Στιγμιοτυπα της μερας μας
Βγηκα κατα τις 9 να δω κανα ζευγαρακι. Πλακα ψιλοαδεια. Θησειο, λιγος κοσμος. Ψηρρη πολυκοσμια και αρκετη κινηση στο Γκαζι.Μου εκανε εντυπωση που πλακα και θησειο ως πιο ρομαντικα ηταν αδεια. Ισως πηγα λαθος ωρα. Σκεφτομουνα συνεχεια ποια μερη θα μπορουσα να δειξω στην καινουρια μου φιλη και ποιο θα ηταν το καλυτερο για να κατσουμε. Ολα μου φαινονταν κατωτερα των περιστασεων, αδιαφορα ή υπερβολικα πολυκοσμα. Ο ιδανικος πεζοδρομος ο γεματος φως ομορφια και καθαρο αερα ισως βρισκεται μονο στη φαντασια μου. Μαζι με μια χαμογελαστη κοπελα που τρωει παγωτο και ακουμπαει πανω μου. Το τελευταιο βεβαια πραγματοποιηθηκε για λιγα δευτερολεπτα (χωρις το παγωτο). Ηταν απιστευτο. Σκεφτηκα να μας κοιταγε απο καμια μερια ο αδερφος μου. Θα προσπαθουσε να επιβληθει απο ζηλια.