που μπορεί να βοηθήσει?

Έχω σχολιάσει σε όλα τα ποστ σου.. Και θυμάμαι ότι είναι περίπου τα ίδια που λες. Δεν βοήθησαν καθόλου αυτά που σου είπα;

Με βοήθησαν αρκετά και ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου,απλά το κύριο πρόβλημα που έχω εδώ και αρκετό καιρό και δεν βελτιώνεται είναι ο ύπνος,έχω φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ καθόλου το βράδυ αλλά και το κλάμα ,κλαίω ακόμα και όταν είμαι εξω,πάντως ως προς το κομμάτι των πανελληνίων έχω βελτιωθεί αρκετα,προετοιμάζομαι να ξαναδώσω πανελλήνιες και μέχρι στιγμής τα πηγαίνω πολύ καλα,πράγμα που μου δίνει δύναμη αλλά και πάλι νιώθω πολλές φορές ότι είμαι αποτυχημένη και κάνω πολύ αρνητικες σκέψεις κυρίως το βράδυ για αυτό δεν κοιμάμαι,δεν ξέρω πως γίνεται να βελτιωθεί ο ύπνος μου

Το κλάμα λένε ότι είναι δύναμη. Ξεσπας, βγάζεις όλα από μέσα σου και μετά γίνεσαι πιο δυνατός.. Εσύ όμως το πήρες στο άλλο άκρο.. Σε τι εξυπηρετει το κλάμα; όταν έχουμε ένα πρόβλημα, το λύνουμε.... Αν το κλάμα από μόνο του βοηθά.. Να αρχίσω να κλαίω κι εγώ.

Τι σκέφτεσαι ακριβώς. Γράψε ακριβώς τι έχεις στο μυαλό σου. Όταν βάζουμε τα προβλήματα μας κάτω.. Τα βλέπουμε ότι δεν είναι τοοοοσο χαζά και τα αντιμετωπίζουμε. Γράψε.

...........

Άρα... Κλαις και στεναχωριέσαι γιατι πιστεύεις πως ίσως αποτύχεις.. Αλλά δεν σε ενοχλεί η αποτυχία αλλά τα σχόλια που θα έχεις μετά... Χμμμ για πες μου. Την ζωή Σου ποιος την ζει; Ποιος διαβάζει, ποιος προσπαθει; ποιος δίνει εξετάσεις; Αυτοί οι ηλιθιοι που σου είπαν ότι σου είπαν; Και από πότε δίνουμε σημασία σε τέτοιους ανθρώπους; οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας και μας νοιάζονται ότι και να κάνουμε είναι εκεί δίπλα μας και μας στηρίζουν. Όσοι μας κρίνουν δεν αξίζει να τους δίνουμε σημασία.. Ανοίγουν το στόμα τους και δεν ξέρουν τι ζημιά μπορούν να κάνουν. Και συνήθως αυτοί οι άνθρωποι κάνουν μια ζωή που δεν τους ευχαριστεί ή δουλεύουν κάπου που δεν θέλουν να πηγαίνουν..
Δεν θα σου ορίσει την ζωή σου ή γνώμη άλλων.. Διαβάζεις ΓΙΑ ΣΈΝΑ... Και όχι για να ευχαριστήσεις άλλους... Ότι και να κάνουμε πάντα θα έχει κάποιον εκεί δίπλα να μας πει ένα αρνητικό..

Ναι συμφωνώ απλά κάποιες φορές νιώθω ότι κανείς δεν με στηρίζει,ούτε οι γονείς μου ,ούτε καν ο ψυχολόγος μου,νιωθω ότι ακόμα και άτομα που πρέπει να με στηρίζουν πχ οι καθηγητές μου η ο ψυχολόγος μου,δεν με στηρίζουν.

Ίσως αυτά που σου λένε να το κάνουν γιατί σε βλέπουν χάλια.. Γιατί δεν είναι και το τέλος του κόσμου μια αποτυχία...
Γιατί θες κάποιον να σε καταλάβει; θα μειωθεί η ύλη; ή θα διαβάζει μαζί σου;

Η φιλόλογος μου ίσως να το κάνει για αυτό,της έχει πει η μάνα μου ότι είμαι χάλια,ο ψυχολόγος μου όμως σίγουρα όχι γιατί δεν του έχω πει πόσο χάλια είμαι,του μιλάω μόνο για το κοινωνικό άγχος και του έχω πει απλώς πως στεναχωρήθηκα ,δεν ξέρει την σοβαρότητα της κατάστασης γιατί ντρέπομαι να του το πω.Νομιζω ίσως θέλω να με καταλάβουν, βασικά να με στηρίξουν ,να μου πούνε πχ το έχεις,θα προσπαθήσεις και θα περάσεις,θα τα καταφέρεις,ίσως πιστέψω και εγώ στον εαυτό μου άμα το πιστέψουν κοντινά μου άτομα.

Εγώ πιστεύω πως αν ακούσεις αυτά τα λόγια.. Στην φάση που είσαι θα αγχωθείς περισσότερο.. Θα θες να αποδείξεις ότι καλά έκαναν και πίστεψαν σε σένα κτλ.. Ναι η στήριξη είναι σημαντική αλλά δεν θα σταματήσουμε την ζωή μας αν δεν την έχουμε.. Ούτε θα κλαίμε.

