Έχω... κατάθλιψη;;;

Γεια σας... Αρχικά θελω να δηλώσω οτι γνωρίζω πολυ καλα πως δεν φτανει να μου πει καποιος στο ιντερνετ οτι πάσχω απο καποια ψυχική διαταραχή για να διαγνώστω... ωστόσο θα ηθελα την γνωμη σας.
Ειμαι 16 χρονων και παω λυκειο. Πριν τα Χριστουγεννα ημουν καλυτερα απ’οτι ειμαι τωρα. Ημουν συνεπής, οργανωμένη, ειχα αισιοδοξία και αγωνιστικότητα. Ωστόσο με την καινουργια χρονιά κατι συνεβη στο τρόπο σκέψης μου και ξαφνικα αρχισα να αγχωνομαι για το μελλον αλλα οχι με δημιουργικό άγχος που ειχα πριν την νεα χρονια αλλα με άγχος σε σημειο παράνοιας
Ξαφνικα το άγχος εφυγε και αρχησα να νιωθω μια απάθεια. Σαν να μην με ένοιαζε πλέον τιποτα.
Εχουν περασει σχεδον 2 μηνες και δεν μπορω να συνέλθω απο αυτο. Δεν ειμαι πλέον υπεύθυνη και παρατώ τις υποχρεώσεις μου για την τελευταια στιγμη.. ειδικα τωρα τελευταια εχει χειροτερέψει.
Ακομη, σκεφτομαι συνεχώς οτι αυτο που παω να επιλέξω για τον μελλον μου δεν ειναι σωστο ή πως και να το επιλέξω δεν θα τα καταφέρω.
Νιωθω εγκλωβισμένη πως δεν μπορω να κανω αυτο που θελω, να εχω τη ζωη που θελω... Νιωθω αβοήθητη και μονη σχεδον καθε μερα.
Η διάθεση μου μπορει να αλλαζει ομως που και που... μερικες φορες νιωθω πως θα τα καταφέρω αλλα μετα απο μερικες μερες ξανά πέφτω στην τρύπα του «εισαι άχρηστη... δεν μπορεις να το κανεις». Η διάθεση μου καλυτερεύει επισης οταν κατι καλο συμβαίνει.. αλλα μετα θυμαμαι πως η ζωη ειναι χαλια και πως αυτο το καλο πραγμα που εγινε δεν ειναι τιποτα παρα μια «ψευδαίσθηση αισιοδοξίας».
Δεν μπορω να ανοιχτω σε κανεναν γιατι νιωθω πως καποιος μεγαλύτερος δεν θα με καταλαβει ενω ενας συνομήλικος που ισως καταλαβει δεν θα μπορέσει να βοηθησει...
Σκεφτομαι πως ισως φταιει η εφηβεία και γενικα προσπαθω να αποκλείσω την κατάθλιψη γιατι δεν θελω να δραματοποιώ τα πραγματα.
Αλλα συμπτώματα που ισως εχουν σχεση ειναι πως σε καποια φαση αρχισα να τρωω πιο πολυ απ’οτι συνηθως, αρχισα να κοιμαμαι αργα και να ξυπναω αργα, πριν κατι μερες ειχα πονοκέφαλο και ναυτία. (δεν ξερω αν εχει σχεση αυτο)
Δεν ξερω τι αλλο να πω... ρωτήστε με ο,τι θελετε πανω στο θεμα εαν θελετε καποια διευκρίνιση...
Ευχαριστώ για την προσοχή :)

Φαίνεται σαν να έχεις συνδυάσει την αλλαγή σου με τις γιορτές..Έγινε κάτι τότε που σε αναστάτωσε?

Πότε είναι τα γενέθλιά σου; Μήπως πλησιάζουν;

Οπως ειπα ειμαι μαθήτρια ακομη και στις γιορτές ειχα κλασσικα απ’τα φροντιστήρια που παω καποιες εκθέσεις, ασκησεις και διαβασμα γενικα.
Τα ειχα παρατήσει γτ πίστευα πως θα τα προλαβω αλλα τελικα έτρεχα τελευταια στιγμη και αυτο με άγχωσε παρα πολυ
Επισης εκεινη την περίοδο ειχαμε επισκέψεις απο μια θεια μου που ο γιος της εδωσε πανελλήνιες και μας μιλουσε για το πολυ διαβασμα που εκανε ο γιος της και παλι ομως δεν πέρασε εκει που ηθελε. Αυτο προστέθηκε στο άγχος μου για την ολη υπόθεση (διαβασμα-πανελλήνιες) και κατέληξε σε ενα άδειο αίσθημα που δεν μπορω να το εξηγησω.. σαν απάθεια. Ένιωθα πως δεν θα τα καταφέρω και ακομα το νιωθω...

