Η Ιστορία μου

Γεια σας, είμαι 19 χρονών. Θα ήθελα να σας πω την δικιά μου ιστορία. Πάντα με θυμάμαι να είμαι μόνος μου.
Δεν έχω κανένα φίλο. Δεν είχα ποτέ φίλους. Έχω 2-3 γνωστούς με τους οποίους βγαίνω καμια φορά, μόνο και μόνο για να βλέπουν οι γονείς μου ότι βγαίνω, γιατί στενοχωριούνται που με βλέπουν να κάθομαι συνεχώς μέσα στο σπίτι. Δεν έχω τίποτα να πω με αυτούς, απλά είναι οι μόνοι που μου μιλάνε. Έχει τύχει να κάτσω και 1 μήνα στο σπίτι χωρίς να βγω καθόλου, εκτός από το να πάω στη σχολή, όπου κι εκεί συνήθως κάθομαι μόνος μου. Τα τελευταία 2 χρόνια ειδικά που σπουδάζω, όλη μου η ζωή είναι ο υπολογιστής, τα βιβλία και η τηλεόραση. Δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα με κοπέλα, γιατί ντρεπόμουν - πάντα λέγανε για μένα ο αντικοινωνικός κλπ κλπ. Και στο σχολείο ποτέ δεν έκανα παρέα με άλλους, όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά επειδή κανείς δε μου μιλούσε. Και 2-3 άτομα που μου μιλούσαν, έμαθα εκ των υστέρων ότι συνεχώς με κορόδευαν. Σπουδάζω κάτι το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου, το συζήτησα και πέρσι με τους γονείς μου, ξανάδωσα εξετάσεις, αλλά δεν πέρασα πουθενά καλύτερα και έτσι έμεινα σε αυτή τη σχολή. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που κάνω, όλοι όμως επιμένουν να μείνω και να τελειώσω τη σχολή επειδή θα βγάζω λεφτά αργότερα. Δεν αντέχω άλλο πραγματικά. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω, δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν μπορώ να τους βλέπω όλους με παρέα έξω. Μ'αρέσει ο κινηματογράφος, το θέατρο, η μουσική και δεν έχω φίλους να πάω σε μια συναυλία, σε μια παράσταση. Έχω κουραστεί. Προσπαθώ να πιάσω μια δουλειά μήπως και ξεφύγω λίγο, όμως λόγω εμφάνισης (μικροδείχνω και είμαι αρκετά κοντός) με ρωτάνε αν είμαι ενήλικος και λένε ότι δε μπορούν να με πάρουν γιατί φαίνομαι μικρός (!!!) Αυτό το συγκεκριμένο έχω βαρεθεί να το ακούω από όλους και ειδικά από κορίτσια που έχω προσπαθήσει να κάνω κάτι μαζί τους.
Δεν ζητάω κάτι παράλογο, ένα φίλο. Δε μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς κάνω λάθος. Είναι βράδια που κλαίω συνεχώς και καταλαβαίνω ότι με ακούει η μητέρα μου και στεναχωριέται και αυτή και αυτό με ενοχλεί πολύ. Μου λέγανε οι γονείς μου να πάω σε άλλη πόλη να σπουδάσω κάτι άλλο ή στο εξωτερικό, αλλά σκέφτομαι, αν δεν βρω ούτε και εκεί παρέες και αν είμαι και εκεί εντελώς μόνος - χωρίς ούτε καν τους γονείς μου ίσως κάνω και καμιά τρέλα. Δεν ξέρω τι να πω...δεν πιστεύω να ζητάω τόσα πολλά;;Ένα φίλο μόνο. Δε θέλω ούτε ξαφνικά να αποκτήσω ολόκληρες παρέες ούτε αμέτρητα κορίτσια. Ένα φίλο μόνο να μπορώ να συζητάω.

Διάβαζω αρκετό καιρό το φόρουμ και είδα ότι πραγματικά είστε άνθρωποι που ενδιαφέρεστε για αυτά που σας ρωτάνε και ανυπομωνώ να ακούσω κάποια άποψη..

