Υπέρ ανάλυση των πάντων.

Καλησπέρα συμπασχοντες.
Ήθελα για άλλη μια φορά να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Κάτι που μου προκαλεί κάποιες φορές φοβερό άγχος και στρες.

Ο τίτλος νομίζω τα λέει όλα.
Αλλά αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι πως αν κάποιος για παράδειγμα μου μιλήσει λίγο στραβά, με σχολιάζει αρνητικά η φτάσω σε σημείο να μαλώσω κάθομαι και τα υπέρ αναλύω.
Και κάνω σενάρια.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ανάλυση γίνεται μέσα μου. Δηλαδή για πιο λόγο έγινε αυτό, τι θα μπορούσα να πω κλπ.
Αλλά σε τεράστιο βαθμό. Σε σημείο που μπορεί να γυρνάει στο μυαλό μου για μέρες- μήνες.

Ειδικά για ένα περιστάτικο όπου δούλευα σε μια εταιρεία (κάνοντας τη δουλειά που αγαπάω πολύ), με το να με διώξει για να πάρει την κόρη μιας φίλης της.
Μου στοίχησε πολύ μέσα μου και δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς ακόμα. Και κάνω και κάνω και κάνω σενάρια.

Όπως είπα όμως και παραπάνω για τα περισσότερα, δινω πολύ παραπάνω σημασία σε κάποια πράγματα , φτάνοντας σε σημείο να έχω φοβερό άγχος και στρες για κάποιες καταστάσεις..

Εσείς τι κάνετε για να ηρεμήσετε; Υπαρχει κάτι που μπορώ να κάνω;
Μια συμβουλή θα με ηρεμούσε πιστεύω

Quote:

---

Originally Posted by venom

Καλησπέρα συμπασχοντες.
Ήθελα για άλλη μια φορά να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Κάτι που μου προκαλεί κάποιες φορές φοβερό άγχος και στρες.

Ο τίτλος νομίζω τα λέει όλα.
Αλλά αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι πως αν κάποιος για παράδειγμα μου μιλήσει λίγο στραβά, με σχολιάζει αρνητικά η φτάσω σε σημείο να μαλώσω κάθομαι και τα υπέρ αναλύω.
Και κάνω σενάρια.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ανάλυση γίνεται μέσα μου. Δηλαδή για πιο λόγο έγινε αυτό, τι θα μπορούσα να πω κλπ.
Αλλά σε τεράστιο βαθμό. Σε σημείο που μπορεί να γυρνάει στο μυαλό μου για μέρες- μήνες.

Ειδικά για ένα περιστάτικο όπου δούλευα σε μια εταιρεία (κάνοντας τη δουλειά που αγαπάω πολύ), με το να με διώξει για να πάρει την κόρη μιας φίλης της.
Μου στοίχησε πολύ μέσα μου και δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς ακόμα. Και κάνω και κάνω και κάνω σενάρια.

Όπως είπα όμως και παραπάνω για τα περισσότερα, δινω πολύ παραπάνω σημασία σε κάποια πράγματα , φτάνοντας σε σημείο να έχω φοβερό άγχος και στρες για κάποιες καταστάσεις..

Εσείς τι κάνετε για να ηρεμήσετε; Υπαρχει κάτι που μπορώ να κάνω;
Μια συμβουλή θα με ηρεμούσε πιστεύω

---

Γεια σου αυτο το παθαινω και γω αλλα κραταει λιγοτερο καιρο απο σενα αλλα ενταξει δικαιολογείσαι γιατι προκειται και για την δουλεια σου. Το συζητησες με κοντινα σου ατομα? βοηθαει αν το βγαλεις απο μεσα σου. Προσπαθησε να το αποβαλεις με το να ασχολησε με αλλα πραγματα. Good luck!!!

Καλησπέρα. Στοχεύει κάπου η υπέρ ανάλυση που κανεις ; Αποσκοπεί κάπου; Το έχω κ γώ αυτό θέμα με την υπερ ανάλυση κ να μεγενθύνω τις καταστάσεις! Μόνο κακό προκαλεί!

Μαλλον ειμαστε ευαισθητοι. Εχει σχεση και με την αδικια

Υπέρ ευσυνείδητοι και υπέρ ευαίσθητοι ! Καταστροφικό

Νομίζω πως με το να τα αναλύω τόσο, θα μπορέσω να βρω τι με πείραξε η πώς θα αντιδράσω άλλη φορά, αλλά τελικά μόνο άγχος μένει και μυαλό γεμάτο με άχρηστα πράγματα

Quote:

---

Originally Posted by George85

Καλησπέρα. Στοχεύει κάπου η υπέρ ανάλυση που κανεις ; Αποσκοπεί κάπου; Το έχω κ γώ αυτό θέμα με την υπερ ανάλυση κ να μεγενθύνω τις καταστάσεις! Μόνο κακό προκαλεί!

---

Το συζήτησα και με ψυχολόγο και με δικά μου άτομα. Βέβαια όσο περνάει ο καιρός το ξεπερνάω. Αλλά το σημάδι μέσα μου έχει μείνει.

