Βοηθηστεε με δεν ξέρω τι έχω

Καλησπέρα. Μετά από πολύ σκεψη με τον εαυτό μου να μπορέσω πλέον να πω κάπου αυτά που μου συμβαίνουν αν και μου είναι πολύ δυσκόλο να τα εκφράσω κατάφερα και εγώ να τα πω μήπως και με βοηθήσει κάποιος. Η γνώμη σας θα με ενδιεφερε και θα με βοηθούσε πάρα πολύ γιατί ντρέπομαι και δεν νιώθω καθόλου άνετα να μιλήσω με κάποιον ψυχολογο και να εκφραστω όπως θέλω γιατί πιστεύω πως κανένας δεν μπορεί να με καταλάβει παρά μόνο ο εαυτός μου. Λοιπόν για να μην ζαληζω από μικρη ήμουν ένα κορίτσι ντροπαλο ήσυχο και λιγομιλητο ακόμα και τώρα 17 χρόνων πλέον όλοι ακόμα μου λένε συνέχεια τι ήσυχο κορίτσια δεν ακούγεται η μιλια σου και αστείες εκφρασεις όπως "πολυμιλησες σήμερα μην μιλάς τόσο μας ζαλισες " Ενώ ήμουν μια χαρά μέχρι τα 14 μου στα 15 άρχισα να βιώνω έντονες τάσεις άγχους και ύστερα ακολούθησαν οι κρίσεις πανικου. Ήμουν πάρα πολύ τρομαγμένή και διάβαζα συνέχεια στο ίντερνετ για διαταραχες και είχα τα συμπτώματα στα πιο πολλά δεν ήξερα τι έχω από ολα. Το μυαλό μου άρχισε να μπουχτιζει με πολλές σκέψεις οι περισσότερες χωρίς νόημα και παραλλαγές με συνέποια να αρχίζουν οι ταχυκαρδιες η δυσκολία στην αναπνοή και ενιώθα ότι τρελενομαι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. Όλο το καλοκαίρι κάθε μέρα με επιαναν κρίσεις πανικου και υπήρχαν μέρες που χανομουν εντονα σε έναν άλλο δικό μου κόσμο μέσα στις σκέψεις πχ. Άκουγα έναν άγνωστο να λέει κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και αμέσως το μυαλό μου αρχιζε σκέψεις "γιατί τα περνάει αυτά, πως θα ήταν αν ήμουν εγώ στην θέση σου, και διαφορες τέτοιες σκέψεις που δεν μπορούσα να ελέγξω ύστερα με έπιανε μια έντονη θλίψη ταχυκαρδιες πολλές και τα σκεφτόμουν για πολύ καιρό. .. πχ αν κάποιος μου πει κάτι οτιδήποτε θα το σκέφτομαι συνέχεια και συνέχεια χωρίς νόημα κάνοντας εξηγήσεις στο μυαλό μου πολύ περίεργο πράγμα δεν μπορώ να ηρεμησω ποτέ. Δεν μπορώ να κάτσω στην παρέα και να είμαι "ΕΚΕΙ" το μυαλό μου συνέχεια χανεται σε σκέψεις και ιδιαίτερα αν κάποιος πεθάνει ακόμα και να μην τον γνωριζα μπορεί να το σκέφτομαι για πολύ καιρό να πεσω σε κατα θλίψη και να βιωνω την απώλεια του συνέχεια με κάθε τρόπο. ..δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνουν όλα αυτά δεν μπορώ ποτέ να αποφυγω όλες αυτές τις ανοητες σκέψεις και να είμαι χαρούμενη χωρίς να σκέφτομαι το οτιδηποτε και να αυτοδιμηουργω την κάθε κατάσταση στο μυαλό μου. .πολλές φορές κοιμάμαι μέχρι και 20 ώρες για να μην σκέφτομαι και να ξεχάστω λίγο να ξεφύγω από τις σκέψεις που με κυνηγανε. .πολύ θα ήθελα να ημουν αναισθητη καίτηση έχω ευχηθει πολλές φορές να με πάρει ο θεος μαζί του..μπορεί να σκέφτομαι συνέχεια κάτι ασήμαντο προσπαθώντας να δωσω εξηγήσω χωρίς νόημα και να επικεντρωθει το μυαλό μου σε αυτό. Το πιο τρομακτικό βέβαια ήταν που για 1 εβδομάδα ενιώθα σαν να μην ζω σαν να ζούσα σε όνειρο σαν να ήμουν πολύ μεθυσμένη και όσους έβλεπα γύρω μου η κοντά μου φαινονταν περίεργοι. ..άκουγα που μου μιλουσαν και δεν μπορούσα να τους ακουσω το μυαλό μου δεν μπορούσε να συγκεντρωθει με αποτέλεσμα να ξεσπάω έντονα σε κλάματα