Ένα μπέρδεμα τεραστίων διαστάσεων
Γειά σας παιδιά, γράφω εδώ την ιστορία μου όπως έγινε επειδή α ήθελα να ακούσω διάφορες απόψεις αν και ξέρω ήδη πόσο έχω μπλέξει τα πράγματα.
Λοιπόν, είμαι κοπέλα,25 ετών σχεδόν και τα τελευταία 5,5 χρόνια είχα σχέση με μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου! Η αλήθεια είναι ότι την ερωτεύτηκα και περνούσαμε παρα πολύ ωραία μαζί, ταιριάζουμε και σαν άνθρωποι και οι προσωπικότητες μας και γενικά πέρα απο το ερωτικό κομμάτι όπου είχαμε χημεία υπήρχε και μια πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας. Ήμασταν και ζευγάρι αλλά και φίλες. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο έρωτας σιγά σιγά έφευγε, λογικό θα μου πείτε αλλά είμαστε και νέοι άνθρωποι οπότε δεν ξέρω αν αρκεί η αγάπη σε τέτοια ηλικία. Γενικά, εξακολουθούσαμε μέχρι και πρόσφατα να περνάμε καλά η μια με την παρέα της άλλης απλά εδώ και 1 χρόνο περίπου,μπορεί και παραπάνω μειώθηκε κατα πολύ η συχνότητα που κάναμε έρωτα και γενικά υπήρχαν μόνο χάδια και φιλιά κι αυτά πολυ πιο αραιά απο πριν. Ένιωθα ότι ήμασταν πιο πολύ φίλες δηλαδή παρά ζευγάρι και ότι απλά αδιαφορούσαμε για το ερωτικό/σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης μας. Δεν κατάλαβα πως οδηγηθήκαμε ως εδώ αλλά σημασία έχει ότι φτάσαμε ως εδώ και δεν κάναμε κάτι να το αλλάξουμε για πολύ καιρό. Σκεφτόμουν ήδη να της μιλήσω για να χωρίσουμε γιατί είχα ήδη προσπαθήσει να κάνω 2-3 φορές συζήτηση για τα προβλήματά μας αλλά έβρισκα τοίχο..αδιαφορία κυρίως..Αλλά και απο τη μεριά μου υπήρχε αδιαφορία το καταλάβαινα! Το λάθος μου ήταν ότι φοβόμουν τόσο πολυ να την χωρίσω..δεν ήθελα να την χάσω, φοβόμουν τη μοναξιά, πίστευα ότι θα είμαι για πάντα μαζί της, δεν ήθελα να την πληγώσω και να πληγωθω..η ζωη ομως μας την εχει φυλαγμενη παντα.. αφου λοιπον δεν τη χωρισα οταν τα σκεφτόμουν αυτα και ενω εβλεπα τη σχεση μας να χαλαει με τον καιρό, συνέβη κατι που για μενα ηταν απιστευτο..δεν πιστευα ποτε οτι θα έκανα κατι τετοιο..5,5 χρονια στη σχεση αυτη δεν απατησα ποτε τη συντροφο μου(δεν ειμαι και αγια, υπηρχαν αθωα φλερτ αλλα μονο μεχρι εκει)
Στον πρωτο χρονο της σχεσης μας μου ειχε γνωρισει μια φιλη της η οποια ηξερα οτι ειναι straight..εμενα μου αρεσε απ την αρχη αλλα προφανως δεν θα εκανα κατι..απλα απολαμβανα την παρεα της και το οτι ηταν εκει..την εβλεπα πολυ σπανια γιατι σπουδαζε στο εξωτερικο..ζητημα αν την εχω δει συνολικα 10 φορες ολα αυτα τα χρονια! Το θεμα ομως ειναι οτι καθε φορα που την εβλεπα ενιωθα ολο και πιο εντονα συναισθηματα,ενιωθα ενα παραξενο δεσιμο,μια εντονη επιθυμια να την αγγιξω, να της μιλαω και γενικα να την εχω κοντα μου! (Γενικα υπηρξε και μια περιοδος πριν 2 χρονια που μιλούσαμε καθε μερα αλλα πιεσα τον εαυτο μου και σταμάτησα να της μιλαω τελειως..