Νιώθω συχνά μόνη μου μέσα στην σχέση μου
Καλησπέρα, είμαι 27 ετών έχω εδώ και 9 μηνες σχεση με ενα παιδι που ειναι 33 και ηταν ερωτας με την πρωτη ματια. Συγκατοικήσαμε στην 4η μερα της γνωριμιας και απο τοτε ειμαστε αχωριστοι. Ειναι η καλυτερη σχεση που ειχα μεχρι τωρα γιατι απο την πρωτη ματια και συζητηση που ειχαμε ενιωσα οτι ειναι ο ανθρωπος μου. Με καταλαβαινε αμεσως υπηρχε αμοιβαια κατανοηση σωστη και ουσιωδης επικοινωνια. Πηγα και εμεινα σπιτι του οπου αυτος μου το προτεινε και παρολο που μου ειπε οτι εχει 4 σκυλια και εγω αν και τα αγαπαω δεν ειχα ποτε το δεχτηκα και δεν ειχα κανενα προβλημα . Μαλιστα τωρα τα αγαπαω σαν να ηταν παντα και δικα μου. Ομως παρολο που ολα εμοιαζαν σαν παραμυθι και ακομη και σημερα δεν εχω σκεφτει ουτε μια στιγμη οτι βαριεμαι μαζι του υπαρχουν καποια θεματα. Και θα ηθελα την γνωμη σας γιατι αρχιζω να νιωθω οτι μπορει να ειμαι υπερβολικη και γιατι νιωθω και μονη μου μεσα στη σχεση αυτη. Καταρχας να σας πω το εξης. Αυτος πριν με γνωρισει επαιζε τεννις καθε μερα σχεδον και για πολλες ωρες. Γενικα μου εχει πει κ ξερω κ γω οτι στην προηγουμενη σχεση του που τα ειχαν 8 χρονια πρωτα θα εκανε ολα τα δικα του δηλαδη δουλεια γυμναστηριο τεννις και μετα αν ηθελε αυτος θα την εβλεπε. Με αυτην εχουν χωρισει δυο χρονια οταν με γνωρισε εμενα αλλα και παλι το τεννις ηταν η προτεραιοτητα του παντα. Με μενα αυτο αλλαξε και προσωπικα και το θεωρω κ δικαιωμα μου αυτο, δεν θα τα εμπλεκα με καποιον που λιωνει στις δικες του δραστηριοτητες. Οποτε για να επανελθω πριν με γνωρισει επαιζε τεννις συχνα κ πιο πολυ με μια "φιλη" του η οποια του ειχε σταθει κιολας ψυχολογικα και επαιζαν αργα το βραδυ οταν αυτος σχολουσε. Εγω οταν μου μιλησε για αυτην δεν με ενοιαξε γιατι κ γω ειχα κολλητους φιλους αντρες. Ομως μου ειπε οτι η πρωτη της κουβεντα οταν της μιλησε για μενα και με ειδε ηταν πολυ κακια και αρνητικη. Επισης οταν με γνωρισε απο κοντα ξινισε τα μουτρα της. Ειδαμε γενικα οτι και η δικια μου παρεα και η δικια του δεν δεχθηκαν θετικα την σχεση μας και μαλιστα χωρις να με ξερουν οι φιλοι του κ ουτε βεβαια χωρις να τον ξερουν και οι δικοι μου φιλοι παρα μονο να ειχαν βρεθει μια δυο φορες και χωρις εμεις να τους κανουμε περα, το αντιθετο τους προτειναμε να βγαινουμε ειτε ολοι μαζι είτε εγω με τις φιλες μου. Αλλα δεν με πειραξε αυτο που εγινε γιατι καταλαβα πραγματα για αυτους τους ανθρωπους και γιατι στο προσωπο του τα ειχα βρει ολα. Ομως αυτος ανα διαστηματα μου το χτυπουσε οτι εγω φταιω για ολα αυτα ενω αλλες φορες με ευχαριστουσε που τον εκανα να δει καθαρα καποια πραγματα, Επισης εξ αρχης μου ειπε οτι ειναι παθολογικα ζηλιαρης με το τι θα βαλω που θα βγω και με ποια φιλη μου και με το αν με κοιτανε εγω οταν το ακουσα για καποιο λογο το πηρα πολυ χαλαρα και η σταση μου μεχρι και σημερα τον εχει κανει ναι μεν να ζηλευει αλλα να το μετριαζει πολυ. Ομως αν και αυτος ζηλευει πιστευει ωρες ωρες οτι εγω δεν πρεπει να τον ζηλευω ουτε καν στα φυσιολογικα πλαισια και μου την λεει, αλλη μια αντιφαση του δηλαδη, Επισης μου δηλωσε οτι δεν θελει πολλα πολλα με γονεις, Πιο ειναι το προβλημα ομως? Αν και μενει μονος του στην αθηνα και οι γονεις του σε ενα χωριο καμια ωρα απο δω πριν με γνωρισει τους ειχε πει οτι το σπιτι αυτο ειναι και δικο τους και εκεινοι εχουν μεινει σε αυτο και αν και με ξερουν και τα παμε μια χαρα δειχνουν σαν να μην εχουν καταλαβει