Αρρωστοφοβια μετά από θάνατο αγαπημένου προσώπου

Καλησπέρα, ήθελα να γράψω κάτι εδώ και καιρό.. Ξεκίνησα να έχω τέτοιου ειδους φοβίες αφού έχασα 2 αγαπημένα μου πρόσωπα ξαφνικά από τροχαίο. Από τότε και μετά είναι σαν να μου εμφανιζονται αυτές οι φοβίες κάθε φορά που πάω να χαρώ, να ζήσω. Κάθε φορά θα βγαίνει κάτι και θα κολλάω εμμονικα με αυτό. Κάθε φορά που πάω να αφεθω. Συνήθως ένα σύμπτωμα έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία, έρχεται να εκτονωσει ένα άγχος που δεν μπορούμε να εκφράσουμε αλλιώς. Έχετε παρατηρήσει πότε σας εμφανίζονται και με τι μπορεί να συνδέονται?

Quote:

---

Originally Posted by Luna

Καλησπέρα, ήθελα να γράψω κάτι εδώ και καιρό.. Ξεκίνησα να έχω τέτοιου ειδους φοβίες αφού έχασα 2 αγαπημένα μου πρόσωπα ξαφνικά από τροχαίο. Από τότε και μετά είναι σαν να μου εμφανιζονται αυτές οι φοβίες κάθε φορά που πάω να χαρώ, να ζήσω. Κάθε φορά θα βγαίνει κάτι και θα κολλάω εμμονικα με αυτό. Κάθε φορά που πάω να αφεθω. Συνήθως ένα σύμπτωμα έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία, έρχεται να εκτονωσει ένα άγχος που δεν μπορούμε να εκφράσουμε αλλιώς. Έχετε παρατηρήσει πότε σας εμφανίζονται και με τι μπορεί να συνδέονται?

---

Όταν έχασα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο είχα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αδυναμία στα χέρια, υπερένταση, ανησυχία..

Αυτά που περιγράφεις όμως τα έχουν κι άνθρωποι που δεν έχουν χάσει κάποιον. Όταν η ψυχολογια μας ειναι στα κάτω της το μυαλό βρίσκει χώρο και κάνει τα δικά του παιχνίδια.
Έχεις μιλήσει σε κάποιον για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων? Να πεις αυτά που σκέφτεσαι και πως βγαίνει στο σωμα σου όλο αυτό?

Ναι πηγαίνω σε ψυχολόγο, όμως πάρα το ότι ξέρω ότι αυτά είναι απλά συμπτώματα δεν το κανει πάντα εύκολο στην διαχείριση. Σημασία έχει να βλέπουμε κάθε πότε εμφανίζονται. Σε μενα πχ είναι κάθε στιγμή που αρχίζω να νιώθω καλά, κάθε φορά που νιώθω ότι έχω όρεξη κ αρχίζω να τρώω αμέσως θα μου κολλήσει κάτι για το στομάχι, το έντερο κλπ και μου κόβεται.

Το έχω πάθει. Και ήμουν καιρό έτσι . Μόλις νυχτώνει ήθελα να πάω για ύπνο. Δεν έβγαινα . Στην δουλειά πήγαινα χαράματα που ξυπνούσα και ήταν θρεοσκοτεινα . Φοβόμουν πολύ. Σιγά σιγά το ξεπέρασα σε ένα βαθμό . Φοβόμουν να η Μουν μόνος ..

Και δεν το ξεπέρασα ποτέ. Έχει 6 χρονιά . Καμμία φορά ξεχνάω και θέλω να πάω να με συμβουλέψει. Να θυμάστε Τι Σ συμβουλές τους.. αυτές θα σε σώσουν