Αν δεν πεις ολη την αληθεια στον ψυχολογο ειναι σαν να μην πηγαινεις.Θα εστιασει σε λαθος σημεια.Πρεπει να πεις ολα αυτα που νιωθεις και αν δεις οτι δεν σε βοηθα, τοτε να αλλαξεις.Δεν ειναι ολοι οι ψυχολογοι καλοι και πρεπει να βρεις τον καταλληλο.Στα 19 μου επηρεαζομουν κι εγω πολυ απο τις γνωμες των αλλων,τωρα με τα χρονια δεν με επηρεαζει οσο τοτε.Απο την αλλη αυτα που σου ειπε ο ψυχολογος δεν ειναι ψεμματα.Σου ειπε απλα τι συμβαινει με τον κλαδο για να ξερεις.Αυτο κακως σε επηρεαζει.Εαν πραγματικα θες να ασχοληθεις θα τα καταφερεις.

Αριανα μου διαβασα κι αλλα ποστ που ανοιξες και θα σου πω το εξης.Οι ανθρωποι που πασχουμε απο καταθλιψη στην ουσια πασχουμε στον συλλογισμο μας.Βλεπουμε την ζωη μεσα απο μαυρο και ασπρο ενω υπαρχει και το γκρι.Αν εγω πχ συνδεσω αυτη την σκεψη...δεν περασα στην σχολη που ηθελα ισον αποτυχια,τοτε η συλλογιστικη μου οδηγει αυτοματα σε αδιεξοδο.Αυτη ειναι μια σκεψη δυσλειτουργικη που θα σε οδηγει παντα σε αδιεξοδο γτ αν δεν περασεις και την δευτερη φορα τοτε που θα σε οδηγησει ολο αυτο;Οταν περναμε καταθλιψη να θυμασαι οτι εστιαζουμε παντα στο προβλημα και ποτε στις λυσεις.Εσυ εστιαζεις στο προβλημα αυτη την στιγμη και η συλλογιστικη σου οδηγει μονο στο αδιεξοδο.Αν προσθεσεις λιγο λειτουργικο γκρι σε αυτον τον δυσλειτουργικο συλλογισμο,τι προκυπτει?Λυσεις...Σε περιπτωση που δεν περασω,τι μπορω να κανω;τι λυσεις εχω;Να βγαλω την σχολη που περασα και μετα να δωσω κατατακτηριες.Αλλη λυση;Να δουλεψω και να παω αργοτερα σε μια ιδιωτικη σχολη να σπουδασω αυτο που θελω.Λυσεις υπαρχουν αλλα δεν τις βλεπεις γιατι εμμενεις σε μια δυσλειτουργικη σκεψη που μονο αδιεξοδο προκαλει.Πως αλλαζω αυτο που νιωθω;Αλλαζοντας τον τροπο που σκεφτομαι.

Αριανα μου θα σου πω οτι ακριβως λεω και στην κορη μου που διαβαζει αυτη την στιγμη για να δωσει πανελλήνιες μαζί με εσένα και τις έχουν βγει του κόσμου οι ανασφάλειες και τα ψυχοσωματικά από το ανχος της, αλλά δόξα το Θεό ή δική μου περιπέτεια και η εμπειρία από όλο αυτό που πέρασα με έχουν μάθει να τις δίνω απαντήσεις και λύσεις σε όλα αυτα και την κρατάω σε ένα καλό επίπεδο.
Σκέψου ότι είσαι μόλις 19 χρόνων ,όλη η ζωή και το μέλλον είναι μπροστά σου .Αν αποτύχεις στις εξετάσεις δεν πάει να πει πως δεν αξίζεις τίποτα και η ζωή σου θα τελειώσει εδώ, γιατί δυστυχώς σε αυτή την χώρα το σύστημα παιδείας είναι θα το πω απλά τόσο άδικο.Δεν μπορείς από μια φορά που θα πάει να γράψει ένα παιδί το οποίο προετοιμάζεται χρόνια πριν και μπορεί εκείνη η στιγμή να είναι δύσκολη για εκείνο να καθορίζεται το μέλλον του γιατί είχε μια κακή μέρα και δεν του βγήκε....
Σκέψου ότι υπάρχουν πολλές ιδιωτικές σχολές να σπουδάσεις αυτό που θες και αν πραγματικά το αγαπάς και το εξελίξεις η επαγγελματικη σου πορεία θα είναι καλύτερη και από αυτούς που έχουν τελειώσει τα καλύτερα πανεπιστήμια.
Πίστεψε στο εαυτό σου πάνω απ'όλα και θα δεις θα πάνε όλα καλά και αν ακόμα δεν πάνε δεν χάθηκε ο κόσμος.
Δεν αξίζει να χαλάσεις την σωματική σου αλλά το κυριότερο την ψυχική σου υγεία για κανέναν και για τίποτα.
Μην επιτρέψεις το μυαλό σου να ξεφεύγει και να πληγώνεις την ψυχούλα σου .
Είμαι σίγουρη πως οι άνθρωποι που σε νοιάζονται πραγματικά είναι πολύ περήφανοι για εσένα για την προσπάθεια και το πείσμα που δείχνεις με το διάβασμα αι ότι και να γίνει θα νοιώθουν το ίδιο.
Και το κυριότερο οτι σε απασχολεί να το λες κατευθείαν και να το λύνεις, μην το αφεινεις να πλανατε μέσα σου και να να σε τρώει.
Ελπίζω να μην κούρασα με ολά αυτά και να σε βοήθησα έστω και λίγο.

Συμφωνώ σε όλα έτσι αριβως ειναι.οπως τα λέει ο george 520τον περιγυρο σου που σε ενοχλεί γραφτονε.Ένα πράγμα που μεεχει σωσει εμενα ειναι οτι αν κάποιος μου χαλάσει την ψυχολογία μου με οποιοδηποτε τροπο...Αντε καληνύχτα υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια...Κι αν νομίζεις με αυτό ότι κάτι χάνεις σε πληροφορώ ότι οι άνθρωποι γρήγορα ξεχνανε