οτι οταν ερχονται και μενουν μαζι μας μια η μαμα του και μια ο μπαμπας του εγω πιεζομαι. Ναι μεν ερχονται για θεματα υγειας συνηθως αλλα ουτε ρωτανε εστω τυπικα πριν ερθουν και μιλανε σαν να ειναι δικο τους το σπιτι. Και επειδη υποτιθεται το παμε σοβαρα του εχω πει κ εχει συμφωνησει αλλα μονο στα λογια οτι καλο ειναι να νοικιασουν ενα μικρο σπιτι στην αθηνα να εχουν. Επισης επειδη εγω εχω πολυ καλη σχεση με τους γονεις μου και μενουν σε διπλανη περιοχη οταν θα τυχει να τους δω μια φορα τη βδομαδα για δυο ωρες η μια στις 15 μερες αλλα και πιο αραια παντα θα μου την πει. Επισης ο αδερφος του μενει στο εξωτερικο και θα ερθει την ανοιξη για 1 με 3 μηνες και δεν θελει να τον αφησει να μεινει αλλου αν και αυτος του ειπε να νοικιασει. Επισης ισως ερθει με την γυναικα του. Και αντι να με ηρεμει με αυτο το θεμα το οποιο καλως η κακως το δεχτηκα με φορτωνει και μου την λεει απο τωρα οτι αγχωνεται με μενα, σε καυγαδες μας μου εχει πει να παω στο πατρικο μου εκεινη την περιοδο και γω ομως δεν ξερω πως θα την παλεψω και η αληθεια ειναι οτι δεν θελω να μεινω μαζι τους ειδικα τοσο καιρο. Δεν ξερω πως να το διαχειριστω αυτο. Τελος να σας πω αλλα δυο πραγματα. Πρωτον αν και ειχε χωρισει 2 χρονια πριν ειχε ακομη επαφες και αν και μου την εχει πει πολλες φορες για πρωην σχεσεις μου και ζηλευει αυτος στις διακοπες μας το καλοκαιρι που περασαμε για λιγο απο λευκαδα που ειχε παει και μαζι της πριν 10 χρονια οταν γυρισαμε αθηνα στη γιορτη της της τηλεφωνησε και της ειπε οτι περασαμε απο κει κ απο το ξενοδοχειο που ειχαν μεινει, μεχρι κ σε μενα μου το εδειξε, και της ειπε βεβαια οτι ειναι η τελευταια φορα που μιλανε αλλα και παλι τι να σκεφτω εγω που ηταν μαζι μου κ σκεφτηκε την πρωην του. και γω εχω παει λευκαδα με αλλη σχεση αλλα οταν ειμαι με καποιον δεν υπαρχει τιποτα αλλο. Τελος για πολλους μηνες εβρισκα πραγματα δικα της στο σπιτι γιατι ειχαν συγκατοικησει για εναν χρονο στο σπιτι που μενουμε και μαζι, αλλα οχι οι δυο τους ηταν και ο αδερφος του με τη νυφη τπυ, επισης μου ειχε πει οταν βρηκα κατι να της το δωσει για να μην το πεταξουμε, ειχα βρει οτι μεχρι και κοινο λογαριασμο σχεδον αδειο ειχαν ανοιξει μαζι οπως μου προτεινε και ειχαμε ανοιξει και μεις και αν δεν το ειχα αναλαβει εγω θα το ειχαν ακομη. Να σημειωσω τελος στους καυγαδες μας που γινονται παντα για χαζους λγοους θα φωναξουμε και οι δυο θα πουμε μεγαλες κακες κουβεντες αλλα εγω θα κανω πιο ευκολα πισω αυτος μεχρι και που πηγε να φυγει μια φορα που ημασταν εξω με το αμαξι και να με αφησει εκει. Γενικα εχει πει οτι μπορει απο τα νευρα του να το τραβηξει οσο δεν παει. Εγω νιωθω ακομη και ερωτευμενη και οτι τον αγαπαω και νιωθω οτι μαλλον αυτος ειναι το αλλο μου μισο αλλα απορω που πηγε η αρχικη κατανοηση του? Ολο λεει οτι κουραστηκε αλλα οταν συζηταμε για την σχεση μας σε μενα τα ριχνει παντα και αυτος δικαιολογει τον εαυτο του. Επαθα τελος και αυχενικο και επειδη προσεχω πλεον πολυ με τις δουλειες και δεν τον βοηθαω στο σπιτι μου την λεει, Φοβαμαι μην παθω και τιποτα πιο σοβαρο στην υγεια μου με ολη αυτη την στεναχωρια. Και εχω και θεμα δερματικο, κοκκινιζω οταν ειμαι πολυ αγχωμενη. Ειναι και ανεργος δεν τον πιεζω και πολυ αλλα και παλι δεν δειχνει ικανοποιημενος. Οταν δουλευε ημασταν πιο καλα. Νιωθω ωρες ωρες οτι δεν ξερει ποια ειμαι, ποια ειναι τα προβληματα μου και οι σκεψεις μου.Πως σας φαινονται ολα αυτα ?