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Πότε είναι τα γενέθλιά σου; Μήπως πλησιάζουν;

---

Οχι καμια σχεση.. καλοκαιρι εχω γενεθλια

Δεν ξέρω αν είναι κατάθλιψη ή όχι. Σίγουρα παίζει ρόλο και η εφηβεία. Το μόνο που ξέρω είναι πως όπως είναι το σύστημα των πανελληνίων και η νοοτροπία του "μόνο αν λιώσω στο διάβασμα θα περάσω" σου δημιουργεί πανικό και υπερβολική πίεση που αν τα πάρεις όλα στα σοβαρά θα σε οδηγήσει στο σημείο που είσαι τώρα. Το περνάνε πάρα πολλά παιδιά δυστυχώς. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω, αλλά σίγουρα πρέπει να κλείσεις τα αυτιά σου και να βρεις ένα τρόπο να αδειάσεις το μυαλό σου και να χαλαρώσεις. Με το άγχος δεν καταφέρνεις τίποτα, ούτε καν να συγκεντρωθείς και να αφοσιωθείς στον στόχο σου. Μπορεί να διαβάζεις όλη την χρονιά, να είσαι άριστος και στο τέλος από το άγχος να τα σκατώσεις. Μπορεί να διαβάζεις όμως συγκεντρωμένα με ένα νορμάλ χρονοδιάγραμμα και να αριστεύσεις στις εξετάσεις γιατί δεν θα σε πιάσει ο πανικός. Περισσότερο ρόλο σε αυτά τα θέματα παίζει η ψυχολογία. Και αν αποτύχεις ανθρώπινο είναι, δεν χάθηκε ο κόσμος! Υπάρχουν άνθρωποι που για να πετύχουν μια συγκεκριμένη σχολή (π.χ ιατρική) δίνουν 3 και 4 φορές. Μια φίλη μου έδωσε 3ις φορές, για μερικά μόρια την έχανε και στην 3η φορά αποφάσισε να πάει φαρμακευτική που ήταν η 2η επιλογή της. Και οι αποτυχίες μέσα στη ζωή είναι. Σε ωριμάζουν και σε βοηθούν να καταλάβεις τι ακριβώς θέλεις. Μην την φοβάσαι τόσο πολύ. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που πελαγώνεις σε τέτοιο βαθμό και εκδηλώνεις αυτά τα συμπτώματα. Εσύ θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και στη χειρότερη περίπτωση θα ξαναδοκιμάσεις την επόμενη χρονιά ακόμη πιο προετοιμασμένη. Αν και είμαι σίγουρη πως αν πάρεις τον χρόνο σου και χαλαρώσεις, αν σκεφτείς πιο ψύχραιμα και λογικά, θα καταφέρεις να διαβάσεις πιο συγκεντρωμένα και θα αποβάλεις το έντονο άγχος που σε ρίχνει στην απάθεια. Πάρε τα πάνω σου και αν δεις πως συνεχίζετε αυτή η κατάσταση μίλα στους γονείς σου αναλυτικά για να σε βοηθήσουν ψυχολογικά. Αν δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε, ζήτα να μιλήσεις με έναν ειδικό για να σε βοηθήσει να ανέβεις. Όλα θα πάνε καλά. Μια κακή περίοδος είναι και θα περάσει. Ακόμα και τα πιο άσχημα περνάνε.:)