Γιαννη καλημερα,
οντως οι σχεσεις εχουν γινει κομματακι δυσκολες,
αλλα καπου και εσυ φαινεται οτι δεν κανεις ανοιγματα.

Οκ εισαι ντροπαλος, δεν παιρνεις πρωτοβουλιες αλλα μην νομιζεις οτι εισαι ο μοναδικος που εισαι ετσι, αλλα αρκετοι γυρω μας εχουν τετοια προβληματα.

Στα σβελτα μηπως θα επρεπε να δεις τι μπορεις να κανεις για να αποκτησεις λιγο περισσοτερο κινηση σου στην επικοινωνια με τους γυρω σου???
Φαντασου λοιπον οτι οπως και εσυ ετσι και αρκετοι ακομα κλεινομαστε γυρω απο τον εαυτο μας, που θα μας οδηγησει αυτο???

Περιμενεις να ερθει καποιος να σου κτυπησει την πορτα και να σου πει, γεια ηρθα να γινουμε φιλοι??
Υπερβαλλω για να σου δειξω τι θελω να πω.

Για αρχη θα προτεινα να συζητησουμε τι σε κανει να αισθανεσαι να εισαι ετσι επιφυλακτικος.

Φυσικά και δεν περιμένω κάτι τέτοιο. Εντάξει δε ζω και σε άλλο κόσμο!

Πολλές φορές ξεκινάω και εγώ συζητήσεις αλλά δεν καταλαβαίνω τι στο καλό κάνω και δε μπορώ να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.

Quote:

---

Originally posted by GiannisG

Πολλές φορές ξεκινάω και εγώ συζητήσεις αλλά δεν καταλαβαίνω τι στο καλό κάνω και δε μπορώ να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.

---

θα ηταν αδικο να πει κανεις οτι το φταιξιμο ειναι δικο σου.
Ωστοσο θα πρεπει να εχεις ενα μεριδιο ευθυνης.
Εχεις σκεφτει τι κανεις λαθος η τι παραπανω πρεπει να κανεις και δεν το κανεις?

Καλημέρα Γιάννη, καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Το πόστ σου μου θύμισε πάρα πολύ τα δικά μου παιδικά και εφηβικά χρόνια. Αυτή η μοναξιά η αφόρητη που υπήρχε στη ζωή μου όλα τα χρόνια μου ως τότε και που, κάποια στιγμή, άρχισε να με βαραίνει τόσο πολύ. Θυμήθηκα τα δικά μου κρυφά κλάμματα χωμένη στα σκεπάσματα του κρεβατιού μου. Τα βιβλία ήταν η δική μου συντροφιά και το ημερολόγιό μου που άκουγε τους προβληματισμούς και τα ενδιαφέροντα που κανένας άλλος δεν υπήρχε δίπλα μου να ακούσει. Θυμάμαι για μένα αυτή η μοναξιά είχε πολύ θλίψη, πόνο και απόγνωση.
Μοιάζει λίγο σαν να είσαι βουτηγμένος μέσα σε μια σκοτεινή τρύπα μέσα απο την οποία ακούς τα γέλια και την απόλαυση των άλλων ανθρώπων που έχουν παρέες και φίλους? Μια τρύπα απο την οποία θέλεις να βγεις και να βρεθείς με τους άλλους αλλά δεν ξέρεις πώς να το κάνεις?

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πραγματικά. Δεν είμαι ούτε κάποιος που δεν έχω τίποτα να πει, δόξα τω θεώ για όλα τα θέματα έχω άποψη. Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να καταλάβω αν λέω εγώ τόσο πολλές βλακείες ή τίποτα κακό. Δεν προσβάλλω κανένα.
Τι να πω ίσως πλέον το γράφει το πρόσωπο μου ότι είμαι μίζερος...

Δεν σου λείπει τίποτα και δεν κάνεις κακό σε κανέναν. Παρόλα αυτά κανένας δεν δείχνει να θέλει την παρέα σου, για κάποιο λόγο. Κι εσύ πιστεύεις οτι ο λόγος είναι οτι είσαι μίζερος? Αλήθεια, όταν λες μίζερος, τι εννοείς?