Quote:

---

Originally Posted by Luna99

Γεια σου αυτο το παθαινω και γω αλλα κραταει λιγοτερο καιρο απο σενα αλλα ενταξει δικαιολογείσαι γιατι προκειται και για την δουλεια σου. Το συζητησες με κοντινα σου ατομα? βοηθαει αν το βγαλεις απο μεσα σου. Προσπαθησε να το αποβαλεις με το να ασχολησε με αλλα πραγματα. Good luck!!!

---

Και την υπεραναλυση που κανουμε τζαμπα την κανουμε στο τελος δεν χρησιμευει και σε τιποτα πχ παω στην τραπεζα σκεφτομαι θα πω αυτο θα πω εκεινο και αν με ρωτησει κατι και δεν το εχω αν αν αν και στο τελος κιχ δεν εβγαλε ο ταμιας πολυ τα μεγαλοποιουμε. Οντως καταστροφικο γι αυτο απεκτησα και τραυλισμα τελευταια. Καταραμενο αγχος

Quote:

---

Originally Posted by venom

Το συζήτησα και με ψυχολόγο και με δικά μου άτομα. Βέβαια όσο περνάει ο καιρός το ξεπερνάω. Αλλά το σημάδι μέσα μου έχει μείνει.

---

Να σκεφτεσαι οτι εχει γινει για καποιο λογο. Οπως λενε καθε εμποδιο σε καλο. Μερικες φορες γινονται καποια πραγματα για το καλο μας θα το καταλαβεις αργοτερα αυτο οταν θα συμβει κατι καλυτερο στη ζωη σου. Τωρα δουλευεις βρηκες δουλεια?

Βρήκα ναι ... Ευτυχώς είναι καλή δουλειά και αυτή.

Quote:

---

Originally Posted by Luna99

Να σκεφτεσαι οτι εχει γινει για καποιο λογο. Οπως λενε καθε εμποδιο σε καλο. Μερικες φορες γινονται καποια πραγματα για το καλο μας θα το καταλαβεις αργοτερα αυτο οταν θα συμβει κατι καλυτερο στη ζωη σου. Τωρα δουλευεις βρηκες δουλεια?

---

Τωρα σκεφτηκα τον εαυτο μου οταν σκεφτομουν για χρονια τα ατομα που με ειχαν στεναχωρησει πολυ και το χειροτερο ηταν εγω το εριχνα και στο αλκοολ αν τους απαντουσα τοτε δεν θα το ειχα παρει τοσο κατακαρδα πρεπει να απανταμε μου το ειπε και η γιατρος μου. Απο αυτοεκτιμηση πως πας?

Quote:

---

Originally Posted by venom

Βρήκα ναι ... Ευτυχώς είναι καλή δουλειά και αυτή.

---

Ειδες? Μπορει να ειναι και καλυτεροι οι συναδελφοι απο κι που ησουν

Quote:

---

Originally Posted by venom

Καλησπέρα συμπασχοντες.
Ήθελα για άλλη μια φορά να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Κάτι που μου προκαλεί κάποιες φορές φοβερό άγχος και στρες.

Ο τίτλος νομίζω τα λέει όλα.
Αλλά αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι πως αν κάποιος για παράδειγμα μου μιλήσει λίγο στραβά, με σχολιάζει αρνητικά η φτάσω σε σημείο να μαλώσω κάθομαι και τα υπέρ αναλύω.
Και κάνω σενάρια.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ανάλυση γίνεται μέσα μου. Δηλαδή για πιο λόγο έγινε αυτό, τι θα μπορούσα να πω κλπ.
Αλλά σε τεράστιο βαθμό. Σε σημείο που μπορεί να γυρνάει στο μυαλό μου για μέρες- μήνες.

Ειδικά για ένα περιστάτικο όπου δούλευα σε μια εταιρεία (κάνοντας τη δουλειά που αγαπάω πολύ), με το να με διώξει για να πάρει την κόρη μιας φίλης της.
Μου στοίχησε πολύ μέσα μου και δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς ακόμα. Και κάνω και κάνω και κάνω σενάρια.

Όπως είπα όμως και παραπάνω για τα περισσότερα, δινω πολύ παραπάνω σημασία σε κάποια πράγματα , φτάνοντας σε σημείο να έχω φοβερό άγχος και στρες για κάποιες καταστάσεις..

Εσείς τι κάνετε για να ηρεμήσετε; Υπαρχει κάτι που μπορώ να κάνω;
Μια συμβουλή θα με ηρεμούσε πιστεύω

---

Mε βοηθαει να τα λεω καπου για να τα βγαλω απο μεσα μου

Quote:

---

Originally Posted by venom

Καλησπέρα συμπασχοντες.
Ήθελα για άλλη μια φορά να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Κάτι που μου προκαλεί κάποιες φορές φοβερό άγχος και στρες.