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Δεν ξέρω αν είναι κατάθλιψη ή όχι. Σίγουρα παίζει ρόλο και η εφηβεία. Το μόνο που ξέρω είναι πως όπως είναι το σύστημα των πανελληνίων και η νοοτροπία του "μόνο αν λιώσω στο διάβασμα θα περάσω" σου δημιουργεί πανικό και υπερβολική πίεση που αν τα πάρεις όλα στα σοβαρά θα σε οδηγήσει στο σημείο που είσαι τώρα. Το περνάνε πάρα πολλά παιδιά δυστυχώς. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω, αλλά σίγουρα πρέπει να κλείσεις τα αυτιά σου και να βρεις ένα τρόπο να αδειάσεις το μυαλό σου και να χαλαρώσεις. Με το άγχος δεν καταφέρνεις τίποτα, ούτε καν να συγκεντρωθείς και να αφοσιωθείς στον στόχο σου. Μπορεί να διαβάζεις όλη την χρονιά, να είσαι άριστος και στο τέλος από το άγχος να τα σκατώσεις. Μπορεί να διαβάζεις όμως συγκεντρωμένα με ένα νορμάλ χρονοδιάγραμμα και να αριστεύσεις στις εξετάσεις γιατί δεν θα σε πιάσει ο πανικός. Περισσότερο ρόλο σε αυτά τα θέματα παίζει η ψυχολογία. Και αν αποτύχεις ανθρώπινο είναι, δεν χάθηκε ο κόσμος! Υπάρχουν άνθρωποι που για να πετύχουν μια συγκεκριμένη σχολή (π.χ ιατρική) δίνουν 3 και 4 φορές. Μια φίλη μου έδωσε 3ις φορές, για μερικά μόρια την έχανε και στην 3η φορά αποφάσισε να πάει φαρμακευτική που ήταν η 2η επιλογή της. Και οι αποτυχίες μέσα στη ζωή είναι. Σε ωριμάζουν και σε βοηθούν να καταλάβεις τι ακριβώς θέλεις. Μην την φοβάσαι τόσο πολύ. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που πελαγώνεις σε τέτοιο βαθμό και εκδηλώνεις αυτά τα συμπτώματα. Εσύ θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και στη χειρότερη περίπτωση θα ξαναδοκιμάσεις την επόμενη χρονιά ακόμη πιο προετοιμασμένη. Αν και είμαι σίγουρη πως αν πάρεις τον χρόνο σου και χαλαρώσεις, αν σκεφτείς πιο ψύχραιμα και λογικά, θα καταφέρεις να διαβάσεις πιο συγκεντρωμένα και θα αποβάλεις το έντονο άγχος που σε ρίχνει στην απάθεια. Πάρε τα πάνω σου και αν δεις πως συνεχίζετε αυτή η κατάσταση μίλα στους γονείς σου αναλυτικά για να σε βοηθήσουν ψυχολογικά. Αν δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε, ζήτα να μιλήσεις με έναν ειδικό για να σε βοηθήσει να ανέβεις. Όλα θα πάνε καλά. Μια κακή περίοδος είναι και θα περάσει. Ακόμα και τα πιο άσχημα περνάνε.:)

---

Ειναι δυσκολο ομως να κλείσεις τα αυτιά σου στο σύστημα των πανελληνίων καθώς ολη μου η μερα περιτριγυρίζεται γυρω απο αυτο... ειτε σχολειο ειναι ειτε φροντιστήριο ειτε σπιτι να ειμαι, παιζει συνεχώς μια κασέτα στο μυαλο μου που μου λεει πως δεν ξερω τιποτα, πως δεν ασχολουμαι αρκετα, πως δεν θα πετύχω.. Ειναι αποπνικτικό
Τελος παντων, ευχαριστω για την υποστήριξη :)

Καλησπέρα.. Εμενα η προσοχή μου πήγε στο "δεν έχω κάπου να το πω". "δεν θα με καταλάβει κάποιος". "πέφτω στην τρύπα είσαι άχρηστη".

Ποια η σχέση που έχεις με τους γονείς σου?
Φιλους έχεις?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλησπέρα.. Εμενα η προσοχή μου πήγε στο "δεν έχω κάπου να το πω". "δεν θα με καταλάβει κάποιος". "πέφτω στην τρύπα είσαι άχρηστη".

Ποια η σχέση που έχεις με τους γονείς σου?
Φιλους έχεις?

