Printable View
Ειναι αποτελεσματικη η γνωσιακη συμπεριφοριστικη για το κοινωνικο αγχος η εχει περισσοτερη σημασια απλα να ταιριαζει καποιον με τον θεραπευτη του?Επισης σκεφτομαι μηπως προσπαθησω με σταδιακη εκθεση να βελτιωσω μονη μου το κοινωνικο αγχος χωρις ψυχοθεραπεια η δεν γινεται να βελτιωθει καποιος μονος του?Εχω την εντυπωση οτι πρεπει μετα απο τοσα χρονια ψυχοθεραπειας να εφαρμοζω μονη μου πλεον οσα εμαθα απο την αλλη σκεφτομαι οτι αυτο μπορει να ειναι κακη ιδεα?
Θεωρώ σημαντική την σχέση ανάμεσα σε ψυχοθεραπευτη και "ασθενή".. Η συνεργασία τους θα είναι αυτή που θα βοηθήσει το άτομο..
Ο ψυχολόγος βοηθάει.. Δεν είναι τα πόδια σου. Όλη την δουλειά θα την κάνεις εσύ..
Πως σκέφτεσαι να αντιμετωπίσεις την κοινωνική φοβία; Πως το έχεις στο μυαλό σου;
Ψυχοθεραπεια κανω χρονια και εχω βελτιωθει αλλα εχω φτασει σε ενα σημειο που σκεφτομαι οτι ισως πρεπει να προσπαθησω και λιγο μονη μου σχεδιαζοντας μονη μου την θεραπεια,να κανω συστηματικες εκθεσεις,αμφισβητησεις.
Οσο αφορά τη κοινωνική φοβία.. Έχεις δει διαφορα με την ψυχοθεραπεία;Quote:
Originally Posted by ariana
Ναι σε κάποια πράγματα εχω βελτιωθεί πολύ αλλά έχω φτάσει σε σημείο που έχω μπερδευτεί και η ψυχοθεραπεία μου προκαλεί ακόμη περισσότερο άγχος.Για αυτό σκέφτομαι μήπως συνεχίσω μόνη μου,χρησιμοποιώντας τα θετικά στοιχεία και αυτά που με βοήθησαν από κάθε ψυχοθεραπεία μου
Θα γράψω κάτι που μπορεί να είναι βλακεία και λάθος, δεν ξέρω, αλλά εγώ θα το γράψω.
Βλέποντας πολλά μηνύματα εδώ σχετικά με κοινωνική φοβία, διαπιστώνω ότι σίγουρα όταν ήμουν παιδί και έφηβος κάποιος ψυχολόγος πιθανόν θα είχε διαγνώσει το ίδιο και σε εμένα, ίσως πιο ήπια από αυτό που περιγράφουν κάποια μέλη, αλλά σίγουρα υπήρξε. Εμείς ότι είναι ήσυχο παιδί και ντροπαλό το λέγαμε τότε. Δεν ήταν τόσο απλό βέβαια και ένας ψυχολόγος πιθανόν να βοηθούσε να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα πιο γρήγορα, αλλά το ότι είχα κάποιες παρέες και από εκεί και πέρα αισθανόμουν πολύ άβολα σε απλές καταστάσεις με κόσμο που δεν ήξερα ή δεν ήξερα καλά, π.χ. μου έδινε η γιαγιά ένα δίσκο να πάω καφέ σε ένα φίλο του παππού μου που τον ήξερα και μια ζωή και έτρεμε το χέρι μου και δεν τον κοιτούσα στα μάτια και αγχωνόμουν όταν προσπαθούσε να μου πιάσει συζήτηση ή δυσκολευόμουν πάρα πάρα πολύ να σηκώσω το τηλέφωνο να πάρω κάπου να ζητήσω μία πληροφορία δεν το λες και το πιο φυσιολογικό. Σταδιακά όμως νομίζω ότι η ίδια η ζωή σου μαθαίνει κάποια πράγματα και σε κάνει λειτουργικό σαν άνθρωπο και σε αλλάζει σταδιακά.
Αν έχεις δουλέψει με ειδικούς τόσα χρόνια και ήδη έχεις κάνει πρόοδο και έχεις γερές βάσεις και οι συνεδρίες πλέον σε ζορίζουν πολύ και δεν είσαι σίγουρη ότι κάτι έχουν να σου δώσουν, γιατί να μην προσπαθήσεις ένα διάστημα να ζήσεις χωρίς συνεδρίες και να μην προσπαθήσεις να καταπολεμήσεις τις φοβίες και το άγχος σου μέσα στην κοινωνία και στην καθημερινή ζωή σου; Τα εφόδια τα έχεις. Θα πρέπει να βλέπεις μία ζωή ψυχολόγο για να καταφέρεις να ανταλλάξεις δυο κουβέντες με τον περιπτερά; Αν είναι τόσο απαραίτητο για εσένα, ναι, δεν ειναι κακό, αλλά εγώ νομίζω ότι θα μπορέσεις να το καταφέρεις μόνη σου σιγά σιγά.
Λοιπον θα σου πω την αποψη την δική μου ως παθών και ο ίδιος. Ο ψυχολόγος βοηθάει ώστε να βλέπει αντικειμενικά την κατάσταση σου και να σου αποβάλλει τις χαζές σκέψεις που θα κάνεις λόγω της κοινωνικής σου φοβίας. Απο κει και πέρα η λύση είναι η έκθεση στο πραγματικό κόσμο. Πρέπει σταδιακά να αρχίσεις να μιλάς με ανθρώπους. Αυτό που με έχει βοηθήσει εμένα προσωπικά ειναι το "fake it until you make it." Δηλαδή να πας σε έναν άγνωστο και να προσπαθήσεις να μιλήσεις λες και είσαι ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, μπορεί να φανεί ότι είναι fake η συμπεριφορά σου αλλά στην τελική δεν σε νοιάζει γιατί δεν θα τον ξαναδείς. Πήγαινε για παράδειγμα να ψωνίσεις και πες καλημερα δυνατά. και μετά ρώτα τον πωλήτη αν του αρέσει το ρούχο πάνω σου και τετοια. Αν εισαι ευγενική λογικά θα είναι και αυτός και θα νιώσεις καλύτερα. Πρέπει όμως να μιλάς δυνατά παίζει ρόλο. Στην αρχή είναι δύσκολο αλλά αρχίζεις και συνηθίζεις. Τελικά θέλω να πω πως οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία ειναι κακοί κοινωνικά γιατί δεν έχουν προπονηθεί στο να μιλάνε. Πως θα είσαι καλή σε κάτι αν δεν το χεις εξασκήσεις. Καλή η θεωρία λοιπόν(ψυχολόγος) αλλα χρειάζεται και πράξη. Επίσης θέλει αντοχή στον πόνο γιατί θα νιώσεις αρκετά άβολα σε όλα αυτή τη διαδικάσια. Δες το σαν παιχνίδι, στην τελική παιχνίδι είναι η ζωή. Αντε βγες εκει εξω και παρε αυτό που σου αξίζει.
Γενικα βλεπεις σταθερη βελτιωση; Ειναι πολυ καλο οτι ξεκινησες σε μικρη ηλικια, οι περισσοτεροι ξεκινανε μετα τα 25-30, μεταξυ αυτων και εγω... Παντως εαν δεν βλεπεις σταθερη βελτιωση καλυτερα θα ηταν να δοκιμασεις καποιον αλλο. Το να επιμενεις σε κατι που δεν φερνει αποτελεσμα ειναι φαυλος κυκλος.Quote:
Originally Posted by ariana