Γιαννη καλως ηλθες.Η τελευταια προταση στο μηνυμα σου ειναι η απαντηση για ολα τα ερωτηματα σου.Παντα εκπεμπουμε την αποψη που εχουμε για τον εαυτο μας κ παντα οι αλλοι πιανουν το μηνυμα οποτε αντιδρουν αναλογα.Τι σημαινει αυτο?Οτι θα σε πλησιασουν τα ατομα με τον ιδιο τροπο σκεψης ενω τα υπολοιπα θα κοιταξουν να σε αποφευγουν.

Δεν ξερώ πως να στο εξηγήσω. Προφανώς μετά από τόσα χρόνια ππου δεν μιλάω και πολύ ίσως έχω γίνει και εγώ εντελώ ακοινώνητος-μίζερος (με αυτή την απόψη το λέω).

Πραγματικά ντρέπομαι αλλά έχω ανθρώπους στο ίντερνετ που ζουν χιλιόμετρα μακριά και τους αισθάνομαι πιο κοντά από αυτούς που συναναστρέφομαι κάθε μέρα μαζί τους.

Γιάννη γεια και από μένα. Καταρχάς δεν κατάλαβα από το πρώτο σου ποστ αν ντρέπεσαι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τον ερωτικό τομέα ή αν ντρέπεσαι γενικότερα να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους. Μπορείς να αναλύσεις σε παρακαλώ αυτή σου την πρόταση; \"Τι να πω ίσως πλέον το γράφει το πρόσωπο μου ότι είμαι μίζερος... \". Είσαι πολύ έξυπνος για να μην καταλαβαίνεις ότι μπορείς να δώσεις σε μία σχέση-φιλία κάτι παραπάνω από μιζέρια. Γιατί δεν το κυνηγάς παραπάνω; Επεδίωξε παραπάνω από μία συζητήσεις με ένα άτομο. Θα τα πούμε σε λίγο:)

Είναι πολλά τα χρόνια που δεν μιλάς και που έχεις περάσει μέσα στη μοναξιά, Γιάννη. Πολλά τα χρόνια που ήσουν μόνος. Αν δεν κάνω λάθος ήταν όλη σου η ζωή ως τώρα, έτσι δεν είναι? Λες οτι θεωρείς τον εαυτό σου ακοινώνητο και σου απαντώ οτι στις συνθήκες που έχεις ζήσει ως τώρα αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Έχω την αίσθηση, και πες μου αν κάνω λάθος, οτι μιλάς για μια δεξιότητα την οποία δεν κατέχεις ακόμα. Μου μοιάζει σαν να προσπαθείς να ζωγραφίσεις μια απλή ζωγραφιά(λες : έναν φίλο θέλω, όχι αμέτρητους) αλλά νιώθεις αβέβαιος πώς να κρατήσεις το πινέλο. Είναι έτσι ή δεν έχω καταλάβει καλά?
Απο την άλλη, το ίντερνετ, το κομπιούτερ, υπήρξε για σένα ένας τρόπος να πλησιάσεις τους ανθρώπους και να σε πλησιάσουν. Μέσα απο αυτό γνωρίζεις ανθρώπους απο μακριά με τους οποίους αισθάνεσαι πολύ κοντά. Ντρέπεσαι γι\' αυτό, λες. Γιατί, καλέ μου, ντρέπεσαι? Είναι κάτι κακό αυτό?

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Είναι πολλά τα χρόνια που δεν μιλάς και που έχεις περάσει μέσα στη μοναξιά, Γιάννη. Πολλά τα χρόνια που ήσουν μόνος. Αν δεν κάνω λάθος ήταν όλη σου η ζωή ως τώρα, έτσι δεν είναι? Λες οτι θεωρείς τον εαυτό σου ακοινώνητο και σου απαντώ οτι στις συνθήκες που έχεις ζήσει ως τώρα αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Έχω την αίσθηση, και πες μου αν κάνω λάθος, οτι μιλάς για μια δεξιότητα την οποία δεν κατέχεις ακόμα. Μου μοιάζει σαν να προσπαθείς να ζωγραφίσεις μια απλή ζωγραφιά(λες : έναν φίλο θέλω, όχι αμέτρητους) αλλά νιώθεις αβέβαιος πώς να κρατήσεις το πινέλο. Είναι έτσι ή δεν έχω καταλάβει καλά?
Απο την άλλη, το ίντερνετ, το κομπιούτερ, υπήρξε για σένα ένας τρόπος να πλησιάσεις τους ανθρώπους και να σε πλησιάσουν. Μέσα απο αυτό γνωρίζεις ανθρώπους απο μακριά με τους οποίους αισθάνεσαι πολύ κοντά. Ντρέπεσαι γι\' αυτό, λες. Γιατί, καλέ μου, ντρέπεσαι? Είναι κάτι κακό αυτό?