---

Η σχεση μου με τους γονεις μου ειναι καλη δηλαδη εκείνοι με εμπιστεύονται και παντα μου λενε αν συμβαίνει κατι να τους το πω..
Και εχω και φιλους απλα δεν μου ειναι ευκολο να ανοίγομαι στον κοσμο.. ακομη και στο πιο κοντινό μου ανθρωπο εχω επιφυλάξεις

Quote:

---

Originally Posted by Aliki009

Η σχεση μου με τους γονεις μου ειναι καλη δηλαδη εκείνοι με εμπιστεύονται και παντα μου λενε αν συμβαίνει κατι να τους το πω..
Και εχω και φιλους απλα δεν μου ειναι ευκολο να ανοίγομαι στον κοσμο.. ακομη και στο πιο κοντινό μου ανθρωπο εχω επιφυλάξεις

---

Σε έχει μειώσει κάποιος? Γενικά? Με λόγια? Με πράξεις? Κάτι άσχημο στην ζωή σου?

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάποιος να χαρακτηρίσει τον εαυτό του άχρηστο.

Εγώ πάντως αν ήσουν κόρη μου (και η δική μου πανελλήνιες δίνει φετος)θα ήθελα να έρθεις και να μου μιλήσεις.

Οπότε για αρχή και εφόσον λες ότι οι σχέσεις σας με τους γονεις σου είναι καλές να πάρεις τη μανούλα και να πάτε κάπου έξω να πιείτε ένα ωραίο καφεδάκι και να την ανοίξει την ψυχούλα σου.
Σε αυτή την ηληκια που είσαι μόνο οι γονείς σου μπορούν να σε συμβουλευσούν σωστά και να σε καταλάβουν, γιατί καλώς ή κακός οι φίλοι σου είναι πολύ μικροί ακόμα να καταλάβουν ορισμένα πράγματα τα οποία μπορεί και να είναι η αιτία που σου εμφανίζονται όλα αυτά .

Πρώτο βήμα για εμένα είναι να μηλησεις στους δικούς σου και επ είτε υπάρχουν πολλοί στην δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σύμβουλοι που μπορείς να μιλήσεις και να σου δώσουν πολλές συμβουλές για το πως να το διαχειριστείς όλο αυτό.

Γεια σου!Δεν έχω ούτε εγώ μαγικές συμβουλές.Μια θεωρία ίσως είναι η εφηβεία σε συνδυασμό με την πιεστική σου καθημερινότητα που βομβαρδιζεσαι από υποχρεώσεις κ άγχος για το μέλλον και όλα αυτά.Ολοι τα περάσαμε..Πρέπει να σκεφτείς πιο πρακτικά κ λιγότερο συναισθηματικά.Αυτο θα έλεγα και στον εαυτό μου στην ηλικία σου.Μην μπαίνεις πολύ βαθιά στα πράγματα,τι έχει νόημα κ τι όχι,όλα έχουν (και τιποτα επίσης)θωράκισε τον εαυτό σου με την πολυτέλεια της συναισθηματικής ισορροπίας,και άσε τα υπόλοιπα απλά να συμβούν.Φυσικα κάνοντας τις επιλογές σου και χαράζοντας μια ολοδικη σου πορεία,που καλό θα ήταν να την αγαπήσεις από τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Aliki009

Ειναι δυσκολο ομως να κλείσεις τα αυτιά σου στο σύστημα των πανελληνίων καθώς ολη μου η μερα περιτριγυρίζεται γυρω απο αυτο... ειτε σχολειο ειναι ειτε φροντιστήριο ειτε σπιτι να ειμαι, παιζει συνεχώς μια κασέτα στο μυαλο μου που μου λεει πως δεν ξερω τιποτα, πως δεν ασχολουμαι αρκετα, πως δεν θα πετύχω.. Ειναι αποπνικτικό
Τελος παντων, ευχαριστω για την υποστήριξη :)