Ο τίτλος νομίζω τα λέει όλα.
Αλλά αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι πως αν κάποιος για παράδειγμα μου μιλήσει λίγο στραβά, με σχολιάζει αρνητικά η φτάσω σε σημείο να μαλώσω κάθομαι και τα υπέρ αναλύω.
Και κάνω σενάρια.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ανάλυση γίνεται μέσα μου. Δηλαδή για πιο λόγο έγινε αυτό, τι θα μπορούσα να πω κλπ.
Αλλά σε τεράστιο βαθμό. Σε σημείο που μπορεί να γυρνάει στο μυαλό μου για μέρες- μήνες.

Ειδικά για ένα περιστάτικο όπου δούλευα σε μια εταιρεία (κάνοντας τη δουλειά που αγαπάω πολύ), με το να με διώξει για να πάρει την κόρη μιας φίλης της.
Μου στοίχησε πολύ μέσα μου και δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς ακόμα. Και κάνω και κάνω και κάνω σενάρια.

Όπως είπα όμως και παραπάνω για τα περισσότερα, δινω πολύ παραπάνω σημασία σε κάποια πράγματα , φτάνοντας σε σημείο να έχω φοβερό άγχος και στρες για κάποιες καταστάσεις..

Εσείς τι κάνετε για να ηρεμήσετε; Υπαρχει κάτι που μπορώ να κάνω;
Μια συμβουλή θα με ηρεμούσε πιστεύω

---

Μήπως πιστεύεις ότι φταις εσύ για κάθε στραβό που σου συμβαίνει και ποτε ο αλλος? Μήπως δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου και σκέφτεσαι συνέχεια για να σιγουρευτείς ότι έπραξες σωστά, μίλησες όπως έπρεπε, δεν πλήγωσες κανένα, μήπως έπρεπε να κάνεις διαφορετικες κινήσεις?
Όταν πιστεύουμε στον εαυτό μας δεν αναλύουμε τόσο πολύ ένα θέμα και προχωράμε με τα δεδομένα που έχουμε εκείνη την στιγμή, χωρίς "αν" (αν έλεγα αυτό ίσως να μην έχανα την δουλειά μου).
Θεωρώ πως όλο αυτό είναι αυτομαστίγωμα. Καλό είναι να κάνουμε αυτοκριτική αλλά ποτέ να μην φτάνουμε στο άκρο. Προσπάθησε όσο μπορείς να μην χρησιμοποιείς την λέξη "αν" στην αρχή κάθε σου πρότασης και έτσι δεν θα φτιάχνεις σενάρια.
Το είχα κι εγώ πριν αρχίσω ψυχοθεραπεία γιατί ήθελα να είμαι τέλειος σε όλα και κάθε φορά που κάτι στραβωνε επρεπε να βρω την αιτία. Και φυσικά πάντα εγώ ήμουν (έτσι πίστευα). Εγώ όμως έχω μεγαλώσει με μια μάνα που είχε τα μάτια της καρφωμένα πάνω μου ψάχνοντας μια λάθος κίνηση μου για να μου την πει. Εσύ?

Ακριβώς έτσι κάνω φίλε μου με τον εαυτό μου δυστυχώς. Και πολλά χειρότερα από αυτά.

Αλλά υπάρχει μια διαφορά. Σε σχέση με αυτό που είπες στο τέλος, όχι μόνο από τη μάνα μου το είχα αλλά και από τον πατέρα μου. Και πολλές φορές από ένα φίλο που είχα τότε που ήμουν μικρός. [emoji3064][emoji17][emoji2958]

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μήπως πιστεύεις ότι φταις εσύ για κάθε στραβό που σου συμβαίνει και ποτε ο αλλος? Μήπως δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου και σκέφτεσαι συνέχεια για να σιγουρευτείς ότι έπραξες σωστά, μίλησες όπως έπρεπε, δεν πλήγωσες κανένα, μήπως έπρεπε να κάνεις διαφορετικες κινήσεις?
Όταν πιστεύουμε στον εαυτό μας δεν αναλύουμε τόσο πολύ ένα θέμα και προχωράμε με τα δεδομένα που έχουμε εκείνη την στιγμή, χωρίς "αν" (αν έλεγα αυτό ίσως να μην έχανα την δουλειά μου).
Θεωρώ πως όλο αυτό είναι αυτομαστίγωμα. Καλό είναι να κάνουμε αυτοκριτική αλλά ποτέ να μην φτάνουμε στο άκρο. Προσπάθησε όσο μπορείς να μην χρησιμοποιείς την λέξη "αν" στην αρχή κάθε σου πρότασης και έτσι δεν θα φτιάχνεις σενάρια.
Το είχα κι εγώ πριν αρχίσω ψυχοθεραπεία γιατί ήθελα να είμαι τέλειος σε όλα και κάθε φορά που κάτι στραβωνε επρεπε να βρω την αιτία. Και φυσικά πάντα εγώ ήμουν (έτσι πίστευα). Εγώ όμως έχω μεγαλώσει με μια μάνα που είχε τα μάτια της καρφωμένα πάνω μου ψάχνοντας μια λάθος κίνηση μου για να μου την πει. Εσύ?

---