μονο ετσι πιστευα οτι θα σταματησω να νιωθω αυτα που ειχαν ξεκινησει μεσα μου) Αυτα τα εβλεπα κι απο την πλευρα της αλλα και παλι δεν εκανα κατι γιατι ηξερα οτι ειναι λαθος. Τα Χριστουγεννα ομως που περασαν την ειδα αρκετες φορες,σε παρεα παντα και ηταν ακομα πιο εντονο γιατι ξεκινησε να μου στελνει και μηνυματα, ειχαμε καθημερινη επικοινωνια..μεχρι που ενα βραδυ ημασταν σε ενα σπιτι με παρεα (και η σχεση μου μαζι) και υπηρχε πολυ εντονο φλερτ..στο τελος της βραδιας βρεθηκαμε αγκαλιασμενες στον καναπε διπλα στο τζακι μονες μας..μεχρι που και παλι καταλαβα τι κανω και εφυγα απο διπλα της μολις ηρθα στα λογικα μου. Το επομενο πρωι ημουνα ψυχρη μαζι της και το μεσημερι φυγαμε. Τελικα ομως μου εστειλε ξανα μετα απο καποιες ωρες. Αποφασισα να μην της απαντησω αλλα μεχρι την επομενη μερα καταλαβα οτι δεν αντεχω και ειπα οκ ας κρατησω τουλαχιστον επαφη, ετσι κι αλλιως δεν ειχε γινει κατι. Τεραστιο λαθος ομως...συνεχισαμε να μιλαμε και τελικα καταλαβα οτι αυτα που ενιωθα ηταν πολυ εντονα, το ιδιο και γι αυτη..πηγα ενα βραδυ να την βρω στις 12..το επομενο πρωι ειχα πτηση..ημασταν στο αμαξι της μεχρι τις 4 το πρωι..υπέκυψα στο παθος,στο απωθημένο, στο εντονο που με εκανε να νιωθω καθε φορα που την εβλεπα απο τη μερα που την γνωρισα..δεν καναμε σεξ..αλλα μονο και μονο τα φιλια που ανταλλαξαμε ηταν αρκετα για να καταλαβω ποσα ενιωθα! Αυτο λοιπον ηταν το μεγαλυτερο μου λαθος..το οτι υπεκυψα..και το οτι ηταν φιλη της κοπελας μου..φυσικα δεν αντεξα και μετα απο 10 μερες περιπου χωρισα με την κοπελα μου..αλλα δεν ειχα το κουραγιο να της πω ολη την αληθεια..περισσοτερο γιατι εμπλεκεται και καποια φιλη της..αν ηταν καποια αγνωστη θα το ελεγα! Ακομα και τωρα που χωρισαμε ομως νιωθω τυψεις..μου λειπει κιολας και δε θελω να την χασω απο τη ζωη μου..ηταν ο πιο σημαντικος ανθρωπος για μενα εδω και τοσα χρονια..αλλα πιστευω οτι το σωστο ηταν να χωρισουμε..οχι μονο επειδη εκανα αυτο που εκανα αλλα κυριως για τους λογους που ανεφερα στην αρχη! παραλληλα νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για την αλλα κοπελα,τη φιλη της..συνεχιζουμε να εχουμε επικοινωνια..το ξερω πως ειναι λαθος αλλα δε θελω να το σταματησω..ειναι κατι πολυ ομορφο που ομως αισθανομαι οτι δεν εχω το δικαιωμα να το ζησω..υπαρχουν τοσα εμποδια που δεν νομιζω να οδηγηθει σε σχεση αυτο που εχουμε αλλα και παλι δεν θελω να το σταματησω. Αυτα παιδια,δεκτες ολες οι αποψεις, ηθελα απλα να τα βγαλω απο μεσα μου
Ξερω οτι απο την ιστορια αυτη ακουγομαι πολυ σκαρτη..η αληθεια ειναι οτι δεν πιστευα ποτε να κανω κατι τετοιο,ειδικα σε εναν ανθρωπο που αγαπω τοσο πολυ..αλλα πλεον τα περιμενω ολα απο ολους, αμα δεν μπορω να εμπιστευτω τον εαυτο μου τοτε μαλλον δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν!!!