---

Το καταλαβαίνω. Εμένα με βοηθούσε πάρα πολύ το γράψιμο, η λογοτεχνία και η μουσική. Ήτανε το γιατρικό μου σε όλα. Η αποφόρτιση, η χαλάρωση, στο να μάθω να στηρίζομαι στον εαυτό μου για να καταφέρω να ξεφύγω από τις άσχημες σκέψεις που μου δημιουργούσε το οικογενειακό και σχολικό μου περιβάλλον. Εφόσον οι σχέσεις σου με τους γονείς σου είναι μια χαρά, ΣΙΓΟΥΡΑ να τους μιλήσεις. Είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε περισσότερο σε αυτό τον κόσμο και θέλουν το καλό σου. Θα σε βοηθήσουν και θα νιώσεις και ανακούφιση αν τα βγάλεις από μέσα σου. Μην κρατάς τίποτα. Και όση πίεση και αν νιώθεις από φίλους και καθηγητές, να το συζητάτε μαζί για να αποφορτίζεσαι και να μπορείς να συγκεντρώνεσαι ΗΡΕΜΗ στα μαθήματά σου. Το άγχος, η πίεση και οι άσχημες σκέψεις φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα. Αν χρειαστεί, να πάτε μαζί με τους δικούς σου να μιλήσετε και στους καθηγητές σου. Με τους συμμαθητές ή φίλους, αν βλέπεις πως επηρεάζεσαι σε τρομερό βαθμό, πες τους ξεκάθαρα πως δεν θες να το συζητάς και πως εσύ έχεις βρει τον δικό σου τρόπο για να διαβάζεις. Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Το πολύ μπλα μπλα και οι συζητήσεις σε αυτά τα θέματα, ούτως ή άλλως μόνο άγχος προκαλούν σε όλους. Και αυτοί για να το συζητάνε τόσο πολύ, είναι τέρμα αγχωμένοι και αυτό δεν είναι καλό σημάδι.

Quote:

---

Originally Posted by NaYa

θωράκισε τον εαυτό σου με την πολυτέλεια της συναισθηματικής ισορροπίας,και άσε τα υπόλοιπα απλά να συμβούν.Φυσικα κάνοντας τις επιλογές σου και χαράζοντας μια ολοδικη σου πορεία,που καλό θα ήταν να την αγαπήσεις από τώρα.

---

Τέλεια έκφραση. Συμφωνώ απόλυτα.

Καλημέρα Αλίκη.

Ακόμα κι αν έχει γίνει το "φυσιολογικό" για τους περισσότερους, δεν είναι το φυσιολογικό ένα παιδί 16 ετών να μην κάνει τίποτα άλλο από το να ασχολείται με μαθήματα, διαβάσματα, φροντιστήρια και να σκέφτεται μόνο για εξετάσεις και τα τοιαύτα. Ούτε βέβαια είναι νορμάλ και κάποιοι άλλοι που το πάνε στο άλλο άκρο, κοπάνα, τεμπελίτιδα, καφέδες και ξενύχτια μέχρι πρωίας στα μπαράκια σχεδόν καθημερινά και όλα γραμμένα. Πρέπει να το εκλογικεύσεις όλο αυτό, η ζωή σου ΔΕΝ εξαρτάται από τις εξετάσεις, ούτε μπορεί κάποιος στα 16 σώνει και καλά να είναι σίγουρος για το τι θέλει να κάνει επαγγελματικά, ούτε και σίγουρος να είναι δεν ξέρει κανείς αν μελλοντικά αλλάξει γνώμη ή έρθουν αλλιώς τα πράγματα.

Επίσης 16 δεν θα ξαναγίνεις όπως και να το κάνουμε, αλλά αυτό το λέω όχι για τα μαθήματα, αλλά ακριβώς για όλα τα υπόλοιπα. Δεν μπορεί το μόνο που ζει και θα θυμάται κάποιος από τα εφηβικά του χρόνια να είναι άγχος και διαβάσματα. Πως είναι η καθημερινότητά σου; Βρίσκεις χρόνο να πας να παίξεις π.χ. ένα μπασκετάκι ή να πιείς ένα καφέ με φίλες μέσα στην εβδομάδα; Τα ΣΚ σου είναι ελεύθερα ή έχεις φροντιστήρια και διαβάσματα μόνο;

Καλημέρα,Σε καταλαβαίνω ειλικρινά, δυστυχώς ασκείται πίεση από παντου,οι πανελλήνιες θεωρούνται λανθασμένα ως αυτοσκοπός και ως μέτρο της εξυπνάδας η της ικανότητας κάποιου.