---

Έτσι ακριβώς είναι.

Για το ίντερνετ ντρέπομαι γιατί αν δεν είμαι ικανός να κάνω μια σωστή φιλία στην κανονική ζωή - τι να τους κάνω αυτούς που μένουν μακριά. Ούτε έξω δεν μπορώ να πάω μαζί τους ούτε τίποτα να κάνω. Πόσο πραγματική και ουσιαστική μπορεί να είναι μια φιλία δύο ανθρώπων μέσω ίντερνετ...;

Quote:

---

Originally posted by lllogan
Γιάννη γεια και από μένα. Καταρχάς δεν κατάλαβα από το πρώτο σου ποστ αν ντρέπεσαι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τον ερωτικό τομέα ή αν ντρέπεσαι γενικότερα να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους. Μπορείς να αναλύσεις σε παρακαλώ αυτή σου την πρόταση; \"Τι να πω ίσως πλέον το γράφει το πρόσωπο μου ότι είμαι μίζερος... \". Είσαι πολύ έξυπνος για να μην καταλαβαίνεις ότι μπορείς να δώσεις σε μία σχέση-φιλία κάτι παραπάνω από μιζέρια. Γιατί δεν το κυνηγάς παραπάνω; Επεδίωξε παραπάνω από μία συζητήσεις με ένα άτομο. Θα τα πούμε σε λίγο:)

---

Γενικότερα, όχι μόνο στον ερωτικό τομέα. Πλέον ο ερωτικός τομέας είναι σε δεύτερη φάση στη ζωή μου, πρώτα είναι η φιλική επαφή.
Τι παραπάνω να επιδιώξω; Πως να το επιδιώξω; Το να ζητήσω να πάμε μια βόλτα σε κάποιον το έχω κάνει. Αν υπάρχουν δικαιολογίες συνεχώς τι μπορώ να κάνω εγώ..

Στο ίντερνετ υπάρχει μια οθόνη που μπαίνει ανάμεσα σε σένα και στους άλλους. Δεν μπορείς να τους αγγίξεις, δεν μπορείς να βγείτε μαζί έξω, να κάνετε πράγματα μαζί. Ο χώρος σας είναι περιορισμένος μέσα στον υπολογιστή. Ντρέπεσαι γιατί θεωρείς οτι δεν μπορείς να τα καταφέρεις στην κανονική ζωή και οι ιντερνετικοί σου φίλοι είναι λιγάκι σαν υποκατάστατο μιας ουσιαστικής φιλίας, έτσι?
Ξαναγυρνώντας στο παράδειγμα της ζωγραφικής, θα πω οτι ξέρεις να χειρίζεσαι άψογα το πρόγραμμα paint αλλά δεν ξέρεις να πιάνεις το πινέλο.
Κι εσύ λαχταράς να βουτήξεις τα χέρια σου στις μπογιές αλλά δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Δεν έχεις μάθει ως τώρα να το κάνεις, αλλά Γιάννη ποτέ δεν είναι αργά. Έχεις απελπιστεί ήδη?

Ναι προφανώς για αυτό ντρέπομαι. Δε γίνεται όσοι είναι τριγύρω μου να έχουν φίλους κι εγώ όχι.


Προφανώς και έχω απελπιστεί..
Το ξέρω ότι δεν είναι αργά...19 χρονών είμαι δεν είμαι 50 αλλά εντάξει όπως και να το κάνουμε ... είναι αργα.

GiannisG,

καλως ήρθες:)

γραφεις συνεχως ποσο αργα ειναι, τώρα που εισαι 19. Εχεις σκεφτει πότε δεν θα ταν αργα?